Στα πλαίσια της αντιπληροφόρησης των αγωνιστών στην κατεύθυνση της διεθνοποίησης των αγώνων ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, και σ΄ όλη τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του Ν. Μαζιώτη, στάλθηκαν μεταφρασμένα στο εξωτερικό όλα σχεδόν τα κείμενα του συντρόφου που έστειλε από τη φυλακή καθώς και αναρχικό έντυπο υλικό για την υπόθεσή του και τον αγώνα των κατοίκων του Στρυμονικού. Πολλά από αυτά δημοσιεύτηκαν σε έντυπα συντρόφων στην Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τις Η.Π.Α και αλλού.

Στο παρόν φυλλάδιο δημοσιεύονται οι τοποθετήσεις τριών από τους συντρόφους που ήρθαν στην Αθήνα, αυτών που κατέθεσαν ως μάρτυρες στην δίκη του Ν. Μαζιώτη, εκφράζοντας το δικό τους λόγο αλληλεγγύης. Πρόκειται για τον Alfredo Bonanno από την Κατάνια της Σικελίας, πρώην φυλακισμένο του ιταλικού κράτους και εκδότη του περιοδικού Anarchismo, τον Costantino Cavalleri από την Unione Anarchici Sardi και εκδότη του περιοδικού Nihil, και την Hellyette Bess από το Παρίσι, πρώην φυλακισμένη του γαλλικού κράτους για τη συμμετοχή της στην ομάδα Action Directe και μέλος της εφημερίδας International. Η "Απολογία" του Ν. Μαζιώτη στο δικαστήριο δημοσιεύτηκε ήδη και κυκλοφορεί σε ξεχωριστό φυλλάδιο από το Σεπτέμβρη.

Κύριοι,

βρίσκομαι εδώ, σ' αυτήν την αίθουσα του δικαστηρίου, δίπλα στο σύντροφό μου Νίκο Μαζιώτη. Μεταξύ ασυμφιλίωτων εχθρών του Κράτους, μεταξύ αναρχικών.

Κοιτώντας γύρω, σήμερα, στον κόσμο, η κρατική τάξη κυριαρχεί σχεδόν παντού και είναι μια τάξη καταστροφής και θανάτου. Τα πρόσφατα γεγονότα στον πόλεμο στη Σερβία και στο Κόσοβο το μαρτυρούν πλήρως. Οτιδήποτε κάνει το Κράτος, ακόμα και όταν προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από ένα ανθρωπιστικό προσωπείο, μεταφράζεται σε πόλεμο και καταστροφή.

Όμως το Κράτος δεν είναι κάτι αφηρημένο, δεν είναι μια κενή λέξη, αλλά κάτι πολύ συγκεκριμένο. Το Κράτος συγκροτείται από ανθρώπους και πράγματα, από το κεφάλαιο που ασκεί την εκμετάλλευση, που κρατά υπό την εξουσία του εκατομμύρια ανθρώπους ώστε να εξασφαλίζει τα κέρδη των επενδύσεων, από έναν απέραντο διοικητικό και στρατιωτικό μηχανισμό που κυβερνά, χειρίζεται και σκοτώνει καθημερινά.

Ο μαζικός αγώνας που αναπτύχθηκε συνεχίζεται ακόμα και αυτή τη στιγμή, με την παρέμβαση εκατοντάδων ανθρώπων και την παρουσία και την αλληλεγγύη των αναρχικών.

Αλληλεγγύη επαναστατική.

Η επίθεση που πραγματοποίησε ο Νίκος Μαζιώτης ενάντια στο Υπουργείο Βιομηχανίας αποτελεί μέρος αυτού του παγκόσμιου σχεδίου αλληλεγγύης και, για μένα, έχει δύο έννοιες:

α) μια συγκεκριμένη μορφή αλληλεγγύης με τον αγώνα του Στρυμονικού

β) να σας εμποδίσει να κοιμάστε ήσυχοι πάνω στην έδρα σας.

