(Αναρχικό Δελτίο, νο 21, Μάρτης 2003)

 

ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ 15ης ΦΛΕΒΑΡΗ ΄03

 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Πολύ μεγάλο για τα δεδομένα της πόλης ήταν το αντιεξουσιαστικό μπλοκ της 15ης Φλεβάρη στη Θεσσαλονίκη. Η συγκέντρωση των αναρχικών έγινε στη Καμάρα στις 12, μετά από κάλεσμα της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης Salonika 2003 και συμμετείχαν σύντροφοι/ισσες απ΄ όλες τις τάσεις. Η πορεία ήταν δυναμική και συγκροτημένη με περιφρούρηση γύρω της. Μπροστά υπήρχε πανό που έγραφε "Ο καπιταλισμός σκοτώνει και στον πόλεμο και στην ειρήνη" σε 4 γλώσσες με υπογραφή Βαλκάνιοι Αναρχικοί Ενάντια στον Πόλεμο. Ακούστηκαν συνθήματα όπως: Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ-ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΣΑΝΤΑΜ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΜΠΟΥΣ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ-ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ- ΕΘΝΙΚΑ ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ κτλ. Όταν η πορεία έφτασε έξω από το αμερικάνικο προξενείο είχε φτάσει τα 700 περίπου άτομα, ενώ ήδη διμοιρίες των ΜΑΤ την ακολουθούσαν από το πεζοδρόμιο. Τμήμα της πορείας φορώντας κράνη και κρατώντας σημαίες επιτέθηκε στα ΜΑΤ που φυλούσαν την είσοδο του προξενείου συγκρουόμενο σώμα με σώμα. Οι μπάτσοι αντέδρασαν αμέσως ρίχνοντας δεκάδες δακρυγόνα και κροτίδες ενώ λίγο μετά επιτέθηκαν χτυπώντας πολλούς διαδηλωτές και κόβοντας το μπλοκ στη μέση. Μετά την πρώτη σύγχυση καθώς και μια δεύτερη επίθεση που δέχτηκε από τα ΜΑΤ το τμήμα του μπλοκ που είχε φύγει μπροστά, και τα δύο τμήματα κατάφεραν να ανασυγκροτηθούν, να ενωθούν και να συνεχίσουν τη πορεία με ακόμα μεγαλύτερο πάθος και τελικά μέσω της Εγνατίας να τελειώσει η πορεία στα πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά τη σύγκρουση με τα ΜΑΤ πολύς κόσμος μπήκε στο μπλοκ με αποτέλεσμα σχεδόν να διπλασιαστεί φτάνοντας περισσότερα από 1000 άτομα.

 

ΠΑΤΡΑ

Περισσότεροι από 300 αναρχικοί διαδήλωσαν στην Πάτρα ενάντια στον καπιταλιστικό πόλεμο και την ταξική ειρήνη. Οι αναρχικοί/ες της Πάτρας συγκεντρώθηκαν στις 12μμ έξω από το Παράρτημα. Στο ίδιο μέρος είχε ορίσει την προσυγκέντρωσή της και η Πρωτοβουλία Αγώνα 2003. Τα δύο μπλοκ κινήθηκαν προς την πλατεία Όλγας, όπου καλούσαν για συγκέντρωση το ΚΚΕ (ΠΑΜΕ, ΕΕΔΥΕ, κ.λπ., κ.λπ.) και το Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ. Το μεγάλο πανό των αναρχικών έγραφε: Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ-ΤΑΞΙΚΟΣ ενώ ένα μικρότερο έγραφε: ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ Β. ΤΖΙΟΥΤΖΙΑ. Η συμμετοχή 300 ατόμων στο μπλοκ ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες, ενώ συνολικά η πορεία αριθμούσε περίπου 4000 άτομα, αριθμός μάλλον μικρός για τα δεδομένα της Πάτρας. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης και της πορείας μοιράστηκαν αναρχικές προκηρύξεις και φωνάχτηκαν πάρα πολλά συνθήματα, ανάμεσα στα οποία και τα παρακάτω:

