ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ 31 ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΟ ΒΟΛΟ

Στις 5 Νοέμβρη 2002, ένα καράβι στο οποίο επέναιναν 96 πρόσφυγες προερχόμενοι από το Κασμίρ, βυθίστηκε στα ξερονήσια Δυο Αδελφοί της Αλονήσσου. Οι πρόσφυγες οδηγήθηκαν στο Εκθεσιακό Κέντρο του Βόλου και έκαναν αίτηση για χορήγηση πολιτικού ασύλου.

Μετά από 10 μέρες, στις 15 Νοέμβρη το βράδυ, συνελήφθησαν άλλοι 31 πρόσφυγες (29 άνδρες και 2 γυναίκες) στην παραλία του Τρικερίου. Το καράβι που τους μετέφερε δεν βρέθηκε. Οι πρόσφυγες, Κούρδοι από το Ιράκ, μεταφέρθηκαν στο Ε.Κ.Β. όπου κρατούνταν και οι άλλοι 96 πρόσφυγες.

Ύστερα από λίγες μέρες άρχισε η σταδιακή απομάκρυνση και η χορήγηση πολιτικού ασύλου στους πρώτους 96 πρόσφυγες. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε και για τους υπόλοιπους που ακολούθησαν.

Η αίτηση για πολιτικό άσυλο απορρίπτεται από το δικαστήριο και έτσι η “παραμονή” των 31 προσφύγων στο Ε.Κ.Β. παρατείνεται.

Στις 16/12 ξεκινούν απεργία πείνας. Αμέσως την επόμενη μέρα το απόγευμα το σχήμα “από κοινού” και αναρχικοί/αντιεξουσιαστές καλούν συγκέντρωση συμπαράστασης στην πλατεία του Αγ. Νικολάου στο εμπορικό κέντρο του Βόλου για άμεση απελευθέρωση και χορήγηση πολιτικού ασύλου σε όλους τους πρόσφυγες. Η συγκέντρωση εξελίχθηκε αυθόρμητα σε πορεία στους κεντρικούς δρόμους του Βόλου με πανώ: “31 ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ σε απεργία πείνας - ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ”

Στην πορεία συμμετείχαν πάνω από 80 άτομα που σε όλη τη διάρκειά της φώναζαν με παλμό συνθήματα υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών, γεγονός που έχει να συμβεί πολλά χρόνια στην πόλη του Βόλου. Από την επόμενη μέρα υπάρχει καθημερινή παρουσία αντιπληροφόρησης και συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης, όπως γάλα, χυμοί, φρούτα. Γίνονται μαζικά μοιράσματα προκηρύξεων και αναρτώνται πανώ αλληλεγγύης στους 31 πρόσφυγες απεργούς πείνας. Φωνάζονται συνθήματα όπως: “ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ”, “ΣΤΑ 4 ΝΤΟΥΒΑΡΙΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ ΚΟΥΡΔΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΙ”, “ΛΕΥΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ”, “ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ”, “Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ - ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ”, “Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ, ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ”, “ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ”, “ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ”.

Στις 23/12 γίνεται κατάληψη στο Δημοτικό Ραδιόφωνο του Βόλου, όπου διαβάζονται κείμενα αλληλεγγύης στους 31 μετανάστες.

Επίσης στις 24/12 γίνεται παρέμβαση στη νομαρχία του Βόλου και αναρτώνται πανώ για την άμεση απελευθέρωση των προσφύγων και τη χορήγηση ροζ κάρτας.

Μέσα σε αυτές τις κινήσεις αλληλεγγύης, άλλοι 26 μετανάστες (21 Κούρδοι, 1 Αφγανός, 3 Παλαιστίνιοι και 1 από το Μπαγκλαντές) φτάνουν στο Βόλο, παραμονή πρωτοχρονιάς. Όπως και οι υπόλοιποι, έτσι κι αυτοί οδηγούνται στο Ε.Κ. του Βόλου.

Τις πρώτες μέρες του 2003 έγινε δεκτή η αίτηση για ροζ κάρτα για τους 31 πρόσφυγες κι έτσι ανά δεκάδες προωθούνται στην Αθήνα για να συνεχιστεί η ατέρμονη περιήγησή τους στην περίφημη Ευρώπη-ΦΡΟΥΡΙΟ.