Στην Ιταλία, για παράδειγμα, ο αγώνας του Κόμιζο, για να εμποδιστεί η δημιουργία της αμερικάνικης βάσης των πυραύλων Κρουζ, διήρκεσε πάνω από δύο χρόνια, και οι αναρχικοί ήταν παρόντες. Παράδειγμα, ο αγώνας στην περιοχή των Δυτικών Άλπεων ενάντια στην εγκατάσταση των τρένων υψηλής ταχύτητας που βρίσκεται σε εξέλιξη, και οι αναρχικοί είναι παρόντες. Παράδειγμα, ο αγώνας ενάντια στην τεχνολογία, που είδε να κατεδαφίζονται εκατοντάδες πυλώνες υψηλής τάσης, που βρίσκεται σε εξέλιξη και που οι αναρχικοί είναι παρόντες.

Ο Νίκος Μαζιώτης δεν είναι μόνος. Σε κάθε γωνιά της γης, άνθρωποι σαν κι αυτόν είναι δηλωμένοι εχθροί του Κράτους και συνεπώς δεν περιμένουν άλλο από το να περάσουν στην επίθεση.

Ίσως εσείς να κληθείτε από τον αμερικάνο αφέντη, που προχωρά την παγκοσμιοποίηση κυριαρχώντας σε ολόκληρο τον κόσμο, να δώσετε και με αυτή τη δίκη μια παραδειγματική απάντηση κατά της λεγόμενης τρομοκρατίας.

Για μας τους αναρχικούς, τρομοκράτης είναι μόνο το Κράτος, και αυτό έγινε ορατό πρόσφατα στο Κόσοβο και τη Σερβία, όπου σκόρπισε παντού και αδιακρίτως το θάνατο και την καταστροφή.

Δεν είναι τρομοκράτης ο Νίκος Μαζιώτης επειδή αγωνίζεται για την ελευθερία και την αναρχία.

Δεν μπορείτε να τον σταματήσετε! Δεν μπορείτε να μας σταματήσετε!

Το μεταβιομηχανικό Κράτος και Κεφάλαιο θέλει να παρουσιάζεται ως αναγκαίο, ανίκητο, αποδεκτό από όλους. Αρνείται την ύπαρξη των αντιθέσεων, των κοινωνικών εξεγέρσεων, των ριζοσπαστικών επιθέσεων ενάντια στο σύστημα. Από αυτή την άποψη, τα δημοκρατικά καθεστώτα είναι το καταλληλότερο πολιτικό σύστημα για τα συμφέροντα του μεταβιομηχανικού καπιταλισμού, ο οποίος χρειάζεται τη μέγιστη δυνατή συναίνεση για να καταλαμβάνει έδαφος.

Παρόλα αυτά, ούτε το δημοκρατικό σύστημα αρνείται τη χρήση των πιο βάρβαρων κατασταλτικών εργαλείων, όταν τα συμφέροντα του κεφάλαιου πλήττονται ή αμφισβητούνται από τα θύματα της εκμετάλλευσης που επιβάλλει. Έτσι δουλεύει το σύστημα στη Σαρδηνία, στη Γαλλία, παντού. Έτσι δουλεύει το σύστημα και στην Ελλάδα, όπου ο αγώνας των χωριών του Στρυμονικού κόλπου ενάντια στην πολυεθνική εταιρεία χρυσού TVX αντιμετωπίστηκε από την ελληνική κυβέρνηση με αστυνομικό στρατό.

Την ίδια στιγμή, ένα δημοκρατικό σύστημα δεν παραδέχεται το ρόλο του ως φρουρό των συμφερόντων του κεφάλαιου και εκείνων των κοινωνικών τάξεων που το διαχειρίζονται και το κατέχουν. Για το λόγο αυτό αρνείται την ύπαρξη κοινωνικών αγωνιστών και στρατηγικά στοχεύει στο να υποβιβάσει στο επίπεδο του κοινού "εγκλήματος" κάθε μορφή επίθεσης και αγώνα που εκδηλώνεται έξω από την οπτική της συνδιαλλαγής.

Σε εκείνα τα κράτη που οι πολιτικές και οι κοινωνικές συνθήκες καθιέρωσαν ειδικές νομοθεσίες κατά της Τρομοκρατίας, οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες που δεν λύνονται με έναν τρόπο δημοκρατικής συνδιαλλαγής τείνουν να κλείνονται σε δικαστήρια και σε δίκες, με την ψευδαίσθηση ότι θα μπορέσει η ταξική σύγκρουση να αντιμετωπιστεί με πολύχρονες φυλακίσεις.