Ο πόλεμός τους είναι τρομοκρατία - καμία ειρήνη χωρίς ελευθερία, Ο πόλεμος δεν είναι εικόνα στις ειδήσεις - στο δρόμο, στο δρόμο γεννιούνται οι συνειδήσεις, Πούπουλα και πίσσα στους στρατοκράτες - να γίνουνε οι βάσεις φυτείες για ντομάτες, Χθες ήταν σύμμαχοι, σήμερα εχθροί, πάντοτε στο στόχαστρο θα είναι οι λαοί, Κανένας φαντάρος στη Μέση Ανατολή - κανένας φαντάρος σε ολόκληρη τη γη, Αναρχία και ζωή - κάτω όλοι οι στρατοί, Ούτε Μπους, ούτε και Σαντάμ - οι μπάτσοι του πλανήτη δε μας σταματάν, Μπλερ και Μπους θάψτε ζωντανούς - με Σρέντερ και Σιράκ στο χώμα του Ιράκ, Οι βόμβες σε Ιράκ και Τσετσενία είναι η διεθνής τρομοκρατία, Σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Τσετσενία ο μόνος μας εχθρός είναι η εξουσία, Στείλτε τους μπάτσους στον Περσικό να φάνε και οι Άραβες λίγο χοιρινό, Κάτω τα κράτη και οι πατρίδες - οι άνθρωποι δεν είναι κρέας για οβίδες, Κάτω τα έθνη και οι στρατοί - πατρίδα μας είναι όλη η γη, Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών - πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών, Καμία ειρήνη με τ' αφεντικά - τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά, Τα κράτη είναι οι μόνοι τρομοκράτες και όχι της πόλης οι ένοπλοι αντάρτες, Ψηφίζουν κάθε μήνα καινούριους τρομονόμους, γεμίσαμε με κάμερες, ρουφιάνους κι αστυνόμους, Αυτόν που έπνιξε τον κόσμο στο Σαμίνα δεν τον έλεγαν Δημήτρη Κουφοντίνα, Όλοι στο δρόμο να σπάσουμε τον τρόμο, Αυτή η κοινωνία προωθεί τη ρουφιανιά, το γλείψιμο και την υποταγή, Εχθρός μας είναι ο ρεφορμισμός - ένας άλλος πόλεμος είναι εφικτός.

Στο βρετανικό προξενείο, που φυλασσόταν από πολλούς μπάτσους και όπου είχαν στρατοπεδεύσει τα τηλεοπτικά συνεργεία, πετάχτηκαν αυγά και γιαούρτια, με ηχητική υπόκρουση συνθήματα όπως: Σκυλιά φυλάτε τα αφεντικά σας, Χούντα-Ες Ες-Μπάτσοι-Δικαστές, Μπάτσοι, δικαστές, αφεντικά ρουφιάνοι-όλοι θα πληρώσετε το αίμα του Τζουλιάνι. Στόχος αυγών και γιαουρτιών έγιναν επίσης το Δικαστικό Μέγαρο, ένα υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας και το κτίριο της Νομαρχίας.

 

ΚΑΒΑΛΑ

Στο μπλοκ του Αυτόνομου Στεκιού συμμετείχαν περίπου 100 άτομα, οι περισσότεροι μαυροφορεμένοι με μάσκες νεκροκεφαλής. Το πανό έγραφε "ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΟΜΠΑΤΣΟΥΣ - ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟΪΚΟ ΛΙΜΑΝΙ". Τα συνθήματα που φωνάχτηκαν δεν περιορίστηκαν στον πόλεμο, αλλά αναφέρθηκαν και στο τρομοκλίμα, στους πολιτικούς κρατούμενους, στην αστυνομοκρατία, ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά, το νατοϊκό λιμάνι στην Ν.Πέραμο κ.α. Το μπλοκ του Στεκιού ήταν το δυναμικότερο σε παλμό και ένταση, κατά την διάρκεια της πορείας γράφτηκαν συνθήματα, ενώ πριν την έναρξη μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της "ειρήνης" τους με άλλα μέσα...

