Για τα 25χρονα της Κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37

Εικοσιπέντε χρόνια και πλέον συμπληρώθηκαν από τις 15 Απρίλη 1988 που οι πρώτοι από εμάς κατέλαβαν το εγκαταλελειμμένο από δεκαετίες πανεπιστημιακό κτήριο επί της οδού Λέλας Καραγιαννη 37 και Ι. Δροσοπούλου στην Κυψέλη. Μια εικοσιπενταετία συλλογικής ζωής στην κατάληψη και διαρκούς αγώνα συνδεδεμένου άρρηκτα κι από την πρώτη στιγμή της τόσο με το αναρχικό/αντιεξουσιασιαστικό κίνημα όσο και τους ευρύτερους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, συνεισφέροντας πάντα αποφασιστικά και καθοριστικά με το λόγο, τη δράση και την παρουσία των μελών της..

Φθάνοντας στις μέρες μας κι αντί άλλης αναφοράς θα υπενθυμίσουμε μέσα στο φως των όσων ακολούθησαν, μέχρι πρόσφατα με το κύμα των αστυνομικών εισβολών στις καταλήψεις, ένα κείμενο της Λέλας Καραγιάννη 37 που κυκλοφόρησε έναν χρόνο πριν, στις 16 Γενάρη 2012, ενόψει της αναμενόμενης από τότε, εκ μέρους της συνέλευσης της ΛΚ37, κρατικής επίθεσης στις καταλήψεις.

Η επίθεση στις καταλήψεις ξεκίνησε τελικά τον Αύγουστο του 2012 με την εισβολή της αστυνομίας στην κατάληψη Δέλτα στη Θεσσαλονίκη και λίγο αργότερα την εισβολή στην κατειλημμένη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης για να ακολουθήσουν από το Δεκέμβρη και μετά οι εισβολές στην κατάληψη Villa Amalias, το κατειλημμένο αυτοδιαχειριζόμενο στεκι της ΑΣΟΕΕ και την κατάληψη Σκαραμαγκά.

Στις 15 Γενάρη 2013, έναν χρόνο ακριβώς μετα το κείμενο που ακολουθεί, τα ΕΚΑΜ εισέβαλαν στην Λέλας Καραγιάννη 37 και αφού κατόρθωσαν μετά από μιάμιση ώρα προσπαθειών να διαλύσουν τις σφραγισμένες πόρτες του κτηρίου έφθασαν μέχρι την ταράτσα για να συλλάβουν τους καταληψίες και τους αλληλέγγυους που βρίσκονταν εκεί. Ωστόσο το κτήριο επανακαταλήφθηκε τελικά και αυτή η αποτυχημένη επιχείρηση εκκένωσης της ΛΚ37 σηματοδότησε την αναστολή της διακυρηγμένης από την κυβέρνηση άμεσης επίθεσης του κράτους στις καταλήψεις.

***
 

«Zούμε σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης του συστήματος και διαρκούς όξυνσης μιας συνολικής επίθεσης των κυρίαρχων πάνω στα πληβειακά και πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όπου υποβαθμίζονται και καταστρέφονται οι όροι ζωής σημαντικών τμημάτων του πληθυσμού, εκδηλώνονται όλο και περισσότερο φαινόμενα απαξίωσης κι απονομιμοποίησης του συστήματος, καθώς και πολλαπλασιασμού των αυθόρμητων ή οργανωμένων πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων από τα κάτω. Για αυτό και η διαρκώς κλιμακούμενη επίθεση των κυρίαρχων πάνω στα στοιχειώδη δικαιώματα και τους όρους ζωής των από κάτω της κοινωνίας συνοδεύεται από την αντίστοιχη όξυνση και κλιμάκωση της κρατικής και σε αρκετές περιπτώσεις και παρακρατικής καταστολής των αντιστάσεων. Και ιδιαίτερα εκείνων των αντιστάσεων που δεν ελέγχονται και δεν περιορίζονται από τους θεσμούς, τους φορείς και τους παράγοντες του συστήματος, αλλά εκδηλώνονται ακηδεμόνευτα, επιχειρώντας το πέρασμα από την αυθόρμητη διαμαρτυρία και αγανάκτηση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων στη συνειδητή εξέγερση και την κοινωνική επανάσταση ως μοναδική διεξοδική απάντηση στην κρίση του συστήματος και την επίθεση της άρχουσας τάξης.

