Χθες επιτέλους επιβλήθηκε η "Δικαιοσύνη". Οι λυσσασμένοι για βία, ξύλο και αίμα άνδρες των MΑΤ και ΕΚΑM χόρτασαν να δέρνουν και να κακοποιούν εξεγερμένους "εγκληματίες".

Επιτέλους εχθές η αστυνομία και το υπουργείο "δικαιοσύνης" πήραν τη ρεβάνς από την εξέγερση του Νοεμβρίου του '95.

Όσο ξύλο δεν έριξαν τότε, το έριξαν χθες. Ίδρωσαν κυριολεκτικά.

Επιβλήθηκε ο Νόμος, η Τάξη και γιατί όχι, ας πούμε τα "ανθρώπινα δικαιώματα".

Το έγκλημα "κατεστάλη" και μάλιστα "ανώδυνα" καθώς ο υπουργός "δικαιοσύνης" δήλωσε ότι "δεν άνοιξε ρουθούνι".

Γι' αυτό εμείς στην Α' πτέρυγα που δεν συμμετείχε στην εξέγερση και ήμασταν κλεισμένοι στα κελιά, ακούγαμε τις "χαρούμενες" φωνές των εξεγερμένων της Γ' πτέρυγας να ουρλιάζουν και να σφαδάζουν την ώρα που τους ποδοπατούσαν και τους κακοποιούσαν τα τάγματα Ες Ες της "δικαιοσύνης", των MΑΤ και ΕΚΑM.

"Πείστηκαν" και "σωφρονίστηκαν" με το καλό ότι έπρεπε να γυρίσουν στα κελιά τους, ενώ οι πιο "κακοί", οι πρωταίτιοι μετά τα ανάλογα "χάδια" των φρουρών και των σωφρονιστικών υπαλλήλων "πείστηκαν" να κλειστούν στα πειθαρχεία και τις απομονώσεις για να παραδειγματιστούν περισσότερο και να μεταφερθούν μετά σε άλλα "σωφρονιστικά" ιδρύματα όπου θα τύχουν ιδιαίτερης "φιλοξενίας".

Επιτέλους, η κοινωνία ολόκληρη και οι γύρω κάτοικοι του Κορυδαλλού μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι και σε κατάσταση Αναστάσιμης κατάνυξης.

Δεν μπορεί μερικές δεκάδες τσογλάνια, Αλβανοί "κακοποιοί" και οι Έλληνες συνεργάτες τους, να τους χαλάνε τη χώνεψη του σουβλισμένου οβελία με τις αποδράσεις, τις φωτιές και τις κραυγές τους.

Όλοι οι φορολογούμενοι πολίτες μπορούν να αισθάνονται υπερήφανοι που τους κλέβει το κράτος, που τα λεφτά τους "πιάνουν τόπο", για να εξοπλιστούν με όπλα, κλομπ, δακρυγόνα, αλεξίσφαιρα γιλέκα και να χρηματοδοτηθούν οι μισθοί των MΑΤ και ΕΚΑM, οι οποίοι κυριολεκτικά ιδρώνουν ρίχνοντας ξύλο και βγάζουν έτσι το ψωμί τους.

Επιτελούν "κοινωνικό λειτούργημα".

Διότι όλα όσα καταστραφήκανε, καήκανε ή λεηλατηθήκανε, τα τζάμια, οι πόρτες, τα παράθυρα, τα τηλέφωνα, τα στρώματα, αξίζουν περισσότερο από τις ζωές, τη σωματική ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια μερικών δεκάδων ή εκατοντάδων κρατουμένων.

Η ιδιοκτησία του κράτους αλλά και γενικά η ιδιοκτησία, αξίζει πιο πολύ από τις ζωές και την αξιοπρέπεια των κρατουμένων και η προσβολή της θεωρείται μεγαλύτερο έγκλημα.

Ακόμα και η απόδραση θα μπορούσαμε να πούμε ότι θεωρείται έγκλημα και αχαριστία συνάμα για την "ευγενή" φιλοξενία των φυλακών.

Δεν δικαιολογείται με τίποτα ούτε η απόδραση, ούτε η εξέγερση!

Πράγματι, το σύστημα "σωφρονισμού" αποδίδει. Χθες αποδείχτηκε.

Αλλά και οι "λειτουργοί" της Αλήθειας, οι δημοσιογράφοι, παρουσίασαν τα γεγονότα έτσι "ακριβώς" όπως ήτανε.

Όχι μόνο το έγκλημα στη χώρα μας είναι αλβανικής καταγωγής όπως διατυμπανίζουν τόσον καιρό, αλλά και οι εξεγέρσεις στις φυλακές είναι αλβανικής καταγωγής και οργανωμένες ταυτόχρονα από σκοτεινά κυκλώματα.

Αλλά αν υπάρχουν σκοτεινά κυκλώματα στις φυλακές, ακόμα και στο βαθμό που λένε ότι υποκινούν "ελεγχόμενες" εξεγέρσεις, αυτά τα κυκλώματα δεν μπορεί να υφίστανται εν αγνοία ή χωρίς τη συμμετοχή της ίδιας της υπηρεσίας των φυλακών και κάποιων δικαστών και εισαγγελέων, που υποκριτικά δηλώνουν ότι θα πατάξουν τη διαφθορά και το εμπόριο ναρκωτικών μέσα στη φυλακή.