Σε μια εποχή που η παγκόσμια οικονομία φαίνεται ότι περνάει κρίση, η ανάγκη εξεύρεσης νέων πόρων γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Αυτό έγκειται στο γεγονός ότι το φιλελεύθερο κεφάλαιο για να κινείται ομαλά, απαιτεί τη συνεχόμενη και αυξανόμενη εισροή πόρων και μέσων παραγωγής, τα οποία εξασφαλίζουν την ανταγωνιστική ανάπτυξή του. Η λογική αυτή οξύνεται εν όψει της ενεργειακής κρίσης, καθώς η εξάντληση των κοιτασμάτων πετρελαίου στην Ευρώπη είναι πλέον ένας ορατός κίνδυνος. Για την εξάλειψη του προβλήματος αυτού και την διευκόλυνση του συστήματος γίνονται οργανωμένες προσπάθειες από τα αφεντικά.

Μία από τις εσπευσμένες κινήσεις εν' όψει της ενεργειακής κρίσης ίσως να είναι και ο πόλεμος στο Ιράκ. Έτσι ένα ολόκληρο πολιτικό παιχνίδι παίζεται πίσω από τον επικείμενο πόλεμο, αφού το έπαθλο είναι τεράστιο, τα κοιτάσματα πετρελαίου στην περιοχή. Αμερική και Αγγλία πιστεύουν ότι θα επωφεληθούν από την ένοπλη λύση του προβλήματος και από την άλλη η Γαλλία και η Γερμανία έχοντας υπογράψει εμπορικές συμφωνίες με το τωρινό καθεστώς, βλέπουν αυτήν την κίνηση αρνητικά. Φυσικά συμμετοχή στο παζάρι αυτό έχει και η Ελλάδα θέλοντας να αποκομίσει τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη. Είτε αποφευχθεί ο πόλεμος είτε όχι η βαρβαρότητα του συστήματος δεν αλλάζει. Πόλεμος ή ειρήνη τα θύματα είναι ίδια. Εκτός από τους ανθρώπους στο Αφγανιστάν, στην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, τα θύματα αυτού του συστήματος είναι οι πολίτες του τρίτου κόσμου, τα θύματα εργατικών ατυχημάτων και γενικότερα όλοι μας, εξαιτίας της αλλοτρίωσης της καθημερινότητάς μας. Πράγμα φυσικό εφόσον η τύχη του πλανήτη καθορίζεται από το συνεχόμενο κυνήγι για κέρδος και δύναμη.

Όμως οι εξελίξεις δεν είναι και τόσο μακριά μας. Η διαφύλαξη των οικονομικών συμφερόντων των αφεντικών αφορά και την περιοχή μας. Η πρόθεση κατασκευής νατοϊκού λιμανιού στην Πέραμο εξυπηρετεί αυτές τις λογικές. Το λιμάνι αποτελεί στρατηγικό σημείο για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην ανατολή και στα Βαλκάνια. Εν όψει των προθέσεων της κυριαρχίας είναι απαραίτητο ένα σημείο ανεφοδιασμού στην περιοχή καθώς ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία φαίνεται να εξαπλώνεται. Το ποιοι θεωρούνται τρομοκράτες αλλάζει ανάλογα με τα συμφέροντα τους. Ακόμα και η αντίστασή μας ενάντια στο νατοϊκό λιμάνι θα θεωρηθεί τρομοκρατία καθώς έρχεται αντιμέτωπη με τους σχεδιασμούς της κυριαρχίας. Αντιθέτως τρομοκρατία είναι όλη αυτή η κατάσταση που δημιουργείται για την φύλαξη των φιλελεύθερων σχεδιασμών.

Η αντίσταση απέναντι στις πολεμικές διαθέσεις στο Ιράκ περνάει μέσα από την εναντίωσή μας στην κατασκευή του νατοϊκού λιμανιού στην Πέραμο. Με την τοπική δράση ενάντια στα αφεντικά θα στείλουμε και ένα δυναμικό μήνυμα ότι δεν είμαστε απαθή πιόνια στα χέρια τους. Σκοπός μας δεν πρέπει να είναι μόνο η αποφυγή του πολέμου αλλά η ανατροπή ενός συστήματος που καθημερινά σκοτώνει, τόσο σε περιόδους πολέμου όσο και σε περιόδους ειρήνης.

