Αντισύνοδος ή Φόρουμ;

3) Στις αντισυνόδους του Γκέτεμποργκ και της Γένοβας, η οργανωμένη καταστολή οδήγησε σε εκατοντάδες συλλήψεις, πολλούς τραυματισμούς διαδηλωτών, επιθέσεις στις οργανωτικές δομές του κινήματος και στη δολοφονία του Κάρλο Τζουλιάνι από τους Καραμπινιέρους. Αυτές οι κατασταλτικές ενέργειες έδωσαν τη δικαιολογία στις κυβερνήσεις να επικεντρώσουν το ζήτημα στη βία του κινήματος. Οι πιο μετριοπαθείς τάσεις έγιναν ιδιαίτερα κακεντρεχείς στην κριτική τους ενάντια στη βία, χρησιμοποιώντας λαϊκά δικαστήρια για να εγκληματοποιήσουν την διεστραμμένη κακοήθεια του να καταστρέφεις βιτρίνες και να σπας φανάρια.

4) Το μοντέλο της Γένοβας σύντομα απορρίφθηκε μέσα στις συνελεύσεις που προετοίμαζαν τις ισπανικές αντισυνόδους για το πρώτο εξάμηνο του 2002. Η πραγματοποίηση μπλόκων για τον αποκλεισμό των συνόδων της Ε.Ε. απορρίφθηκε ως ιδέα από τους φορείς δύο διαφορετικών απόψεων:

α) από εκείνα τα τμήματα που ήταν πρόθυμα να εγκαταλείψουν την άμεση δράση ενάντια στις συνόδους για χάρη μαζικών ειρηνικών διαδηλώσεων, οι οποίες, θεωρητικά, βοηθούν στην αποκόμιση εκλογικών, πολιτικών ή κοινωνικών αποτελεσμάτων από τις οργανώσεις που διαπραγματεύονται με το Κράτος με διάφορους τρόπους, και

Βλέποντας τι συνέβη στη Βαρκελώνη (το Μάρτη του 2002), η πρώτη θέση ήταν αυτή που κέρδισε. Γι' αυτό το λόγο, η Σεβίλλη ακολουθεί το μοντέλο "Βαρκελώνη", και προετοιμάζεται ένα Κοινωνικό Φόρουμ και όχι μια Αντισύνοδος. Όλα αυτά υποδεικνύουν την παγιοποίηση και την κανονικοποίηση του κινήματος της αντιπαγκοσμιοποίησης: η κριτική στη "βία" της αντιπαγκοσμιοποίησης δεν είναι τίποτα άλλο από την απόρριψη της άμεσης δράσης. Αλλά υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες, ένας άλλος "εφικτός" κόσμος, όπου η παγκοσμιοποίηση θα μπορεί να κυβερνά μέσα από τις κραυγές ΕΝΑΝΤΙΑ, ΑΝΤΙ και ΟΧΙ να απευθύνονται σ' αυτό τον κόσμο που δεν μας αφήνει να ζήσουμε (ούτε καν άσχημα).

5) Το πρόγραμμα των δραστηριοτήτων του Φόρουμ ήταν αντικείμενο διαπραγματεύσεων με την τοπική κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSOE), το οποίο κατέχει την εξουσία στην Ανδαλουσία τα τελευταία είκοσι χρόνια. Όπως ακριβώς και στο Πόρτο Αλέγκρε, η τοπική κυβέρνηση αποφάσισε να παραχωρήσει κάποιες εγκαταστάσεις και να χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητες του Κοινωνικού Φόρουμ της Σεβίλλης.

Ο πανίσχυρος όμιλος των ΜΜΕ, PRISA (μια αλυσίδα τοπικών εφημερίδων, η εθνική εφημερίδα "Εl Pais", το τηλεοπτικό κανάλι "Canal Plus", οι εθνικοί ραδιοσταθμοί "El SER", όπως και η τοπική τηλεόραση και το ραδιόφωνο) ανέλαβαν να μεταδώσουν τη συνεννόηση ανάμεσα στο κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης και την αυτόνομη κυβέρνηση του PSOE.

O Πρόεδρος Τσάβες βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο Νταβός και το Πόρτο Αλέγκρε. Είναι συν-οικοδεσπότης μιας συνόδου της Ε.Ε. όπου προεδρεύει η κυβέρνηση Αθνάρ, ο πολιτικός του αντίπαλος, ενάντια στον οποίο χρηματοδοτεί το Φόρουμ, του οποίου οι διαδηλώσεις θα διαβρώσουν το PP (;)

Η διαδρομή της μεγάλης διαδήλωσης στις 22 Ιούνη δεν έχει και πολλή σημασία: η πορεία έχει κανονιστεί να γίνει μετά τη λήξη της συνόδου. Το νησί Cartuja, που έχει οριστεί ως σημείο συνάντησης και φιλοξενίας είναι στην πραγματικότητα ένας κλειστός χώρος που εύκολα αποκλείεται από αστυνομικά μπλόκα. Όλα αυτά προέκυψαν ύστερα από διαπραγματεύσεις. Επιπλέον, εγκρίθηκε μόνο ένας εκπρόσωπος, και δόθηκαν εγγυήσεις για την εξασφάλιση της τάξης στις διαδηλώσεις και της ειρήνης σε όλες τις δράσεις.