Οι καταλήψεις και γενικότερα οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι είναι συγκεκριμένο κομμάτι αυτής της συνειδητής και αυτοοργανωμένης αντίστασης, και έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη των ευρύτερων κοινωνικών αγώνων τις τελευταίες δεκαετίες. Για αυτό και οι καταλήψεις βρίσκονταν πάντα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και των παρακρατικών συμμοριών, και ειδικά σήμερα κατέχουν μια από τις πρώτες θέσεις στους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους για το χτύπημα και την εξουδετέρωση των αντιστάσεων που ξεπηδούν από τα κάτω.

Η Κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37 είναι μια από αυτές τις καταλήψεις, η παλιότερη από τις υπάρχουσες σήμερα στον ελλαδικό χώρο, που προτάσσοντας το τρίπτυχο της Αυτοοργάνωσης, της Αντίστασης και της Αλληλεγγύης συνεισέφερε και εξακολουθεί να συνεισφέρει αδιάλειπτα εδώ και 24 χρόνια σε ένα πλήθος από αντιεξουσιαστικούς κι αντικαπιταλιστικούς αγώνες. Γι” αυτό είναι πολλές οι κρατικές και οι παρακρατικές επιθέσεις που έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν και γι” αυτό βρίσκεται πάντα, και ιδιαίτερα σήμερα, στο στόχαστρο των κατασταλτικών σχεδιασμών. Μέσα σε αυτούς τους σχεδιασμούς συγκεκριμένο ρόλο, το ρόλο του λαγού της καταστολής, παίζουν οι κάθε είδους φασίστες, (…) οι οποίοι έχουν αναλάβει για λογαριασμό του καθεστώτος να απειλούν τις αγωνιζόμενους ανθρώπους, να τρομοκρατούν την κοινωνία και να επιζητούν όλο και μεγαλύτερα ποσοστά συστημικής βίας, εκφράζοντας απροκάλυπτα τους βαθύτερους στόχους και τις επιδιώξεις του επελαύνοντος σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Οι διαχρονικοί ξεφτίλες της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας της χώρας, οι παντοτινοί χαφιέδες και οι λακέδες των πάσης φύσεως ντόπιων και ξένων αφεντικών που λυμαίνονταν ανέκαθεν το λαό και τον πλούτο της εργασίας του, βγήκαν από τις τρύπες τους κι έχουν το θράσος να παρουσιάζονται σαν τιμητές των αγωνιστών και των χώρων τους, απειλώντας τους και προαναγγέλλοντας την καταστολή τους.

Από την άλλη, πολύ καλές υπηρεσίες στην ίδια κατεύθυνση προσφέρουν με τον δικό τους τρόπο και διάφοροι παράγοντες της καθεστωτικής αριστεράς που ως βοηθητικοί της καταστολής στοχοποιούν και συκοφαντούν καταλήψεις και χώρους αγώνα. (…).

Εστιάζοντας ειδικότερα στην περιοχή όπου βρίσκεται η Κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37, και ευρύτερα τις γειτονιές κατά μήκος της Πατησίων, από το κέντρο μέχρι και την Αγ. Βαρβάρα στα Άνω Πατήσια, βλέπουμε μια σημαντική παρουσία κι εξάπλωση κατειλημμένων και γενικότερα αυτοδιαχειριζόμενων χώρων (καταλήψεις, στέκια, πάρκα) καθώς επίσης λειτουργίας τοπικών συνελεύσεων και πρωτοβουλιών αγωνιζόμενων κατοίκων που αποτελούν εστίες αντίστασης, αναχώματα στους κρατικούς και καπιταλιστικούς σχεδιασμούς και στους στόχους της καταστολής και των παρακρατικών φασιστοειδών.

