Σε μια εποχή που το σύστημα βρίσκεται σε πλήρη επίθεση με αιχμή την παγκοσμιοποίησή του, η Γένοβα αντανακλά μια πρωτοβουλία των εξεγερμένων στην κλιμάκωση της σύγκρουσης.

Kαθόρισαν οι ίδιοι το επίπεδό της, γιατί δεν παραδόθηκαν στα διλήμματα του κράτους περί συμμόρφωσης ή εξουδετέρωσής τους, όπως τοποθετούνταν απροκάλυπτα μετά το Γκέτεμποργκ, αλλά ούτε στην κατεύθυνση του εκφυλισμού σε συνδιαλλαγή με τους θεσμούς που προπαγάνδιζε η καθεστωτική αριστερά.

Έτσι, η πολεμική δεν εστιάζει στη διαπραγμάτευση και τη βελτίωση των όρων με τους οποίους θα ολοκληρωθεί η παγκοσμιοποίηση των αγορών και του κοινωνικού ελέγχου, αλλά στους όρους που θέτουν οι εξεγερμένοι: την παγκοσμιοποίηση της ελευθερίας και της αλληλεγγύης, της αταξικής και ακρατικής κοινωνίας.

Σ’ ένα μεγάλο βαθμό το περιεχόμενο της παγκοσμιοποίησης δεν φωτίζεται από τις αναλύσεις των απολογητών της, αλλά από τα οδοφράγματα στο Σηάτλ και την Πράγα, στην Αργεντινή και τη Βολιβία, το Κεμπέκ, το Γκέτεμποργκ και τη Γένοβα...

Η ιστορία δεν έχει τελειώσει, όσο δεν ταυτίζεται νομοτελειακά με τη βούληση των αφεντικών, αλλά χαράζεται από τον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο εναντίον τους.

Η επίθεση που εξαπέλυσαν οι εξεγερμένοι στους φρουρούς των πλανητικών αφεντικών και σε μια πόλη αποικιοποιημένη από τις δομές του καπιταλισμού και της κρατικής εξουσίας, πυρπόλησε κάθε πρόσχημα κοινωνικής συναίνεσης στα σχέδιά τους. Συνέτριψε κάθε εικονική πραγματικότητα περί δημοκρατίας και δικαιοσύνης που επικαλούνται οι κυρίαρχοι για τη νομιμοποίηση της δολοφονικής τους υπόστασης. Κατέστρεψε το ψεύτικο οικοδόμημα της κοινωνικής ειρήνης που προπαγανδίζουν για να συγκαλύπτουν το φασισμό τους και αποκάλυψε την οργή ενάντια στην άγρια εκμετάλλευση και καταπίεση που συντελείται σε όλη τη γη.

Το κράτος απάντησε με την επίδειξη του πραγματικού του προσώπου, της ωμής βίας και της καταστολής.

Στα οδοφράγματα της Γένοβας δολοφόνησαν τον Κάρλο Τζουλιάνι.

Δολοφόνησαν γιατί δεν κατάφεραν να επιβάλουν τους όρους τους, που θέλουν μια κοινωνία στο ρόλο του θύματος να εγκαταλείπεται στα χέρια τους.

Δολοφόνησαν για να εκβιάσουν την υποχώρηση στον καθημερινό “ασφαλή” θάνατο της υποταγής.

Από τη μεριά μας, γνωρίζουμε πως στον αγώνα για ζωή και ελευθερία, διακυβεύεται πάντα και η ζωή και η ελευθερία. Το ζήτημα δεν ήταν ποτέ να συγκαλύψουμε τη δολοφονική φύση του Κράτους και του Κεφάλαιου αλλά να αγωνιστούμε για την καταστροφή τους. Το ζήτημα δεν ήταν ποτέ πώς θα παραμείνουμε ακίνδυνοι για ένα καθεστώς που βασίζεται στο θάνατο.

Βαρύνονται επίσης απέναντι στο καθεστώς γιατί απέτυχαν τραγικά σε όλα αυτά.

Απέδειξαν πως όχι μόνο δεν έχουν την ηγεμονία του κινήματος αλλά πως μετά βίας αντιπροσωπεύουν τα ίδια τα μέλη τους και απέχουν πολύ από το να θεωρούνται φερέγγυοι συνομιλητές. Εξ’ άλλου η χρησιμότητά τους για το ίδιο το καθεστώς εξαντλείται στο να προσφέρουν μονομερείς εγγυήσεις νομιμότητας, όπως αυτές που ακούγονταν πριν τη Γένοβα, ότι “δεν θα πέσει ούτε μια πέτρα”, και ο ρόλος τους υπονομεύεται αυτόματα όταν επικρατούν συνθήκες κοινωνικού πολέμου.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι αντιλήψεις που εκφράστηκαν, καταδικάζοντας την εξέγερση γιατί προκαλεί την καταστολή ή ακόμα χειρότερα γιατί δήθεν την εξυπηρετεί. Αν προεκτείνουμε αυτή την αντίληψη βέβαια δεν θα έπρεπε να κάνουμε τίποτα, καταλήγοντας πως η κοινωνική επανάσταση δεν είναι τελικά προς το συμφέρον της κοινωνίας αλλά του κράτους (!).

Στην πραγματικότητα πάντως, το διεθνές Μαύρο Μπλοκ, το οποίο σχημάτισαν αναρχικοί και αυτόνομοι, υπήρξε καταλυτικό για πολύ περισσότερους λόγους από τη μαχητικότητα και την αποφασιστικότητά του.

H πιο ουσιαστική συμβολή του έγκειται στο γεγονός ότι ρευστοποίησε τα προκατασκευασμένα πλαίσια της κινητοποίησης, όπως προέκυπταν από τη συμφωνία του Κοινωνικού Φόρουμ και της αστυνομίας. Μ’ αυτό τον τρόπο προεξόφλησε από την αρχή την αποτυχία της χειραγώγησης και του ελέγχου και απελευθέρωσε μια ευρύτερη δυναμική.

Το Μαύρο Μπλοκ ανέτρεψε πράγματι πολύ εύκολα το πρόγραμμα του περιορισμού σε “πολιτική ανυπακοή” και ειρηνική διαδήλωση, το οποίο δεν είχε κανένα λόγο να σεβαστεί, καθώς δεν προέκυπτε ούτε από την ιστορικότητα αυτών των κινητοποιήσεων ούτε από κάποια συλλογική διαδικασία, αλλά από την υποκατάστασή τους. Γι αυτό δεν απορρίφθηκε μόνο από τους αναρχικούς αλλά και από μεγάλο αριθμό διαδηλωτών που δεν είχαν καμία πρωτοβουλία στο σχεδιασμό του και το εγκατέλειψαν με την πρώτη ευκαιρία που δημιουργήθηκε.

Έτσι είναι αναληθές ότι το Μπλοκ ευθύνεται αποκλειστικά για την έκταση των γεγονότων της Γένοβας, στα οποία συμμετείχε μαζί με χιλιάδες εξεγερμένους. Παρ’ όλα αυτά είναι το κομμάτι που πυροδότησε τις εξελίξεις γιατί αποτέλεσε τη μοναδική συνειδητή, συλλογική και όσο το δυνατόν οργανωμένη κίνηση, αποφασισμένη για την εξέγερση και με πρόθεση να την εξαπλώσει.

