SOLIDARIOS Αναρχική ιστοσελίδα αντιπληροφόρησης και δράσης

Για άμεση επικοινωνία με Νάξο: haini@aias.gr

NAΞΟΣ

Οι απόψεις μας για την στάση των Ευρωπαίων ηγετών και κινητοποιήσεις ενάντια στον πόλεμο

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ ΙΡΑΚ

Ενώ το νησί καταμετρά ακόμη τις πληγές από την πρόσφατη θεομηνία με τους κατοίκους να αγωνιούν για την γραφειοκρατία και το ασαφές καθεστώς των αποζημιώσεων, η κατάσταση στο μέτωπο του επικείμενου πολέμου ξεκαθαρίζει ολοένα και πιο πολύ.

Η "φιλειρηνική" Ευρώπη, όπως από την πρώτη στιγμή, άλλωστε, συμβιβάζεται με την ιδέα του πολέμου εξοπλίζοντας στα πλαίσια του ΝΑΤΟ την Τουρκία, δίνοντας το ελεύθερο στους Αμερικανούς να χρησιμοποιούν τις βάσεις σε Γερμανία, Ελλάδα και αλλού.

Οι ηγεσίες της Ευρώπης διαπραγματεύονται, η καθεμιά ξεχωριστά το μερίδιο που τους αντιστοιχεί από τα λάφυρα του πολέμου (εξ' ου και η αδυναμία για την χάραξη κοινής εξωτερικής πολιτικής). Μέσα στον κυκεώνα των αμφιλεγόμενων αντιφατικών δηλώσεων και διπλωματικών ελιγμών, το σίγουρο είναι ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες μόνο για την αποτροπή του πολέμου δεν ενδιαφέρονται. Το γεγονός ότι εκατομμύρια κόσμου διαδήλωσαν ενάντια στον πόλεμο φαίνεται να μην τους απασχολεί, μιας και οι ίδιοι δηλώνουν ειρηνιστές διαστρεβλώνοντας έννοιες και την ίδια την πραγματικότητα.

Η ελληνική προεδρία που αγωνιά για την ευρωπαϊκή συνοχή, κατάφερε πράγματι να συγκεράσει με σοφία, όπως μάλιστα ειπώθηκε, τις αντίθετες απόψεις και τα αντικρουόμενα συμφέροντα σε μια απόφαση -ύμνο στην υποκρισία και στη διγλωσσία.

Έτσι, η Ελλάδα, όχι μόνο αποδεσμεύτηκε από το άγχος, αν αυτό υπήρχε, μιας απόφασης ενάντια στον πόλεμο, αλλά μπορεί να συνεχίσει απρόσκοπτα την συμμετοχή της στις επικείμενες πολεμικές επιχειρήσεις.

Τον
τελευταίο καιρό ο νατοϊκός στόλος σουλατσάρει στο Αιγαίο και πυρηνοκίνητα υποβρύχια και αεροπλανοφόρα μπαινοβγαίνουν στη Σούδα.

Δυστυχώς, ζούμε σε μια πολύ δύσκολη εποχή, όπου πρέπει κανείς να διαπραγματεύεται την κοινή λογική. Πώς μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει το γεγονός ότι κρατικοί παράγοντες χαιρετίζουν τις αντιπολεμικές εκδηλώσεις στην Αθήνα, ενώ προετοιμάζονται για πόλεμο; Όλοι οι ευρωπαίοι ηγέτες συναινούν στην αμερικανική απόφαση να αφοπλιστεί το Ιράκ, αλλά αδιαφορούν προκλητικά στην αναγκαιότητα
να συμβεί το ίδιο και με το Ισραήλ που για δεκαετίες συστηματικά τρομοκρατεί και σκορπίζει τον όλεθρο στην Παλαιστίνη και σε όλη τη Μέση Ανατολή.

Με δεδομένη, μάλιστα, την βεβαιότητα για την πραγματοποίηση του πολέμου, οι υπουργοί Δημόσιας Τάξης της Ευρώπης, σε πρόσφατη συνάντησή τους στης Αθήνα, ανακοίνωναν τη θωράκιση των ευρωπαϊκών συνόρων από τα εκατομμύρια πρόσφυγες, θύματα του πολέμου τους!

