“Στις 5.30 ώρα σήμερα το πρωί γύρω στους 500 πάνοπλους άνδρες των ειδικών δυνάμεων, έριξαν εκατοντάδες δακρυγόνα ενάντια σε ομάδες κύρια γυναικών και παιδιών. Ταυτοχρόνως ελεύθεροι σκοπευτές της αστυνομίας παραβίασαν και στήθηκαν στα γύρω δάση με σκοπό να πυροβολήσουν οποιονδήποτε Μοχόκ αντιστεκόταν…” Κάπως έτσι άρχιζε το πρώτο ανακοινωθέν των Μοχόκ του KAHNAWAKE· στους δύο μήνες που ακολούθησαν και καθόσον η γη των Μοχόκ βρισκόταν κάτω από στρατιωτική και αστυνομική κατοχή εκατοντάδες τέτοιες ανακοινώσεις κατέκλυσαν τα γραφεία οργανώσεων, ινδιάνικων φυλών αλλά και των ΜΜΕ, καταγγέλλοντας τη βαναυσότητα, τον αποκλεισμό και τους βασανισμούς από τη μεριά των αποικιοκρατών, και τέλος την πεποίθησή τους για συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση.

Την εποχή όμως που οι πρώτοι άποικοι αγκυροβολούσαν τα καράβια τους στις ανατολικές ακτές του Καναδά, πίστευαν ακόμη ότι οι εξουσίες των βασιλιάδων τους ήταν αποτέλεσμα θεϊκού χαρίσματος. Οι Ινδιάνοι αντίθετα είχαν αναπτύξει τη συλλογικότητα σαν την κύρια πηγή εξουσίας. Επί μια χιλιετία, οι ινδιάνικες κοινωνίες έπαιρναν τις αποφάσεις τους μέσα σε συνελεύσεις με ισότιμη συμμετοχή και των δύο φύλων και συναινετικές διαδικασίες. Απαλλαγμένοι από εξαναγκαστικούς θεσμούς και ισχυρές θέσεις εξουσίας πηγάζουν αυτή τους τη φιλοσοφία από τις αντιλήψεις τους για τη μητέρα γη σαν πηγή ζωής και τη θέση του ανθρώπου σαν μέρος μόνο αυτής. “Η ανθρωπότητα δεν είναι παρά η σπίθα της πυγολαμπίδας στο σκοτάδι ή μια μικρή σκιά που συναντάς τυχαία στο χορτάρι και χάνεται με το ηλιοβασίλεμα”, τα λόγια αυτά ανήκουν σε παλιό Ινδιάνο chef. Όταν λοιπόν δεν υπάρχει εκτίμηση και σεβασμός στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, όταν λείπει η αίσθηση της κοινής ευθύνης και συνέπειας για την κοινωνία πώς θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε σεβασμό για όλες τις ζωντανές υπάρξεις, με τις οποίες συνδεόμαστε και μοιραζόμαστε τόσα πολλά;

Η ριζική αντίθεση των κοινωνικών δομών της ινδιάνικης ζωής σε σχέση με αυτές των αποικιοκρατών εντάθηκαν ακόμα πιο πολύ με την ανάπτυξη και εξάπλωση του καπιταλισμού. Έτσι για παράδειγμα οι Ινδιάνοι συνέπραξαν αρκετές συνθήκες με τους λευκούς στη βάση όχι της παραχώρησης γης – που έτσι κι αλλιώς θεωρούσαν ότι δεν τους ανήκει – αλλά της συμφωνίας για συνδιαχείριση της γης από την οποία ζούσαν. Οι Ινδιάνοι δεν έβλεπαν τον εαυτό τους σαν ιδιοκτήτες γης. Η λογική της ατομικής ιδιοκτησίας τους ήταν εντελώς ξένη. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια ενός φημισμένου μαχητή των Μοχόκ σε γράμμα του προς τις βρεττανικές αρχές της Β. Αμερικής το 1786. “Η ελευθερία για ένα λογικό ον υπερβαίνει σε σημασία την ιδιοκτησία όπως το φως του ήλιου σε σχέση με το πιο φωτεινό αστέρι. Παρ’ όλα αυτά εσείς τα βάζετε στο ίδιο επίπεδο εξευτελίζοντας έτσι παντοτινά την έννοια του πολιτισμού”.

