ΒΟΛΙΒΙΑ
O AΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ
Στην περιοχή Cochabamba της Βολιβίας τους τελευταίους μήνες διεξάγεται μια έντονη σύγκρουση ανάμεσα στους αγρότες της περιοχής που καλλιεργούν κόκα και τις κυβερνητικές δυνάμεις. Οι αγρότες διεκδικούν το δικαίωμα τους στην παραδοσιακή καλλιέργεια της κόκας που χρησιμοποιείται για φαρμακευτικούς λόγους και εντάσσεται στα έθιμα της περιοχής, ενώ σε περίπτωση κατάργησης της καλλιέργειας απειλούνται επιπλέον με το φάσμα της απόλυτης φτώχειας. Οι κινητοποιήσεις έχουν συναντήσει την άγρια καταστολή από το καθεστώς της Βολιβίας.
Πολλοί από τους ηγέτες του κινήματος έχουν δολοφονηθεί ενώ στις 19/1/02 συνελλήφθησαν 70 αγωνιστές της Ιθαγενικής Αγροτικής Συνομοσπονδίας κι αναμεσά τους η Silvia Lazarte και η Leonilda Zurita. Οπως έχει γίνει γνωστό τα νομικά δικαιώματα των κρατούμενων έχουν καταστρατηγηθεί ενώ πολλά από τα μέλη των οικογενειών τους, ακόμα και παιδιά, έχουν κακοποιηθεί.Aπό την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου και στο όνομα του "πολέμου ενάντια στην Τρομοκρατία", οι ΗΠΑ προχώρησαν στην ενίσχυση των χρηματοδοτήσεών τους για την υποστήριξη ορισμένων λατινοαμερικάνικων κυβερνήσεων όπως είναι αυτή της Βολιβίας. Από τα τέλη Οκτωβρίου οι συγκρούσεις ανάμεσα σε κυβερνητικά στρατεύματα και ιθαγενείς αγρότες επεκτέθηκαν σε όλη τη χώρα καθώς οι αγρότες της Βολιβίας άρχισαν τον αγώνα ενάντια στις πολιτικές εξάλειψης των καλλιεργιών της κόκας και ιδιωτικοποίησης της γης, πολιτικές που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ τη Διεθνή Τράπεζα και το ΔΝΤ.
Στο Chapare αγρότες μπλόκαραν στρατιωτικές βάσεις σε μια προσπάθεια να εμποδίσουν το σχέδιο "Αξιοπρέπεια" που επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ με σκοπό να εξαλείψουν ολοκληρωτικά τις καλλιέργειες κόκας μέχρι το 2002. Από την επενεκλογή του προηγούμενου κυβερνήτη της Βολιβίας Hugo Banzer το 1997, βολιβιανά στρατεύματα κατέστρεψαν το 95% των καλλιεργειών κόκας στο
Chapare, που ανήκαν κατά κύριο λόγο σε φτωχούς αγρότες, ακόμα και σε περιπτώσεις που οι ιθαγενείς ζητούσαν να επιτραπεί η διατήρηση κάποιων φυτειών για τη χρησιμοποίησή τους στην παραδοσιακή κουλτούρα και ιατρική. Τρεις αγρότες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των συμπλοκών στους αποκλεισμένους δρόμους και ένας άλλος πέθανε από τα χημικά αέρια που χρησιμοποιήθηκαν για τη διάλυση των διαδηλώσεων.Οι ιθαγενείς, από οργανώσεις όπως η Συνομοσπονδία των Ιθαγενών Αγροτών και η Συνομοσπονδία Ιθαγενών της Βολιβίας (CIDOB) αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της γης και για την επανάκτηση των φυλετικών εδαφών τους ενώ οι Βολιβιανοί εργαζόμενοι ευρύτερα συνεχίζουν να αγωνίζονται ενάντια στη συνολικότερη νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που υποστηρίζονται από τη Διεθνή Τράπεζα. Τον Απρίλιο του 2000 ο λαός της Cochabamba ανάγκασε την πολυεθνική κατασκευαστική εταιρεία Becthel να αποσυρθεί από την ιδιοκτησία του πρόσφατα ιδιωτικοποιημένου συστήματος ύδρευσης ενώ οι εργαζόμενοι στην εθνική αεροπορική εταιρεία που βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης αγωνίζονται σήμερα ενάντια στην ιδιωτικοποίησή της και ότι σημαίνει αυτή: χειρότερο εργασιακό καθεστώς και απολύσεις.
