Από τις πρώτες στιγμές της εκκένωσης, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, αυτόνομοι, νεολαίοι, ντόπιοι και διεθνείς αλληλέγγυοι -που όλο το τελευταίο διάστημα συμμετείχαν στις μαζικές και πολύμορφες εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην κατάληψη- βγήκαν στους δρόμους της Κοπεγχάγης εκφράζοντας την οργή τους απέναντι στην επιθετικότητα της κερδοσκοπίας και της καταστολής. Απέναντι στην επίθεση σε έναν ελεύθερο χώρο συνάντησης, ζύμωσης, πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης που εδώ και 24 χρόνια αποτελεί ζωντανό σημείο αναφοράς για τα πιο ανήσυχα και ανυπότακτα στοιχεία της πόλης.

Συγκεντρώσεις, στήσιμο οδοφραγμάτων, συγκρούσεις με την αστυνομία από εκατοντάδες ανθρώπους, τόσο στην αποκλεισμένη περιοχή γύρω από την κατάληψη όσο και σε ολόκληρη την Κοπεγχάγη, συνθέτουν την ατμόσφαιρα εξέγερσης που άρχισε να επικρατεί στην πόλη αμέσως μετά την εκκένωση του σπιτιού.

Στις 5 το απόγευμα περίπου 1.500 άτομα που συγκεντρώθηκαν σε κοντινή απόσταση από το Ungdomshuset δέχτηκαν την επίθεση της αστυνομίας, διασπάστηκαν σε μικρότερες ομάδες, και ξέσπασαν νέες σφοδρές συγκρούσεις με τις μονάδες καταστολής.

Η αστυνομία έπνιξε την πόλη στα δακρυγόνα και προχώρησε σε δεκάδες συλλήψεις -160 άτομα μέχρι τα μεσάνυχτα της 1ης Μάρτη- επιχειρώντας να αντιμετωπίσει την εκρηκτική αντίδραση των καταληψιών και των αλληλέγγυων, χωρίς όμως να τα καταφέρει αφού οι συγκρούσεις συνεχίζονταν μέχρι αργά τη νύχτα και είχαν εξαπλωθεί σε μεγάλο μέρος της πόλης.

Μετά τις συγκρούσεις που ξέσπασαν στις 16 Δεκέμβρη 2006 όταν η αστυνομία επιτέθηκε άγρια σε διαδήλωση 1.500 καταληψιών και αλληλέγγυων -διαδήλωση η οποία γινόταν στα πλαίσια ενός πολυήμερου εκδηλώσεων αντίστασης στην καταστολή της κατάληψης με σύνθημα "η τελειωτική μάχη για το Ungdomshuset"- οι πολιτικοί επιχείρησαν να προσεγγίσουν ξανά τους καταληψίες με στόχο την εκτόνωση της κατάστασης και την εύρεση μιας συμβιβαστικής λύσης. Έτσι στα τέλη Γενάρη η δήμαρχος της Κοπεγχάγης συνέστησε στους καταληψίες την αγορά ενός νέου κτιρίου με τα χρήματα που είχε συγκεντρώσει η οργάνωση Jagtvej 69 (οργάνωση αποτελούμενη από παλιούς καταληψίες και υποστηρικτές της κατάληψης) για την εξαγορά του παρόντος κτιρίου από τη Faderhuset. Να θυμίσουμε ότι η χριστιανική σέχτα είχε αρνηθεί κατ' επανάληψη να πουλήσει το κτίριο.

Οι καταληψίες απέρριψαν την πρόταση της δημάρχου απαντώντας πως δεν θα μετακινηθούν σε άλλο χώρο παρά μόνο αν ισχύσουν οι ίδιοι όροι με τους οποίους είχε παραχωρηθεί από το δήμο, μετά από δυναμικές κινητοποιήσεις μηνών, το Ungdomshuset στην πρώτη γενιά των καταληψιών του κτιρίου, το 1982: συνάπτοντας δηλαδή ένα απαραβίαστο συμβόλαιο σύμφωνα με το οποίο ο δήμος θα διαθέτει ένα χώρο δωρεάν, για πάντα.

Μια μέρα μόλις πριν την εκκένωση του σπιτιού, στις 28 Φλεβάρη, οι καταληψίες απηύθυναν διεθνές μήνυμα για εγρήγορση των αλληλέγγυων απέναντι σε επαπειλούμενο κατασταλτικό χτύπημα του σπιτιού:

Στις μητροπόλεις της Ευρώπης-φυλακή, τα αφεντικά επιχειρούν να πνίξουν κάθε φωνή που αντιμάχεται την εξουσία τους, ενώ ο πολιτισμός της εμπορευματοποίησης τείνει να αλώσει κάθε κομμάτι γης. Μέσα σε αυτή την ασφυκτική πραγματικότητα, οι κατειλημμένοι κοινωνικοπολιτικοί χώροι ως ορατά σημεία αντίστασης, ως φορείς έμπρακτης απαξίωσης του κόσμου της εξουσίας, του κέρδους, της ιδιοκτησίας, της διαμεσολάβησης των κοινωνικών αναγκών, βρίσκονται αντιμέτωποι με την επιθετικότητα της καταστολής και της κερδοσκοπικής εκμετάλλευσης.

Απέναντι στις κατασταλτικές επιχειρήσεις ενάντια στους κατειλημμένους χώρους αντίστασης και την προσπάθεια τρομοκράτησης όσων αντιστέκονται, ορθώνεται το ανυπότακτο πνεύμα της εξέγερσης και της αλληλεγγύης.

 2 Μάρτη '07