Ας μην κοιμούνται τόσο ήσυχοι οι αξιωματούχοι της "Δικαιοσύνης", των φυλακών και της αστυνομίας.

Αυτό που έγινε χθες ήταν μια προσωρινή "στρατιωτική" νίκη των δυνάμεων του κράτους επί των εξεγερμένων των φυλακών, αλλά και όλων των κρατουμένων γενικότερα, γιατί φυσικά το μήνυμα της καταστολής των εξεγερμένων της Γ' πτέρυγας του Κορυδαλλού στέλνεται σε όλους τους κρατούμενους όλων των φυλακών και σε όλους τους επίδοξους δραπέτες.

Το μίσος, η καταπίεση, η βία, τα απωθημένα, οι στερήσεις του χρόνιου εγκλεισμού, η αντικοινωνικότητα και η επιθυμία για εκδίκηση συσσωρεύονται και θα ξαναξεσπάσουν.

Να 'ναι σίγουροι γι' αυτό όλοι οι "λειτουργοί" της "δικαιοσύνης".

Το ξέρουν βέβαια και το φοβούνται και ίσως την επόμενη φορά, γιατί πάντα υπάρχει επόμενη φορά, ίσως δεν θα είναι τόσο καλά όπως χθες.

Όσο υπάρχουν τα κοινωνικά αίτια, η οικονομική ανισότητα, η εκμετάλλευση, οι ταξικές και κοινωνικές διαιρέσεις, η καταπίεση του κράτους, τότε θα υπάρχει και το "έγκλημα" και όσο υπάρχουν φυλακές θα γίνονται και εξεγέρσεις και το ξέρουν καλά και αυτό οι "λειτουργοί" της "δικαιοσύνης".

Όμως αυτοί από το ίδιο το έγκλημα ζουν και εξαρτώνται.

Η ίδια τους η ύπαρξη ως κοινωνικών παρασίτων είναι μια από τις πηγές δημιουργίας και αναπαραγωγής του εγκλήματος συνολικότερα.

Το ποιοι είναι εγκληματίες έχει αποδειχτεί ακόμα και στις περιπτώσεις εξεγέρσεων, όπως του '90, όπου δεσμοφύλακες και διευθυντές, όπως αυτός των φυλακών Αγ. Στεφάνου Πάτρας στην εξέγερση του '96, που πιάστηκαν όμηροι από κρατούμενους και απελευθερώθηκαν στη συνέχεια χωρίς να κακοποιηθούν.

Από όποια πλευρά και να το δει κανείς, πάντα οι εξεγέρσεις των φυλακών, και κυρίως οι καλά οργανωμένες και ελεγχόμενες από τους κρατούμενους, όπως και όλες οι κοινωνικές εξεγέρσεις, παίζουν έναν προοδευτικό ρόλο ως μοχλός πίεσης στις συνθήκες που επικρατούν.

Υπό την πίεση των εξεγέρσεων στις φυλακές, όπως για παράδειγμα τον Οκτώβρη του '90 που έγιναν πανελλαδικά, νομοθετήθηκαν κάποια "προοδευτικά" μεταρρυθμιστικά μέτρα, όπως ο διαχωρισμός χρήστη και "εμπόρου ναρκωτικών", η νομοθέτηση των 3/5 αναστολής της ποινής, το σπάσιμο των ισοβίων, η νομοθέτηση των 2/5 για ποινές φυλάκισης μέχρι 5 χρόνια.

Και πάντα μετά τις εξεγέρσεις αποσυμφορούνται οι φυλακές οι οποίες είναι υπερπλήρεις και σε κελιά του ενός, όπως είναι τα κελιά του Κορυδαλλού, που μένουνε 2, 3 και μερικές φορές 4 κρατούμενοι.

Για παράδειγμα το '90 οι κρατούμενοι ήταν γύρω στις 11.500 και σήμερα, μετά την εξέγερση του '95, ο αριθμός τους έχει πέσει στις 6.500.

Όποια "πρόοδος" κι αν υπήρξε ποτέ, δεν έγινε από τις ανθρωπιστικές προθέσεις κάποιου υπουργού, εισαγγελέα, δικαστή, αρχιφύλακα, αλλά από τις βίαιες πιέσεις των κρατουμένων.

Η εξέγερση είναι η "μαμή" της ιστορίας.

Όποια όμως "προοδευτικά" μεταρρυθμιστικά μέτρα κι αν γίνουν δεν πρόκειται να εξανθρωπιστεί ο βάρβαρος και υπάνθρωπος θεσμός των φυλακών, και όσο κι αν "καλλωπιστούν" τα αποκρουστικά κτίρια των φυλακών δεν πρόκειται να κρύψουν ό,τι χειρότερο έχουν επινοήσει τα "σακατεμένα μυαλά" των λειτουργών-βασανιστών της "δικαιοσύνης".