Οι πρόσφατες συγκρούσεις των ιθαγενών αγροτών με το στρατό συνδέθηκαν με τις απεργίες των δασκάλων, των εργατών στις μεταφορές, των μεταλλορύχων στην περιοχή του Potosi καθώς και με αντιπολεμικές διαδηλώσεις ενάντια στους βομβαρδισμούς του Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ, κλιμακώνοντας την ένταση σε όλη την έκταση της χώρας.
Εξαιτίας της απομονωμένης θέσης της Βολιβίας στο κέντρο περίπου της νοτιοαμερικάνικης ηπείρου τα διεθνή ΜΜΕ σπάνια αναφέρονται στην κατάσταση που επικρατεί σε αυτή την χώρα με τη μεγάλη παράδοση και ιθαγενικών και λαϊκών αγώνων.
Για τους ισπανόφωνους στο IMC-Argentina υπάρχει ειδικός φάκελος για τα θέματα που αφορούν αυτή τη χώρα.
Από τις 19 Σεπτέμβρη 2003, στη Βολιβία έχει ξεσπάσει άλλη μια κοινωνική εξέγερση των ιθαγενών, των άνεργων, των αγροτών και των εργαζόμενων της χώρας, που αυτή τη φορά ονομάστηκε "πόλεμος για το φυσικό αέριο". Πρόκειται για τη σύγκρουση των φτωχών με τις κυβερνητικές δυνάμεις, και με το ζήτημα της παραχώρησης αποθεμάτων φυσικού αερίου στις ΗΠΑ να αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου. Η συμφωνία της κυβέρνησης του προέδρου Σάντσεζ ντε Λοσάδα -Εl Grin
go- με την κοινοπραξία Pacific LNG προβλέπει τη μεταφορά αερίου στην Καλιφόρνια μέσω της Χιλής.Τα τελευταία χρόνια η Βολιβία -όπως και ολόκληρη η Νότια Αμερική- είναι ένα καζάνι που βράζει. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού (8 εκατομμύρια άνθρωποι), στην πλειοψηφία τους Ινδιάνοι αγροτες, μαστίζεται από τη φτώχεια και την καταπίεση που επιβάλλει η ντόπια άρχουσα τάξη, εξασφαλίζοντας τα προνόμιά της μέσα από την εφαρμογή των ληστρικών πολιτικών του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας (ιδιωτικοποιήσεις, αύξηση της φορολογίας) και την συμμαχία της με τις ΗΠΑ στον "πόλεμο κατά των ναρκωτικών" που έχει σαν αποτέλεσμα την καταστροφή των καλλιεργειών κόκας και συνεπάγεται την εξόντωση των ιθαγενών αγροτών. Μερικά μόνο από τα περιστατικά βίαιων συγκρούσεων ενάντια στην νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική επίθεση των τελευταίων χρόνων είναι η εξέγερση του Φλεβάρη του 2003 που άφησε 33 νεκρούς, ενάντια στο πρόγραμμα λιτότητας που υιοθέτησε το ντόπιο καθεστώς μετά από οδηγίες του ΔΝΤ, ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού στην Cochabamba το 2000, που μετά από σφοδρές και αιματηρές μάχες οδήγησε στην απομάκρυνση της αμερικάνικης εταιρίας Bechtel, οι συνεχείς συγκρούσεις των ιθαγενών κοκαλέρος που υπερασπίζονται την επιβίωσή τους αλλά και την παραδοσιακή καλλιέργεια των φύλλων κόκας, η οποία είναι συνυφασμένη με την κουλτούρα τους.