Όχι άλλα πτώματα στον βωμό του κέρδους

 

Στις 19/2, περίπου επτακόσιοι ντόπιοι, αλλά και άλλοι αλληλέγγυοι πολίτες, συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι της Νέας Περάμου Καβάλας. Οι συγκεντρωμένοι σχημάτισαν ανθρώπινη αλυσίδα ως την ελάχιστη πράξη διαμαρτυρίας στη προοπτική ανάπλασης του ήδη υπάρχοντος σε μεγαλύτερο, προκειμένου να στηθεί σταθμός ανεφοδιασμού για νατοϊκά πλοία. Την στιγμή που πραγματοποιήθηκε η διαμαρτυρία, στην Αθήνα γινόταν ο πλειστηριασμός για την ανάθεση του έργου.

 

ΡΕΘΥΜΝΟ

Η πορεία στο Ρέθυμνο συγκέντρωσε περί τα 3.000 άτομα, αριθμός μεγάλος για τα δεδομένα της πόλης. Υπήρχε και μπλοκ αναρχικών το οποίο συσπείρωσε περίπου 70-80 άτομα κάνοντας μια καίρια και ηχηρή παρέμβαση με ένα πανό, φωτοβολίδες και συνθήματα όπως "φέρτε τα πετρέλαια των ιρακινών, να κάψουμε τις βάσεις των αμερικανών", "η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών", "κανένας φαντάρος στη μέση ανατολή, κανένας φαντάρος σ' ολόκληρη τη γη", "ειρήνη, ειρήνη στη μέση ανατολή, πόλεμος στους δρόμους σ' ολόκληρη τη γη".

 

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Tο αναρχικό μπλοκ στο Ηράκλειο συσπείρωσε περί που 300 άτομα, πολλοί από τους οποίους ήταν πολίτες διαφόρων γενεών. Υπήρχαν δύο πανό από τα οποία το ένα έγραφε Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΑΡΑΓΕΙ και το άλλο καλούσε σε διήμερο αποκλεισμό της βάσης στη Σούδα (15-16 Μάρτη). Κατά τη διάρκεια της πορείας γράφτηκαν συνθήματα με σπρέι σε τράπεζες και πολυεθνικές (PIZZA HUT, UCB) και πετάχτηκαν αυγά σε μπάτσους και γραφεία του ΠΑΣΟΚ.

 

ΑΡΤΑ

Στην Άρτα ομάδα αναρχικών μοίρασε στην πορεία που έγινε την παρακάτω προκήρυξη:


ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Ο πόλεμος δεν ξεκίνησε τώρα, δουλεύεται μεθοδικά, εδώ και πολύ καιρό. Η νέα πολεμική επιχείρηση έχει προαναγγελθεί και προετοιμαστεί σε όλα τα επίπεδα, τουλάχιστον εδώ και μια δεκαετία. Η χρησιμότητά της βρίσκεται στη δράση της ως αντιβιοτικού για τις κρίσεις του καπιταλισμού. Χρησιμοποιήθηκε ήδη στον Κόλπο, τη Γιουγκοσλαβία, την Τσετσενία, το Αφγανιστάν... τώρα πάλι στο Ιράκ, έχοντας δρομολογήσει και τα αμέσως επόμενα επιχειρησιακά-δολοφονικά βήματα.

Ως δοκιμασμένη συνταγή εφαρμόζεται κι αυτή τη φορά στην επίθεση κατά του Ιράκ υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ και το υπό διαμόρφωση υπερΚράτος της Ε.Ε. Από τις δυνάμεις δηλαδή της παγκόσμιας κυριαρχίας, που έχοντας ξεπεράσει τις όποιες "σοσιαλιστικές" παρενθέσεις, εφαρμόζουν ένα σύνολο κανόνων και αξιών ακραίου φιλελευθερισμού.

