Η προπαγάνδα μέσω των Μ.Μ.Ε. που στόχο είχε την αποπολιτικοποίηση των συγκρουσιακών γεγονότων υπήρξε χειμαρρώδης για ακόμη μία φορά. Οι εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας που ηγεμονεύει στο Ε.Κ.Φ. διαγκωνίστηκαν με τους δημοσιογράφους και τους εκπροσώπους των μπάτσων στη συκοφάντηση των διαδηλωτών που συμμετείχαν στις συγκρούσεις και στην προσπάθεια απονοηματοδότησης της δράσης τους. Με αυτό τον τρόπο παρείχαν στο κράτος την απαραίτητη πολιτική συναίνεση στις κατασταλτικές του βλέψεις που διαχρονικά στοχεύουν στους αναρχικούς, στους αντιεξουσιαστές και τους ανυπότακτους εν γένει. Αυτή η συναίνεση αποτυπώθηκε άμεσα στην απόδοση βαρύτατων κατασκευασμένων κατηγοριών στους 17 συλληφθέντες, στη δίωξη για κακουργήματα για οκτώ από αυτούς και τελικά στην προφυλάκιση τεσσάρων (από τους οποίους ο ένας αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους λίγες μέρες αργότερα) σε μια επιχείρηση παραδειγματισμού και τρομοκράτησης όσων αγωνίζονται πέρα από τα καθεστωτικά πλαίσια.

Η πολύμηνη προφυλάκιση των τριών διαδηλωτών της 6ης Μάη, του Ταράσιο Ζαντορόζνι, του Γεράσιμου Κυριακόπουλου και του Κώστα Κατσαδούρου, στις φυλακές Κορυδαλλού -οι οποίοι να σημειωθεί ότι από την πρώτη στιγμή αρνούνται τις κατηγορίες που άλλωστε δεν στηρίζονται πουθενά- αποτελεί μια συνιστώσα της γενικευμένης επίθεσης που έχουν κηρύξει το κράτος και τα αφεντικά ενάντια στην κοινωνία. Μια ακόμα κατασταλτική μεθόδευση με στόχο όσους αρνούνται να υποταχθούν και επιμένουν να αγωνίζονται ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, επιδιώκοντας να πλήξουν και να καταστρέψουν τον κόσμο των κυρίαρχων.

Η επίταση της κρατικής καταστολής, μέσω της προσπάθειας εγκληματοποίησης και αποκοινωνικοποίησης των αναρχικών και των διώξεων και προφυλακίσεων που έρχονται ως συνέπειά της, αποτελεί κεντρική επιλογή του ελληνικού κράτους. Έτσι ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η διαδικασία εκσυγχρονισμού όχι μόνο των δομών του άλλα και της ίδιας της κοινωνίας με την εγκαθίδρυση ενός γενικευμένου Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης. Η διαρκής επίθεση για την αναδιάρθρωση και την επιδείνωση των όρων εκμετάλλευσης, καταπίεσης και ελέγχου εκατομμυρίων ανθρώπων από το κράτος και τα αφεντικά, προκαλεί αναπόφευκτα κρίσεις και αναταραχή στο κοινωνικό πεδίο, με αποτέλεσμα να διαχέεται με ευνοϊκότερους όρους και να αποκτά ερείσματα ο ανατρεπτικός λόγος και η δράση των αναρχικών, ιδιαίτερα στη νεολαία. Αυτή ακριβώς τη διάχυση επιχειρούν να ανακόψουν και να καταστείλουν έχοντας σαν βασικό άξονα τις επιχειρήσεις τρομοκράτησης και καταστολής, τις διώξεις και την ομηρία αγωνιστών.

Σε αυτό το πλαίσιο, βρίσκονται προφυλακισμένοι οι αγωνιστές Γιώργος Καλαϊτζίδης (που διώκεται μαζί με τους Πέτρο Καρασαρίνη και Παναγιώτη Ασπιώτη για επιθέσεις στα ΜΑΤ και δικάζονται στις 20 Δεκέμβρη), Νίκος Κουνταρδάς (που διώκεται για τον ξυλοδαρμό του πρώην προέδρου της ΓΣΕΕ Πολυζογόπουλου) και Γιάννης Δημητράκης (που διώκεται για την απαλλοτρίωση της Εθνικής τράπεζας, όπως και οι Σίμος Σεϊσίδης, Μάριος Σεϊσίδης και Γρηγόρης Τσιρώνης που καταζητούνται).

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όξυνσης της κρατικής καταστολής ο αναρχικός Ταράσιο Ζαντορόζνι βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 29/11 απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση του ίδιου και των δυο προφυλακισμένων συγκατηγορούμενών του καθώς και την παύση κάθε δίωξής τους.

*