Ο "πόλεμος για το φυσικό αέριο" ξεκίνησε με χιλιάδες ιθαγενείς εργάτες, άνεργους και αγρότες, φοιτητές, δασκάλους και μεταλλωρύχους να αποκλείουν τους δρόμους που οδηγούν στην πρωτεύουσα και την κήρυξη γενικής απεργίας, με επίκεντρο την ευρύτερη περιοχή του οροπεδίου που βρίσκεται η Λα Παζ.
Στις 20 Σεπτέμβρη, τρεις αγρότες, ένας φοιτητής, ένα πεντάχρονο κορίτσι και δύο στρατιώτες, πέφτουν νεκροί στα χωριά Warisata, Ilabaya και Sorata.
Στις 9 Οκτώβρη, μια πορεία 500 μεταλλωρύχων που κινείται προς την Λα Παζ, δέχεται επίθεση από στρατιώτες και αστυνομικούς στο μπλόκο της Ventilla. Ο Josι Luis Atahuichi πέφτει νεκρός, χτυπημένος από χειροβομβίδα, και ένας ακόμη διαδηλωτής δολοφονείται. Οι συμπλοκές διαρκούν αρκετές ώρες με τους μεταλλωρύχους να αντιστέκονται πετώντας με πέτρες και ανάβοντας φωτιές.
Το Σάββατο 11/10 η κυβέρνηση ανακοινώνει την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στο Ελ Αλτο, φτωχή πόλη στις παρυφές της Λα Παζ με 700.000 κατοίκους ιθαγενείς Αymara, που αποτέλεσε την εστία των κινητοποιήσεων, για να καταπνίξει οριστικά την εξέγερση και να θέσει τέλος στον αποκλεισμό της πρωτεύουσας, όπου υπάρχει σχεδόν ολοκληρωτική έλλειψη καυσίμων και μεγάλη έλλειψη τροφίμων. Η δολοφονική επίθεση στους εξεγερμένους του Ελ Αλτο ξεκινά όταν κονβόι φορτηγών με τη συνοδεία στρατιωτών και αστυνομικών επιχειρεί να σπάσει ένα από τα μπλόκα και συναντά αντίσταση. Νεκροί πέφτουν ο Alex Mollericona (5 χρονών) που βρισκόταν στο μπαλκόνι του σπιτιού του όταν χτυπήθηκε από πλαστική σφαίρα, ο Jose Luis Atahuichi (41) μεταλλωρύχος από το Huanuni, ο Ramiro Vargas Chip (22), οικοδόμος και φοιτητής και ο Walter Huanca Shock (27). Κατά τη διάρκεια της νύχτας, στις κατασταλτικές επιχειρήσεις στις γειτονιές Santiago Primero, Rosas Pampa, Santiago Segundo and Villa Ballivian, όπου έγινε χρήση όπλων και χημικών έχασαν τη ζωή τους ο Jose Cortez, ο Carmelo Mamani και ο Efrain Pinto.
Οι συμπλοκές κορυφώνονται την επόμενη μέρα, Κυριακή 12/10, με τους Αymara να αντιστέκονται σε μια πόλη που έχει κατακλυστεί από ένοπλους στρατιώτες, τανκς και πολυβόλα και ο αέρας είναι δηλητηριασμένος από τα δακρυγόνα. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι τραυματίες που οι δικοί τους προσπαθούν μέσα από τα πυρά να τους μεταφέρουν σε νοσοκομεία και ο μοναδικός ραδιοφωνικός σταθμός που μεταδίδει τα γεγονότα πολιορκείται από το στρατό. Οργισμένοι κάτοικοι της πόλης δηλώνουν πως πρόκειται για εμφύλιο πόλεμο και κατευθύνονται σε σπίτια αστυνομικών για να εκδικηθούν. Στις συγκρούσεις του διημέρου δολοφονήθηκαν συνολικά 29 εξεγερμένοι και τραυματίστηκαν εκατοντάδες. Νεκρός είναι και ένας στρατιώτης.