Ενδεικτικά θα αναφέρουμε τη Κατάληψη Villa Amalias που συμπληρώνει 22 χρόνια ζωής και αγώνα, και βρίσκεται για μια ακόμη φορά στο στόχαστρο του κράτους, των παρακρατικών φασιστών και του Δήμου,. την Κατάληψη Σκαραμαγκά (…) το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι της ΑΣΟΕΕ και τους αγωνιζόμενους φοιτητές μαζί με τους μετανάστες ενάντια στα πογκρόμ της αστυνομίας έξω από τη σχολή, την κατειλημμένη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης που αντιμετωπίζει συνεχείς απειλές και προσπάθειες καταστολής από το Δήμο και τους φασίστες, το νέο Πάρκο που φτιάχτηκε από αγωνιζόμενους κατοίκους και αλληλέγγυους στην Κύπρου και Πατησίων και αποτελεί εστία ενός τοπικού κοινωνικού αγώνα που αντιμετωπίζει συνεχώς επίσης τις προσπάθειες του δήμαρχου Καμίνη και των συνοδοιπόρων του να τον εξουδετερώσουν.

Ανάμεσα στους κατειλημμένους κι αυτοδιαχειριζόμενους χώρους που υπάρχουν στην περιοχή είναι και η Κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37, η οποία εκτός από τους ευρύτερους κεντρικούς πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες έχει συμβάλει αποφασιστικά και στις τοπικές αντιστάσεις στις γειτονιές της Κυψέλης και των Πατησίων. Για αυτό και δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται στο στόχαστρο της καταστολής, ενώ αυτή τη στιγμή βρίσκεται στις άμεσες προτεραιότητές της. (…) Η επιχείρηση διακοπής της ηλεκτροδότησης του κτηρίου, στις 7 Ιούλη 2011, από συνεργείο της ΔΕΗ που κατέσκαψε τα πεζοδρόμια έξω από την κατάληψη δεν ήταν μια τυχαία ενέργεια αλλά μέρος μιας ευρύτερης κατασταλτικής επιχείρησης που εξελίσσεται από καιρό με βάση μια κεντρική πολιτική απόφαση και με σκοπό να επιτύχει το τέλος της με κάθε τρόπο. Η επιχείρηση διακοπής της ηλεκτροδότησης του κτηρίου, στις 7 Ιούλη 2011, από συνεργείο της ΔΕΗ που κατέσκαψε τα πεζοδρόμια έξω από την κατάληψη δεν ήταν μια τυχαία ενέργεια αλλά μέρος μιας ευρύτερης κατασταλτικής επιχείρησης που εξελίσσεται από καιρό με βάση μια κεντρική πολιτική απόφαση και με σκοπό να επιτύχει το τέλος της με κάθε τρόπο. Όπως δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα (…) έχουν δρομολογηθεί μια σειρά μεθοδεύσεις διαφόρων φορέων και μηχανισμών του κράτους ώστε να επιτευχθεί κάποια στιγμή ο διακαής πόθος τους εδώ και δεκαετίες, η καταστολή της κατάληψης.

Με αυτό το πλευρό να κοιμούνται. Ό,τι και να κάνουν, εμείς είμαστε βέβαιοι πως, προχωρώντας πάντα με το πρόταγμά μας : H ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ! και με εμπιστοσύνη στις πολιτικές, κοινωνικές και ταξικές δυνάμεις με τις οποίες έχουμε μοιραστεί και εξακολουθούμε ανυποχώρητα να μοιραζόμαστε τους ίδιους αγώνες για μια νέα κοινωνία Ισότητας, Αλληλεγγύης και Ελευθερίας, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!!»

ΛΚ 37, 16 Ιανουαρίου 2012

Θα ακολουθήσουν μερικές αδημοσίευτες φωτογραφίες από τις εκδηλώσεις για τα παιδιά που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο των ευρύτερων εκδηλώσεων γιορτασμού των 25χρονων της ΛΚ37 μετά την εισβολή της αστυνομίας.