Αυτή η κίνηση θα περνούσε αναπόφευκτα πάνω από τα ερείπια του γραφειοκρατικού προγράμματος των “διοργανωτών”, καθώς ήταν ανταγωνιστική και όχι παράλληλη με το σκεπτικό τους. Επιλέχθηκε ουσιαστικά να ανατραπεί στο σύνολό του, και όχι να διεκδικηθεί κάποιος διαχωρισμένος χώρος σύγκρουσης στα περιθώρια που άφηνε. Κι αυτό γιατί το Μπλοκ δεν είχε καμία διάθεση να εκχωρήσει και να εξαντλήσει τη μαχητικότητα του μέσα σε ένα εχθρικό πλαίσιο, καθώς δεν αποτελεί το στρατιωτικό τμήμα μιας αλλότριας πολιτικής. Αντίθετα, είναι η έκφραση μιας συγκεκριμένης αντικρατικής, αντικαπιταλιστικής και αντιεθνικιστικής ανατρεπτικής οπτικής αγώνα, η οποία είναι συστατικό στοιχείο του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας και δεν υπήρχε κανένας λόγος να αγνοηθεί η επιρροή και η δυναμική της.

Σ’ αυτά τα πλαίσια το Μπλοκ τοποθετήθηκε εχθρικά απέναντι στην κρατική καταστολή και τη χειραγώγηση, όχι όμως απέναντι στη βάση του κινήματος, ανεξάρτητα από τις μεθόδους που επιλέγει ο καθένας για να αντισταθεί. Μ’ αυτό τον τρόπο αναδείχθηκε πως η “εσωτερική” αντιπαράθεση δεν αφορά μια διαμάχη ανάμεσα στους “βίαιους” και τους “μη-βίαιους”, αλλά ανάμεσα σ’ αυτούς που αγωνίζονται ενάντια στην έννομη καθεστωτική βία, και σ’ αυτούς που επιλέγουν να συνομιλούν με βάση τους όρους που διαμορφώνει.

Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του Μπλοκ, όπως προέκυψαν από τη σύνθεση των ανθρώπων που το αποτελούσαν, τις εμπειρίες αγώνα που έφεραν και μια συλλογική διαδικασία συζήτησης που δημιούργησαν, αφορούν τρία βασικά σημεία:

- Οι διαθέσεις του ήταν σαφείς και αδιαπραγμάτευτες απέναντι στη σύνοδο των αφεντικών, τους ένστολους φρουρούς τους και τα σύμβολα του πλούτου και της εξουσίας. Ήταν ένα κομμάτι αποφασισμένο να συγκρουστεί στους δρόμους μιας πόλης κατειλημμένης από το στρατό κατοχής των αφεντικών.

- Τα προτάγματά του ήταν διακριτά από το συνονθύλευμα των κομμάτων και των μη-κυβερνητικών οργανώσεων που αμφισβητούν το σημερινό μοντέλο εξουσίας, στο όνομα της επιστροφής ή της εγκαθίδρυσης ενός άλλου.

- Η δράση του ήταν παρεμβατική και όχι διαχωρισμένη σε σχέση με τα υπόλοιπα κομμάτια της διαδήλωσης. Το Μπλοκ επέλεξε να δράσει μέσα στις κινητοποιήσεις και στην ουσία διασκορπίστηκε μέσα σ’ αυτές. Προώθησε στο εσωτερικό των διαδηλώσεων το πέρασμα από τη διαμαρτυρία στην εξέγερση, κατέστησε έμπρακτη την κριτική για τα όρια και τις αναστολές του ευρύτερου κινήματος και λειτούργησε ώστε αυτά να ξεπεραστούν σε μεγάλο βαθμό.

Τέλος, τα χαρακτηριστικά αυτά ήταν τα στοιχειώδη σε σχέση με τις επιθυμίες πολλών συντρόφων, αλλά και προϊόν αντιπαράθεσης διαφορετικών αντιλήψεων για τον τρόπο παρέμβασης των αναρχικών και την αλληλεπίδρασή τους με το ευρύτερο κίνημα.

Έτσι, παρ’ όλη τη λάμψη των γεγονότων, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι καθορίστηκαν πολύ από τον αυτοσχεδιασμό, τον αυθορμητισμό και την ευχέρεια της κίνησης των αναρχικων μέσα σε καταστάσεις κοινωνικής αταξίας, ενώ θα μπορούσαμε να προσδοκούμε πολύ περισσότερα αποτελέσματα, κυρίως όσον αφορά την προοπτική του αγώνα, αν υπήρχε μια καλύτερα οργανωμένη παρουσία, τόσο σαν διαδικασία αυτόνομης πολιτικής και κοινωνικής έκφρασης, όσο και στο πρακτικό επίπεδο της κίνησής μας.

Η Γένοβα έδειξε πως ένα σαρωτικό ρεύμα παγκόσμιας εξέγερσης δεν ανακόπτεται με την καταστολή και δεν ελέγχεται από το καθεστώς και τις αποχρώσεις του. Αντίθετα αναπτύσσεται συνεχώς όσο οξύνονται και βαθαίνουν οι συνθήκες της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, οι αιτίες που το γεννούν και το καθιστούν αναπόδραστη απειλή για τους κυρίαρχους.

Αν στη Γένοβα διακυβευόταν η ενσωμάτωση ή η ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, η απάντηση στους δρόμους ήταν αρκετά ξεκάθαρη.

Από ΄κει και πέρα, εναπόκειται στους ίδιους τους φορείς την αντιεξουσιαστικής και ανατρεπτικής αντίληψης αγώνα, να εμβαθύνουν το λόγο τους, να διευρύνουν την κοινωνική τους παρέμβαση και να αναπτύξουν συνθήκες και δομές αυτοοργάνωσης, ανταγωνιστικές προς τη διαμεσολάβηση και απαλλαγμένες από τo συνήθη αυτοπεριορισμό των αντιεξουσιαστικών κύκλων στην ανακλαστικότητα, την ευκαιριακότητα και την αποσπασματικότητα...

Μπροστά σε έναν εχθρό που οργανώνεται για την εγκληματοποίηση και την εξουδετέρωση της αντίστασης, είναι στα χέρια των ίδιων των εξεγερμένων να δημιουργούν διαρκείς συνθήκες επικοινωνίας, συντονισμού και διεθνιστικής αλληλεγγύης, ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν την κλιμάκωση της καταστολής και να προωθούν την κλιμάκωση του αγώνα.

Σε μια εποχή που η Νέα Τάξη Πραγμάτων πλήττεται από πολλές πλευρές και εξοπλίζεται θέλοντας να συμπαρασύρει την κοινωνία στη δίνη της ανασφάλειάς της, είναι στο χέρι μας να συνεχίσουμε να καταδεικνύουμε τον πραγματικό αντίπαλο στο πρόσωπό της και να απονομιμοποιούμε τα επιχειρήματα που θέλουν τους καταπιεσμένους να συντάσσονται με τα αφεντικά τους.

ΓΙΑΤΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΘΗΚΑΜΕ;

- Θέλουμε να εισβάλλουμε στην ΄΄κόκκινη ζώνη΄΄, διότι αρνούμαστε τη νομιμότητα του G8, το οποίο βασίζεται στο καπιταλιστικό σύστημα και στο διαχωρισμό της ανθρωπότητας σε έθνη.

- Δεν θέλουμε να περιοριστούμε από τις κατευθυντήριες γραμμές του GSF.