Στην παρούσα φάση, η ουσιαστική ή επίπλαστη διαφοροποίηση των ηγετικών δυνάμεων του υπερΚράτους της Ε.Ε. που φάνηκε ως διαμάχη με τις επιλογές των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας ψευδεπίγραφους ισχυρισμούς για την εγκυρότητα ή όχι των δικαιολογιών του πολέμου αφήνοντας αιωρούμενο το ενδεχόμενο ακόμα και αναβολής του, αποτελεί στην ουσία την ανταγωνιστική εξουσιαστική διαμάχη συμφερόντων στη μοιρασιά των κερδών.

Μέλη της Ε.Ε. (Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο), καθώς και η Ρωσία έχοντας βάλει χέρι στα πετρελαϊκα συμφέροντα από τον προηγούμενο πόλεμο στον Κόλπο, παζαρεύουν τώρα τη νέα τους διείσδυση, γνωρίζοντας ότι στο νέο κατοχικό καθεστώς που θα προκύψει στο Ιράκ, η θέση τους, στο πλέγμα κυριαρχίας, θα είναι εξασθενημένη.

Η εξουσιαστική σχιζοφρένεια ηδονίζεται από την οσμή του πετρελαίου και την προοπτική των νέων αγορών. Τα καθάρματα των κρατών και του κεφαλαίου, ξερογλείφονται για νέα κέρδη και διαιωνίζουν με κάθε μέσο τη κυριαρχία τους διατηρώντας νωπό το αίμα στα χέρια τους.

Παράλληλα, στο εσωτερικό των κρατών, οι διαφοροποιημένες κοινωνικές συνθήκες και αντιστάσεις, οδηγούν εκ μέρους των εξουσιών σε διαφοροποιημένους τρόπους επιβολής και χειραγώγησης.

Σ΄ αυτή την πραγματικότητα, και όπου ο ελληνικός λαός έχει διαμορφώσει μια σταθερή θέση μη επίθεσης και σφαγής του Ιράκ, εξουσιάζεται από ένα κράτος που συντάσσεται με το σκληρό πυρήνα της νεοταξικής πραγματικότητας (ΗΠΑ).

“Με διάβημά της στις διπλωματικές αντιπροσωπίες του Ιράκ στην Αθήνα, στις Βρυξέλλες και τη Νέα Υόρκη, η ελληνική προεδρία απηύθηνε χθες αυστηρή προειδοποίησή της στη Βαγδάτη να συμμορφωθεί με το ψήφισμα του ΟΗΕ διαφορετικά "θα φέρει την ευθύνη για όλες τις συνέπειες" - Ελευθεροτυπία 6/2/2003, και επίσης “Ο κ. Παπανδρέου παραχώρησε το μεσημέρι συνέντευξη στο CNN, στην οποία και παρουσίασε τις θέσεις της ελληνικής προεδρίας, για το θέμα του Ιράκ. Μεταξύ άλλων, επανέλαβε ότι στηρίζει το έργο των επιθεωρητών, στέλνοντας ταυτόχρονα και μια τελευταία προειδοποίηση στον Σαντάμ να συμμορφωθεί με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας”. Ελευθεροτυπία 6/2/2003.

Σ' αυτή τη διαμορφούμενη ζοφερή πραγματικότητα όπου "όλα τούτα είναι τρέλα, έχουν ωστόσο μια λογική" (Σαίξπηρ), απέναντι στους σχεδιασμούς της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και την εξουσιαστική φρενίτιδα, οξύνουμε τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο αναπτύσσοντας την ανατρεπτική πρακτική, στοχεύοντας άμεσα και με κάθε μέσο στις δομές και τους σχεδιασμούς της παγκόσμιας κυριαρχίας. Ο μοναδικός πόλεμος που συμμετέχουμε και αναπτύσσουμε είναι ο απελευθερωτικός κοινωνικός-ταξικός πόλεμος αλληλέγγυοι με τους κολασμένους και εξεγερμένους όλης της Γης για την καταστροφή των κρατών και του κεφαλαίου, για την καταστροφή των δυναστών του πλανήτη.

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΧΛΙΔΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ ΜΙΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΛΗΓΗ

Υ.Γ.(1) Οι ΗΠΑ είναι η μοναδική χώρα που έχει χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα

Υ.Γ.(2) Οι ΗΠΑ κατέχουν αυτή τη στιγμή 10.000 πυρηνικές κεφαλές.

