Με την παρακάτω προκήρυξη που μοιράστηκε σε φοιτητικές συγκεντρώσεις, η κατάληψη εκδήλωσε τη συμπαράστασή της και τοποθετήθηκε κριτικά, όταν τα χρόνια και έντονα προβλήματα στις φοιτητικές εστίες πυροδότησαν (το 1988) μια σειρά κινητοποιήσεων των φοιτητών που αντιμετώπισαν την καταστολή των γραφειοκρατών του κράτους.

Θεωρούμε ότι ο αγώνας των εστιακών φοιτητών δεν πρέπει να ιδωθεί υπό το πρίσμα της "υποβάθμισης της παιδείας", αλλά ως μια πτυχή του ευρύτερου στεγαστικού προβλήματος που αντιμετωπίζουν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Το δικαίωμα στη στέγαση δεν πρέπει να υπόκειται ούτε στους νόμους της αγοράς, ούτε να γίνεται αντικείμενο επαιτείας απ' την κρατική γραφειοκρατία. Αυτοί που επιζητώντας ν' απονευρώσουν μια ευαίσθητη στα κοινωνικά δρώμενα κοινωνική ομάδα, επέλεξαν τη μέθοδο στρατωνισμού και γκετοποίησης μέρους των φοιτητών και την κατασκευή της Πανεπιστημιούπολης στα Ιλίσια, είναι οι ίδιοι οι κρατικοί γραφειοκράτες που επιδεικνύουν προκλητική αδιαφορία στις ανάγκες των "στρατωνιζόμενων" φοιτητών, ανάγκες που αρνούνται να ικανοποιήσουν στο βαθμό που δεν εντάσσονται στην εκσυγχρονιστική διαδικασία του κεφάλαιου (βλέπε πρόκληση του '92- ευρωπαϊκή ενοποίηση). Οι εστιακοί φοιτητές λοιπόν από κοινού με άλλες κοινωνικές ομάδες (νέους, άνεργους, εργαζόμενους) αποτελούν θύματα μιας εμπορευματικής πολιτικής στον τομέα της στέγασης, ενώ η πανάκεια της κρατικής παρέμβασης καταδεικνύει κι εδώ τα όριά της.

Εμείς αρνούμαστε τη "θαλπωρή" της κρατικής ή ιδιωτικής διαμεσολάβησης -τις συνέπειες της οποίας βιώνουν τόσο οι εστιακοί φοιτητές όσο και άλλα κομμάτια της νεολαίας και των εργαζόμενων- επιλέγοντας την άμεση δράση και την αυτοοργάνωσή μας, πέρα και ενάντια στις διαχειριστικές επιλογές του κράτους. Θεωρώντας ότι ο αγώνας των εστιακών φοιτητών -σαν απόρροια ενός ευρύτερου στεγαστικού προβλήματος- δεν πρέπει ν' αποσυνδέεται απ' αυτό, καταθέτουμε τη δική μας πρόταση ζωής και συλλογικής αυτοάμυνας, την κατάληψη και αυτοδιαχείριση χώρων στέγασης. Πρακτική που υλοποιήθηκε από άστεγους φοιτητές και άνεργους νέους στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη και από δεκάδες άστεγες οικογένειες στην Ξάνθη, την Καλαμαριά και τη Ρόδο. Απαιτούμε να γίνει σεβαστό το δικαίωμα στην κατοικία και οι κοινωνικές πρακτικές γύρω απ' αυτό και δηλώνουμε την αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας σ' όσους προωθούν μ' ανάλογους τρόπους τα δικαιώματά τους.