Το κράτος χρησιμοποιεί όλα τα διαθέσιμα μέσα εναντίον μας, συνεπώς και εμείς θα χρησιμοποιήσουμε όλα τα διαθέσιμα μέσα για να αγωνιστούμε εναντίον του.

- Δημιουργήσαμε την I. G. O. για να οργανωθούμε με τους δικούς μας όρους. Θέλουμε να συνεργαστούμε στενά με ιταλικές ομάδες και οργανώσεις, ώστε να επιτύχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα τις ημέρες δράσης.

ΠΟΥ;

- Το στάδιο Sciorba θα χρησιμοποιείται ως κέντρο των αναρχικών για διανυκτέρευση. Να θυμάστε ότι είναι χώρος του GSF, ανοιχτός σε όλους και όχι αποκλειστικά για αναρχικούς. Κατά τη διάρκεια της ημέρας το Pinelli θα είναι το συντονιστικό αναρχικό κέντρο.

...Καθημερινές συνελεύσεις αναρχικών:
Ώρα 8.00μ.μ. CSOA Pinelli, (via Adamoli 9b, Γένοβα, Μοlassana)

Στο δρόμο για τη Γένοβα... Από το Σηάτλ έως την Πράγα και από τη Νίκαια μέχρι το Κεμπέκ, η εξάπλωση της ανατρεπτικής δράσης των αναρχικών και άλλων ριζοσπαστών μέσα στις διεθνείς διαδηλώσεις, τις κατέστησε όλο και πιο ενοχλητικές και επικίνδυνες για τα αφεντικά. Τον Ιούνιο του 2001, ενόψει των κινητοποιήσεων ακυρώθηκε η συνάντηση της Παγκόσμιας Τράπεζας στη Βαρκελώνη και μεταφέρθηκε σε ασφαλέστερο “έδαφος”, το Διαδίκτυο. Τον ίδιο μήνα στο Γκέτεμποργκ, το κράτος αντιμετώπισε με πυροβολισμούς τους μαχητικούς διαδηλωτές και λίγες μέρες μετά, πραγματοποιήθηκε εκτάκτως μια συνάντηση των υπουργών Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης της Ε.Ε. για την επιτάχυνση των διαδικασιών διεθνοποίησης του ελέγχου και της καταστολής.

Ενόψει των διαδηλώσεων ενάντια στη διάσκεψη του G8 στις 20-22 Ιούλη στη Γένοβα, τα αφεντικά ενεργοποίησαν κάθε διαθέσιμο μέσο καταστολής και χειραγώγησης. Μέσω των ΜΜΕ μεθοδεύτηκε μια διεθνής προπαγάνδα με στόχο αφενός να αποθαρρύνει, υπερβάλλοντας τις κατασταλτικές δυνατότητες του ιταλικού κράτους (π.χ. “τους περιμένουν με τις χειροπέδες”) και από την άλλη να απειλήσει, με την εκ των προτέρων ενοχοποίηση συντρόφων, “φωτογραφίζοντάς” τους μέσα από αναφορές σε συγκεκριμένες χώρες και πόλεις (π.χ. “μεσογειακός άξονας Ισπανών, Ιταλών και Ελλήνων αναρχικών”). Στην Ιταλία πραγματοποιήθηκαν έρευνες σε σπίτια και καταλήψεις αναρχικών και αυτόνομων ενώ στα σύνορα της χώρας αναστάλθηκε προσωρινά η συνθήκη Σένγκεν και εντάθηκαν οι έλεγχοι ώστε να εντοπίζονται τα ανεπιθύμητα πρόσωπα. Η πρόσβαση διαδηλωτών εμποδίστηκε κυρίως στα σύνορα με τη Γαλλία, ενώ στις 19 Ιούλη στην Αγκόνα απαγορεύτηκε η είσοδος σε διαδηλωτές από την Ελλάδα, οι οποίοι εξαναγκάστηκαν με τη βία να επιβιβαστούν ξανά στο πλοίο που τους μετέφερε.

Το φόρουμ των ρεφορμιστών... Ένα πλήθος φορέων, κομμάτων καθώς και “μη” κυβερνητικών οργανώσεων, από την Ιταλία και το εξωτερικό, αποτελούσαν το GSF, “Κοινωνικό Φόρουμ της Γένοβας” (ένα διεθνή ρεφορμιστικό-αντιεξεγερτικό σχηματισμό που συγκροτήθηκε στο Πόρτο Αλέγκρε), το οποίο έκανε και τον προγραμματισμό των κινητοποιήσεων, με βάση τα όσα συμφωνήθηκαν μετά από διαπραγματεύσεις με την ιταλική κυβέρνηση και την αστυνομία. Ένα μεγάλο πάρκινγκ στην Ρiazzale Kennedy, στην παραλιακή corso Marconi, αποτέλεσε τον κεντρικό χώρο του Φόρουμ, ενώ για τη διαμονή των διαδηλωτών στη Γένοβα παραχωρήθηκαν στο GSF από το δήμο μια σειρά από στάδια και πάρκα.

Η αντιρατσιστική πορεία... Το απόγευμα της Πέμπτης 19 Ιούλη, η πορεία για τους μετανάστες ξεκίνησε από την πλατεία Sarzano μέσα στην “κίτρινη ζώνη”, περνώντας υποχρεωτικά μέσα από ασφυκτικό αστυνομικό κλοιό, και κατόπιν αφού πέρασε μπροστά από τη Γενική Ασφάλεια της Γένοβας στη λεωφόρο Βrigate Partigiane, όπου είχαν παραταχθεί ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις με μηχανοκίνητα, απαγορεύθηκε η κίνησή της βόρεια και οδηγήθηκε ανατολικά καταλήγοντας στο πάρκο Αlbaro πλάι στο Διοικητήριο των καραμπινιέρων. Σ’ αυτή την πορεία συμμετείχαν συνολικά περίπου 50.000 άτομα είτε στα μπλοκ του GSF είτε σε διάφορα μπλοκ από αναρχικούς, αναρχοσυνδικαλιστές, αντιεξουσιαστές και αυτόνομους. Τελικά, αν και σημειώθηκαν κάποιες ασήμαντες απόπειρες εκτροπής αυτές δεν επεκτάθηκαν, περισσότερο από την ίδια την επιλογή των ριζοσπαστικών κομματιών για τη συγκεκριμένη μέρα παρά ως αποτέλεσμα των προσχημάτων των διοργανωτών, για την εξασφάλιση όσων μεταναστών θα συμμετείχαν στην πορεία από πιθανές συλλήψεις και απελάσεις.

Άλλωστε, οι μετανάστες ουσιαστικά μάλλον απουσίαζαν από την πορεία και οι τελικές αποφάσεις στη συνέλευση της Ι.G.O. προσανατολίζονταν στην εκδήλωση της επιθετικής δράσης των αναρχικών στις 20 Ιούλη γύρω από την αποκλεισμένη ζώνη και στις 21 κατά τη διάρκεια της κεντρικής πορείας.

