Στις 9 Mαρτίου η αστυνομία συνέλαβε δύο αναρχικούς στη Θεσ/νίκη, τον Θωμά Φουρλή και των Θοδωρή Γκινάλα, κατηγορώντας τους για τρεις εμπρηστικές επιθέσεις που έγιναν το προηγούμενο βράδυ στην πόλη. Οι επιθέσεις έγιναν ενάντια σε υποκατάστημα της εθνικής τράπεζας, σε γραφεία του υπουργείου υγείας και πρόνοιας και σε τηλεοπτικό σταθμό, και σύμφωνα με φυλλάδια που αφέθηκαν επιτόπου αυτές στρέφονταν ενάντια στους κρατικούς μηχανισμούς για τις ευθύνες τους στο θάνατο του 3χρονου Παναγιώτη Βασιλέλλη από τη Mυτιλήνη που έπασχε από λευχαιμία.

Οι δύο αναρχικοί από την αρχή αρνούνται τις κατηγορίες ενώ μάρτυρες βεβαιώνουν την παρουσία τους σε διαφορετικό τόπο την ώρα των επιθέσεων. Από την αστυνομική έρευνα των σπιτιών τους δεν προέκυψε κανένα στοιχείο. Και ένας αυτόπτης μάρτυρας που είχε δει τα άτομα που συμμετείχαν στην επίθεση στον τηλεοπτικό σταθμό δεν τα αναγνωρίζει στα πρόσωπα των δύο αναρχικών. Όμως, ακόμα και όταν απουσιάζουν τα πραγματικά στοιχεία, η αστυνομία δεν δυσκολεύεται να παράγει τα δικά της. Έτσι και στην προκειμένη περίπτωση, δύο μπάτσοι που υποτίθεται ότι αναγνωρίζουν τους δύο αναρχικούς επειδή ακριβώς είναι αναρχικοί, υποτίθεται ότι τους είδαν κοντά σε ένα από τα μέρη των επιθέσεων και αργότερα συσχέτισαν αυτό το “γεγονός” με τους εμπρησμούς όταν τους πληροφορήθηκαν. Τελικά ο Θ. Φουρλής και ο Θ. Γκινάλας προφυλακίστηκαν με εννέα κακουργήματα ο καθένας. Επίσης, υποχρεώθηκαν παρά τη θέλησή τους στην απόσπαση βιολογικού τους υλικού για εξέταση DNA, ενώ τόσο κατά τη σύλληψη όσο και κατά την προφυλάκιση εμποδίστηκαν στην επικοινωνία μεταξύ τους και με το εξωτερικό περιβάλλον.

Σε μια περίοδο λοιπόν, που κατακλυζόμαστε από αοριστολογίες περί “παραβίασης της προσωπικής ζωής” και “περιστολής των ελευθεριών” ή ακόμα και από φαιδρότητες περί “διαδικασιών διασφάλισης δικαιωμάτων” και “αρχών προστασίας δεδομένων”, το νέο “αντι”τρομοκρατικό νομικό πλαίσιο, που υποτίθεται ότι εξακολουθεί να βρίσκεται υπό διαμόρφωση, βρίσκει εδώ την πιλοτική εφαρμογή του. Όλο και λιγότερο συγκαλυμμένα, η κατασταλτική δράση του κράτους δεν αφορά τη “νομιμότητα” ή όχι συγκεκριμένων δράσεων, αλλά τον ίδιο τον αναρχικό αγώνα, τους σκοπούς του, το ανατρεπτικό πολιτικό του περιεχόμενο. Όλο και περισσότερο διευρύνονται οι στοχεύσεις της ακόμα και σε πολιτικές σχέσες και προθέσεις, θεμελιώνοντας μια μορφή “συλλογικής ευθύνης” ως μια νέα συνθήκη αυξημένου ελέγχου. Και αν αυτή η αναβάθμιση της κατασταλτικής δράσης δοκιμάζεται σήμερα πάνω σε αναρχικούς αγωνιστές, δεν παύει να απευθύνεται και να προορίζεται να επεκταθεί σε κάθε κατάσταση αγώνα, σε κάθε αντιστεκόμενο άνθρωπο.

Να αντιτάξουμε, από την πλευρά μας, με κάθε μέσο, την άρνηση, την αντίσταση και την ανατροπή απέναντι στην οικοδόμηση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού του κράτους και του κεφάλαιου. Να αναπτύξουμε την αλληλεγγύη μας στους φυλακισμένους αγωνιστές ως όπλο μας σε αυτόν τον αγώνα.

ΘΩMΑ ΦΟΥΡΛΗ ΚΑΙ ΘΟΔΩΡΗ ΓΚΙNΑΛΑ

ΣΙMΟ ΣΕΪΣΙΔΗ, είναι φυλακισμένος από την 1η Αυγούστου `00 κατηγορούμενος με ανυπόστατα στοιχεία για ληστεία τράπεζας και διωκόμενος ουσιαστικά για τη δράση του μέσα στους ριζοσπαστικούς κοινωνικούς αγώνες

ΑΒΡΑΑM ΛΕΣΠΕΡΟΓΛΟΥ, είναι φυλακισμένος από τις 23 Δεκέμβρη `99, όμηρος των “αντι”τρομοκρατικών σχεδιασμών των ελληνικών και των υπερατλαντικών κατασταλτικών μηχανισμών

NΙΚΟ MΑΖΙΩΤΗ, είναι φυλακισμένος από τις 13 Γενάρη `98 για την έμπρακτη κοινωνική του αλληλεγγύη και την αντίστασή του στα εκσυγχρονιστικά σχέδια του κράτους και του κεφάλαιου