|
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΛΤΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!
Η διαρκώς
κλιμακούμενη επίθεση των κυρίαρχων πάνω στα στοιχειώδη δικαιώματα και τους
όρους ζωής των από κάτω της κοινωνίας συνοδεύεται από την αντίστοιχη όξυνση
και κλιμάκωση της κρατικής και παρακρατικής καταστολής των αντιστάσεων. Και
ιδιαίτερα εκείνων των αντιστάσεων που δεν ελέγχονται και δεν περιορίζονται
από τους θεσμούς, τους φορείς και τους παράγοντες του συστήματος, αλλά
εκδηλώνονται ακηδεμόνευτα, επιχειρώντας το πέρασμα από την αυθόρμητη
διαμαρτυρία και αγανάκτηση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων
στη συνειδητή εξέγερση και την κοινωνική επανάσταση ως μοναδική διεξοδική
απάντηση στην κρίση του συστήματος και την επίθεση της άρχουσας τάξης. Οι
καταλήψεις και γενικότερα οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι είναι συγκεκριμένο
κομμάτι αυτής της συνειδητής και αυτοοργανωμένης αντίστασης, και έχουν
διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη των ευρύτερων
κοινωνικών αγώνων τις τελευταίες δεκαετίες. Για αυτό και (…) βρίσκονταν
πάντα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και των παρακρατικών συμμοριών,
και ειδικά σήμερα κατέχουν μια από τις πρώτες θέσεις στους κατασταλτικούς
σχεδιασμούς του κράτους. ΛΚ 37, Γενάρης 2012
Το εγχείρημα της Δέλτα δημιουργήθηκε το 2007 στο εγκαταλελειμμένο μέχρι τότε κτήριο των ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, «μετά από τις φοιτητικές κινητοποιήσεις για τον νόμο πλαίσιο και έπειτα από μαζικές συνελεύσεις από αγωνιζόμενους φοιτητές και άτομα από τον ελευθεριακό και αναρχικό χώρο», όπως γράφουν οι ίδιοι οι καταληψίες. Έκτοτε λειτουργούσε ως στεγαστική κατάληψη, με τους συντρόφους να υπερασπίζονται το δικαίωμα στη στέγη ως αδιαπραγμάτευτο, ιδιαίτερα στους σημερινούς καιρούς, ενώ παράλληλα φιλοξενούσε πολιτικά εγχειρήματα και εργαστήρια δημιουργίας, και «προωθούσε την κοινωνική αλληλεγγύη» και τη δράση «με βάση τις αρχές της αντιιεραρχίας και της αντιεμπορευματικότητας ενάντια στον καπιταλισμό και στο κράτος του». Η διαχείριση της κατασταλτικής επίθεσης στην Δέλτα από την ΕΛ.ΑΣ, που βιντεοσκοπούσε την εισβολή, από τους δικαστές και από την κυβέρνηση αποκαλύπτει την κομβική σημασία που κατέχει γι’ αυτούς η καταστολή των κατειλημμένων χώρων αγώνα, στο πλαίσιο των ευρύτερων σχεδιασμών τους για την εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Μέσα στο καλοκαίρι εξάλλου είχαν προηγηθεί η καταστολή της κατειλημμένης Δημοτικής Αγοράς της Κυψέλης, με εντολή του δημάρχου Καμίνη, αλλά και εμπρηστικές επιθέσεις φασιστών στις καταλήψεις Apertus στο Αγρίνιο, Δράκα στην Κέρκυρα, Σκαραμαγκά στην Αθήνα, και στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στο πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου μέσα στον Σεπτέμβρη. Για την εκκένωση της κατάληψης Δέλτα, ο υπουργός δημόσιας τάξης Δένδιας δηλώνει πως έγινε κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού και πως στέλνει το μήνυμα της μηδενικής ανοχής, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά νέες κατασταλτικές επιθέσεις σε βάρος καταλήψεων. Μέρος αυτών των σχεδιασμών είναι η δημόσια στοχοποίηση από το κράτος και τους νεοναζιστές λακέδες του, μέσω των ΜΜΕ, των καταλήψεων Βίλα Αμαλίας και Λέλας Καραγιάννη, που αποτελούν τους μακροβιότερους κατειλημμένους κοινωνικο-πολιτικούς χώρους αγώνα στο κέντρο της Αθήνας, με 25 χρόνια ζωής. Χώρους που βρίσκονται μόνιμα στο στόχαστρο της καταστολής – με την Λ. Καραγιάννη να αντιμετωπίζει αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη – και στους οποίους έχουν σημειωθεί επανειλημμένα επιθέσεις φασιστοειδών. Το κράτος, αναβαπτισμένο μέσα από τις εκλογές, προωθεί σήμερα νέα μέτρα οικονομικής εξαθλίωσης, εντείνοντας την άγρια επίθεση που ήδη δέχονται στους όρους ζωής τους οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες. Έχοντας βρεθεί αντιμέτωπο τα τελευταία χρόνια με ισχυρές κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις – διαδηλώσεις, συγκρούσεις, απεργίες – που αναζωπυρώθηκαν μέσα στο περιβάλλον της γενικευμένης κρίσης του πολιτικο-οικονομικού συστήματος, εδραιώνει ένα αστυνομικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης με σκοπό την τρομοκράτηση και την πειθάρχηση της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, στοχοποιεί τους αδύναμους (φτωχούς, μετανάστες, άστεγους, οροθετικές γυναίκες) και εντείνει τη ρατσιστική προπαγάνδα, για να διαλύσει το ισχυρότερο όπλο των καταπιεσμένων απέναντι στους δυνάστες τους, την κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη, ώστε να επιβάλει απρόσκοπτα τους σχεδιασμούς του. Ήταν χαρακτηριστικό άλλωστε το λογύδριο του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά το καλοκαίρι, όταν έλεγε ότι «στο προαύλιο της Χαλυβουργίας» η κυβέρνηση έδειξε την αποφασιστικότητά της και καταδείκνυε ως στόχους τους απεργούς, τους εργαζόμενους που δεν υποτάσσονται, τους μετανάστες και τους αναρχικούς. Σ’ αυτό το πλαίσιο, το καθεστώς επιστρατεύει και τις παρακρατικές του εφεδρείες, που δρουν αποθρασυμμένες μέσα στο περιβάλλον της κάλυψης που τους παρέχεται με την προώθησή τους στα κοινοβουλευτικά έδρανα, για να υπερασπιστούν την τάξη και την ασφάλεια των αφεντικών. Έτσι, τα τάγματα εφόδου των παρακρατικών λειτουργούν συμπληρωματικά στα επίσημα σώματα ασφαλείας του καθεστώτος και – αντίθετα με ό,τι γρυλίζουν – κινούνται στο πλαίσιο της επίσημης κρατικής πολιτικής: Επιθέσεις σε εστίες του κοινωνικού αγώνα, αιματηρά ρατσιστικά πογκρόμ στους δρόμους, σε σπίτια και σε χώρους εργασίας μεταναστών, επιθέσεις σε μικροπωλητές που δουλεύουν σε λαϊκές αγορές και παζάρια, παράλληλα με την αστυνομική επιχείρηση «Ξένιος Δίας» και την κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Σ’ αυτό το ζοφερό τοπίο,
οι αντιστάσεις που οργανώνονται οριζόντια, αντιιεραρχικά και από τα κάτω
απέναντι στην εκμετάλλευση και την καταπίεση – κοινωνικές, πολιτικές,
ταξικές και πολιτιστικές συλλογικότητες, συνελεύσεις γειτονιάς και ταξικά
σωματεία – αποτελούν ένα διαρκές αγκάθι στην επέλαση του σύγχρονου
ολοκληρωτισμού και ανοίγουν δρόμους για την ανατροπή του. Οργανικό κομμάτι
αυτού του κόσμου της αντίστασης είναι οι καταλήψεις και γι’ αυτό χτυπιούνται
σήμερα: Ως χώροι του ευρύτερου κοινωνικού αγώνα και ως ορατά σημεία αναφοράς
του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος. Ως δομές που προωθούν την
αντίσταση, την αυτοοργάνωση των κοινωνικών αναγκών και αγώνων, τη
συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Ως αναχώματα στην έρημο της εξαθλίωσης,
του εκφασισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού που επιδιώκουν το κράτος και
τα αφεντικά. Ως ορμητήρια του αγώνα για μια κοινωνία ισότητας και
ελευθερίας. Και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε ανυποχώρητα, με όπλα μας τη
συντροφικότητα και την αλληλεγγύη.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ
ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ –ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ, ΦΥΛΑΚΕΣ,
ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ
ΚΟΣΜΟ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Κατάληψη Λέλας
Καραγιάννη 37
|
|
|