Γύρω από την αποκλεισμένη ζώνη... Την Παρασκευή 20 Ιούλη, είχαν καλεστεί περιμετρικά της “κόκκινης ζώνης” τέσσερις διαφορετικές συγκεντρώσεις από τις οργανώσεις του GSF και μία ανεξάρτητη από αυτό. Στα δυτικά του λιμανιού και ανεξάρτητα από το GSF είχε οργανωθεί για το πρωί μια ειρηνική εργατική πορεία από τα συνδικάτα βάσης CUB και τους αναρχοσυνδικαλιστές. Το “Ροζ Μπλοκ” των ειρηνιστών θα προσέγγιζε την “κόκκινη ζώνη” από τα βόρεια. Για τις 12 το μεσημέρι είχε προγραμματιστεί η συγκέντρωση των αριστερίστικων συνδικάτων βάσης COBAS στην πλατεία Paolo da Novi και αργότερα στις 2 μ.μ. η συγκέντρωση της οργάνωσης Attac στα νότια, καθώς και η πορεία από τους Ya Basta και άλλες αριστερές οργανώσεις από το στάδιο Carlini, στα ανατολικά, προς το κέντρο. Το γεγονός ότι η συγκέντρωση των COBAS είχε οριστεί νωρίς, σε κεντρικό σημείο και δίπλα ακριβώς στην απαγορευμένη ζώνη, καθώς επίσης το ότι ανάμεσά τους ενυπήρχαν συγκρουσιακές διαθέσεις απέναντι στην αστυνομία, οδήγησαν μεγάλο μέρος του Μαύρου Μπλοκ των αναρχικών να συγκεντρωθεί στο ίδιο σημείο.

Να σημειώσουμε βέβαια ότι το “Μαύρο Μπλοκ” στη Γένοβα δεν υπήρξε ως ένα και μοναδικό μπλοκ που ακολουθούσε κάποιο ειδικό σχέδιο, αλλά περισσότερο ως μια κοινή αντίληψη δράσης που πραγματωνόταν στους δρόμους από πολυάριθμες ομάδες συντρόφων.

Στο μεταξύ, από το πρωί ήδη, η αστυνομία για να εμποδίσει τους αναρχικούς να κατέβουν στους δρόμους είχε κυκλώσει τόσο το Pinelli (όπου βρισκόταν μόνο η περιφρούρηση η οποία οχυρώθηκε προβάλλοντας αντίσταση) όσο και την κατάληψη της Ιnmensa όπου βρίσκονταν περισσότεροι από διακόσιοι σύντροφοι οι οποίοι αποκλείστηκαν εκεί έως το απόγευμα. Ο μεγάλος όμως αριθμός των αναρχικών, που διέμεναν διασκορπισμένοι διακριτικά ανάμεσα στους άλλους διαδηλωτές, ήταν αδύνατο να εντοπιστεί ή να περιοριστεί προληπτικά.

Η έναρξη των συγκρούσεων... Ο ανάμικτος κόσμος που έχει συγκεντρωθεί από τις 10 π.μ. στην πλατεία da Novi φωνάζει συνθήματα και πολλοί σύντροφοι εξοπλίζονται με πέτρες από τα πεζοδρόμια. Οι διμοιρίες των μπάτσων βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής και με κοντέινερ τοποθετημένα κάθετα κλείνουν τους δρόμους προς το κέντρο της πόλης. Λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι, από το πάρκο Albaro καταφθάνει μια συγκροτημένη πορεία από εκατοντάδες αναρχικούς και αυτόνομους. Στη διαδρομή της πορείας σημειώνονται και οι πρώτες μεμονωμένες επιθέσεις σε τράπεζες, όπως στην Credito Italiano στην corso Buenos Aires.

Μπροστά στο Φόρουμ... Εξορμώντας απο την παραλιακή λεωφόρο προς την Torino και τους παράδρομους γύρω από την Piazza Ros- setti, οι αναρχικοί επιχειρούν νέες συγκρούσεις με τους μπάτσους ή επιδίδονται σε καταστροφές τραπεζών, και άλλων καπιταλιστικών στόχων. Αρκετοί σύντροφοι επιλέγουν να γυρίσουν πιο βόρεια όπου σημειώνονται επίσης οδομαχίες. Μιάμιση ώρα μετά την έναρξη των συγκρούσεων, η αστυνομία με αλλεπάλληλες εφόδους και ρίψεις δακρυγόνων ελέγχει απόλυτα την περιοχή γύρω από τη Piazza Rossetti και προελαύνοντας υποχρεώνει τον κόσμο να καταφύγει μέσα στον καγκελόφρακτο χώρο του Φόρουμ. Αναρχικοί, COBAS και άλλοι στήνουν οδοφράγματα στις εισόδους του χώρου και συνεχίζουν μέσα από τα κάγκελα την αντιπαράθεση με τους μπάτσους. Είναι ολοφάνερο ότι η λειτουργία του Φόρουμ έχει εκτραπεί πλήρως ενώ κάθε σχεδιασμός χειραγώγησης έχει αποτύχει.

Τελικά, ένα ερπυστριοφόρο άρμα M113 των καραμπινιέρων περνάει μια πύλη του Φόρουμ και οι διμοιρίες εισβάλλουν στο χώρο. Ο σκοπός τους περιορίζεται στην επίδειξη δύναμης και τη διάλυση των οδοφραγμάτων, και κατόπιν συνεννόησης με το GSF αποχωρούν αφού εκείνη την ώρα ο κόσμος που έχει απομείνει μέσα είναι ελάχιστος, διασκορπισμένος στις διάφορες εγκαταστάσεις... Λίγο νωρίτερα εκατοντάδες διαδηλωτές έχουν αποχωρήσει από μια πλαϊνή έξοδο. Περί τα 1.000 άτομα από το Μαύρο Μπλοκ και τους COBAS σχηματίζουν μια πορεία με σκοπό να προσεγγίσουν τη ζώνη του αποκλεισμού, αλλά αποτρέπονται από την παράταξη ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων και κινούνται ανατολικά, από την corso Italia.

Σε όλη την πόλη... Τα συγκρουσιακά γεγονότα, εκτός από τα σημεία από όπου ξεκίνησαν, επεκτάθηκαν και σε πολλά άλλα φθάνοντας ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της πόλης, στα βόρεια και στα ανατολικά. Στις 1:15 μ.μ. κι ενώ διεξάγονται οι συγκρούσεις γύρω από το Φόρουμ, αναφέρονται και άλλα επεισόδια συγκρούσεων και καταστροφών σε αυτοκίνητα στις οδούς Pozzo, Mo- ntevideo και Dassori καθώς ομάδες αναρχικών, κάτω από την πίεση των μπάτσων, οπισθοχωρούν από την πλατεία Tommaseo πρoς τα ανατολικά απ’ όπου θα ερχόταν προς το κέντρο η πορεία των αριστεριστών (Ya Basta κ.λπ.).

Στο μεταξύ στην πορεία που έχει φύγει από το Φόρουμ και κινείται ανατολικά ακολουθώντας την παραλιακή corso Italia, οι αναρχικοί επιτίθενται σε ένα αστυνομικό τμήμα, σε τράπεζες, πολυκαταστήματα, κάμερες, αυτοκίνητα και άλλους στόχους, ενώ σημειώθηκαν και κάποιες συμπλοκές με τους COBAS, οι οποίοι είτε για λόγους στρατηγικής είτε για λόγους τακτικής διαφωνούσαν με την καταστροφή καπιταλιστικών στόχων στην πόλη. (Παρόμοιες αψιμαχίες έγιναν και σε άλλες περιπτώσεις με μεμονωμένο όμως και περιορισμένο χαρακτήρα, χωρίς να επηρεάσουν ουσιαστικά την εξέλιξη των γεγονότων).

