Μια συγκεκριμένη κατεύθυνση για την ανάπτυξη του αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού αγώνα είναι και αυτή της διεθνοποίησής του. Ιδιαίτερα σήμερα που εξελίσσονται γιγαντιαίοι πολιτικοστρατιωτικοί και οικονομικοί σχεδιασμοί, επιχειρήσεις και προγράμματα για την παγκόσμια ολοκλήρωση του Κράτους και του Κεφάλαιου σε μια σειρά από υπερεθνικά συστήματα, περιφερειακά μπλοκ και δομές εξουσίας -όπως η NAFTA, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η APEC, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΠΟΕ (GATT) και το ΔΝΤ, το ΝΑΤΟ και η “Ευρωατλαντική Συνεργασία για την Ειρήνη”-, όπου ενσωματώνονται και υπερκαθορίζονται τόσο η πολιτική κυριαρχία όσο και η καπιταλιστική οικονομία των επιμέρους εθνικών κρατών.

Ήταν ακόμη η συμμετοχή στις κοινωνικές εκδηλώσεις και τα γεγονότα, με σύνθημα Attack to Europe!, ενάντια στη Διάσκεψη Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EURO-TOP) στο Άμστερνταμ τον Ιούνη του ’97, και στη Διάσκεψη Κορυφής στην Κολωνία το Μάη/ Ιούνη του '99, καθώς και η συνάντηση με ιταλούς και άλλους αναρχικούς συντρόφους στο Τορίνο το ΄97.

Ανάλογο προσανατολισμό και με σαφές περιεχόμενο τη διεθνοποίηση του αγώνα είχαν επίσης οι δύο εκδηλώσεις-συζητήσεις που οργάνωσαν σύντροφοι στην Αθήνα τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη του '97 : αφενός για το νόημα και τις νέες προοπτικές που ανέδειξαν η διεθνής συνάντηση και τα γεγονότα ενάντια στο EURO-TOP του Άμστερνταμ, (πράγμα που έγινε ορατότερο σήμερα, μετά τα γεγονότα του Λονδίνου στις 18 Ιούνη '99 καθώς και τα γεγονότα του Σηάτλ στις 30 Νοέμβρη '99), κι αφετέρου για το ζήτημα της επίθεσης του ιταλικού κράτους ενάντια στους αναρχικούς με βάση το κατασταλτικό θεώρημα των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων ROS και των εισαγγελέων Vigna & Marini.

Η δυναμική αυτού του αγώνα ώθησε αρκετούς αναρχικούς να κινητοποιηθούν δρώντας αλληλέγγυοι με κάθε μέσον στους αντιστεκόμενους κατοίκους κι ένας αριθμός συντρόφων, ανάμεσά τους κι ο Νίκος Μαζιώτης, προχώρησαν πρωτοβουλιακά στη δημιουργία ενός ανοιχτού πολιτικού χώρου συνάντησης και κοινής δράσης, με ευρύτερο σκοπό μια συνειδητή και έμπρακτη πρόταση συνάντησης των αναρχικών για την υπέρβαση του κατακερματισμού, της ευκαιριακότητας και της αποσπασματικότητας στις παρεμβάσεις τους μέσα στους κοινωνικούς αγώνες. Μια ανοιχτή συνέλευση συγκροτήθηκε για το σκοπό αυτό, μετά από μια εκδήλωση-συζήτηση που οργανώθηκε στο Πολυτεχνείο στις 11 Δεκέμβρη του '97 με πρόταγμα : ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ...

Σε κάθε περίπτωση πάντως, η υπόθεση του Νίκου Μαζιώτη, όπως ήρθε στο φως μετά τη σύλληψή του και την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης για την απόπειρα βομβισμού του Υπουργείου Βιομηχανίας και Ανάπτυξης ως πράξη αλληλεγγύης στους εξεγερμένους κατοίκους του Στρυμονικού, αποτέλεσε ένα σημείο καμπής στον αναρχικό αγώνα εμπεριέχοντας και αναδεικνύοντας ένα πλήθος από πρακτικά κι αλληλεξαρτώμενα ζητήματά του.

Ζητήματα για τα οποία -στα περισσότερα τουλάχιστον- η Συνέλευση ήταν ο χώρος όπου επιχειρήθηκε επίμονα να δοθούν πρακτικές απαντήσεις μέσα από συγκεκριμένες προτάσεις και πρωτοβουλίες συντρόφων. Και σε πολλές περιπτώσεις το κατάφερε, παρά το γεγονός ότι ήταν ένας χώρος κατά βάση ευάριθμος και παρ’ όλα τα προβλήματα που σήμαινε μια διαρκής, μακρόχρονη και ανοιχτή διαδικασία συνάντησης συντρόφων που αυξομειωνόνταν τόσο ο αριθμός όσο και η διαθεσιμότητά τους ανάλογα με τις συγκυρίες, τις ανάγκες ή τις επιλογές τους.

