Διανύουμε μια περίοδο που το κεφάλαιο, στα πλαίσια της αναδιάρθρωσής του σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα, έχει εξαπολύσει μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στα συμφέροντα των κατώτερων στρωμάτων της κοινωνίας (εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους) και της νεολαίας. Η παρούσα κυβέρνηση, συνεχίζοντας το δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενες, επιβάλλει μια πολιτική λιτότητας, περικόπτοντας μισθούς και συντάξεις, αυξάνοντας τις τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης καταργώντας κάθε επίφαση πρόνοιας. Στο βωμό της "εξυγίανσης" της οικονομίας των αφεντικών γίνονται δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, αυξάνεται η εντατικοποίηση, η πειθαρχία στους εργασιακούς χώρους, η ανεργία και η υποαπασχόληση. Συγχρόνως εδραιώνει το χαφιεδισμό και την αστυνομοκρατία (οι νέες θέσεις εργασίας που υποσχέθηκε), ποινικοποιεί κοινωνικές ομάδες, καταστέλλει εργατικές κινητοποιήσεις (π.χ. Ολύμπικ κέτεριγκ) και προωθεί δύο νέα νομοσχέδια, το αντιαπεργιακό και το αντιτρομοκρατικό, ενάντια σε οποιοδήποτε κομμάτι αντιστέκεται.

Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια της αναδιάρθρωσης, η κυβέρνηση επιχειρεί να χαράξει μια νέα τομή σ' ένα πρωτεύοντα θεσμό της (μηχανισμό αναπαραγωγής του συστήματος) την παιδεία. Το νέο πολυνομοσχέδιο κομμένο και ραμμένο στις επιταγές του κεφάλαιου, στόχο έχει καταρχήν να εντάξει απ' την πιο μικρή ηλικία τους μαθητές σ' ένα σύστημα πειθάρχησης, εντατικοποίησης, ελέγχου και ανταγωνισμού: επιβάλλει την έπαρση της σημαίας και την προσευχή "προαιρετικά", παρατείνει το σχολικό έτος καταργώντας αργίες, καταργεί τις αδικαιολόγητες απουσίες και διαμορφώνει ένα σύστημα πειθαρχικού ελέγχου, το λεγόμενο Πόιντ Σύστεμ, με το οποίο κάθε πράξη που θα λαμβάνεται από τις σχολικές αρχές ως ένδειξη ασέβειας ή ανυπακοής, θα έχει άμεσο αντίκτυπο στη διαγωγή του μαθητή. Με αυτά και άλλα παρεμφερή μέτρα που καθιστούν τους μαθητές ολότελα εξαρτώμενους από την οικογένεια και υποχείριο των σχολικών αρχών, προσπαθεί η κυβέρνηση να ελέγξει το νεανικό αυθορμητισμό, να διαπαιδαγωγήσει πειθαρχημένους υπηκόους και να ταξινομήσει μέχρι και το τέλος της 2βάθμιας εκπαίδευσης το μαθητόκοσμο σε πρόβατα και ερίφια.

Στον χώρο των Τ.Ε.Ι. και Α.Ε.Ι. το νέο πολυν/διο πηγαίνει μακρύτερα. Μην έχοντας αποκρύψει εξαρχής την πρόθεσή τους να αυξήσουν τα κέρδη της άρχουσας τάξης και στον τομέα της εκπαίδευσης και έχοντας ήδη πατρονάρει τα διάφορα ιδιωτικά κολέγια (παρέχοντας αναβολές στράτευσης, συγκαλύπτοντας πασιφανή σκάνδαλα κ.λπ.) και πόσο μάλλον προωθώντας τα ως πρότυπα εκπ/κά κέντρα, τώρα έχουν δρομολογήσει το ξεπούλημα πολλών Τ.Ε.Ι. και Α.Ε.Ι σε ιδιώτες. Μια κίνηση σ' αυτή την κατεύθυνση είναι τα σεμινάρια που γίνονται σε μερικές σχολές και για να τα παρακολουθήσεις πρέπει να πληρώσεις. Επίσης η παροχή των συγγραμμάτων επί πληρωμή, είναι ένα ακόμη μέτρο που καταργεί ουσιαστικά κάθε έννοια "δωρεάν παιδείας", όπως και η μείωση της έκπτωσης στις συγκοινωνίες, η κατάργηση της δωρεάν σίτισης και στέγασης που έτσι κι αλλιώς λειτουργούν κατ' επίφαση: η μεν δηλ. σίτιση είναι τέτοια ποιοτικά και ποσοτικά που θυμίζει στρατιωτικό συσσίτιο, οι δε φοιτητικές εστίες (φοιτητικά γκέττο στην ουσία) δεν καλύπτουν ούτε το ένα δέκατο των φοιτητών. Συγχρόνως και η ίδια η εκπαίδευση εντατικοποιείται περισσότερο, μειώνοντας τα χρονικά όρια απόκτησης του πτυχίου. Είναι φανερό ότι με τέτοια μέτρα το κεφάλαιο κι η κυβέρνηση, σχεδιάζουν ένα εκπ/κό σύστημα που, δομημένο ταξικά, θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των φοιτητών εκείνων που φύσει και θέσει προορίζονται να στελεχώσουν τα ανώτερα κλιμάκια του συστήματος.