Στη διαδρομή αυτής της πορείας στα ανατολικά γίνονται επίσης επιθέσεις σε οχήματα των καραμπινιέρων που διασταυρώθηκαν με τους αναρχικούς στην οδό F. Cavalloti. Kαι εκεί όπως και σε άλλες περιπτώσεις οι μπάτσοι έκαναν χρήση των όπλων τους ρίχνοντας βολές στον αέρα για ν΄απωθήσουν τους μαχητικούς διαδηλωτές.

Από εκείνο το σημείο, κι αφού ήδη είχαν κινηθεί για χιλιόμετρα προς τ’ ανατολικά οι σύντροφοι στρέφουν κινούμενοι βόρεια προς τη συνοικία S. Martino και τη via Castaldi όπου κινούνταν η πορεία των Ya Basta και των αριστεριστών. Μετά από σποραδικές επιθέσεις σε διάφορους στόχους η “ανατολική πορεία” των αναρχικών διαλύεται στη via San Martino στις 4:15 μ.μ. μετά από εφόδους ισχυρής αστυνομικής δύναμης. Κατόπιν αυτού πολλές από τις διάσπαρτες ομάδες των αναρχικών αλλά και των COBAS που βρίσκονταν ανατολικά στρέφουν δυτικά και ακολουθώντας τη via Castaldi ή παράλληλους δρόμους επανέρχονται στο κέντρο, μπροστά στην αστυνομική ζώνη στη via Torino, όπου είχαν ξεσπάσει σφοδρές συγκρούσεις...

Από τις υπόλοιπες πορείες που έγιναν παράλληλα ή μετά την έναρξη των συγκρούσεων στην corso Torino, αυτή που είχε επικεφαλής το Ροζ Μπλοκ και τη μουσική μπάντα του προσέγγισε ειρηνικά την “κόκκινη ζώνη” από τη βόρεια πλευρά της. Φθανοντας εκεί, στην πλατεία Marsala στις 2:20 μ.μ. οι πασιφιστές επιχειρούν να προωθηθούν ακόμη περισσότερο, πρoς την πλατεία Corvetto, κι εκτoξεύουν στους μπάτσους φρούτα, λαχανικά και άλλα τέτοια. Οι μπάτσοι εξορμούν και χρησιμοποιώντας γκλομπ, δακρυγόνα και αντλίες νερού καταδιώκουν τους πασιφιστές που υποχωρούν προς την περιοχή γύρω από την πλατεία Manin όπου εμφανίζονται και οι αναρχικοί από το Marassi. Μετά από αψιμαχίες, στις 3:20 μ.μ. γίνεται έφοδος των μπάτσων στην πλατεία για τη διάλυση των διαδηλωτών, αναρχικών, νεολαίων και πασιφιστών, που συγκεντρώνονταν εκεί. Ακολουθούν νέες συγκρούσεις και καταδίωξη στους γύρω δρόμους. Γίνονται επίσης πολλές κακοποιήσεις διαδηλωτών, κυρίως εκείνων των πασιφιστών που δεν τρέχουν και προβάλλουν παθητική αντίσταση. Λίγο αργότερα ομάδες αναρχικών και νεολαίων που ανασυντάσσονται, προκαλούν καταστροφές ενώ στήνουν και πρόχειρα οδοφράγματα με φλεγόμενους κάδους, στις παρακείμενες οδούς Armellini και Palestro, για να αντισταθούν στις εφόδους των μπάτσων. Οδοφράγματα με φλεγόμενους κάδους εμφανίζονται μία ώρα αργότερα και στη via Buranello στα δυτικά της “κόκκινης ζώνης” όπου κινούνταν η πορεία των CUB και των αναρχοσυνδικαλιστών.

Μία άλλη ομάδα αριστερών διαδηλωτών που πλησίασε ειρηνικά τον φράχτη από νότια δέχτηκε επίθεση των μπάτσων και διαλύθηκε γύρω στη 1 μ.μ. στη via Cesarea, ενώ μία ώρα αργότερα, με νέα απρόκλητη επίθεση, οι μπάτσοι διέλυσαν κι άλλη ομάδα αριστερών που πορεύονταν ειρηνικά στη via C. Chiara.

Η εξέγερση γενικεύεται... Μετά την απόκρουση και την απώθηση των Ya Basta στην Tolemaide και τα γύρω στενά, πολλοί νεαροί διαδηλωτές που ακολουθούν την πορεία απεγκλωβίζονται από τους σχηματισμούς των διαφόρων μπλοκ που οπισθοχωρούν ή μένουν στάσιμα. Η τακτική της συμβολικής και αυτοπεριορισμένης σύγκρουσης από ειδικές ομάδες των Ya Basta εξαντλήθηκε αμέσως σχεδόν και πολλοί νεολαίοι, εγκαταλείποντας τους πομφόλυγες περί “πολιτικής ανυπακοής”, προχωρούν μπροστά στήνοντας οδοφράγματα. Στην περιοχή ανατολικά του σταθμού Brignole, ανάμεσα στη via To-lemaide και την corso Buenos Aires βρίσκονται συγκεντρωμένοι πολλές χιλιάδες διαδηλωτές ανάμεσα στους οποίους δρουν πολλά μικρά και μεγάλα “μαύρα μπλοκ”. Η δυναμική σύγκλιση διαφόρων ομάδων διαδηλωτών με μαχητικές διαθέσεις οδηγεί σε γενικευμένες πλέον οδομαχίες με τους μπάτσους που διαρκούν για περισσότερο από 3 ώρες και γίνονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα.

Για ν’ αντιμετωπίσουν την κρίσιμη κατάσταση σε αυτή την περιοχή συγκεντρώνονται όλο και περισσότερες αστυνομικές δυνάμεις, από την άλλη όμως σπεύδουν και αρκετές ομάδες αναρχικών και νεολαίων που είχαν διασκορπιστεί σε διάφορα σημεία της πόλης. Στις 4 μ.μ. αναφέρονται συγκρούσεις ακόμα και στο τούνελ που οδηγεί από τη via Canevari στην πλατεία L’ Ameri- che, στα νώτα των μπάτσων, ενώ 400 μέτρα πιο μπροστά γύρω από τη διασταύρωση των οδών Τorino και Invrea γίνονται συγκρούσεις εκ του συστάδην ανάμεσα σε κάδους σκουπιδιών, κατεστραμμένα αυτοκίνητα και μια πυρπολημένη “κλούβα” της αστυνομίας. Πολλοί από τους διαδηλωτές τραυματίζονται κι άλλοι οπισθοχωρούν πνιγμένοι από τα χημικά, ενώ αρκετοί είναι και οι μπάτσοι που μεταφέρονται χτυπημένοι από πέτρες και ξύλα...

Οι διμοιρίες των μπάτσων σε αρκετές περιπτώσεις αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τις αντεπιθέσεις των εξεγερμένων διαδηλωτών και οπισθοχωρούν. Στα δύσκολα ορισμένοι καραμπινιέροι και ασφαλίτες δεν διστάζουν να βγάλουν τα όπλα τους και να ρίχνουν βολές στον αέρα...