Υ.Γ.(3) Σύμφωνα με έκθεση της Υπηρεσίας Μείωσης Απειλών του υπουργείου άμυνας των ΗΠΑ (14/12/01) το Ιράκ δεν συγκαταλέγεται στα κράτη που εμπλέκονται στην κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής.

Αναρχικοί για την όξυνση του κοινωνικού πολέμου

 

Αναρχικά - αντιεξουσιαστικά ή αυτόνομα μπλοκ υπήρχαν επίσης και στις πορείες που έγιναν στα Γιάννενα, στο Βόλο και στη Μυτιλήνη. Στην Μυτιλήνη μοιράστηκε η παρακάτω προκήρυξη:

 

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΧΙΣΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

Για πρώτη φορά μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης προσπαθεί να εμφανιστεί ένας νέος πόλος εξουσίας που φαινομενικά αντιτίθεται στην παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ. Δεν πρόκειται για σύγκρουση του “φιλειρηνικού” πνεύματος του άξονα Γερμανίας – Γαλλίας – Ρωσίας με τη φιλοπόλεμη και επεκτατική πολιτική των ΗΠΑ. Οι κυρίαρχοι της ΕΕ νιώθουν να απειλούνται από έναν ενδεχόμενο καθολικό έλεγχο των πετρελαίων του Ιράκ από τις εταιρίες των ΗΠΑ και προτείνουν μια άλλου τύπου επέμβαση, στην οποία οι ίδιοι θα θέσουν τους όρους.

Η περιοχή του Περσικού ανέκαθεν ενδιέφερε τις εξουσίες του δυτικού κόσμου. Η καπιταλιστική ανάπτυξη απαιτεί τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και στη Μέση Ανατολή βρίσκονται τα 2/3 των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου. Αυτή τη στιγμή, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη ενεργειακή κρίση της ιστορίας τους. Για τη διόρθωση αυτής της κρίσης, επιδιώκουν τον έλεγχο των πετρελαίων του Ιράκ μέσω μιας στρατιωτικής επέμβασης, αφού ο κάποτε αγαπημένος τους χασάπης και δικτάτορας Σαντάμ έπαψε να τους είναι χρήσιμος. Από την άλλη οι ευρωπαϊκές και ρώσικες εταιρίες έχουν ήδη υπογράψει περισσότερες από 30 συμφωνίες με το Ιράκ, έτοιμες να ισχύσουν με τη λήξη του εμπάργκο.

Το ελληνικό κράτος αποκτά ολοένα και πιο ενεργό ρόλο, διεθνώς, στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Συμμετέχει ενεργά σε ένα πλήθος στρατιωτικών επεμβάσεων (Περσικός το ’91, Γιουγκοσλαβία, Αλβανία, Σομαλία, Αφγανιστάν…), αποκομίζοντας για το ελληνικό κεφάλαιο τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για την επέκτασή του, με την οικονομική διείσδυση – εισβολή στις πρώην εμπόλεμες χώρες. Στις σημερινές συνθήκες, χωρίς να πηγαίνει κόντρα σε καμία τάση, διατηρεί ένα φιλειρηνικό προφίλ, ικανοποιώντας και τροφοδοτώντας τα ακίνδυνα για το σύστημα αντι-αμερικάνικα αισθήματα. Παράλληλα, συμμετέχει ενεργά στις πολεμικές προετοιμασίες με την ενεργοποίηση των βάσεων στη Σούδα και το Άκτιο και τη διάθεση πολεμικών πλοίων στον Περσικό κόλπο.

