|
Ενάντια στην κρατική και
παρακρατική βία
τη διάχυση του φόβου στην κοινωνία
και τον κοινωνικό κανιβαλισμό
Η επίθεση κράτους και αφεντικών στην κοινωνία μετά την
υπογραφή του Μνημονίου από το ελληνικό κράτος με το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Ένωση
και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει επιδεινώσει ραγδαία τις συνθήκες
ζωής όλων μας. Η επίταση των όρων εκμετάλλευσης, η ανεργία, η καταστολή και
ο κοινωνικός έλεγχος οδηγούν τα πιο αδύναμα κοινωνικά κομμάτια στην ανέχεια
και την εξαθλίωση.
Αυτές ακριβώς οι συνθήκες ασφυξίας ειδικά μέσα στη μητρόπολη, παράγουν το
έγκλημα και θρέφουν το φαινόμενο του κοινωνικού κανιβαλισμού. Ενός
εξοντωτικού αλληλοφαγώματος των φτωχών, όπου ο πιο δυνατός επιβάλλεται στον
πιο αδύναμο, όπου ο καθένας νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του και όλοι είναι
εναντίον όλων. Μιας συνθήκης που στηρίζεται στη διάλυση του κοινωνικού ιστού
από τα πάνω και εξαπλώνεται όταν οι αιτίες της κοινωνικής ασφυξίας δεν
αποδίδονται στο κράτος και τα αφεντικά, όταν η συστημική βία που ασκείται
καθημερινά στην κοινωνία ανακυκλώνεται ανάμεσα στους καταπιεσμένους. Μια
τραγική εκδήλωση αυτού του φαινομένου ήταν και η δολοφονία του Μ. Καντάρη
στις 10 Μάη στο κέντρο της Αθήνας για μια βιντεοκάμερα Το θάνατό του
καπηλεύτηκαν και χρησιμοποίησαν ως πρόφαση για να βγουν από τις τρύπες τους
κάθε λογής φασιστοειδή πραγματοποιώντας επί τρεις μέρες ρατσιστικά πογκρόμ
στο κέντρο της Αθήνας. Οπλισμένοι με μαχαίρια, με τη βοήθεια ή την κάλυψη
των μπάτσων και επωφελούμενοι από την προπαγανδιστική υστερία των ΜΜΕ που
στοχοποιούσαν τους μετανάστες, επιτέθηκαν σε μαγαζιά και σπίτια μεταναστών
μαχαιρώνοντας και χτυπώντας δεκάδες ανθρώπους που είχαν απλώς διαφορετικό
χρώμα δέρματος. Συνάμα επιτέθηκαν μαζί με τα ΜΑΤ στις καταλήψεις Σκαραμαγκά
και Villa Amalias όπου αποκρούστηκαν και τράπηκαν σε φυγή από τους
συντρόφους. Για άλλη μια φορά, είδαμε τη βία των φασιστικών συμμοριών να
αξιοποιείται από τη μια για την ένταση της κατασταλτικής πολιτικής σε βάρος
του πιο άγρια εκμεταλλευόμενου κομματιού της κοινωνίας, των προσφύγων και
μεταναστών, και από την άλλη για την επίθεση ενάντια σε κοινωνικοπολιτικούς
χώρους αντίστασης.
Σε αυτό το πλαίσιο, της επιβολής του φόβου σαν όρο ζωής και της μηδενικής
ανοχής απέναντι σε όσους πρεσβεύουν την αξία των συλλογικών απαντήσεων
ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, ανήκει και το χτύπημα της
απεργιακής διαδήλωσης της 11ης Μάη όταν τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στα απεργιακά
μπλοκ των συνελεύσεων γειτονιάς, των σωματείων βάσης, της συνέλευσης
αναρχικών για την κοινωνική αυτοδιεύθυνση και της εξωκοινοβουλευτικής
αριστεράς. Ρίχνοντας τόνους χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδες κρότου
λάμψης εφόρμησαν μέσα στα μπλοκ των διαδηλωτών χτυπώντας, τραυματίζοντας και
συλλαμβάνοντας δεκάδες ανθρώπους. Το αποτέλεσμα της δολοφονικής αυτής
επίθεσης ήταν ένας διαδηλωτής να χάσει τη σπλήνα του και ο αγωνιστής Γιάννης
Καυκάς να μεταφερθεί στο νοσοκομείο βαριά χτυπημένος στο κεφάλι,
κινδυνεύοντας ακόμα και η ζωή του.