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 13/10, ο πρόεδρος Λοσάδα ανακοινώνει την αναστολή της συμφωνίας εξαγωγής του αερίου μέχρι το Δεκέμβρη. Αλλά τώρα, κανείς δεν αρκείται σ'αυτό. Ύστερα από 48 ώρες θανάτου και αντίστασης των φτωχών στο Ελ Αλτο, το πρωί της 13ης Οκτώβρη, χιλιάδες κάτοικοι των γειτονικών περιοχών στο οροπέδιο, και άλλοι κοκαλέρος, αγρότες και εργάτες που έρχονται από τα ανατολικά, οπλισμένοι με πέτρες, λοστούς και ό,τι άλλο βρίσκουν, κατακλύζουν τους λόφους γύρω από τη Λα Παζ και έρχονται αντιμέτωποι με το στρατό. Στον αυτοκινητόδρομο των 12 χλμ που συνδέει την πρωτεύουσα με το Ελ Αλτο υπάρχουν οδοφράγματα και φωτιές και σποραδικά ακούγονται πυροβολισμοί. Οι συγκεντρωμένοι αποφασίζουν να κατευθυνθούν προς το κέντρο της πόλης, με στόχο την προεδρική κατοικία και τον ίδιο τον Λοσάδα. Παράλληλα το μπλόκο της Λα Παζ που διαρκεί ήδη 5 ημέρες ενισχύεται, ενώ έχει κοπεί και η πρόσβαση στο αεροδρόμιο. Από τις περιοχές Viacha και Oruro εκατοντάδες κόσμου κατευθύνονται προς το Ελ Αλτο για να ενισχύσουν τους εξεγερμένους. Στην πλατεία San Francisco στο κέντρο της Λα Παζ ένας νέος τραυματίστηκε από σφαίρα και λίγα τετράγωνα πιο πέρα στήνονται οδοφράγματα. Στις κινητοποιήσεις μπαίνουν και οι κοκαλέρος του Chapare στην κεντρική Βολιβία, που μέχρι στιγμής δεν είχαν συμμετάσχει παρά ελάχιστα στους αποκλεισμούς, σε αντίθεση με εκείνους του Yungas κοντά στη Λα Παζ, και αναφέρονται κινήσεις στο νότο και τα ανατολικά, όπου κόσμος βγαίνει στους δρόμους, με σύνθημα την παραίτηση της κυβέρνησης.
Ο Λοσάδα καλεί την εθνοφρουρά για την προστασία της κυβέρνησης και στρατεύματα από όλη τη χώρα κατευθύνονται προς τη Λα Παζ, ενώ οι ιθαγενείς αγρότες του Achacachi και δέκα χιλιάδες κάτοικοι του Oruro βιάζονται να φτάσουν επίσης στην πρωτεύουσα, χίλιοι μεταλλωρύχοι από το Huanuni, οπλισμένοι με δυναμίτη βρίσκονται στα προάστια, και στην Cochabamba και τα ανατολικά σημειώνονται συγκρούσεις μεταξύ εξεγερμένων που πετούν πέτρες με τους πάνοπλους στρατιώτες και αστυνομικούς. το State Department και ο ΟΑS (οργανισμός αμερικάνικων κρατών) ανακοινώνει ότι θα στηρίξει τον Λοσάδα και ο ίδιος μιλάει για απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του, δηλώνοντας πως δεν παραιτείται.
Οι κάτοικοι της Λα Παζ ενώνονται με τους διαδηλωτές που καταφτάνουν από τα μπλόκα και τις γύρω περιοχές. Οι βόρεις, ανατολικές και δυτικές γειτονιές της πόλης είναι στα χέρια των εξεγερμένων και ο στρατός ελέγχει μόνο το νότιο τμήμα της πρωτεύουσας. Το πλήθος προχωρά προς το κυβερνητικό μέγαρο μέσα από συνεχείς συγκρούσεις που αφήνουν δεκάδες τραυματίες. Αναφέρονται τρία παιδιά νεκρά από ασφυξία και ένας νεκρός στην Santa Cruz από σφαίρα στο κεφάλι. Οι διαδηλωτές υπερισχύουν προσωρινά των κατασταλτικών δυνάμεων και απωθώντας τους πλησιάζουν στην πλατεία Μουρίγιο και το κυβερνητικό μέγαρο που φρουρείται από ειδικές δυνάμεις. Πληροφορίες μιλούν για τρεις ακόμα νεκρούς στα προάστια. Στις 8 το βράδυ της 13ης Οκτώβρη, εξαπολύεται επίθεση χιλιάδων στρατιωτών με 8 τανκς που τελικά ελέγχουν την πλατεία Μουρίγιο και ανακαταλαμβάνουν σταδιακά την πόλη. Διαδηλωτές πετούν πέτρες και καταστρέφουν δημόσια κτίρια και τράπεζες και πυρπολούν τα γραφεία του MNR, του Επαναστατικού Εθνικιστικού Κινήματος, του Λοσάδα.