Όποιος θέλει να ελέγξει τα παραπάνω, μπορεί να συμβουλευτεί τη βιβλιοθήκη της εφημερίδας "Εl Pais", στο θέμα "Autonomias" για την Ανδαλουσία, τους τελευταίους δύο μήνες. Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει πολύ εύκολα μέσω internet στην διεύθυνση: www.elpais.es.

Προς έκπληξη πολλών, οι εκπρόσωποι της τοπικής κυβέρνησης, του δήμου και των τοπικών αρχών (σώματα που διοικούνται από το PSOE) δεν είναι άτομα που συνδέονται με την καθεστωτική Αριστερά, αλλά οικολόγοι, μέλη εναλλακτικών συνδικαλιστικών κινήσεων και μικρών ακροαριστερών φραξιών. Η Σοσιαλδημοκρατία ξέρει πολύ καλά που να ψάξει για να βρει δημόσια αξιοπιστία σ' αυτή τη διαπραγμάτευση.

Η Σεβίλλη θα είναι τελικά ένα Φόρουμ και όχι Αντισύνοδος. Η άμεση δράση, η αυτοδιεύθυνση και ο αντικαπιταλισμός περιορίστηκαν σε μια κούφια ρητορική σε πανό. Αν και μπορεί να υπάρξουν εκπλήξεις, οι πολιτικοί στόχοι της Γενικής Απεργίας στις 20 Ιούνη υπόσχονται μια ευρεία και ενωτική παρουσία στην πορεία της γραφειοκρατικής Ευρωπαϊκής Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας. Οι γενικές γραμματείες του CCOO και της UGT (Ισπανία), όπως και της CGIL (Ιταλία) έχουν ήδη εξαγγείλει την παρουσία τους. Αυτό αποτελεί μια ανάσα φρέσκου αέρα γι' αυτά τα συνδικάτα που έχουν χάσει κάθε αξιοπιστία στα μάτια των νέων προσωρινών εργαζόμενων. Επίσης είναι ένα δώρο για το PSOE της Αλμερίας, το οποίο απαιτεί την απέλαση των παράνομων μεταναστών και του οποίου η εθνική καμπάνια στρέφεται κατά της δημόσιας ανασφάλειας, υπέρ της οικογένειας και της μείωσης των φόρων (;). Πάνω-κάτω τα ίδια: Περισσότερη Ευρώπη-Φρούριο.

6) Θέλουμε να ενημερώσουμε τις αδελφές αναρχικές οργανώσεις για αυτή την κατάσταση, και να καταθέσουμε κάποιες προτάσεις. Καταρχήν, στηρίζουμε το κάλεσμα για τη Σεβίλλη στις 21 και 22 Ιούνη. Νωρίς το βράδυ της 21ης Ιούνη η Πορεία των Κοινωνικών Αντιστάσεων θα μπει στη Σεβίλλη, περνώντας μέσα από εργατικές γειτονιές (και εμείς θα βρισκόμαστε εκεί).

Κατά δεύτερο λόγο, νιώθουμε πως ένα μαυροκόκκινο μπλοκ στην πορεία του Φόρουμ σαν μοναδικό σκοπό θα μπορούσε να έχει το να δοθεί δημοσιότητα σε λίγα παραπάνω χρώματα και τίποτα άλλο. Το μπλοκ θα διαδηλώσει στους δρόμους της Σεβίλλης όταν οι αρχηγοί κρατών της Ε.Ε. θα έχουν ήδη φύγει από την πόλη. Παρόλα αυτά, υπάρχει ακόμα χρόνος να οργανώσουμε μια αυτόνομη και ανεξάρτητη πορεία, όπως στις Βρυξέλλες, που θα έχει χώρο για όλες τις διαφορετικές ελευθεριακές και εξεγερτικές τάσεις.

Μια τέτοια πορεία θα μπορούσε να γίνει το Σάββατο, στις 22 Ιούνη, το πρωί. Την ώρα που το Φόρουμ θα συζητάει τις εναλλακτικές προτάσεις του, οι ελευθεριακοί θα είναι στο δρόμο. Επίσης (σ. ένα τέτοιο σχέδιο) επιτρέπει στις οργανώσεις που θέλουν να πάρουν μέρος και στην πορεία του Φόρουμ, να κάνουν και τα δύο.

Φίλοι και σύντροφοι, μετά τη Σεβίλλη θα πρέπει να αναλύσουμε πολύ προσεκτικά το ρόλο των Φόρουμ (και ειδικά του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ), και τις δυνατότητες που έχουν στο επίπεδο της διαμεσολάβησης στο κίνημα της αντιπαγκοσμιοποίησης.