Αρχική σελίδα

Εναλλακτικές Εκδόσεις - Νότιος Άνεμος 14

(σελ. 68-71)

Ήμουνα στη φυλακή του Τέξας όταν βγήκε η ετυμηγορία για τον Rodney King. Ένα ολόλευκο δικαστήριο δικαίωσε την αστυνομία του Λος Άντζελες που έδειρε αλύπητα το μαύρο κρατούμενο. Τίποτα το ασυνήθιστο για τη L.A.P.D. (Αστυνομική Διεύθυνση του Λος Άντζελες) –εκτός από το ότι ένα video κατέγραψε τη σκηνή. Στον επόμενο χρόνο η Αμερική είδε την εικόνα του αβοήθητου King γονατιστού και των λευκών αγοριών της L.A.P.D. να κατεβάζουν πάνω του τα γκλομπ τους Σα ρόπαλα του μπέιζμπολ. Στη δίκη των τεσσάρων αστυνομικών, οι ειδικοί του νόμου πάσχιζαν να ενεργοποιήσουν τα ανακλαστικά του ρατσισμού και του φόβου και οι δώδεκα ένορκοι επικύρωσαν επίσημα την κακοποίηση του Rodney King.

Δεν υπήρχε όμως video για να καταγράψει αυτό που συνέβη στο West End του Μπρίσμπαιην στις 7 Νοέμβρη 1993, όταν ο Daniel Yock ρίχτηκε στο έδαφος, έπεσε αναίσθητος, δέθηκε πισθάγκωνα με χειροπέδες και πετάχτηκε στο πίσω μέρος ενός αστυνομικού βαν όπου και αφέθηκε να πεθάνει.

Αυτό που ενεργοποιήθηκε αμέσως μετά το θάνατό του ήταν ο μηχανισμός συναίνεσης του Εργατικού κόμματος Αυστραλίας και της Αστυνομίας, με στόχο την εκμετάλλευση του θανάτου του Yock και την αντιμετώπιση της συγκέντρωσης πόνου και οργής που έγινε στην οδό Roma, 24 ώρες μετά τη δολοφονία, και της μεγάλης σιωπηρής πορείας 4.000 ανθρώπων. Για να αποτρέψει αυτή τη μαζική διαδήλωση, ο υπουργός Warner έσπευσε στην αγορά της οδού Roma προκειμένου να συλλέξει κείμενα υπογραφών για να μας σώσει (ή να τους σώσει) από τη διαδήλωση στο Κοινοβούλιο.

Ο Goss, ο Wyvill, ο Plunkelt και οι συνεργάτες τους –όλοι αυτοί που έχτισαν το πολιτικό προφίλ και τις καριέρες τους στο κίνημα για τις πολιτικές ελευθερίες της δεκαετίας του ’70- ρίχτηκαν στη δράση για να αξιοποιήσουν αυτό το θάνατο. Η έρευνα της Criminal Justice Commission (CJC) αποδείχτηκε ένα αποτελεσματικό εργαλείο για τον ασφυκτικό έλεγχο της κατάστασης και το φίμωμα κάθε διαφωνίας. Η CJC κατάφερε να διατηρήσει άθικτο το διεθνώς πλέον αναγνωρισμένο ρεκόρ του να μην αποδίδονται κατηγορίες για τους θανάτους των Αβοριγίνων στα κρατητήρια. Όπως και στην υπόθεση του Rodney King, η αστυνομία κατάφερε να παρουσιάσει τον εαυτό της περίπου ως “θύμα”, απειλώντας με μηνύσεις και απαιτώντας εξηγήσεις. Αυτή η παρανοϊκή απάτη συνοδεύτηκε από τη διαρκή παρουσία περιπολιών και συνεχείς αστυνομικές παρενοχλήσεις στους δρόμους του West End και της Valley.

Αυτό ήταν ολοφάνερο στην ενορία του Νότιου Μπρίσμπαιην στην οποία κατοικώ. Καθώς είναι γνωστή ως η πιο μοντέρνα και φιλελεύθερη ενορία στην πόλη, η εκκλησία της ήταν γεμάτη κόσμο στις 7 Νοέμβρη, ενώ ο Yock δολοφονούνταν δύο δρόμους μακριά. Αυτή η έλλειψη αντίδρασης της εκκλησίας στην απαλλακτική έρευνα εξηγήθηκε από τον κοινωνικό λειτουργό της ενορίας με το επιχείρημα ότι “οι άνθρωποι είναι μπερδεμένοι”. Δεν έγινε καμία προσπάθεια να κινητοποιηθούν οι ενορίτες για τη διαδήλωση της 20ης Απριλίου.** Είμαι σίγουρος πως αυτή η ηθική απάθεια των ενοριτών διπλασιάστηκε μέσω των ποικίλων λευκών εκδηλώσεων στο Μπρίσμπαιην.