Η “βιομηχανική επιβολή” δημιούργησε νέες συνθήκες ανταγωνισμού, εκμετάλλευση φυσικών πρώτων υλών και κυριότερα σήμανε δραματικές αλλαγές στις κοινωνικές και παραγωγικές σχέσεις. Μια νέα περίοδος αφομοίωσης, απομόνωσης, εκτόπισης αλλά και αφανισμού των πολιτιστικών και φυλετικών ιδιαιτεροτήτων των Ινδιάνων ανοίγει. Η γη τους γίνεται έρμαιο των αναγκών της Βιομηχανίας, όχι μόνο με την καταλήστευση των πρώτων υλών αλλά και την τεράστια οικολογική καταστροφή. Ο παραδοσιακός τρόπος ζωής σιγά-σιγά χάνεται. Οι νέες, λοιπόν, ανάγκες του κεφάλαιου υπαγορεύουν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να κοουτσάρουν τις κινήσεις του κράτους. Είναι μήπως παράξενο που η δημιουργία του κράτους του Καναδά γίνεται αφού εξασφαλίζεται η βίαιη υποταγή και εξόντωση μεγάλων κομματιών των Ινδιάνων. Η περιβόητη έφιππη αστυνομία του Καναδά συστάθηκε ακριβώς για να καταστείλει οποιαδήποτε ινδιάνικη αντίσταση. Παρ' όλες τις προκλήσεις που δέχεται ένα σύγχρονο κράτος αυτός ο ρόλος παραμένει ακόμη πρωταρχικός. Το 1923, για παράδειγμα, η αστυνομία κατέλαβε το σπίτι της συνέλευσης των Ιροκέζων και ανήγγειλε τη διάλυση αυτής της πανάρχαιας συνέλευσης. Σκοπός τους ήταν να διαλύσουν τις παραδοσιακές δομές διακυβέρνησης και να κάνουν έτσι τον έλεγχο πιο απόλυτο. Όταν οι Ινδιάνοι προσπάθησαν να αντισταθούν, η κυβέρνηση χαρακτήρισε παράνομες οποιεσδήποτε ενέργειες για υποστήριξη ή ακόμη και χρηματοδότηση μηνυτήριων αναφορών εναντίον τους! Ήταν ξεκάθαρη η πρόθεση του κράτους να εμπεδώσει την εξουσία του με τη δημιουργία ελεγχόμενων και προστατευόμενων από την αστυνομία ινδιάνικων συμβουλίων. Σήμερα λίγοι είναι οι Ιροκέζοι, όπως και άλλοι Ινδιάνοι, που αναγνωρίζουν την εγκυρότητα αυτών των συμβουλίων.

Οι Μοχόκ τα τελευταία σαράντα χρόνια έχουν χάσει περισσότερη γη από ότι τους δύο προηγούμενους αιώνες. Η βίαιη αρπαγή της από κυβερνήσεις και πολυεθνικές για την κατασκευή υδροηλεκτρικών εργοστασίων, γεφυρών και άλλων βιομηχανιών έχει συνάμα καταστρέψει κάθε ίχνος ζωής στην όμορφη και πλούσια αυτή γη. Ο ποταμός St. Lawrence, που διασχίζει τη γη των Μοχόκ είναι σήμερα τόσο μολυσμένος που το ψάρεμα, κύρια πηγή επιβίωσης, είναι τουλάχιστον προβληματικό. Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι η υπεράσπιση των τελευταίων κομματιών γης είναι το κυρίαρχο στην αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης και Ινδιάνων. Η δικαιοδοσία επί της γης εκφράζεται μέσα από την αυτοκυριαρχία που αν και η ομοεθνία των Ιροκέζων τη θεωρεί δεδομένη, η κυβέρνηση του Καναδά το αντιλαμβάνεται σαν έναν "παρανοϊκό" ισχυρισμό. Οι Ιροκέζοι έχουν προσδιορίσει τη σχέση τους με τους λευκούς από τον 17ο αιώνα μέσα από ειδικές παραγράφους στο σύνταγμά τους, όπου βλέπουν τους "Ευρωπαίους και Ινδιάνους να ταξιδεύουν στο ίδιο ποτάμι αλλά σε διαφορετικές βάρκες, χωρίς ο ένας να παρεμβαίνει στους τρόπους και τις επιλογές του άλλου".

Στην ΟΚΑ αλλά και την ευρύτερη περιοχή η κυβέρνηση χρησιμοποίησε μέχρι και 4.000 στρατιώτες, δεκάδες τανκς και άλλο σύγχρονο οπλισμό για να ελέγξει μια χούφτα συγκριτικά μαχητών. Μετά την επίθεση της αστυνομίας εκείνο το πρωί οι Μοχόκ της περιοχής του KAHNAWAKE απέκλεισαν μια γέφυρα που είναι και η κεντρική δίοδος προς την πόλη του Μόντρεαλ, σε ένδειξη συμπαράστασης. Η αστυνομία προχώρησε αμέσως σε αποκλεισμό της περιοχής. Η είσοδος γιατρών, τροφίμων, φαρμάκων αλλά και των ΜΜΕ απαγορεύτηκε. Κάτω από ένα καθεστώς ακήρυχτου πολέμου οι Μοχόκ καλούν σε συμπαράσταση άλλους Ινδιάνους, αλλά και διεθνείς οργανισμούς.

Η στρατηγική της κυβέρνησης κατευθυνόταν από δύο κυρίως στόχους: τη μη υποχώρηση στα αιτήματα των Μοχόκ και την αποδυνάμωση των μαχητών. Μέσω μιας καλά ενορχηστρωμένης παραπληροφόρησης τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τους μαχητές σαν “περιθωριακούς”, “εγκληματίες”, “τρομοκράτες”, χωρίς την παραμικρή υποστήριξη των υπόλοιπων Ινδιάνων. Σε όλη τη διάρκεια των υποτιθέμενων διαπραγματεύσεων η κυβέρνηση κατηγορούσε τους Μοχόκ για αδιαλλαξία. Μια από τις βασικές προϋποθέσεις που έθεσαν οι Μοχόκ για διαπραγματεύσεις, δηλαδή την ελεύθερη διακίνηση τροφίμων, φαρμάκων κ.α. δεν τηρήθηκαν ποτέ από την κυβέρνηση. Αντίθετα η αστυνομία υπόθαλπε τις επιθέσεις φασιστών-ρατσιστών ενάντια σε Ινδιάνους που οδήγησε και στο θάνατο ενός ηλικιωμένου Μοχόκ. Μάλιστα, οι κινητοποιήσεις των ρατσιστών οργανώνονταν αρχικά από πρώην αστυνομικούς, και αργότερα από γνωστά μέλη της Ku Klux Klan. Οι επιθέσεις τους και η παρουσία τους στα οδοφράγματα γίνεται συνεχής και ολοένα πιο βίαιη με την ανοχή του στρατού και της αστυνομίας.

Μετά από ενάμισι περίπου μήνα συνεχιζόμενου αποκλεισμού ο στρατός διαλύει τα οδοφράγματα στη γέφυρα Μεντιέν· τις επόμενες εβδομάδες στρατιώτες εισβάλλουν στην περιοχή του KAHNAWAKE και με το πρόσχημα της έρευνας για όπλα βιαιοπραγούν και τρομοκρατούν τον πληθυσμό. Στην ΟΚΑ μεραρχίες του στρατού και της αστυνομίας περικυκλώνουν την περιοχή και υποχρεώνουν το μικρό αριθμό μαχητών να εγκλωβιστεί στο κτίριο του κέντρου αποθεραπείας. Οι συνθήκες στην ευρύτερη περιοχή θυμίζουν θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων. Ο στρατός στήνει συρματοπλέγματα και απομονώνει τους μαχητές χρησιμοποιώντας δυνατούς προβολείς τις νύχτες. Οι μαχητές απαντούν με την επέκταση χαρακωμάτων γύρω από το κτίριο. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε για τρεις βδομάδες, ο στρατός έκοψε το ρεύμα και κάθε δυνατότητα επικοινωνίας των αποκλεισμένων Μοχόκ. Στις 27 Σεπτέμβρη οι μαχητές, μαζί τους και γυναίκες με παιδιά, βγαίνουν από το κτίριο αλλά σε μια τελευταία ενέργεια απείθειας δεν παραδίδονται και αποχωρούν προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που βρίσκεται ο στρατός. Στη διάρκεια της αποχώρησης των Μοχόκ από το κέντρο αποθεραπείας, οι Μοχόκ του KAHNAWAKE συγκεντρώνονται και με μολότοφ, πέτρες και ρόπαλα διαμαρτύρονται για τη μεταχείριση των παραδιδόμενων Μοχόκ. Συνολικά 150 άτομα κατηγορούνται για την υπεράσπιση των περιοχών των Μοχόκ το περασμένο καλοκαίρι. Σε διακήρυξή τους, μετά την αποχώρηση από το κτίριο αποθεραπείας οι Μαχητές αναφέρουν “…η κυβέρνηση του Καναδά έχει ξεκάθαρη πρόθεση να κρατήσει τα ινδιάνικα έθνη και τους λαούς σε μια αέναη κατάσταση επιβολής και αποικιοκρατίας. Αυτή η θέση δεν μας αφήνει παρά μια επιλογή δράσης –αυτή της απελευθέρωσης των εθνών και των λαών μας. Αυτός ο αγώνας ήταν μόνο η αρχή και όχι το τέλος…”