Πιο συγκεκριμένα και σε ό,τι αφορά ειδικότερα το ζήτημα της διεθνούς αλληλεγγύης και πληροφόρησης, κι αυτή η προσπάθεια πρακτικά έγινε κυρίως με πρωτοβουλίες μέσα από τη Συνέλευση, με πρώτη προτεραιότητα -όχι όμως και μοναδική- την ανάδειξη της υπόθεσης του Ν. Μαζιώτη σαν ένα σημαντικό στοιχείο του ευρύτερου αγώνα που διεξάγεται παγκόσμια ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο.

Για παράδειγμα, στα πλαίσια αυτής της συγκεκριμένης προσπάθειας για τη διεθνοποίηση του αγώνα και σε όλη την περίοδο της αιχμαλωσίας του Ν. Μαζιώτη από τη σύλληψη μέχρι τη δίκη του, στάλθηκαν μεταφρασμένα σε συντρόφους στο εξωτερικό μια σειρά από ντοκουμέντα, όπως τα κείμενα που έγραψε ο ίδιος στη φυλακή, κείμενα και υλικό που αφορούσαν τις αναρχικές θέσεις και τις δράσεις που αναπτύχθηκαν σχετικά με την υπόθεση Μαζιώτη, τον αγώνα στο Στρυμονικό και τον ευρύτερο αγώνα ενάντια στην εγκατάσταση της ΤVX Gold, την παρέμβαση στην Καβάλα ενάντια στο 29ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ και την επίθεση των αναρχικών ενάντια στους συνδικαλιστές, το κίνημα των αδιόριστων ενάντια στον ΑΣΕΠ το καλοκαίρι του '98 και τη σύλληψη του συντρόφου Κ. Μητροπέτρου, το κίνημα των μαθητών (χειμώνας '98/'99) και τη σύλληψη του συντρόφου Β. Ευαγγελίδη, τον πόλεμο που εξαπέλυσε το ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία και ευρύτερα στα Βαλκάνια κ.λπ.

Πολλά από αυτά τα ντοκουμέντα κι ιδιαίτερα αυτά που αφορούσαν την υπόθεση του Ν. Μαζιώτη, διακινήθηκαν και δημοσιεύτηκαν από συντρόφους σε έντυπα στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και αλλού.

Στα πλαίσια επίσης αυτής της προσπάθειας, σύντροφοι από τη Συνέλευση, οι οποίοι συμμετείχαν στις αντιεξουσιαστικές εκδηλώσεις που έγιναν στην Κολωνία το Μάη και τον Ιούνη του '99 ενάντια στην διάσκεψη Κορυφής της Ε.Ε., ενημέρωσαν τους συντρόφους στην Ευρώπη για την υπόθεση του Ν. Μαζιώτη και ευρύτερα για τον αγώνα στην Ελλάδα, ενώ ανάρτησαν και πανώ για τους φυλακισμένους αγωνιστές.

Αλλά και προς την αντίστροφη κατεύθυνση έγιναν πολλές συνεισφορές από συντρόφους και ενδεικτικά είναι τα κείμενα που δημοσιεύτηκαν στο Αναρχικό Δελτίο σχετικά με τον αγώνα των αναρχικών στην Ιταλία ενάντια στην κρατική καταστολή.

Παράλληλα επίσης, προτάθηκε σε ορισμένους συντρόφους στο εξωτερικό να έρθουν αυτοπροσώπως στην Ελλάδα ενόψει της δίκης. Παρά το περιορισμένο χρονικό διάστημα μέχρι τις 5 Ιούλη οι περισσότεροι μπόρεσαν να ανταποκριθούν και ήρθαν τις παραμονές της δίκης, δίνοντας με την παρουσία τους και τη συμμετοχή τους ανάμεσά μας μια διεθνή διάσταση στην αλληλεγγύη με τον Ν. Μαζιώτη. Τρεις από αυτούς, ο C. Cavalleri από τη Σαρδηνία, o A. Bonanno από τη Σικελία και η H. Bess από το Παρίσι κατέθεσαν ως μάρτυρες ανάμεσα σε άλλους φίλους και συντρόφους στο πλευρό του Μαζιώτη, ενώ έφθασαν διάφορα μηνύματα αλληλεγγύης από το εξωτερικό και συνέχισαν να φθάνουν και μετά τη δίκη...

Όπως είναι γνωστό, ο Ν. Μαζιώτης καταδικάστηκε, στις 8 Ιούλη '99, σε 15 χρόνια κάθειρξης για κατασκευή εκρηκτικών υλών και βομβών, για προμήθεια και κατοχή εκρηκτικών υλών και βομβών, για κατοχή όπλων και πυρομαχικών, και για απόπειρα έκρηξης, με το ελαφρυντικό των ...μη ταπεινών κινήτρων στις πράξεις του.

