ΜΑΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης, νο 69 & 70, Ιούλης 2015

 

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

 

Έφυγαν από τη ζωή δυο ξεχωριστοί φίλοι και παλιοί σύντροφοι, ο Μιχάλης και ο Αντώνης, μορφές εμβληματικές που άφησαν βαθειά τα ίχνη τους στην πορεία του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα.

 

Ο Μιχάλης Πρωτοψάλτης έφυγε στις 20 Μαΐου 2014. Αγωνιστής από την εφηβεία του, την εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας και την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973, έγινε γνωστός για την έντονη πολιτική παρουσία του στους μικρούς τότε αναρχικούς κύκλους των Εξαρχείων στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια τη δεκαετία του 1970 και τη συμμετοχή του στους αγώνες της εποχής. Για τη δράση του διώχθηκε επανειλημμένα, συνελήφθη και φυλακίστηκε, ενώ υπέστη αλλεπάλληλες κατ’ οίκον έρευνες από την ασφάλεια. Εξέδιδε το περιοδικό "Ο Κόκορας που λαλεί στο Σκοτάδι" (εμπνευσμένο από τον τίτλο ενός παλιού κινέζικου αναρχικού περιοδικού) για το οποίο διώχθηκε επειδή περιείχε οδηγίες κατασκευής κοκτέιλ μολότωφ, και φυλακίστηκε το 1977 μαζί με τον Χρήστο Κωνσταντινίδη, τον Νικόλα Άσιμο και άλλους ως ηθικός αυτουργός για τα επεισόδια που ξέσπασαν στο κέντρο της Αθήνας για τη δολοφονία  των αγωνιστών της RAF Μπάαντερ, Ράσπε και Έσλιν στα κελιά του Σταμχάιμ της Γερμανίας. Συμμετείχε στην έκδοση της αναρχικής εφημερίδας "Αλληλεγγύη", στο εγχείρημα της ελεύθερης ραδιοφωνίας "Τυφλοπόντικας στα FM" και εξέδωσε το περιοδικό "Τα Άνθη του Κακού". Το 1986 συμμετείχε στην πρώτη πανελλαδική συνδιάσκεψη των αναρχικών στην Πάτρα κι έκτοτε άρχισε την περιπλάνησή του στο χώρο του εναλλακτισμού και της οικολογίας, αν και χωρίς ποτέ να κόψει τις ρίζες του με την αναρχία. Δημιούργησε τις εκδόσεις "Βιβλιοπέλαγος" και διακινούσε αναρχικά και αντιεξουσιαστικά έντυπα. Άνθρωπος γενναιόδωρος και ιδιαίτερα διαβασμένος ο ίδιος, έδινε πάντοτε μεγάλη σημασία στη μόρφωση των αγωνιζόμενων ανθρώπων και συνεισέφερε όσο μπορούσε περισσότερο σε αυτή την κατεύθυνση, εμπνεόμενος από τους ισπανούς αναρχικούς της CNT- FAI και την επιμορφωτική καμπάνια τους: "διαβάζετε, διαβάζετε!". Αν και από ένα χρονικό σημείο και πέρα ο Μιχάλης περιπλανήθηκε σε άλλους χώρους, στις καρδιές μας έμεινε πάντα "ο κόκορας που λαλεί στο σκοτάδι" κι έφυγε τυλιγμένος στη μαυροκόκκινη σημαία των αναρχικών. Ήταν μόλις 56 χρονών και άφησε πίσω του δύο παιδιά.   

 

Ο Αντώνης Στασινόπουλος έφυγε στις 7 Μάη 2015. Συνειδητοποιημένος και πρωτοπόρος εργάτης, συμμετείχε ως αλληλέγγυος σε όλους τους εργατικούς αγώνες της Πάτρας (όπως στην Πειραϊκή-Πατραϊκή), φθάνοντας έως και το Μαντούδι της Εύβοιας (στις αρχές της δεκαετίας του 1990). Μαζί με άλλους συντρόφους και συντρόφισσες είχαν ιδρύσει στα μέσα της δεκαετίας του ’80 την Αναρχική Ομάδα Πάτρας, άνοιξαν το πρώτο αναρχικό στέκι της πόλης κι αργότερα δημιούργησαν το Κοινωνικό Κέντρο της Πάτρας. Το Μάρτη του 1986 ήταν από τους βασικούς διοργανωτές της πρώτης πανελλαδικής συνδιάσκεψης των αναρχικών στο Παράρτημα του πανεπιστημίου της Πάτρας. Μαζί με άλλους εργάτες ίδρυσε το σωματείο ανέργων Πάτρας. Η συνεισφορά του Αντώνη και της ομάδας του στο κίνημα είναι ανεκτίμητη λόγω της ταξικής οπτικής και τού προσανατολισμού τους σε εποχές που ο ταξικός χαρακτήρας του αναρχικού αγώνα φάνταζε τότε μάλλον ξένος σε πολλούς αντιεξουσιαστές. Πάντοτε ευαίσθητος, και παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε τα τελευταία χρόνια, δεν έλειπε ποτέ από τους αγώνες, και στην εξέγερση για την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το Δεκέμβρη του 2008 συνελήφθη όταν έριξε μόνος του δυο μολότωφ στην αστυνομική διεύθυνση Αχαΐας!  

 

“Και τι απομένει,

εάν όχι ο απόηχος

όσων με επιμέλεια πράξαμε;

Στους ομόκεντρους κύκλους του σύμπαντος

πουλιά ταξιδιάρικα.

Και καθήσαμε γύρω από το τραπέζι

οι αγαπημένοι

με κρασί

στις σκέψεις μας το τελευταίο ταξίδι.

Κουβεντιάσαμε τα όνειρα

μας συνεπήρε ο χορός των κυμάτων.

Και παραδοθήκαμε στης νύχτας τη σαγήνη

ωσάν πέπλο μας τύλιγε των άστρων

το φέγγισμα”.

 

"Των ονείρων τα χρώματα" του Α. Στασινόπουλου.
Eκδ. "Βιβλιοπέλαγος".

 

 

 

*