14/10. Η πρωτεύουσα έχει παραλύσει από τη γενική απεργία αλλά και την κατοχή από το στρατό και την αστυνομία. Σημειώνονται διαδηλώσεις χωρίς να συνοδεύονται από συμπλοκές. Στην υπόλοιπη χώρα, τα μπλόκα και οι συγκρούσεις συνεχίζονται, όπως στο Ποτοσί και το Τσαπάρε. Ειδικά στην Cochabamba η αστυνομία κάνει χρήση χημικών και πλαστικών σφαιρών για να διαλύσει το πλήθος. Τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μιλούν για 14 νεκρούς μόνο στις συγκρούσεις της Δευτέρας 13/10 στη Λα Παζ. Υπολογίζεται επίσης ότι από τις 8 Οκτώβρη μέχρι σήμερα οι νεκροί είναι 70. Ανάμεσά τους, 15 στρατιώτες που εκτελέστηκαν στο Ελ Αλτο επειδή αρνήθηκαν να υπακούσουν σε εντολές και να πυροβολήσουν τους εξεγερμένους. Στη Λα Παζ γίνονται συλλήψεις από κουκουλοφόρους. Ανάμεσα στους συλληφθέντες και η αναρχοφεμινίστρια Μαρία Γκαλίντο της ομάδας Mujeres Creando.
15/10: (από athens indymedia): Χιλιάδες κάτοικοι του Ελ Άλτο πορεύονται προς το κέντρο της Λα Πας. Στην πόλη κατευθύνονται μεγάλες πορείες και από άλλες περιοχές της χώρας. 2.500 χιλιάδες μεταλλωρύχοι από την επαρχία Huanuni είχαν φτάσει σε απόσταση 100 χλμ. από την Λα Πας, στην περιοχή Patacamaya όταν δέχθηκαν επίθεση με αληθινά πυρά από στρατιωτικό ελικόπτερο. Ο στρατός κατέλαβε τα φορτηγά των μεταλλωρύχων, έσκασε τα λάστιχα τους και λεηλάτησε τις προμήθειες τους. Οι μεταλλωρύχοι απάντησαν με δυναμίτες, απωθώντας τις στρατιωτικές δυνάμεις. Δύο μεταλλωρύχοι, οι Gregorio Ramνrez και Zenοn Arνas, της κοοπερατίβας La Salvadora σκοτώθηκαν από τις σφαίρες, και 14 τραυματίστηκαν και έχουν μεταφερθεί σε τοπικό νοσοκομείο. Κάποιοι είναι σοβαρά. Οι νεκροί έχουν θαφτεί δίπλα στο δρόμο... Η κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψει στους εργάτες και τους αγρότες να φτάσουν στη Λα Πας.
Τα μπλόκα και η γενική απεργία συνεχίζονται. Στο Ελ Αλτο, ο στρατός εξακολουθεί να επιβάλει καθεστώς κατοχής και οι εξεγερμένοι οργανώνουν την άμυνά τους. Στην Κοτσαμπάμπα ο κόσμος αντιστέκεται με ξύλα, πέτρες και σφεντόνες. Στήνουν οδοφράγματα και τη νύχτα σκάβουν χαντάκια για να αποτρέψουν την διέλευση των τάνκς.