Κάθε πόλεμος, και ο τωρινός δεν αποτελεί εξαίρεση, προσφέρει στον καπιταλισμό την καλύτερη διέξοδο από τις περιοδικές του κρίσεις. Από τη μία καταστρέφει το αδιάθετο ή προβληματικό εμπόρευμα και από την άλλη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την περαιτέρω ανάπτυξή του, με νέες επενδύσεις κεφαλαίου για την ανοικοδόμηση και ανασυγκρότηση των κατεστραμμένων περιοχών. Παράλληλα καταστρέφει τις κοινωνικές συνθήκες που εμποδίζουν την επέκτασή του και ενισχύει αυτές που προάγουν τη διαιώνισή του. Κατασκευάζει εθνικές συνειδήσεις και εθνικούς εχθρούς, προωθεί το ρατσισμό και το φόβο, απαιτεί την κοινωνική συναίνεση, και επιβάλλει τον εφησυχασμό.

Τον επικείμενο πόλεμο δεν τον περιμένουν στο Ιράκ, αλλά τον υφίστανται εδώ και μια 10ετία, με εμπάργκο, βομβαρδισμούς και χιλιάδες νεκρούς. Τον καπιταλιστικό πόλεμο βιώνουν η φύση και οι λαοί όλου του πλανήτη εδώ και πολλά χρόνια. Με την καταλήστευση των φυσικών πόρων και του εργατικού δυναμικού, την καταστροφή των κοινωνικών δομών, την πείνα και την εξαθλίωση στις χώρες του “υπανάπτυκτου” τρίτου κόσμου. Με την περιστολή των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, τα εργατικά ατυχήματα, τη λιτότητα, την κατανάλωση και το θέαμα στον “αναπτυγμένο” πρώτο.

ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΧΙΣΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ
ΑΛΛΑ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΟΥΣ

Ενάντια στη διαρκώς εμπόλεμη ειρήνη της εξουσίας

 

ΑΘΗΝΑ

Στην Αθήνα δεν στάθηκε δυνατή μια συνεργασία ή συντονισμός της παρέμβασης και της δράσης στην πορεία. Μετά την επιδρομή περίπου 30 συντρόφων στην παράπλευρη οδό Χ. Λαδά (με στόχους γραφεία του ΔΟΛ και το υπ. Μεταφορών), ενέργεια που ολοκληρώθηκε χωρίς να επηρεάσει ουσιαστικά τη συγκέντρωση εκατοντάδων συντρόφων στην πλ. Κολοκοτρώνη, ακολούθησε η προσβολή μιας διμοιρίας ΜΑΤ που βρισκόταν πολύ κοντά στον κόσμο. Η διμοιρία των ΜΑΤ αντεπιτέθηκε και μαζί με μια άλλη που κατέφθασε άρχισαν να ρίχνουν δακρυγόνα μέσα στο συγκεντρωμένο πλήθος, αναρχικών και άλλων, που διαλύθηκε αμέσως σκορπίζοντας προς όλες τις κατευθύνσεις, κυρίως προς το Σύνταγμα. Εκεί συνεχίστηκε από μέρους περίπου 50 συντρόφων ένας πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ που ακολουθούσαν, μέχρις ότου αποχώρησαν και αυτοί μετά από κάποιες αψιμαχίες με τους φορουμίτες που ξεκίνησαν την πορεία τους. Όσο για τον περισσότερο κόσμο που είχε συγκεντρωθεί για να σχηματίσει αναρχικό μπλοκ, μετά τη διάλυσή του στην πλ. Κολοκοτρώνη έσπευσε στο μπλοκ της ΑΚS2003, το οποίο μετακινούμενο από τη Σταδίου στην Πανεπιστημίου έφθασε στη Βασ. Σοφίας πιεζόμενο από τα ΜΑΤ.

Έτσι, χάρη στην προφανή υπερεκτίμηση της οργής του κόσμου στη συγκεκριμένη πορεία και των δυνατοτήτων εκτροπής της προς την κοινωνική σύγκρουση από μικρό αριθμό συντρόφων, καθώς και στην άγνοια για τις διαθέσεις πολλών συντρόφων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για μπλοκ στην πλ. Κολοκοτρώνη, επετεύχθη από τους αναρχικούς όπως σημείωσε κάποιος άγνωστος “η πιο δυναμική και εντυπωσιακή απουσία στην πορεία”!