Στην Ελλάδα, όπως και αλλού, η υπάρχουσα νομοθεσία αρνείται την πολιτική υπόσταση της ταξικής σύγκρουσης. Συνεπώς αρνείται την πολιτική υπόσταση και αξία των αγωνιστών και των ενεργειών τους.

Σε αυτή τη δίκη το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο θέλει να αντιμετωπίσει την επαναστατική παρέμβαση του Νίκου Μαζιώτη σύμφωνα με τις κατασταλτικές ανάγκες που υπαγορεύει ο ποινικός κώδικας, αρνούμενο τη μεθοδολογική συνάφεια στην ιστορία της δράσης του μέσα στον κοινωνικό αγώνα.

Οι σαρδηνοί αναρχικοί αναγνωρίζουμε την εγκυρότητα της ταξικής σύγκρουσης και της κοινωνικής εξέγερσης ενάντια στο Κράτος και το Κεφάλαιο, και αναγνωρίζουμε τον Νίκο Μαζιώτη ως μέρος αυτών των αγώνων.

Όχι μόνο εξαιτίας της ιδεολογικής μας θέσης ως αναρχικοί, όπως και ο ίδιος, αλλά και επειδή από τη μια μεριά αναγνωρίζουμε τη μεθοδολογική συνάφεια της επαναστατικής διαδρομής του και από την άλλη επειδή οι δικοί του κοινωνικοί αγώνες είναι και δικοί μας αγώνες, επειδή ο δικός του εχθρός είναι και δικός μας εχθρός.

Όταν μιλάμε για κοινό εχθρό δεν εννοούμε κάτι αφηρημένο, αλλά την πραγματική του παρουσία, στην Σαρδηνία όπως και στην Ελλάδα, όπως οπουδήποτε αλλού.

Εμείς, οι αναρχικοί από τη Σαρδηνία, ξέρουμε πολύ καλά ότι η δίκη του Νίκου Μαζιώτη θα χρησιμοποιηθεί από την πολιτική και οικονομική εξουσία, σύμφωνα με τις κατασταλτικές της ανάγκες.

Και πιστεύουμε ότι η πρόθεση να επιβληθεί στην Ελλάδα μια αντιτρομοκρατική νομοθεσία είναι μια απόπειρα να υποβιβαστεί και να παρουσιαστεί ο ταξικός αγώνας στο επίπεδο της βίας που στοχεύει στη γενικευμένη τρομοκράτηση της κοινωνίας.

Αλλά η πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο. Τρομοκράτες είναι το Κράτος και το Κεφάλαιο.

Οι κοινωνικοί αγώνες, οι επαναστατικοί αγώνες, οι εξεγέρσεις των εκμεταλλευόμενων δεν μπορούν να κριθούν στα δικαστήρια.

Ο Νίκος Μαζιώτης είναι ενεργό μέρος αυτών των αγώνων, και εδώ, στην Ελλάδα, μέρος του αγώνα των αναρχικών και μέρος του αγώνα των εκμεταλλευόμενων, και στη Σαρδηνία, μέρος του δικού μας αγώνα, του αγώνα των σαρδηνών εξεγερμένων.

Λυπάμαι που μπορώ να εκφραστώ μόνο στα γαλλικά. Η εξέγερση ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση και η δίψα για δικαιοσύνη είναι οικουμενικές, όπως και η επιθυμία για ελευθερία και αδελφοσύνη. Όμως δεν καταφέραμε ακόμα να γκρεμίσουμε τα τείχη που χωρίζουν τις γλώσσες.

Η παρουσία μου εδώ είναι μια απόδειξη αυτής της αδελφοσύνης. Αυτή την αδελφοσύνη εκφράζω σήμερα στο όνομα όλων των συντρόφων μου στον αγώνα που βρίσκονται πίσω από τα τείχη της φυλακής, επειδή επέλεξαν να είναι μαχητές της ελευθερίας, όποια και αν είναι η πολιτική τους απόχρωση.