Στρατιώτες επενέβησαν στις κεραίες αναμετάδοσης των μέσων επικοινωνίας Cadena A και de Radio Televisiσn Popular. Το κανάλι Pio XII του ράδιο Erbol σώπασε καθώς στρατιώτες έριξαν τις κεραίες. Το πρωί ασφαλίτες κατέσχεσαν όλα τα αντίτυπα της έκδοσης των περιοδικών El Diario και Pulso, που ζητούσαν την παραίτηση του προέδρου. Ο Λοσάδα προτείνει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το φυσικό αέριο. Την ίδια ώρα, πραγματοποιείται στη Λα Πας μεγάλη διαδήλωση. Στην κεντρική πλατεία Σ.Φρανσίσκο βρίσκονται χιλιάδες αγρότες από το νότο, Aymara απο το Ατσακάτσι, μεταλλωρύχοι και φοιτητές.
16/10 -
Οι νεκροί από τις συγκρούσεις έχουν ξεπεράσει τους 70.250.000 ιθαγενείς, αγρότες, εργάτες κ.α. έχουν καταλάβει με τη διαδήλωσή τους τη Λα Πας και ζητούν ... το κεφάλι του προέδρου! με το σύνθημα "Goni, cabrσn, te espera el paredσn"..."Γκόνι, μαλάκα, σε περιμένει εκτέλεση". Σε αντίθεση με τις προηγούμενες μέρες και ενώ ούτε η στρατιωτική βία ούτε οι εξαγγελίες περί παγώματος της συμφωνίας για το φυσικό αέριο και η πρόταση δημοψηφίσματος κατάφεραν να θάψουν την εξέγερση, η μεσαία τάξη συντάσσεται πλέον με το αίτημα της πτώσης της κυβέρνησης Λοσάδα. Στις πόλεις Λα Πας, Κοτσαμπάμπα, Ταρίχα, Σούκρε, Σάντα Κρους 750 άνθρωποι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας μέχρι να πέσει η κυβέρνηση. Η κίνηση αυτή χαρακτηρίζεται ως μέσο πίεσης που έχει αφετηρία τη μεσαία τάξη, η οποία εκφράζει πλέον το αίτημα για μια "εναλλακτική" λύση που θα θέσει τέλος στο... χάος. Σε όλη τη χώρα υπάρχουν 37 μπλόκα.
17/10. Οι υπουργοί της κυβέρνησης Λοσάδα παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλο, καθώς οι ώρες του καθεστώτος είναι μετρημένες και κανείς δεν θέλει να μοιραστεί την τύχη του προέδρου. Έχει ήδη προηγηθεί από το βράδυ της 16/10 συνάντηση του πρεσβευτή των ΗΠΑ με τον βολιβιανό αντιπρόεδρο Κάρλος Μέσα
(ο οποίος, καιροσκόπος ως καλός πολιτικός, έχει ασκήσει μια μετριοπαθή κριτική στο Λοσάδα για τη σφαγή στο Ελ Αλτο εδώ και μέρες) και μεθοδεύεται η αντικατάσταση του προέδρου. Τελικά ο Λοσάδα θα παραιτηθεί αργά το βράδυ και θα εγκαταλείψει τη χώρα με ελικόπτερο που τον οδηγεί στο Μαιάμι των ΗΠΑ. Ο Κάρλος Μέσα αναλαμβάνει την προεδρία και απευθύνει έκκληση προς τον Εβο Μοράλες - σοσιαλιστή ηγέτη/βουλευτή του MAS που αναδείχτηκε ως συνδικαλιστής, εκπρόσωπος των καλλιεργητών κόκας και υπήρξε αντίπαλος του Λοσάδα στις προεδρικές εκλογές του 2002- για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας. (Να σημειωθεί ότι ο Μοράλες έχει δεχτεί σφοδρή κριτική από το κίνημα για τη χαλαρή παρουσία του στην εξέγερση κατά της πώλησης του αερίου και για την έλλειψη κινητοποίησης των κοκαλέρος του Chapare, οι οποίοι στην ουσία βγήκαν στους δρόμους μετά τη στρατιωτική καταστολή στο Ελ Αλτο). Το ίδιο βράδυ σε ραδιοφωνικές δηλώσεις ο Μοράλες δήλωσε πως το κόμμα του -ΜΑS- δεν θα συμμετάσχει σε μια τέτοια κυβέρνηση.Όλη την ημέρα που κατέληξε με την παραίτηση, χιλιάδες κόσμου κατέκλυσαν τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, μαζί με εκείνους που κατεβαίνουν από το Ελ Αλτο και το Γιούνγκας. Το πλήθος υποδέχεται με επευφημίες τους μεταλλωρύχους που δύο μέρες πριν δέχτηκαν την επίθεση του στρατού και τώρα φτάνουν επιτέλους στην Λα Πας. Ενόψει της συνεδρίασης του κογκρέσου που θα χειριστεί την παραίτηση και την αλλαγή προέδρου, τα τανκς περιφρουρούν τα κυβερνητικά κτίρια από τους διαδηλωτές και στη χώρα φτάνει ομάδα βορειοαμερικανών στρατιωτικών για να ελέγξει την κατάσταση. Ο στρατός κινητοποιείται για να μπορέσουν οι βουλευτές που θα συμμετάσχουν στη συνεδρίαση να περάσουν από τα μπλόκα και οι συγκρούσεις αναζωπυρώνονται.