Ένας μικρότερος αριθμός διαδηλωτών διαφεύγει βόρεια προς την Piazza Terralba στην περιοχή San Fruttuoso. Κι έτσι ενώ οι μπάτσοι καταδιώκουν τον κόσμο προς τα ανατολικά, νέες καταστροφές και συγκρούσεις ξεσπούν βόρεια από τις σιδηροδρομικές γραμμές, στην Piazza Μartinez, στη via Pendola, στη via D’Albertis και στη via Torti του San Ftuttuoso. Μικρές ομάδες αναρχικών και νεολαίων επιτίθενται αιφνιδιαστικά στους μπάτσους με πέτρες και μολότοφ και υποχωρώντας μπροστά στις επελαύνουσες “αύρες” και τις διμοιρίες καταστρέφουν τράπεζες, ακριβά αυτοκίνητα και πολυτελή καταστήματα. Στη via Torti οι πυκνοί καπνοί από μια πυρπολημένη τράπεζα υποχρεώνουν προς στιγμήν ορισμένους από τους ενοίκους του κτιρίου να κατέβουν στο δρόμο...

Γύρω στις 7 μ.μ., στην πλατεία Alimonda, καθώς απομακρύνεται ο νεκρός Κάρλο Τζουλιάνι ξεσπά νέος πετροπόλεμος κατά των αστυνομικών δυνάμεων... Στις 7:30 μ.μ. αναφέρονται τα τελευταία επεισόδια της ημέρας στη via Donghi, στην περιοχή San Fruttuoso.

Γι αυτό άλλωστε, αποβραδίς ήδη, οι ηγετικές οργανώσεις του GSF, όπως η Attac, οι “Tute Bianche” (Υa Basta), η Κομμουνιστική Επανίδρυση και άλλοι ρεφορμιστές άρχισαν τις διαβουλεύσεις για να ανακτήσουν τον έλεγχο της κατάστασης και να διασφαλίσουν τον ειρηνικό χαρακτήρα της πορείας μετά τις συγκρούσεις της 20ής Ιούλη και τη δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι.

Μη ξέροντας τι άλλο να πουν αυτές οι οργανώσεις για να δικαιολογήσουν το ναυάγιο των συμφωνιών τους με την κυβέρνηση και την πολιτική ήττα του ρεφορμισμού στα οδοφράγματα, και επιπλέον φοβούμενοι νέες συγκρούσεις στην πορεία της 21ης Ιούλη, δεν δίστασαν να εξαπολύσουν μια βρώμικη όσο και γελοία προπαγάνδα ενάντια στο “μαύρο μπλοκ” των αναρχικών, τους οποίους εμφάνιζαν σαν φασίστες και προβοκάτορες της αστυνομίας δήθεν που είχαν παρασύρει σε επεισόδια τους διαδηλωτές...

Σάββατο 21 Ιούλη, η κεντρική πορεία... Η διαδρομή της πορείας είχε αφετηρία την πλατεία Sturla στα ανατολικά της πόλης. Από εκεί και μέσω της παραλιακής corso Italia θα έφθανε στο χώρο του Φόρουμ και από εκεί συνεχίζοντας προς το βορρά στον άξονα corco To- rino - Sardegna θα κατέληγε στην πλατεία Ferraris (στο Marassi), όπου στάθμευαν πολλές εκατοντάδες πούλμαν για να αναχωρήσουν αυθημερόν οι διαδηλωτές που είχαν έρθει από όλη την Ιταλία.

Νέες ταραχές ξεσπούν... Η πορεία ήταν όντως εντυπωσιακή σε μέγεθος και πολυχρωμία, αλλά βεβαίως δεν ήταν δυνατό να ακολουθήσουν όλοι την παθητική στάση των ρεφορμιστών και των πασιφιστών που πορεύονταν σαν να μην είχε προηγηθεί τίποτα, φορώντας μαύρα περιβραχιόνια πένθους για τον Τζουλιάνι και φωνάζοντας συνθήματά για τη μεταρρύθμιση του συστήματος...

Από τις 12 ήδη, πριν ακόμα ξεκινήσει η πορεία, αναφέρονται επεισόδια όταν ομάδες “tute nere” (όπως αναφέρουν τα ιταλικά μέσα τους αναρχικούς σε αντίθεση με τους λευκοφορεμένους Υa Basta) πραγματοποιούν σποραδικές επιθέσεις σε στόχους στις συνοικίες Μarassi στα βόρεια και Quarto στα ανατολικά.

Μια άλλη μεγαλύτερη ομάδα αναρχικών και αντιεξουσιαστών έχει συγκεντρωθεί μπροστά από το χώρο του Φόρουμ απέναντι από εκατοντάδες μπάτσους και μηχανοκίνητα. Γύρω στις 2:30 μ.μ. οι σύντροφοι τοποθετούν οδοφράγματα και επιχειρούν να επιτεθούν στις δυνάμεις της αστυνομίας με πέτρες και μολότοφ. Όσοι από τους συντρόφους που κινούνται παράλληλα με την πορεία το μαθαίνουν σπεύδουν εκεί. Αυτοκίνητα, κάγκελα καθώς και ο εξοπλισμός των τραπεζών χρησιμοποιούνται για οδοφράγματα, ενώ μεγάλες φωτιές βγαίνουν από τις τράπεζες απέναντι από το Φόρουμ. Οι αψιμαχίες με τους μπάτσους και τα οδοφράγματα απλώνονται σε όλη την γύρω περιοχή καθώς μικρές ομάδες συντρόφων ανεβαίνουν τη via Torino στην οποία προωθούνται και οι διμοιρίες από τη viale Β. Partigiane κινούμενες από τους παράδρομους.

Η πορεία η οποία με την έναρξη των συγκρούσεων είχε σταματήσει, συνεχίζει ανηφορίζοντας τη via Ca-saregis παράλληλα με την Torino. Οι διαδηλωτές στα μπλοκ των ρεφορμιστών προχωρούν μέσα από τα δακρυγόνα και αντικρύζοντας τους μπάτσους που εμφανίζονται από παντού, σηκώνουν τα χέρια ψηλά...

Μερικά χιλιόμετρα πιο πίσω, στο τέλος της πορείας που προχωρά αργά στην παραλιακή λεωφόρο έχουν ξεσπάσει κι άλλες συγκρούσεις καθώς με το πέρασμα από το παρακείμενο διοικητήριο των καραμπινιέρων, το αναρχικό μπλοκ δέχεται επίθεση με ασφυξιογόνα από τους μπάτσους. Σύντομα οι επιθέσεις ενάντια στους αναρχικούς καθοδόν της πορείας γίνονται διαρκείς, τόσο από τις διμοιρίες που είναι παραταγμένες παράλληλα στην πορεία, όσο κι από τα περιπλέοντα σκάφη αλλά και τα ελικόπτερα που εκτοξεύουν ασφυξιογόνα. Το “μαύρο μπλοκ” στο τέλος της διαδήλωσης διαλύεται σε μικρότερες ομάδες που προωθούνται γρήγορα προς τα εμπρός για ν΄ αποφύγουν τον εγκλωβισμό τους...

Η πορεία συνεχίζεται από διάσπαρτες μικρές και μεγάλες ομάδες διαδηλωτών που υψώνουν τα χέρια στη θέα των μπάτσων και κινούνται βόρεια από τη via Casaregis ή άλλους παράλληλους δρόμους όπως η via Nizza. Την ίδια ώρα περίπου, περί τις 5 μ.μ. αναφέρονται νέα επεισόδεια στο Μarassi, κοντά στην πλατεία Ferraris όπου φθάνει η κεφαλή της πορείας.