Ο διεθνισμός, η γενικευμένη κοινωνική ανυπακοή, η ατομική ή καλύτερα η συλλογική άρνηση ενάντια στην εξουσία είναι τα όπλα μας.

Το μήνυμα της εξέγερσης των κατοίκων των χωριών του Στρυμονικού ενάντια στην εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού στην περιοχή τους αγνοήθηκε από την εξουσία. Αυτή επιχείρησε να επιβάλει τη σιωπή και την υποταγή στο νόμο του Κεφάλαιου με τη χρήση της βίας.

Όντας ένα συνειδητό και αυτόνομο άτομο, ο Νίκος Μαζιώτης θέλησε να ενώσει τη φωνή του με τους υπόλοιπους και η οργισμένη κραυγή του δεν ήταν παρά μια ακόμη νότα στη μουσική της άρνησης. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι για αυτόν τον πλανήτη, αλλά στο όνομα του χρυσού, της οικονομίας και του κεφάλαιου, αυτοί που κατέχουν την εξουσία τον καταστρέφουν. Εδώ με ένα εργοστάσιο επεξεργασίας χρυσού, εκεί με το πέρασμα ενός τραίνου υψηλής ταχύτητας, αλλού αποθηκεύοντας πυρηνικά απόβλητα.

Παντού, σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι που πεθαίνουν από βίαιο ή από αργό θάνατο.

Τα κράτη βομβαρδίζουν ολόκληρους πληθυσμούς στο όνομα της ειρήνης. Συλλαμβάνουν, διώκουν, χτυπούν, φυλακίζουν στο όνομα της ασφάλειας. Και είστε εδώ για να δικάσετε μια απλή κραυγή εξέγερσης και αλληλεγγύης, που απέναντι σε αυτές τις βιαιότητες του Κράτους δεν αποτελεί παρά μια νόμιμη άμυνα.

Το Κράτος μάς επιτρέπει, στην καλύτερη περίπτωση, σε μερικές χώρες, το δικαίωμα του λόγου. Και τα δήθεν ελεύθερα λόγια μας δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εγκωμιάζουν την ψευτογενναιοδωρία του. Τα ψίχουλα ελευθερίας που παραχωρεί συγκαλύπτουν και δικαιολογούν την καταστολή της δράσης.

Το υποτιθέμενο Κράτος δικαίου μετατρέπεται σε ένα δεσποτικό δίκαιο του Κράτους. Αλλοιώνει τα λόγια και τα έργα, διαστρέφει τα κίνητρα, για να μη διατηρήσει παρά μόνο τα προσχήματα. Έτσι, στην πραγματικότητα, το μόνο που υπάρχει είναι ένας συσχετισμός δύναμης. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η δικαιοσύνη.

Η σωφρονιστική διοίκηση συνεχίζει το έργο, αναγνωρίζοντας στον εαυτό της το δικαίωμα να τσακίσει, αν είναι δυνατό, όσους της παραδίδει η δικαιοσύνη.

Ο κοινωνικός εχθρός είναι αυτός που αρνείται να σκύψει το κεφάλι; Που αρνείται την αλλοτρίωση; Που αρνείται την άρνηση του δικαιώματος να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και να ενωθεί με άλλους ανθρώπους, για να κάνει αυτόν τον κόσμο έναν πλανήτη όπου οι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, βαδίζουν μαζί μέσα σε ένα περιβάλλον που ξέρουν να διατηρούν, στοχεύοντας σε ένα μέλλον αρμονικό, ελεύθερο και αδελφικό;

Οι προκηρύξεις, οι αφίσες, οι λαϊκές διαμαρτυρίες, οι επιθέσεις ενάντια στις εγκαταστάσεις του Κράτους και του Κεφάλαιου δεν αποτελούν παρά την έκφραση της αλλεργικής αντίδρασης που προκαλεί ο δεσποτισμός.

Η πράξη του Νίκου ήταν μια έκφραση της περιρρέουσας οργής. Ένα μήνυμα προς τους υπεύθυνους που δεν βλέπουν, ούτε ακούν ποτέ όσους υφίστανται άμεσα τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Είμαστε επαναστάτες και οι δρόμοι της επανάστασης είναι πολύμορφοι. Ο Νίκος το ξέρει και τους ακολούθησε, όπως και πολλοί από μας, πολλές φορές.