Επειδή αυτοί που κάποτε μιλούσαν για το τέλος των ιδεολογιών είναι αυτοί που σήμερα σκόπιμα διασπείρουν την
σύγχυση, ώστε να μπορούν, απρόσκοπτα, να καταδικάζουν ολόκληρους λαούς στην εξόντωση και να συνεχίζουν την λεηλασία των φυσικών πόρων, καταγγέλλουμε την υποκρισία τους

και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

· ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

· ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ -
ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΟΥΝ ΚΕΝΤΡΑ ΥΠΟΔΟΧΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ Σ' ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΑΞΟ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΣ ΣΤΙΣ 15 ΜΑΡΤΙΟΥ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Ενάντια στον Πόλεμο στο Ιράκ καλεί κάθε εδιαφερόμενο/η την Τρίτη 11 Μαρτίου, στις 8.00μμ στα γραφεία του Θεατρικού Ομίλου στην πλατεία Πρωτοδικείου, για να συντονίσουμε τις παραπέρα κινητοποιήσεις εν' όψη των επικείμενων επιχειρήσεων.

* Ακολουθεί η εισήγηση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα Ενάντια στον Πόλεμο του Ιράκ, στην εκδήλωση-συζήτηση που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 7 Φλεβάρη, 8.00μμ, στο Δημαρχείο Νάξου με θέμα: “Ο Αμερικανό-Βρετανικός πόλεμος στο Ιράκ και οι επιπτώσεις του”

 

ΕΙΣΗΓΗΣΗ

Πριν δυο αιώνες ο γνωστός αμερικανός στρατηγός Σέρμαν έλεγε:

“Όσους περισσότερους σκοτώσουμε εφέτος, τόσο λιγότερους θα έχουμε να σκοτώσουμε του χρόνου, γιατί όσο παρατηρώ τους Ινδιάνους, τόσο πείθομαι ότι πρέπει να τους εξοντώσουμε όλους ή να τους διατηρήσουμε σε κατάσταση μόνιμης εξαθλίωσης”

 Ο κυνικός στοχασμός του στρατηγού είναι, ίσως, η πιο γλαφυρή περιγραφή της αδιάλειπτα συνεπούς πολιτικής του αμερικανικού κράτους από συστάσεώς του. Αν η γενοκτονία και η λεηλασία υπήρξαν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την πραγμάτωση του σύγχρονου αμερικανικού ονείρου, η διατήρηση αυτού του παγκόσμιου εφιάλτη δεν απαιτεί λιγότερες θυσίες. Μόνο τον τελευταίο αιώνα υπάρχουν καταγραμμένες περισσότερες από διακόσιες μικρότερες ή μεγαλύτερες στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ στο εξωτερικό.

Το Πεντάγωνο, σε μια ανάλυση της παγκόσμιας στρατηγικής του δήλωνε ότι μια ευημερούσα δημοκρατική και προσανατολισμένη στην αγορά “ζώνη ειρήνης” που θα περιλαμβάνει περισσότερο από τα δυο τρίτα της παγκόσμιας οικονομίας, απαιτεί τη σταθερότητα που μόνο η αμερικανική ηγεμονία μπορεί να παρέχει.

Σήμερα οι οικονομίες της Αμερικής και της Ευρώπης συγκλονίζονται από την ανεργία και τους χαμηλούς ρυθμούς. Ας θυμίσουμε ότι από την εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ο πόλεμος υπήρξε διέξοδος σε περιόδους κρίσης.

Συγκεκριμένα, η κλιμάκωση του πολέμου ενάντια στο Ιράκ από τον Βρετανο-Αμερικανικό Άξονα έχει δυο στόχους: από τη μια τον έλεγχο των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της περιοχής και των δρόμων μεταφοράς, και από την άλλη την εμπέδωση της κυριαρχίας στο παγκοσμιοποιημένο σύστημα. “Τα κράτη δεν έχουν φίλους, μόνο συμφέροντα”, έλεγε ο στρατηγός Ντε Γκολ. Η Γαλλία και η Γερμανία, δεν αντιδρούν στις επιχειρήσεις από όψιμο φιλειρηνισμό αλλά επειδή αμφισβητούν τον ηγεμονικό ρόλο των ΗΠΑ.

Είναι γνωστό άλλωστε, ότι γαλλικές εταιρείες έχουν σχέση με τα πετρέλαια στο Ιράκ, ενώ και οι δυο χώρες δεν είχαν αντίρρηση να συμμετάσχουν σε προηγούμενες σταυροφορίες στο Αφγανιστάν, στη Γιουγκοσλαβία ή στην Καταιγίδα της Ερήμου το ‘91. Η Γαλλία, μάλιστα, πρόσφατα έστειλε εκστρατευτικά σώματα στη Σιέρα Λεόνε για να προστατεύσει τα γαλλικά συμφέροντα στις κακαοφυτείες από τις ομάδες ανταρτών.

Τα προσωπεία έχουν πλέον πέσει.