Πολύ πιο πίσω διάφορες ομάδες αναρχικών από το Μαύρο Μπλοκ στην ουρά της πορείας, μαζί με το μπλοκ των COBAS, χίλια άτομα περίπου, σχηματίζουν πορεία που αποσπάται από την παραλιακή και κινείται διαρκώς βόρεια ακολουθώντας μικρότερους δρόμους. Σπάζονται και καίγονται τράπεζες ενώ αναποδογυρίζονται οι κάδοι των σκουπιδιών για να δυσχεραίνεται η πρόσβαση των μπάτσων. Φωνάζονται συνθήματα όπως “Assassini” και “Genova Libera”. Αρκετοί κάτοικοι από τα σπίτια τους προσφέρουν νερό στους διαδηλωτές, άλλοι τους αποδοκιμάζουν...

Άλλες μικρότερες ομάδες εκδηλώνουν σποραδικές επιθέσεις σε διάφορα σημεία του άξονα corso Torino-corso Sardegna. Στις 6 μ.μ. το επίκεντρο των συγκρούσεων εντοπίζεται γύρω από τις σιδηροδρομικές γραμμές, κοντά στην πλατεία Alimonda. Περί τις 6:30 μ.μ. γίνεται συντονισμένη επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων στην περιοχή αυτή και οι ομάδες των αντιστεκόμενων διαλύονται στους γύρω δρόμους όπου σημειώνονται αλλεπάλληλες μικρότερες αντιστάσεις. Το μεγαλύτερο μέρος των αντιστεκόμενων κινείται βόρεια στη Sar- degna ή παράλληλα με αυτή, στήνοντας πρόχειρα οδοφράγματα στις όχθες του ποταμού Bisagno, υποχωρώντας προς τη συνοικία Ma rassi κι ακόμη βορειότερα προς το Staglieno.

Γύρω στις 7 μ.μ. το μεγαλύτερο μέρος των αντιστεκόμενων ομάδων από αναρχικούς, COBAS και νεολαίους έχει πλέον απωθηθεί από το κέντρο της πόλης όπου σταθεροποιείται η κατοχή από τις αστυνομικές δυνάμεις. Οι δρόμοι, γεμάτοι από διαλυμένα οδοφράγματα, καμένες τράπεζες και αυτοκίνητα, αδειάζουν από κόσμο και διατρέχονται από κλούβες και “αύρες” ενώ τα ελικόπτερα επιτηρούν τις τελευταίες ομάδες των διαδηλωτών που κατευθύνονται βόρεια...

Αστυνομοκρατία και συλλήψεις... Από το απόγευμα, ο κόσμος αρχίζει ν’αναχωρεί μαζικά με πούλμαν και τρένα αποδοκιμάζοντας τους μπάτσους με το σύνθημα “Assassini”. Η αστυνομοκρατία απλώνεται όσο η πόλη ερημώνει. Τα μεσάνυχτα οι μπάτσοι εισβάλλουν στα δύο γειτονικά σχολεία της οδού Battisti. Στο πρώτο, όπου είναι είναι εγκατεστημένα το Indymedia (εναλλακτική ενημέρωση στο Διαδίκτυο) και το γραφείο τύπου του GSF, προκαλούν καταστροφές και κατάσχουν οπτικοακουστικό υλικό. Στο δεύτερο, το σχολείο Diaz, που χρησιμοποιείται για κατάλυμα διαδηλωτών, ξεσπούν το σαδιστικό μένος τους, ξυλοκοπώντας άγρια και τραυματίζοντας σοβαρά όσους βρίσκουν μέσα. Εκεί συλλαμβάνονται 50 άνθρωποι, ενώ αρκετοί άλλοι καταφέρνουν να διαφύγουν κρεμασμένοι από σκαλωσιές.

Συνολικά, οι τραυματίες από τις συγκρούσεις ήταν αρκετές εκατοντάδες, ενώ από τις εκατοντάδες προσαγωγές πολλοί κακοποιήθηκαν βάναυσα στα αστυνομικά τμήματα και περίπου 300 διώκονται με κατηγορίες.

Συλλήψεις δεν έγιναν μόνο στη ζώνη των επεισοδίων και στα καταλύματα των διαδηλωτών. Αρκετές συλλήψεις έγιναν προληπτικά τις προηγούμενες ημέρες της συνόδου στη Γένοβα και κυρίως τις επόμενες, όπου εξαπολύθηκε ένα εκδικητικό ανθρωποκυνηγητό ατόμων που θεωρούνταν ύποπτα για συμμετοχή στο Μαύρο Μπλοκ. Δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις ήταν αυτή του Publix Theatre Caravan, μιας διεθνούς θεατρικής ομάδας που με το σύνθημα “No Borders-No Nations” ταξιδεύει από χώρα σε χώρα και συμμετέχει σε κάμπινγκ αλληλεγγύης στους μετανάστες, και αυτή μιας ομάδας Γερμανών, που συνελήφθησαν μετά από έρευνα στα αυτοκίνητά τους. Κριτήριο για αυτές τις συλλήψεις ήταν η κατοχή μαύρων ρούχων και αντικειμένων που θεωρήθηκαν ότι ανήκουν στην “εξάρτηση” του Μαύρου Μπλοκ. Όλοι κατηγορήθηκαν για “ανατρεπτική οργάνωση”.

Οι τελευταίοι κρατούμενοι -τέσσερις Γερμανοί- αφέθηκαν ελεύθεροι στις 2 & 3 Οκτώβρη. Όλο αυτό το διάστημα μετά τα γεγονότα, μια Αναρχική Επιτροπή Αλληλεγγύης, που συγκροτήθηκε από αναρχικούς και αναρχοσυνδικαλιστές στη Γένοβα, δραστηριοποιήθηκε για την επικοινωνία με τους κρατούμενους και για την υλική τους στήριξη, καθώς και για την οργάνωση κινήσεων αλληλεγγύης (για επικοινωνία: anarcos@ghostmail. com).

Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων στη Γένοβα, αλλά και τις επόμενες ημέρες πραγματοποιήθηκαν κινήσεις αλληλεγγύης για τον αγώνα και τους συλληφθέντες στη Γένοβα σε περισσότερες από 200 πόλεις του κόσμου.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ορισμένες από αυτές τις κινήσεις, μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται το γεγονός ότι ο αγώνας ενάντια στην παγκοσμιοποιημένη κυριαρχία δεν μπορεί παρά να είναι παγκόσμιος και ότι το πνεύμα της αλληλεγγύης μεταξύ των εξεγερμένων είναι ζωντανό σε κάθε γωνιά της γης.

Στο Μάλμο της Σουηδίας διαδηλωτές επιτέθηκαν στο κτήριο της ιταλικής πρεσβείας, ενώ στη Στοκχόλμη, όπου η αστυνομία εμπόδισε την πορεία να φτάσει στην ιταλική πρεσβεία, στόχος έγινε ένα ιταλικό ταξιδιωτικό πρακτορείο.

Στην Ελβετία έγιναν επίσης πορείες αλληλεγγύης. Στη Γενεύη έγινε κατάληψη του ελβετικού-ιταλικού Εμπορικού Επιμελητηρίου για μία ώρα.

Στο Άμστερνταμ έγινε κατάληψη στο ιταλικό προξενείο και συνελήφθησαν 26 άτομα. Κατάληψη του ιταλικού προξενείου έγινε επίσης στο Μάντσεστερ.

Στην Πράγα πραγματοποιήθηκε στις 23 Ιούλη πορεία από 50 περίπου άτομα προς την ιταλική πρεσβεία. Την πορεία είχαν καλέσει η Ομοσπονδία Αναρχικών Τσεχοσλοβακίας, η Φεμινιστική ομάδα 8 Μάρτη, η αναρχική ομάδα ORA-Solidarita και οι Reclaim the Streets της Τσεχίας.

