ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Η Πρωτομαγιά υπήρξε γιορτή της ζωής, της ανανέωσης και της ευχαρίστησης από τους αρχαίους χρόνους. Ύστερα, το 1889 έγινε η Διεθνής Μέρα των Εργατών εις μνήμην της εκτέλεσης τεσσάρων αναρχικών στο Σικάγο για τη συμμετοχή τους στον αγώνα για το οκτάωρο. Οι δύο αυτές ερμηνείες της Πρωτομαγιάς συνδέθηκαν -μια γιορτή ενάντια στην εργασία, την ανέχεια και την απαξίωση, η αντίσταση των εξουσιαζόμενων ενάντια στους εξουσιαστές τους, ένα όραμα ελευθερίας και αφθονίας σε ολόκληρο τον κόσμο. (...)

ΤΟ ΠΑΡΟΝ
(...) Τα ΜΜΕ αρέσκονται στο να αποπροσανατολίζουν την οργή και να τη στρέφουν ενάντια στους εργάτες, σε αυτούς που ζητούν άσυλο, σε αυτούς που ζουν από τα επιδόματα της κρατικής πρόνοιας. Όμως οι διαδηλώσεις του περασμένου χρόνου στο κέντρο του Λονδίνου και στο Σηάτλ αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι αρχίζουν να στρέφουν την οργή τους ενάντια στην πραγματική πηγή των προβλημάτων τους: τον καπιταλισμό. Εν τω μεταξύ, στην Αφρική, την Ασία, τη Λατινική Αμερική η αντίσταση στις επιθέσεις του ΔΝΤ, του ΠΟΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας διαρκώς μεγαλώνει. Κανένα ζήτημα δεν είναι απομονωμένο είτε είναι οι απεργίες των σιδηροδρομικών είτε η αντίθεση στο New Deal εδώ (πρόγραμμα πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής μεταρρύθμισης στην Αγγλία), οι καταλήψεις γης στη Βραζιλία, η αντίθεση στις εταιρίες πετρελαίου στη Νιγηρία ή η προσπάθειες αποδιοργάνωσης των μεταναστευτικών ελέγχων στη Γερμανία. Η αντίστασή μας είναι τόσο παγκόσμια όσο και το κεφάλαιο.

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Παντού μεγαλώνει η συνείδηση ότι δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στους πολιτικούς -όσο αριστεροί και να είναι- για να αλλάξουμε οτιδήποτε.
Τα πράγματα αλλάζουν πραγματικά μόνο μέσα από την άμεση δράση. Τέτοια παραδείγματα είναι οι διαμαρτυρίες που υπονόμευσαν το πρόγραμμα κατασκευής δρόμων ή το κίνημα ενάντια στο poll-tax που ανέτρεψε τη Θάτσερ. Όμως τέτοια κινήματα πρέπει να προχωρήσουν πέρα από μεμονωμένα ζητήματα. Πρέπει να εμπνέουν τους ανθρώπους να ορίζουν οι ίδιοι τη ζωή τους αντικαθιστώντας τον καπιταλισμό παγκοσμίως με μια κοινωνία βασισμένη όχι στο κέρδος, αλλά στις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας -μια κοινωνία όπου η εργασία θα αντικατασταθεί από την ελεύθερη δημιουργικότητα. (...)

KILL KAPITALISM

Αυξανόμενη φτώχεια, χαμηλοί μισθοί, εργασιακή ανασφάλεια, συρρίκνωση των κοινωνικών υπηρεσιών, άστεγοι, έλεγχος, περιφραγμένες πόλεις, παγκόσμιος συναγερμός, γενετική μηχανική, εκχέρσωση δασών, διάβρωση της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δυνατότητας επιλογής, έκρηξη του εμπορίου και όξυνση του ελέγχου από τις επιχειρήσεις, περισσότερες φυλακές, περισσότερα όπλα, περισσότερες εισβολές, περισσότεροι πόλεμοι. Αντίθετα με ότι ισχυρίζεται η κοινή γνώμη, αυτό δεν είναι η φυσική εξελικτική διαδικασία του πλανήτη. Αυτό είναι ο καπιταλισμός. Το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που ελέγχει τον κόσμο. Μοναδικός σκοπός του είναι να αφαιρεί τους πόρους, τον πλούτο και τη δύναμή από τους πολλούς και να τα δίνει στους λίγους. Αυτό είναι ένα παγκόσμιο σύστημα που είναι απόλυτα βασισμένο στην απληστία. Οι ναοί του είναι τα εμπορικά κέντρα και οι άγιοί του κρατούν τις μετοχές που συναλλάσσονται σαν πολύτιμοι σταυροί. Ο μόνος θεός στον οποίο είναι υπόλογοι ανήκει στο δόγμα του χρήματος. Σε διαφορετικούς ρυθμούς ο καπιταλισμός μας σκοτώνει όλους. (...)