Σε συνέχεια των πογκρόμ που προηγήθηκαν ρατσιστικές και φασιστικές ομάδες
επιχειρούν διαχύσουν το δηλητήριο της μισαλλοδοξίας και του εθνικισμού στις
γειτονιές που ζούμε κι αγωνιζόμαστε. Πρόσφατα στην πλ. Βικτωρίας
επιχειρήθηκε να γίνει συγκέντρωση από μια «επιτροπή κατοίκων», -τη γνωστή
περιφερόμενη φασιστοεπιτροπή- που αποτράπηκε από την κινητοποίηση κατοίκων
και συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Κάτι ανάλογο
επιχειρείται να στηθεί και στην πλ. Αμερικής- με στόχο την ευρύτερη περιοχή
της Κυψέλης- όπου επίσης μια επιτροπή «ελλήνων κατοίκων» καλεί σε
συγκέντρωση και πογκρόμ κατά των μεταναστών στις 13 Ιούνη. Το ίδιο είχε
επιχειρηθεί ξανά στο παρελθόν, ωστόσο η άμεση και δυναμική κινητοποίηση
εκατοντάδων αγωνιστών, κατοίκων και αλληλέγγυων απέτρεψε τα σχέδιά τους.
Ο δρόμος που επιφυλάσσει η πολιτική και οικονομική εξουσία για τους φτωχούς
που σήμερα συνωστίζονται κατά χιλιάδες στις γειτονιές του κέντρου είναι
αυτός της εξαθλίωσης, της κοινωνικής απομόνωσης, της αυτοκαταστροφής. Είναι
αυτός που αποτυπώνεται στα ρατσιστικά πογκρόμ, στην ασφυκτική
αστυνομοκρατία, στο εμπόριο ναρκωτικών και τη σωματεμπορία που ελέγχονται
από την αστυνομία.
Σε μια γειτονιά όπως η Κυψέλη, όπου υπάρχει χρόνια συνύπαρξη ντόπιων και
μεταναστών στις πλατείες, στους δρόμους, στα σχολεία, η λύση των κοινών
προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε περνάει μέσα από τους κοινούς αγώνες
εργαζομένων, ανέργων, νεολαίων. Αγώνες από τα κάτω, συλλογικούς και
αυτοοργανωμένους στη βάση της ισότητας και της αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά,
σε κάθε εργασιακό και κοινωνικό χώρο. Για να μην επιτρέψουμε να γίνουν οι
δρόμοι και οι πλατείες πεδίο ρατσιστικών πογκρόμ και να κυριαρχήσει ο φόβος
στην καθημερινότητά μας. Για να απομονώσουμε και να αντιπαλέψουμε τις
αντικοινωνικές και κανιβαλικές συμπεριφορές από οποιονδήποτε κι αν
εκφράζονται και να ενδυναμώσουμε την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη. Για να
σπάσουμε τις συνθήκες εκμετάλλευσης και καταπίεσης, φτώχειας και καταστολής,
εξαίρεσης και αποκλεισμών που μας επιβάλλουν και να δημιουργήσουμε τους
δικούς μας όρους ζωής και αξιοπρέπειας, τους δικούς μας όρους ελεύθερης και
κοινωνικής συνύπαρξης.
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΝΤΟΥ!
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ
Συντρόφισσες και σύντροφοι από την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37
Ιούνης 2011
|