Η ταξική αλληλεγγύη είναι ένας ουσιαστικός πόλος στην πυξίδα μας.

Ο Νίκος δεν είναι ούτε ένας άγιος, ούτε ένας ήρωας, ούτε ένας φανατικός. Απλά είναι ένας από εμάς. Η ενέργειά του δεν είναι παρά ο ήχος μιας σκέψης και μιας οργής που αντηχεί μέσα μας.

Πρόκειται για μια τρομοκρατία δεύτερης γενιάς, όπως θέλησαν να την παρουσιάσουν τα ΜΜΕ; Όταν θίγεται η ίδια η ουσία της ζωής ο καθένας αντιδρά. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στη Γαλλία ονομάστηκαν τρομοκράτες αυτοί που πολέμησαν ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό. Αυτοί για τους οποίους η ιστορία υπερηφανεύεται σήμερα.

Από αυτή την άποψη, το να σε αποκαλούν με το ίδιο όνομα δεν μου φαίνεται προσβλητικό. Ωστόσο δεν είμαστε εμείς που σπέρνουμε τον τρόμο, αλλά το Κράτος.

Ξέρουμε ότι η επανάσταση δεν θα περάσει μέσα από τις κάλπες. Πρέπει από αυτό να βγάλει καθένας τα συμπεράσματά του.

Η απόφαση που θα βγάλετε ενάντια στο Νίκο, είναι μια απόφαση ενάντια σε όλους όσους αντιστέκονται, σε όλα τα μέρη του κόσμου, στον αφανισμό της ανθρώπινης συνείδησης και στην ολοένα και πιο φανερή μόλυνση της φύσης, ενάντια σε όσους αντιστέκονται στο κέρδος, στον οικονομικό και πολιτικό υπολογισμό. Θα μετατρέψετε αυτή την απόφαση σε ένα κάλεσμα για την έκρηξη της οργής;

Θυμόμαστε πάντα τους νεκρούς από φτώχεια, τα θύματα της εργασίας, του ρατσισμού, του εθνικιστικού παροξυσμού, της μισαλλοδοξίας που σπέρνει ο καπιταλισμός, η δίψα της εξουσίας και οι οικονομικές ανισότητες.

Δεν ξεχνάμε τους έγκλειστους των φυλακών και των ψυχιατρείων, είτε είναι πολιτικοί είτε κοινωνικοί κρατούμενοι.

Για όλα αυτά δεν μπορούμε ούτε να σιωπούμε ούτε να τα αποδεχόμαστε παθητικά. Το 2000 θα σηματοδοτήσει άραγε μια νέα εποχή;

Θα ήθελα να κλείσω με ένα απόσπασμα του Παναίτ Ιστράτι που με εκφράζει απόλυτα:

"Μαχητής, είναι στα μάτια μου, μόνο εκείνος που υποτάσσει τα ατομικά του συμφέροντα στα συμφέροντα μιας καλύτερης ανθρωπότητας που πρέπει να έρθει. Πιστεύω σε αυτήν την ανθρωπότητα. Σήμερα υπάρχει, όπως υπάρχει ο ήλιος στη διάρκεια της νύχτας.

...Ό,τι καλό και όμορφο έχω κάνει , σ' αυτήν το οφείλω!... Γι' αυτό θέλω να της αφιερώσω όλες μου τις δυνάμεις, να βοηθήσω όλους όσους μάχονται γι' αυτήν!"

Όντας φυλακισμένοι εδώ και 12 χρόνια, ξέρουμε τι σημαίνει η κατασταλτική πολιτική του Κράτους. Ξέρουμε καλά τις στρατηγικές του για να απομονώσει τους επαναστάτες αγωνιστές, για να διαδώσει τα ψεύδη του για τις μάχες από τις οποίες προήλθαν, να καταστείλει και να ξεριζώσει τους αγώνες - αν χρειαστεί, μέσα από την εξόντωση των αγωνιστών.

Και οι πρόσφατοι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία αποδεικνύουν για μια ακόμα φορά, τις βιαιότητες για τις οποίες είναι ικανά τα ιμπεριαλιστικά κράτη, προκειμένου να επιβάλουν και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους.

Ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί και αυτές που δεν μένουν απαθείς μπροστά σε αυτή τη βαρβαρότητα, ή ακόμα καλύτερα αυτοί και αυτές που αντιστέκονται στις κοινωνικές και ανθρώπινες καταστροφές μιας κοινωνικής οργάνωσης βασισμένης στα κέρδη για ένα πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων και τη μιζέρια και την καταστροφή για τη μεγάλη πλειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού.

Μαζί με το Νίκο, θέλουμε να δηλώσουμε ότι ενάντια σε αυτή την ερήμωση, θα είναι πάντοτε νόμιμο να παίρνει κανείς τα όπλα. Είναι δίκαιο να επιστρέφει τη βία ενάντια στην αστική τάξη και το Κράτος της που διατείνονται ότι έχουν το μονοπώλιό της.

Για να γεννηθούν κοινωνίες απελευθερωμένες από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Αυτοί που κατέχουν το μονοπώλιο της βίας, δηλαδή οι κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους, κατηγορούν τον έλληνα αναρχικό Νίκο Μαζιώτη ως "τρομοκράτη". Ο Νίκος σε ένα κείμενό του, δημοσιοποίησε τα ονόματα μιας ατέλειωτης λίστας ανθρώπων που δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της ψευτο-δημοκρατίας στην Ελλάδα, που εκτελέστηκαν στα πλαίσια της τρομοκρατικής δράσης της "δημοκρατικής" αστυνομίας.

Ο Νίκος Μαζιώτης βρίσκεται φυλακισμένος από τις 13 Γενάρη του 1998, με την κατηγορία ότι ένα μήνα πριν από τη σύλληψή του τοποθέτησε στο Υπουργείο Ανάπτυξης εκρηκτικό μηχανισμό που δεν εξερράγη, και θα δικαστεί στις 5 Ιούλη.

Θα δικαστεί για το παρελθόν του και για το γεγονός ότι είναι αναρχικός, πράγμα που ποτέ δεν αρνήθηκε. Φυλακίστηκε το 1991 ως ολικός αρνητής στράτευσης, όπως δήλωσε από το 1990. Το 1994, καταδικάστηκε για την κατάληψη του Οικονομικού Πανεπιστήμιου. Συμμετείχε επίσης στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1995 και για αυτό το λόγο καταδικάστηκε ξανά.

Καταδικάζουμε την αστυνομική και δικαστική καταστολή και ζητάμε την άμεση απελευθέρωση του Νίκου Μαζιώτη.

Αυτή η δίκη δε θα έχει ποτέ καμία αίσθηση δικαιοσύνης ή ηθικών αρχών. Έχει μόνο την αναγκαιότητα της καταστολής πάνω στο άτομο του Νίκου Μαζιώτη εξαιτίας του ότι είναι επαναστάτης αναρχικός και της ιστορίας του στον ακτιβισμό, και ταυτόχρονα έχει την πρόθεση να εγκληματοποιήσει την ιδεολογία του αναρχισμού, ο οποίος στηρίζεται στην ανάγκη για ελευθερία και όχι στην κρατική νομιμότητα. Αυτό το δικαστήριο δεν θα κατανοήσει ποτέ τη αλληλεγγύη αυτής της πράξης γιατί έχει τον περιορισμό της νομιμότητας που φτιάχτηκε για να εξαφανίσει την αλληλεγγύη και να την κάνει να μοιάζει με τα συμφέροντα του κράτους και του κεφάλαιου. Σε αυτή την υπόθεση η νομιμότητα και η δικαιοσύνη μιλούν για λογαριασμό του Υπουργείου Βιομηχανίας και Ανάπτυξης και της πολυεθνικής TVX Gold.

Αντιλαμβανόμαστε την πράξη του Νίκου Μαζιώτη σαν δικαιολογημένη και αναγκαία, ζητάμε την άμεση απελευθέρωσή του χωρίς κατηγορίες και καταδικάζουμε την κατασκευή της μεταλλουργίας χρυσού της TVX Gold.

Ειλικρινά,