Μια εικόνα που αρκετή ώρα μετά τον πετροπόλεμο στην οδό Σταδίου αποδιδόταν με εύγλωττο τρόπο στην εντυπωσιακή επίθεση μιας δεκάδας συντρόφων με μολότοφ στην αστυνομική φρουρά της βρετανικής πρεσβείας, προσπάθεια που έσβησε κι αυτή μεμονωμένη και χωρίς συνέχεια, καθώς χιλιάδες διαδηλωτές παρακολουθούσαν ουσιαστικά αμέτοχοι κρατώντας τις αποστάσεις και τις γραμμές τους.

Αργότερα κι ενώ το μπλοκ της ΑΚS2003 πλησίαζε κάτω από συνεχή πίεση των μπάτσων στο πάρκο Ελευθερίας εκδηλώθηκαν διαλυτικές επιθέσεις των ΜΑΤ με χημικά στην ουρά της πορείας, οι οποίες γρήγορα επεκτάθηκαν μέχρι και την πρεσβεία, με αποτέλεσμα τη διάλυση της ΑΚS2003 κι άλλων μπλοκ. Οι συνεχείς ρίψεις χημικών για τη διάλυση του κόσμου προκάλεσαν την αγανάκτηση του πλήθους των διαδηλωτών καθώς και διάφορες μεμονωμένες ενέργειες δυναμικής αντίστασης στην επέλαση των μπάτσων...

Οι πολύ περιορισμένες ενέργειες που σημειώθηκαν, το ευάριθμο των συμμετεχόντων σε αυτές και η απήχησή τους τελικά, δεν πιστεύουμε βέβαια πως δικαιολογούν τον προβαλλόμενο ισχυρισμό περί “κοινωνικής εκτροπής και σύγκρουσης” στη συγκεκριμένη πορεία. Υπάρχει όμως σίγουρα η ανάγκη μιας συζήτησης για το τι νοείται κάθε φορά ως κοινωνική εκτροπή και σύγκρουση και το πώς προωθείται μια προσπάθεια για το συντονισμό της αναρχικής παρέμβασης και δράσης.

Σε μια παλιά αναρχική μπροσούρα έγραφε:

“Eίναι αλήθεια και το γνωρίζουμε καλά, ότι οι αναρχικοί και οι εξεγερμένοι γενικότερα, προχωρώντας στην συνήθως απρόβλεπτη δράση τους, ωθούμενοι τόσο από τις μαχητικές πεποιθήσεις τους, όσο κι από έναν άκρατο βολονταρισμό που συχνά τους διακατέχει, φαίνεται να επιτυγχάνουν αίφνης, αν όχι καίριες αλλαγές στα πεδία του κοινωνικού ανταγωνισμού, τουλάχιστον μια πολύ μεγαλύτερη επίδραση απ΄ ότι εκ προοιμίου θα νόμιζε κανείς ότι αντιστοιχεί στην οριακή θέση τους και στο μικρό τους αριθμό, επιβεβαιώνοντας έτσι μέσα στον κοινωνικό ανταγωνισμό αυτό που ο Ηράκλειτος έθεσε ως εξής: “ο κεραυνός κυβερνά τα πάντα”.

Γνωρίζουμε όμως επίσης ότι ενυπάρχει πάντα ο κίνδυνος, αυτή η βολονταριστική εμφάνιση των μαχητικών μειοψηφιών, συνοδευόμενη από τυχόν άγνοια του επιπέδου της κοινωνικής σύγκρουσης και εμμονή σε μια ιδεοληπτική αυταρέσκεια και εμπειρική αυτάρκεια, να μη βρει ερείσματα στις συνειδήσεις και στα υποκείμενα όπου απευθύνονται έτσι ώστε το κοινωνικό πεδίο της όποιας δυναμικής παρέμβασης να γίνει ένα ολότελα άξενο έδαφος και η πλήρης απομόνωση έναντι των αντιπάλων να μην είναι πια δύσκολη υπόθεση.”

Σε κάθε περίπτωση πάντως, κι όπως έγραψε πρόσφατα κάποιος άγνωστος σύντροφος: “Υπάρχει υπομονή, αρκεί ο καθένας να κρατάει τη φλογίτσα αναμμένη και να επεξεργάζεται τα σημεία”.

Έρως Ελευθερίας

 

*

1