(Από τα ντοκουμέντα αυτής της δίκης δημοσιεύτηκαν ήδη από τη Συνέλευση, Η “Απολογία” του Αναρχικού Νίκου Μαζιώτη -η οποία μεταφράστηκε σε μια σειρά από γλώσσες- καθώς και οι “καταθέσεις” των συντρόφων από το εξωτερικό στην μπροσούρα Λόγος Αλληλεγγύης για τον Αναρχικό Νίκο Μαζιώτη - Alfredo Bonanno, Costantino Cavalleri, Hellyette Bess).

Μετά από επιλογή εκτεταμένων αποσπασμάτων από τα καταγραμμένα ντοκουμέντα αυτών των τριών συζητήσεων για τους αγώνες στην Ευρώπη καθώς και τους αιχμάλωτους του κράτους στη Γαλλία, την Ιταλία και τη Γερμανία, προχωρήσαμε στην παρούσα έκδοση, σε μια συνεισφορά ακόμη στην ανάπτυξη της αλληλεγγύης και της πληροφόρησης και στην προοπτική της παραπέρα συνάντησης με τους συντρόφους στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Γιατί οι αυθεντικοί αγώνες για την ελευθερία όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν κανέναν αυτοπεριορισμό αλλά αντιθέτως έχουν παγκόσμια ακτινοβολία, καθώς με την ανάπτυξή τους πάνω από τα κρατικά σύνορα που χωρίζουν τεχνητά τους λαούς, αποκαλύπτουν και ορίζουν τα μόνα πραγματικά σύνορα που διαπερνούν τους ανθρώπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη : εκείνες τις γραμμές αντιπαράθεσης που ανοίγονται αβυσσαλέες ανάμεσα στους κυρίαρχους από τη μια και τους εξεγερμένους από την άλλη.

Να σημειώσουμε βέβαια, σε ό,τι αφορά τους υπεύθυνους για την παρούσα έκδοση, πως οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες της Συνέλευσης αποφάσισαν ήδη από το Σεπτέμβρη του '99 να θέσουν τέλος σε αυτή την ανοικτή διαδικασία που διάρκεσε 21 μήνες. ακριβώς γιατί σε αυτό το μακρύ διάστημα και στις διάφορες φάσεις του αγώνα εξαντλήθηκαν, αφού πρόσφεραν ό,τι είχαν να προσφέρουν αλληλεπιδρώντας, τόσο οι υποκειμενικές δυνάμεις και οι διαθεσιμότητες των συντρόφων και των συντροφισσών όσο και οι αντικειμενικές δυνατότητες του ευρύτερου κινήματος για τέτοια συλλογικά, πολύμορφα, διαρκή και μακρόπνοα εγχειρήματα αγώνα. Με το τέλος της Συνέλευσης αποφασίστηκε επίσης ο μετασχηματισμός της σε μια νέα συλλογική διαδικασία, οριοθετημένη από τις θετικές κι αρνητικές εμπειρίες του πρόσφατου παρελθόντος, όπου αποφασίστηκε επίσης και η συνέχεια της έκδοσης του Αναρχικού Δελτίου Αντιπληροφόρησης και Δράσης.

Να σημειώσουμε επίσης ότι η μακρά εργασία για την απομαγνητοφώνηση, την καταγραφή, την επιλογή, την επιμέλεια και την έκδοση αυτού του υλικού έγινε με τη συνεισφορά συντρόφων και συντροφισσών, από το καλοκαίρι του ’99 έως το Γενάρη του 2000, χωρίς παράλληλα να αμελήσουν και τις προτεραιότητες του αγώνα στο διάστημα που μεσολάβησε. Όπως την έκφραση αλληλεγγύης κι αντιπληροφόρησης ενόψει της δίκης του συντρόφου Κ. Μητροπέτρου την 1η Νοέμβρη, την αναρχική καμπάνια γύρω από την επίσκεψη του “πλανητάρχη” στην Αθήνα και την υπέροχη επίθεση που ακολούθησε στο κέντρο της πόλης τη νύχτα της 19ης Νοέμβρη, την παρουσία και την προσπάθεια παρέμβασης στις μαθητικές κινητοποιήσεις, με ξεχωριστή αυτή του αναρχικού μπλοκ που επιχειρήθηκε στη διαδήλωση της 16ης Δεκέμβρη και ειδικά εκείνη τη στιγμή της βίαιης αντεπίθεσης μιας δράκας αναρχικών στα ΚΝΑΤ (την κομματική ομάδα κρούσης η οποία σε συνεργασία με τα ΜΑΤ αστυνομεύει τις κινητοποιήσεις της νεολαίας...).

Γιατί είναι πάντα ωραίες αυτές οι στιγμές όπου εξαπολύεται μια επίθεση ενάντια στην τάξη του κόσμου... Ξανά και ξανά...

Να αφιερώσουμε τέλος αυτή την έκδοση στη μνήμη των εξεγερμένων ανθρώπων που έπεσαν στον αγώνα ενάντια στο κράτος και σε αυτούς που κρατούνται αιχμάλωτοι στις φυλακές του.

Ο αγώνας ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο συνεχίζεται...