Όλοι έχουμε δει στα δελτία ειδήσεων, τα καράβια που ξεβράζουν στις ακτές τα πλήθη των ανθρώπων που, "εξαπατούμενοι" από λαθρεμπόρους, αφήνουν τον τόπο τους για να ξεφύγουν από τους πολέμους και την οικονομική εξαθλίωση... αναζητώντας μια καλύτερη μοίρα. Η πληροφόρηση σταματά σε αυτές τις εικόνες. Ο κύκλος της μετανάστευσης είναι όμως πολύ ευρύτερος. Κάποια κομμάτια του είναι λίγο ή πολύ γνωστά. Οι σφαίρες στα σύνορα, η "ελλιπής" περιφρούρηση, οι σκούπες, η κοινωνική απαξίωση, η οικονομική εκμετάλλευση... Η συνέχεια του κύκλου είναι ελάχιστα γνωστή. Το τι συμβαίνει κατά την παραμονή και την απέλαση χιλιάδων ανθρώπων αποσιωπείται. Μάλιστα, σε κάποιες περιπτώσεις αυτό συμβαίνει σχεδόν κάτω από τη μύτη μας.

Ένα εντελώς άγνωστο παράδειγμα είναι και το "κέντρο υποδοχής μεταναστών" στο χώρο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Σε ένα χώρο δυσπρόσιτο και μακριά από τα βλέμματα, οδηγούνται εδώ και λίγο καιρό πρόσφυγες χωρίς να γνωρίζουν τι πρόκειται να τους συμβεί. Υπό ένα καθεστώς άγνοιας και ασάφειας οι περισσότεροι, μη μιλώντας τη γλώσσα, δεν μπορούν να κατανοήσουν τη θέση και τις κατηγορίες που τους προσάπτονται, ενώ αδυνατούν να υπερασπιστούν έστω και στοιχειωδώς τους εαυτούς τους.Οι συνθήκες κράτησής τους είναι πολύ χειρότερες από μιας κανονικής φυλακής, καθώς δεν πρόκειται ακριβώς για φυλακές αλλά για ένα γκετοποιημένο μαζικό κρατητήριο. Σε ένα καθεστώς ύψιστης ασφάλειας και πλήρους απομόνωσης, ακόμα και τα στοιχειώδη δικαιώματα για τους κρατούμενους είναι ανύπαρκτα. Τα επισκεπτήρια όταν δεν είναι απαγορευμένα, είναι αυστηρά ελεγχόμενα, πίσω από τζάμια (θυμίζοντας φυλακές άλλων χωρών). Η τηλεφωνική επικοινωνία είναι αδύνατη.

Οι όροι διαβίωσης στους χώρους διαμονής φτάνουν τα όρια της αθλιότητας. Το φαγητό είναι ελάχιστο και κακής ποιότητας (παρότι επιδοτούμενο). Τα αποχωρητήρια είναι τουλάχιστον ανεπαρκή καθώς μια τουαλέτα εξυπηρετεί περίπου 150 ανθρώπους. Η έξοδος από τους θαλάμους, κατά τη διάρκεια της νύχτας απαγορεύεται ακόμα και για την ικανοποίηση σωματικών αναγκών, με τραγικές συνέπειες για την υγιεινή των χώρων και την κατάσταση όσων βρίσκονται μέσα σε αυτούς. Ο κάθε κρατούμενος δικαιούται μόνο τρία λεπτά την εβδομάδα για πλύσιμο, ενώ κουβέρτες και άλλα στοιχειώδη μικροαντικείμενα είναι ανύπαρκτα. Οι κακοποιήσεις και οι εξευτελισμοί είναι ένα σύνηθες φαινόμενο που υποτιμά όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά όσους τους υφίστανται.

Οι απελάσεις γίνονται με συνοπτικές διαδικασίες, με τη βοήθεια "εξορθολογισμένων" και "εξωραϊσμένων" τρόπων καταστολής. Αρκετοί ναρκώνονται και μεταφέρονται αεροπορικώς πίσω στη χώρα τους ή συχνά σε κάποιον άλλο τόπο. Οι πιο απείθαρχοι συνετίζονται με ηλεκτροσόκ.Όσα συμβαίνουν στο Ελληνικό δεν είναι τυχαία. Βασίζονται στη δικιά μας δεκτικότητα σε ρατσιστικές αντιλήψεις που μας οδηγούν στο να αρνούμαστε να φερθούμε με αξιοπρέπεια σε όσους σπιλώνουν την εικόνα της ευδαιμονίας μας, ακόμα κι αν αυτή έχει δημιουργηθεί με τον ιδρώτα και το αίμα αυτών που αποδιώχνουμε. Η λογική της απάθειας και του κυνισμού δημιουργεί τα πρότυπα οργάνωσης τέτοιων χώρων "υποδοχής" και "φιλοξενίας". Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν δημιουργούνται ερήμην μας και η ευθύνη για την ύπαρξή τους μας βαραίνει όλους. Το φαινόμενο είναι διεθνές και παρατηρείται σε πολλές χώρες του "πολιτισμένου" κόσμου. Αποτελεί τμήμα ενός ευρύτερου κύκλου διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού σύμφωνα με τις ανάγκες της κάθε εγχώριας αγοράς και μάλιστα με μια ψυχρή λογική ορθολογικής διαχείρισης. Ίσως να μοιάζει πιο εξανθρωπισμένη από τη σκληρότητα των δουλεμπόρων. Η βάση της λογικής της όμως είναι η ίδια. Όσα συμβαίνουν στην ελλάδα γίνονται σύμφωνα με τις επιταγές των ευρωπαίων εταίρων μας, υποδείγματα "αβρότητας" και "ανθρωπισμού".

Η λέξη "ανθρωπισμός" έχει γίνει πλέον καραμέλα στο στόμα όλων. Η παραπάνω κριτική δεν περιορίζεται σε ένα σχολιασμό των συνθηκών και των τρόπων επίλυσης του "προβλήματος" της μετανάστευσης. Για μας το πρόβλημα δεν είναι η μαζική διέλευση ανθρώπων από τα σύνορα μιας χώρας γιατί η μετανάστευση και οι λόγοι που τη δημιουργούν δεν έχουν εθνικότητα. Δεν είναι πρόβλημα η παρουσία ενός μεγάλου αριθμού μεταναστών αλλά η οικονομική τους εκμετάλλευση και υποτίμηση. Θεωρώντας ως δεδομένο πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι λαθραίος, είμαστε ενάντια όχι μόνο στα διάφορα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά σε κάθε λογική που χωρίζει τον κόσμο σε στρατόπεδα κρατών, συνασπισμών, επιρροών ή θρησκειών.