Θα αναφερθώ στη Θίσβη και στα τωρινά και μελλοντικά σχέδια καπιταλιστικής ανάπτυξης της περιοχής. Πρόκειται για ένα δήμο 4.500 περίπου κατοίκων, 30 χλμ. βορειοδυτικά της Θήβας, με παραλίες στον Κορινθιακό κόλπο, στις παρυφές του Ελικώνα.

Η ενασχόλησή μου ξεκίνησε πριν αρκετούς μήνες, όταν άρχισε μια κάποια κινητικότητα ορισμένων ατόμων γύρω από ζητήματα περιβαλλοντικής υποβάθμισης, όπως τα αποκαλούσαν, που τα προκαλούσαν έργα όπως ένα επικείμενο εργοστάσιο ηλκετρικής ενέργειας, ένας δρόμος ταχείας κυκλοφορίας, η ύπαρξη και εμπορική επέκταση ενός λιμανιού και τα διάσπαρτα αιολικά πάρκα στη γύρω περιοχή.

Eισήγηση συντρόφων για το λιμάνι της Νάξου στο διήμερο της Ανοιχτής Συνέλευση από το λόφο του Στρέφη

…Η υπόθεση λιμάνι ήρθε σε μια στιγμή που ένας αντιαναπτυξιακός πόλος είχε αρχίσει να μορφώνεται και να γίνεται διακριτός με βάση την εμπειρία από αγώνες ενάντια στο αεροδρόμιο, στις ανεξέλεγκτες χωματερές, στην καταστροφή των ελεύθερων χώρων μέσα στην πόλη. Το εγχείρημα δεν ήταν καθόλου εύκολο στο βαθμό που η πολιτική δράση σε μια μικρή επαρχία δεν προσλαμβάνει συνήθως τα επιθυμητά κινηματικά χαρακτηριστικά…

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΝΑΞΟΥ

Πολύ συχνά στην επαρχία επικρατεί ένα αίσθημα μειονεξίας και υστέρησης σε σχέση με τα μεγάλα αστικά κέντρα όπου η ζωή και η εξέλιξη καθώς και οι προσφερόμενες υπηρεσίες είναι κατά τι πιο γρήγορες ή φαντάζουν καλύτερες. Βέβαια έχουμε περάσει ανεπιστρεπτί από την εποχή του εξηλεκτρισμού της υπαίθρου και της διάνοιξης των πρώτων αγροτικών δρόμων που έφερναν δόξα και θαυμασμό για τους τότε μεσσίες της ανάπτυξης. Σίγουρα τα νησιά δεν αποτελούν πλέον τόπους εξορίας και η καθημερινότητα, παρόλα τα προβλήματα, δεν είναι τόσο σκληρή ώστε να εξαναγκάζονται οι περισσότεροι στη μαζική μετανάστευση όπως σε περασμένες δεκαετίες.