Από την ημέρα που βγήκε η απόφαση της επιτροπής μέχρι τις 20 Απρίλη, υπήρχε κόσμος που έμενε έξω από το αστυνομικό τμήμα του West End καθημερινά. Αυτές οι καθημερινές συγκεντρώσεις μου έδωσαν την ευκαιρία να διαπιστώσω τον ωμό ρατσισμό και τη “σύγχυση” των φιλελεύθερων λευκών. Το απαλλακτικό πόρισμα για το θάνατο του Yock έγινε δεκτό με αντιδράσεις του τύπου “Πέθανε από το πολύ ποτό!”, “Δεν ήταν άγγελος!” και “Έχουν γίνει πολλές διαρρήξεις στο West End τελευταία!”…

Ο ρατσισμός είναι τόσο παλιός και ενδημικός στην Αυστραλία όσο και η λευκή εισβολή σε αυτή τη χώρα. Το δίλημμα είναι ένα, ή στεκόμαστε σιωπηλά πίσω από τις δυνάμεις ασφαλείας που εξασφαλίζουν το κοινωνικό status και τα προνόμιά μας ή στεκόμαστε πλάι στο κακοποιημένο σώμα του Daniel Yock, τις κατεστραμμένες ζωές των αυτόχθονων που υπέστησαν την εισβολή –ιστορικό τίμημα των προνομίων μας. Είμαστε συγχυσμένοι σχετικά με το πού στεκόμαστε.

Οι λευκοί που συγκεντρώθηκαν ήταν κυρίως από τις “περιθωριακές ομάδες” –δημοκρατικοί σοσιαλιστές, καθολικοί εργάτες, αναρχικοί καταληψίες, φεμινίστριες του West End. Αγάπησέ τους ή μίσησές τους, αν θες, κι ονόμασέ τους σέχτες ή κοινότητες· όμως ήταν εκεί, δεν ήταν συγχυσμένοι και συνεχίζουν να παλεύουν ενάντια στον ίδιο τους το ρατσισμό. Υπήρχαν εκεί μερικά καινούρια πρόσωπα νεαρών και τα ίδια “παλιά πρόσωπα” από το ’60 και το ’70 τα οποία σαν τους Γιαπωνέζους στρατιώτες που βρέθηκαν στον Ειρηνικό, απλά δεν γνωρίζουν αν “ο πόλεμος τελείωσε” ή αν πρέπει να περιορίσουν τις απώλειες και να προσχωρήσουν στο στρατόπεδο της κυβέρνησης Goss.

Με οδηγό μας τη συγκίνηση και την οργή του Lionel Fogarty και την αναλυτική σαφήνεια του Sam Watson διασχίσαμε τους δρόμους ουρλιάζοντας την αλήθεια στην εξουσία. Δεν ήρθε ο υπουργός Warner να μας συναντήσει αυτή τη φορά, μόνο πλήθη από μπάτσους. Σε ετοιμότητα αλλά κρυμμένοι, μερικοί με τα πόδια, άλλοι με ποδήλατα, με αυτοκίνητα, με άλογα· ακόμα και η Water Police έκανε βόλτες κάτω από τη γέφυρα Victoria.

Η δολοφονία του Daniel Yock συμβολίζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Το πρόσφατο παρελθόν περισσότερων από 100 θανάτους Αβοριγίνων στα χέρια της αστυνομίας και των επακόλουθων συγκαλύψεων. Το απώτερο παρελθόν της εισβολής, της στέρησης και της γενοκτονίας. Το παρόν μιας σύγχρονης “χαμηλής έντασης” σύγκρουσης προκειμένου να εξασφαλιστεί ο εξωραϊσμός του εσώτερου κέντρου της πόλης (inner city): όπως το έθεσε και ο Sam Watson “οι μαύροι δεν είναι καλοί για μπίζνες” και η αστυνομία είναι εκεί για να τους απομακρύνει, για να τους αντιμετωπίσει. Το μέλλον μιας αυξανόμενης υπο-τάξης που αποτελεί πλεόνασμα για την οικονομία και μιας στρατιωτικοποιημένης αστυνομικής δύναμης προορισμένης για να την αντιμετωπίσει.

Από τον Rodney King στον Daniel Yock, στα παιδιά που δολοφονούνται από την αστυνομία στο Rio de Janeiro… κι ακόμα δεν είδατε τίποτα.

* Σ.τ.Ε.: Βλέπε σχετικά στη μπροσούρα των Εναλλακτικών Εκδόσεων – Νότιος Άνεμος, Η εξέγερση στο Los Angeles, Mike Davis, Αθήνα 1999.

** Η 20η Απριλίου ’94 ήταν η ημέρα εθνικής δράσης – διαμαρτυρίας ενάντια στους θανάτους των μαύρων στα χέρια της αστυνομίας, στα κρατητήρια και στις φυλακές… Η διαδήλωση εκείνης της μέρας εστίαζε στο θάνατο του Yock, που έγινε τον περασμένο Νοέμβριο, ενώ λίγο καιρό πριν η CJC του Κουήνσλαντ είχε απαλλάξει την αστυνομία από τις ευθύνες για το θάνατό του.

Aπό την μπροσούρα ABORIGINAL - Η ΛΕΥΚΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (σελ. 68-71), Εναλλακτικές Εκδόσεις - Νότιος Άνεμος 14