Η περίφημη φράση “όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εχθρός μας” δίνει το στίγμα της περιόδου που διανύουμε. Η θέσπιση τρομοκρατικών νόμων σε Ευρώπη και Αμερική που περιορίζουν ασφυκτικά τα δικαιώματα και τις κοινωνικές κατακτήσεις δείχνει τον πανικό των κρατούντων. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε ότι πολύ πριν τα γεγονότα στις 11 του Σεπτέμβρη και αμέσως μετά τις κινητοποιήσεις στο Σηάτλ, η αμερικανική κυβέρνηση πέρασε νόμο που δίνει τη δυνατότητα χρησιμοποίησης του στρατού για την καταστολή διαδηλώσεων.

Είναι αφελές να πιστεύει κανείς ότι η ποινικοποίηση των αντιστάσεων αφορά μόνο ακραίες εκφράσεις πολιτικών μειοψηφιών. Όμως τα όρια της νομιμότητας δεν μπορεί να καθορίζονται από την εκάστοτε εξουσία, αλλά από τις ανάγκες του ίδιου του αγώνα. Για παράδειγμα, η αμερικανική κυβέρνηση θεωρεί τρομοκρατία τις διάφορες εκδηλώσεις και διαδηλώσεις μπροστά από την πρεσβεία της στην Αθήνα….Φαίνεται ότι έτσι αντιλαμβάνεται την δίκαιη οργή και αγανάκτηση απέναντι στην εξαθλίωση και εξανδραποδισμό που επιβάλλει η κυριαρχία τους στον πλανήτη.

Πάντως, η πορεία της παγκοσμιοποίησης δεν είναι τόσο απρόσκοπτη όσο θα επιθυμούσε το πολυεθνικό κεφάλαιο. Οι ανταγωνισμοί μεταξύ των κυρίαρχων κρατών της Δύσης, αλλά κυρίως οι εξεγέρσεις και οι αντιστάσεις των λαών σε Αργεντινή, Βενεζουέλα, Παλαιστίνη, Βραζιλία, Ινδονησία, Μεξικό, τα κινήματα σε Ευρώπη και Αμερική και αλλού, δημιουργούν εμπόδια.

Ακόμα και στα θέατρα των πρόσφατων επιχειρήσεων η επιβολή της Δύσης δεν είναι δεδομένη. Στο Αφγανιστάν η εγκάθετη κυβέρνηση ελέγχει ουσιαστικά μονάχα την Καμπούλ, στην Τσετσενία παρά την ανηλεή Ρωσική επιθετικότητα η κατάσταση παραμένει ασταθής, ενώ στην Γιουγκοσλαβία η πίστη του λαού στους εκπροσώπους και στο όραμά τους για ανοικοδόμηση έχει κλονιστεί συθέμελα.

Βέβαια, τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι τραγικά: Περισσότερο από ενάμισι εκατομμύριο νεκροί στο Ιράκ, και μερικές δεκάδες χιλιάδες σε Αφγανιστάν και Γιουγκοσλαβία. Ταυτόχρονα, διογκώνονται οι στρατιές των εξαθλιωμένων προσφύγων που δεν είναι παρά οι παράπλευρες συνέπειες αυτού του ανελέητου πολέμου, και απέναντί τους η Δύση θωρακίζεται φράζοντας τα σύνορα.

Η Συνθήκη Σέγκεν εφαρμόζεται με τα ναρκοπέδια στον Έβρο και τις συμπλοκές με τα δουλεμπορικά στο Αιγαίο και στην Αδριατική που έχουν ως αποτέλεσμα πολύνεκρα ναυάγια όπως αυτό που είχαμε τον Απρίλιο στη Νάξο με 35 νεκρούς. Η Ευρώπη κρατάει έξω από κάθε δυνατότητα επιβίωσης εκείνους που αφού πρώτα καταλήστευσε και λεηλάτησε τον τόπο τους, εντέλει τους κατέστησε απελπισμένα θύματα πολέμου.

Στην Ελλάδα σήμερα, όπου το ένα τρίτο του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και μαστίζεται από την ανεργία και την ξενοφοβία, το κράτος προτάσσει “την ασφάλεια παντού” και συντάσσεται πλήρως με τους ευρωτρομονόμους, ενώ ετοιμάζεται να περιορίσει έως και να καταργήσει το δικαίωμα του να διαδηλώνει κανείς ελεύθερα. Παράλληλα, προπαγανδίζει τη φενάκη του 2004 σαν τη νέα Μεγάλη Ιδέα τη στιγμή που δεκάδες εργάτες θάβονται στα εργοτάξια της Ολυμπιάδας. Σαν φόρο τιμής, μάλιστα, στην διαχρονική υποτέλεια στους Αμερικανούς, η Βουλή ψηφίζει την εφαρμογή της ετεροδικίας με τις ΗΠΑ,.

Σε μια σημαντική συγκυρία που το ελληνικό κράτος έχει την προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δυστυχώς διατυμπανίζει μονάχα θεωρητικά την υπεροχή της ειρήνης, ενώ στην πράξη προετοιμάζεται να συνδράμει στον πόλεμο στο πλευρό του αμερικανό-βρετανικού Άξονα. Η βάση της Σούδας αποτελεί την κερκόπορτα για τις επιχειρήσεις στο Ιράκ, όπως και παλαιότερα στην Γιουγκοσλαβία.

Έτσι λοιπόν βλέπουμε ελληνικές ναυτικές δυνάμεις να περιπολούν στον Περσικό, και εκστρατευτικά ελληνικά σώματα έχουν σταλεί στο Αφγανιστάν, στην Γιουγκοσλαβία και αλλού.

Η Ελλάδα αναπνέει με έναν αμερικανικό και μ’ έναν αγγλικό πνεύμονα, έλεγε παλαιότερα ο Γεώργιος Παπανδρέου, ενώ σήμερα διάφοροι κρατικοί παράγοντες εξαγνίζουν τα όποια συνειδησιακά τους υπολείμματα δηλώνοντας ειρηνιστές για να εξορκίσουν το επικείμενο κακό και να διατηρήσουν τα κοινωνικά τους ερείσματα.

Η αντίθεσή μας στον πόλεμο είναι δεδομένη. Αυτό που επιβάλλεται σήμερα είναι η αντίστασή μας στους όρους που μας επιβάλλονται κατά τη διάρκεια της ειρήνης, εξάλλου είναι γνωστό ότι ο πόλεμος δεν είναι παρά η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Οι αποφάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σε περίοδο ειρήνης οδήγησαν στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και στον συνακόλουθο πόλεμο. Στην περίπτωση του Ιράκ το εμπάργκο αποδείχτηκε εξίσου καταστροφικό με την Καταιγίδα της Ερήμου.

Ενάντια λοιπόν στη γενικευμένη παθητικοποίηση και στην μοιρολατρική αποδοχή της πραγματικότητας που είναι αδιέξοδη ας δραστηριοποιηθούμε απέναντι στον επερχόμενο πόλεμο.

Επειδή, τελικά, όποιος δεν είναι εναντίον τους είναι μαζί τους…

 

*Τετάρτη 12 Φλεβάρη, 9.00μμ, Πολιτιστικό Κέντρο της Καθολικής Μητρόπολης στο Κάστρο της Νάξου: Προβολή της ταινίας “Ακήρυχτος Πόλεμος”

*Πέμπτη 13 Φλεβάρη, 6.00μμ, Κεντρική Πλατεία Νάξου (Πλατεία Μανδηλαρά): Συγκέντρωση-Πορεία

 

Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Ενάντια στον Πόλεμο του Ιράκ

 

 Διαδήλωση 1500 ανθρώπων στη Νάξο, στις 3 Απρίλη


Νάξος, 13 Φλεβάρη

Στην αντιπολεμική πορεία στη Νάξο, από την παραλία προς το Επαρχείο, συμμετείχαν 200-250 άτομα και οι αρχές ήταν εξαφανισμένες. Θα μπορούσε να έχει πιο πολύ κόσμο αν δεν έκανε τόσο κρύο αλλά . είχε παλμό και ο κόσμος γούσταρε πολύ. Ακούστηκαν διάφορα συνθήματα όπως “Ω Αλλάχ Αλλάχ ω, Αλή Αλή να πέσει ένα Columbia στου Μπους την κεφαλή”, “Όχι άλλα ψεμματα όχι αυταπάτες να κλείσουνε οι Βάσεις να βάλουμε πατάτες”, “Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών Αντίσταση στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών”, “Ρίξτε τον Μπους στ΄Αφγανιστάν να φάνε χοιρινό και οι Ταλιμπάν”, “Ελλάδα , Λευκωσία, Ιράκ και Παλαιστίνη Αμερικάνος δεν θα μείνει”, “Φέρτε τον Μπους στη Νάξο εξορία
να μάθει τι εστί φιλοξενία”, “Μέσα στου Αιγαίου τα νησιά να σπάσουμε του Μπους τον τσαμπουκά”
“Στη Σούδα με φόρα κι ας εκτεθεί η χώρα”.