|
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ -
ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΕΣ: ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ -
ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΥΣ - ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΕΣ
H απεργία στη Χαλυβουργία Ασπρόπυργου, που ξεκίνησε στις 31 Οκτώβρη και
συνεχίζεται μέχρι σήμερα ενάντια στους όρους εξαθλίωσης και υποταγής που
επιχειρεί να επιβάλει η εργοδοσία, είναι ένας αγώνας για ζωή και
αξιοπρέπεια. Ένας αγώνας που εκδηλώθηκε μέσα στο ευρύτερο κλίμα κοινωνικής
ασφυξίας που προκαλεί η κλιμακούμενη επιθετικότητα των αφεντικών όχι μόνο
στους χώρους της μισθωτής σκλαβιάς αλλά και σε κάθε επίπεδο της ζωής. Μια
εστία ταξικής αντίστασης που αποτελεί κομμάτι των αντιστάσεων που
εξαπλώνονται στους δρόμους, στους εργασιακούς και κοινωνικούς χώρους, στις
γειτονιές. Το πλήθος των κινήσεων αλληλεγγύης, που πυροδότησε με τη διάρκεια
και την αποφασιστικότητά της η απεργία στη χαλυβουργία, είναι μια ζωντανή
έκφραση της σύνδεσης ανάμεσα στις πολιτικές, κοινωνικές και ταξικές
αντιστάσεις που εκδηλώνονται από τα κάτω, παρά την επιθετικότητα της
κρατικής καταστολής και πέρα από τα όρια της χειραγώγησης των αγώνων.
Η πρόσφατη «επίσκεψη» μιας 15άδας νεοναζιστών της παρακρατικής συμμορίας
Χρυσή Αυγή στις πύλες της Χαλυβουργίας και η γκαιμπελική προπαγάνδισή της
είναι μια εχθρική πράξη προς αυτόν τον αγώνα και την αλληλεγγύη στην
απεργία. Οι αντικοινωνικοί τραμπούκοι και μαχαιροβγάλτες, που έχουν
εξαπολύσει δολοφονικές επιθέσεις σε πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους,
μαχαιρώνουν μετανάστες και εκμεταλλεύονται τις συνθήκες φτώχειας και φόβου
που επιβάλλονται από τα πάνω για να διασπείρουν τα δηλητήρια του φασισμού
και της φυλετικής διαίρεσης της εργατικής τάξης δεν έχουν καμιά θέση στους
αγώνες που αναφέρονται στις αξίες της κοινωνικής και ταξικής ισότητας και
αλληλεγγύης. H απελπισμένη αναζήτηση κάποιου κοινωνικού προσωπείου που έφερε
ξαφνικά τα παρακρατικά καθάρματα στις πύλες του εργοστάσιου και το τραγικό
λάθος εκείνη τη στιγμή να τους δοθεί βήμα και χαιρετισμός δεν φτάνουν για να
σπάσει η πλήρης απομόνωσή τους και να γεφυρωθεί η άβυσσος που τα χωρίζει από
τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, όπως είναι η απεργία στην Χαλυβουργία
και η αλληλεγγύη γύρω από αυτήν.
Στις 25 Φλεβάρη διοργανώνουμε στο Πολυτεχνείο συναυλία αλληλεγγύης στον
αγώνα των εργατών της Χαλυβουργίας. Από την πλευρά μας, δρώντας ενάντια στον
κρατικό και καπιταλιστικό έλεγχο της δημιουργικής έκφρασης, διοργανώνοντας
πολιτιστικές εκδηλώσεις που διαδίδουν με έναν άλλο τρόπο το μήνυμα της
αυτοοργάνωσης σε όλα τα επίπεδα της ζωής, βιώνοντας ως εργαζόμενοι - ες τον
ασφυκτικό κλοιό των εξαθλιωτικών συνθηκών που επιβάλουν τα αφεντικά, λέμε
πως αν σήμερα αξίζει να τραγουδάμε για κάτι είναι για έναν αγώνα που
βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και τέσσερις σχεδόν μήνες αντιτάσσοντας στον
αυταρχισμό και τους εκβιασμούς της εργοδοσίας τη δύναμη της συλλογικότητας
και της αξιοπρέπειας των απεργών. Για έναν αγώνα που δεν λύγισε μπροστά στον
μεγαλοβιομήχανο Μάνεση, δεν καθορίστηκε από την αποσιώπηση των ΜΜΕ, δεν
απονοηματοδοτείται και δεν απομονώνεται εξαιτίας της προβοκατόρικης
εμφάνισης μιας παρακρατικής συμμορίας νεοναζιστών.
Σε τελική ανάλυση, κάθε κοινωνικός – ταξικός αγώνας είναι και αντιφασιστικός
κι αν κάποιοι δεν έχουν θέση στο πλευρό των απεργών χαλυβουργών αυτοί είναι
οι παρακρατικοί νοσταλγοί του Χίτλερ και όχι οι κοινωνικοί και ταξικοί
αγωνιστές.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ
Συνάντηση για την αυτοοργανωμένη έκφραση και δημιουργία
|
