Το πρωί της 23ης Απρίλη, σε μια μεγάλη κατασταλτική επιχείρηση, πρωτοφανή για τα δεδομένα της Λάρισας, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στην κατάληψη του ΙΚΑ και εκκένωσαν βίαια το κτίριο, συλλαμβάνοντας εφτά καταληψίες. Αρχικά, οι συλληφθέντες, κάποιοι από αυτούς χτυπημένοι από τα ΜΑΤ, οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα κατηγορούμενοι για “διατάραξη κοινής ειρήνης” - “παρεμπόδιση λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας”, με βάση μήνυση που είχε κατατεθεί από την διευθύντρια του ΙΚΑ. Νωρίς το απόγευμα, και ενώ έξω από τα δικαστήρια συγκεντρώνονταν αλληλέγγυοι, οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι αφού η μήνυση εναντίον τους αποσύρθηκε. Παρόλα αυτά, τους δηλώθηκε από την εισαγγελέα ότι η υπόθεση θα παραμείνει ανοιχτή, θέτοντας έτσι τους καταληψίες σε μια κατάσταση ομηρίας. Στο μεταξύ, αμέσως μετά την εκκένωση, άρχισε η κατεδάφιση του κτιρίου από μπουλντόζες, με αποτέλεσμα μέσα σε λίγες ώρες σημαντικό κομμάτι της κατάληψης να έχει ήδη καταστραφεί.

Από την εποχή που είχε εγκαταλειφθεί το κτίριο, οι υπηρεσίες του ΙΚΑ στην πόλη της Λάρισας στεγάζονται σε δύο μισθωμένα κτίρια, όπου συνιδιοκτήτης είναι τοπικός βουλευτής. Λίγο καιρό μετά την κατάληψη, ανακοινώθηκε σε τοπική εφημερίδα διαγωνισμός για να βρεθεί εργολάβος που θα αναλάμβανε άμεσα την κατεδάφιση. Οι καταληψίες είχαν καταγγείλει από την πρώτη στιγμή ότι η κατεδάφιση του κτιρίου θα εξυπηρετήσει την κερδοσκοπική εκμετάλλευση ενός οικοπέδου υψηλής αξίας στο κέντρο της πόλης. Και μπροστά στην απειλή της κατεδάφισης, έγραφαν: “… Το κτίριο έχει αποκτήσει ζωή ξανά. Έχει καθαριστεί, λειτουργεί παιδική χαριστική βιβλιοθήκη, αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο, φιλοξενεί εκδηλώσεις και βγάζει έναν ανατρεπτικό πολιτικό λόγο ενάντια στην αλλοτριωμένη καθημερινότητα. Εκφράζει τις αξίες της αμεσοδημοκρατίας, της συνδιαμόρφωσης, της ισότητας και της αλληλεγγύης μέσα σ’ ένα πλαίσιο αντιιεραρχικό και αντιεμπορευματικό (…) Όλα αυτά θέλουν να γκρεμίσουν κι όχι ένα απλό κτίριο! Δεν πρόκειται να αφήσουμε την κατάληψή μας να γίνει οικόπεδο προς πλειστηριασμό για κανέναν μεγαλοεπιχειρηματία. Θα μας βρουν απέναντί τους. ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΑΝΑΨΑΜΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΤΗ ΣΒΗΝΕΙ!”

Σε μια περίοδο που χαρακτηρίζεται από την ένταση της κρατικής καταστολής απέναντι στις ριζοσπαστικές κοινωνικές αντιστάσεις και την καπιταλιστική επίθεση για τη λεηλασία και την εμπορευματοποίηση κάθε σπιθαμής ελεύθερου χώρου, οι καταλήψεις βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών, αλλά και των παρακρατικών λακέδων τους. (Μέσα στα τελευταία δύο χρόνια έχουν εκκενωθεί οι καταλήψεις Santa Βarbara και Μυλλέρου&Γερμανικού -οι οποίες κατεδαφίστηκαν- και η κατάληψη Θεοτοκοπούλου στην Αθήνα, έχουν σημειωθεί δολοφονικές και εμπρηστικές επιθέσεις εναντίον των καταλήψεων Λ. Καραγιάννη 37, Villa Amalias και Πραποπούλου, όπως και εναντίον αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και στεκιών γειτονιάς –Θερσίτης, Πρωκάτ, Λέσχη Υπογείως στην Καλλιδρομίου- ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον αρκετών ακόμα καταλήψεων).