Στο Κεμπέκ 100-200 άτομα έκαναν πορεία στην ιταλική πρεσβεία και διασχίζοντας το κέντρο της πόλης κατέληξαν στο προξενείο των ΗΠΑ. Την πορεία είχε καλέσει η Βορειοανατολική Ομοσπονδία Αναρχοκομμουνιστών και άλλοι αναρχικοί.

Σε πόλεις της Τουρκίας έγιναν επίσης πορείες, συμπλοκές με την αστυνομία και συλλήψεις. Στην Άγκυρα καταστράφηκαν περισσότερα από 20 ΑΤΜ (μηχανήματα αυτόματης ανάληψης χρημάτων) μέσα σε μια νύχτα.

Πορείες αλληλεγγύης σε πρεσβείες και προξενεία έγιναν στη Χιλή, τη Βραζιλία, την Αργεντινή και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως επίσης και στο Μεξικό, τη Β. Κορέα και την Αυστραλία.

Άλλες κινητοποιήσεις στις οποίες συμμετείχαν ή είχαν οργανώσει αναρχικοί και ριζοσπάστες σύντροφοι έγιναν στο Πόρτλαντ (όπου μετά από επεισόδια επενέβη η έφιππη αστυνομία και πραγματοποίησε συλλήψεις), στο Λος Άντζελες, τη Νέα Υόρκη, το Μόντρεαλ, το Κίεβο, τη Μπρατισλάβα και σε πόλεις της Ισπανίας και της Γαλλίας.

Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την Αθήνα, έγιναν επίσης κινήσεις αλληλεγγύης και επιχειρήθηκε να εκφραστεί ένας αντιεξουσιαστικος λόγος για τα γεγονότα.

Στις 20 Ιούλη πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και πορεία προς την ιταλική πρεσβεία, την οποία είχαν καλέσει αριστερές οργανώσεις και κόμματα και όπου συμμετείχαν 1.500 άτομα, ανάμεσά τους αρκετοί αναρχικοί και αντιεξουσιαστές.

Κατά τη διάρκεια της πορείας έγιναν στόχοι επίθεσης ένα κατάστημα της Benetton και μια τράπεζα.

Στις 24 Ιούλη πραγματοποιήθηκε δεύτερη πορεία στην ιταλική πρεσβεία με τη συμμετοχή περισσότερου κόσμου, αλλά και με ισχυρότερη αστυνομική παρουσία.

Στην πορεία συμμετείχαν 200 αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και νεολαίοι, φωνάζοντας συνθήματα αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Γένοβας και συνθήματα εκδίκησης για τη δολοφονία του Τζουλιάνι. Στη διαδρομή έγιναν επιθέσεις σε τράπεζες και συμπλοκές με την αστυνομία που έριξε δακρυγόνα για να διαλύσει τον κόσμο.

Η πορεία έφτασε κοντά στα οδοφράγματα της αστυνομίας που έκλειναν το δρόμο προς την πρεσβεία, όπου στάθηκε για λίγα λεπτά μέχρι να ανασυνταχτούν τα μπλοκ των οργανώσεων κι ύστερα ξεκίνησε γρήγορα για να επιστρέψει στα Προπύλαια και να αυτοδιαλυθεί. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι τα Προπύλαια γίνονταν επιθέσεις σε τράπεζες, πολυτελή καταστήματα, ενώ στήθηκαν και πρόχειρα οδοφράγματα. Μετά το τέλος της πορείας οι επιθέσεις συνεχίστηκαν σε πυροσβεστικά οχήματα, τράπεζες και στο υπουργείο Εμπορίου.

Τις ίδιες μέρες έγιναν πορείες και στη Θεσσαλονίκη.

Στις 27 Ιούλη πραγματοποιήθηκε κατάληψη στα γραφεία της Διεύθυνσης Ευρωπαϊκών και Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων.

Παράλληλα με τα γεγονότα στη Γένοβα και για μια εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν, σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, στο Βόλο και τη Θεσσαλονίκη, εμπρηστικές επιθέσεις σε καταστήματα τραπεζών, κρατικά αυτοκίνητα και αυτοκίνητα υπαλλήλων της ιταλικής πρεσβείας, σε εταιρείες ιταλικών συμφερόντων, καθώς και στο Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών και στα κεντρικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα.

Και ενώ δεν είχε σβήσει ακόμα ο απόηχος από τα γεγονότα της άγριας καταστολής στη Γένοβα, το ιταλικό κράτος ξεκίνησε νέα κατασταλτική επιχείρηση εναντίον των εξεγερσιακών αναρχικών.

Στις 18 Σεπτέμβρη έγιναν συντονισμένες εισβολές της αστυνομίας σε 100 σπίτια και καταλήψεις αναρχικών σε διάφορες περιοχές της χώρας (Μιλάνο, Τορίνο, Κούνεο, Κάλιαρι, Μόδενα, Τεργέστη, Πάδοβα, Αόστα, Νουόρο, Βενετία, Γκροσσέτο, Φιρένζε, Κατάνια, Ορβιέτο, Μέστρε, Βιττόριο Βενέτο, Σικελία).

Όλοι οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, ενώ η δίωξη για 17 άτομα παραμένει ανοιχτή, με βάση τη γνωστή πλέον κατηγορία περί “ανατρεπτικής οργάνωσης”.

Συνολικά, έχουν καταδικαστεί και φυλακιστεί 23 άτομα, προερχόμενα από τη Σουηδία, τη Γερμανία, τη Δανία, τη Νορβηγία, την Αγγλία και τη Φινλανδία. Για δέκα απ’ αυτούς οι ποινές υπερβαίνουν τον 1 χρόνο φυλάκισης και φτάνουν σε μία περίπτωση τα 4 χρόνια. Οι κατηγορίες με βάση τις οποίες καταδικάστηκαν αφορούν τη συμμετοχή τους σε συγκρούσεις με την αστυνομία, προετοιμασία σαμποτάζ, επίθεση σε αστυνομικούς, βανδαλισμό και κλοπές.

Οχτώ ακόμα άτομα περιμένουν να δικαστούν, κατηγορούμενοι για ταραχές και προετοιμασία ταραχών. Παρουσιάζονται από τις αρχές ως η “επικοινωνιακή ομάδα” που ευθύνεται για την προετοιμασία και την οργάνωση όλων των γεγονότων που συνέβησαν στο Γκέτεμποργκ.

Ο σουηδός σύντροφος που είχε τραυματιστεί βαριά από τη σφαίρα μπάτσου έχει διαφύγει τον κίνδυνο, ενώ ένας ακόμα 19χρονος γερμανός που είχε τραυματιστεί στο πόδι επίσης από πυροβολισμό, βρίσκεται ανάμεσα στους κρατούμενους, καταδικασμένος σε 14 μήνες φυλάκισης.

Η σουηδική αστυνομία συνεχίζει μέχρι σήμερα να διεξάγει εισβολές σε σπίτια αγωνιστών, έρευνες και προσαγωγές, επικαλούμενη “νέα στοιχεία” από την ανάλυση βιντεοκασσετών που έχουν καταγράψει τις οδομαχίες του Ιούνη.

Για επικοινωνία με τους κρατούμενους και την επιτροπή αλληλεγγύης: