[Σχόλια και Άλλα]
ΑΠΟ ΤΟΥ ΨΥΡΡΗ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ...
Πολλή συζήτηση, από πολλές κατευθύνσεις και για πολλούς σκοπούς γίνεται και πάλι εστιασμένη στην ύπαρξη στα Εξάρχεια μιας ακόμα αγοράς (πιάτσας) από τις πολλές που ξεφυτρώνουν στην Αθήνα για τους εξαρτημένους πελάτες της πρέζας και της εξαθλίωσης. Μια συζήτηση από αγωνιζόμενους ανθρώπους που ζουν, συχνάζουν και δρουν στην περιοχή, αλλά και από καταστηματάρχες που επενδύουν στην “αναβάθμιση” και την “κάθαρση” της περιοχής. [Μια αναλυτική άποψη για το ζήτημα, με αφορμή τα όσα συνέβησαν στην πλατεία Εξαρχείων τον περσινό Μάιο-Ιούνιο, παρουσιάστηκε στο Αναρχικό Δελτίο νο47 (Ιούλης 2007), “ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΒΙΑΙΗ ΕΚΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΤΟΞΙΚΟΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ”]. Πολύ λιγότερη όμως συζήτηση γίνεται, και μόνο παρεμπιπτόντως, για μια άλλη πρέζα που κατακλύζει όλο και περισσότερο το χώρο γύρω μας αλλά και τα μυαλά των ανθρώπων, τους δρόμους και τους πεζόδρομους των Εξαρχείων, εκείνη της κατανάλωσης και του lifestyle που έχει τη δική της αγορά στην περιοχή και τα δικά της θύματα. Πρόκειται για μια αναπτυσσόμενη με ιλιγγιώδεις ρυθμούς βιομηχανία της “διασκέδασης” και του “ελεύθερου
χρόνου”, ενός alternative και underground (γιατί όχι και “ανατρεπτικού”) lifestyle σε σχέση με τις κοσμικότερες και συμβατικότερες αγορές στο Ψυρρή και στο Γκάζι. Μια αγορά με τα δικά της στέκια και διαδρομές, μέρος του όλου lifestyle συστήματος που απλώνεται σαν πανούκλα στην πόλη και μια ιδιαίτερη πτυχή του αναπτύσσεται στο “άβατο” των Εξαρχείων, συμπεριλαμβάνοντάς το κι αυτό στο καταναλωτικό προϊόν της περιοχής. Είναι βέβαια μια αγορά β’ και γ’ διαλογής σε σχέση με εκείνες στο Κολωνάκι, στο Ψυρρή και στο Γκάζι, αλλά όχι και τόσο μακριά τους, και τίποτα φυσικά δεν υπάρχει για να εμποδίζει τα πέρα-δώθε των πλέον τρέντυ και κινητικών πελατών τους. Φιγούρες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μετακινούνται και πραγματώνονται μέσα σ’ ένα πλέγμα δημόσιων σχέσεων και περατζάδων στα στέκια και τις διαδρομές του lifestyle της εποχής, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό (γιατί όχι;) την “άρνηση” και την “αμφισβήτησή“ της.Και αν αδειάζουν κι εγκαταλείπονται οι πλατείες, όπως στα Εξάρχεια, που άλλοτε έσφυζαν από νεανική, ανυπότακτη ζωή και γεμίζουν από ‘’ανεπιθύμητους’’ καταναλωτές της πρέζας, δεν είναι άσχετο με το ότι παράλληλα κι ακριβώς παραδίπλα γεμίζουν τα μαγαζιά από “πρεζάκηδες” της κατανάλωσης. Κι όσο αναπτύσσεται η βιομηχανία του lifestyle και αυξάνουν οι πελάτες του, τόσο θα γεμίζουν τα μαγαζιά της κατανάλωσης και θα αδειάζουν οι πλατείες, για να τις οικειοποιηθούν με τη σειρά τους και να τις γεμίσουν οι “ανεπιθύμητοι”. Και χωρίς να χρειαστεί να εκτοπίσουν από τον χώρο κανέναν αφού ελάχιστοι πια συχνάζουν εκεί, μιας και η αλήθεια είναι πως δεν είναι και πολύ τρέντυ να κάθεται κανείς στα παγκάκια!
*