Στον κόσμο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όπου η ανισότητα είναι θεσμισμένη με νόμους, ο πλούτος δεν είναι για όλους. Για να τον απολαμβάνουν κάποιοι, κάποιοι άλλοι πρέπει να τον στερούνται, να δουλεύουν για να τον παρέχουν στους λίγους και να βαφτίζονται εγκληματίες όταν παραβιάζουν τους ιερούς νόμους της ιδιοκτησίας. Κι όσο εντείνεται το καθεστώς εκμετάλλευσης και καταπίεσης που επιβάλλουν τα αφεντικά, τόσο περισσότερο αυξάνονται οι αποκλεισμένοι και νέες φυλακές χτίζονται ως τόπος εξορίας τους. Ενώ, ένα από τα πιο αποκρουστικά συστήματα εγκλεισμού που δημιουργούνται σήμερα σε όλο τον "αναπτυγμένο" κόσμο, και διατηρούνται και από το ελληνικό κράτος, είναι τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες, στα οποία εκατοντάδες άνθρωποι κρατούνται σε απάνθρωπες συνθήκες ακόμα και μήνες πριν απελαθούν, χωρίς καν να κατηγορούνται για τίποτα, απλά επειδή προσπάθησαν να εισέλθουν στον "καπιταλιστικό παράδεισο". Όπως επίσης, αλλού επανεμφανίζονται και αλλού εισάγονται σκληρότερες μορφές εγκλεισμού, όπως τα λευκά κελιά, για την εξουδετέρωση όσων συνειδητά και με κάθε τρόπο εξεγείρονται απέναντι στην ολοένα ασφυκτικότερη δικτατορία του κράτους και του κεφάλαιου. Το μέτρο αυτό επιβιώνει σε μια σειρά από χώρες, ενώ η βίαιη επιβολή του στους πολιτικούς κρατούμενους της Τουρκίας προκάλεσε ένα μεγαλειώδη αγώνα, στον οποίο περισσότεροι από εκατό άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από την απεργία πείνας για να μη μπουν στα λευκά κελιά και από τη βίαιη επέμβαση των δυνάμεων ασφαλείας στις τουρκικές φυλακές το Δεκέμβρη του 2000. Σ' αυτή την περίπτωση, που τον τελευταίο καιρό έχει επιβληθεί και στην ελληνική πραγματικότητα στα πλαίσια της “αντι”τρομοκρατικής εκστρατείας, η φυλακή και το ειδικό καθεστώς κράτησης σε απομόνωση γίνεται ένα μέσο παραδειγματικής τιμωρίας για τους αρνητές του συστήματος, συντριβής της προσωπικότητας και της πολιτικής τους ταυτότητας, έτσι ώστε να στέλνεται στην κοινωνία το μήνυμα πως κάθε αντίσταση είναι μάταιη. Παράλληλα αναπτύσσεται μια μακροχρόνια προπαγάνδα των εγκληματιών που κυβερνούν, για την αύξηση της παραβατικότητας, της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας, και για την αναγκαιότητα της πάταξής τους, με σκοπό να κρύψει πως η Εξουσία είναι το καθαυτό έγκλημα απ΄ όπου πηγάζουν όλα τα εγκλήματα, να προκαλέσει την ανασφάλεια και να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση στο θεσμό του εγκλεισμού, αλλά και στη γενικότερη αύξηση της κρατικής καταστολής.

Η αλληλεγγύη μας στον αγώνα των φυλακισμένων που από τη θέση της ομηρίας που βρίσκονται διεκδικούν συνθήκες που θα τους επιτρέπουν να συνεχίσουν να ζουν και να αντιστέκονται δεν γνωρίζει σύνορα, ούτε όρια σε ψευδαισθήσεις για τη βελτίωση των φυλακών. Είναι μέρος του αγώνα για την καταστροφή των φυλακών, την απελευθέρωση όλων κρατούμενων και τη συνολική κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά της εξουσίας.