Μετά την παραίτηση επικρατεί κλίμα γιορτής στους δρόμους, αλλά η καταστολή συνεχίζεται καθώς χιλιάδες κατευθύνονται προς το αεροδρόμιο του Ελ Αλτο για να "εμποδίσουν το Λοσάδα να το σκάσει" και ο στρατός επιτίθεται για να διασφαλίσει την ομαλή διαφυγή του μεν, για να λάβει τέλος η γενικευμένη εξέγερση και να εγκαθιδρυθεί η
τάξη του Μέσα δε.18/10. Ο νέος πρόεδρος Κάρλος Μέσα ζήτησε από το σοσιαλιστικό κόμμα MAS και τον ηγέτη του Εβο Μοράλες εκεχειρία, δεσμευόμενος για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με την πώληση του αερίου. Ο Μοράλες δέχθηκε. Σε άλλες δηλώσεις του ο Μέσα δήλωσε μεταξύ άλλων ότι για τις κοινωνικές αντιδράσεις πάνω στο σχέδιο πώλησης του φυσικού αερίου ευθύνεται ..."η άγνοια και η έλλειψη πληροφόρησης των βολιβιανών"!!! Είπε επίσης πως ο "πόλεμος κατά των ναρκωτικών" θα συνεχιστεί - θα συνεχιστεί δηλαδή η
πολιτική καταστροφής των καλλιεργειών κόκας, η επακόλουθη οικονομικής συντριβή, πολιτισμική καταπίεση και καταστολή των ιθαγενών κοκαλέρος, όπως και η αγαστή συνεργασία με τις ΗΠΑ στον "ναρκοπόλεμο" της Λ.Αμερικής.19 Οκτώβρη 2003
βολιβίας, αργεντινής, θεσσαλονίκης, αθήνας
H BOΛΙΒΙΑ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
H Boλιβία στουςδρόμους12-13/2/03. 21 νεκροί και πολλές δεκάδες τραυματίες από τις συγκρούσεις πολιτών και αστυνομικών με στρατιώτες στη Βολιβία με αφορμή τη φορολόγηση των μισθών 750.000 δημοσίων υπαλλήλων.
Κάλεσμα για γενική απεργία απηύθυνε η Ομοσπονδία Εργατικών Ενώσεων της Βολιβίας (COB) μετά τις βίαιες συγκρούσεις που σημειώθηκαν την Τετάρτη 12/2 στο κέντρο της πρωτεύουσας Λα Παζ μεταξύ αστυνομικών και στρατιωτών που είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 18 άνθρωποι και τουλάχιστον άλλοι 50 να τραυματιστούν. Με την πρόταση αυτή συντάχθηκαν ήδη ο ηγέτης της αντιπολίτευσης και του συνδικάτου των παραγωγών φύλλων κόκας (κοκαλέρος), Εβο Μοράλες, καθώς και η πανίσχυρη οργάνωση των επαγγελματιών οδηγών. Η Συνομοσπονδία Ιδιωτικών Επιχειρήσεων (CEPB) επέκρινε δριμύτατα την κυβέρνηση, εκτιμώντας ότι το οικονομικό μέτρο που προσπάθησε να εφαρμόσει, και το οποίο στάθηκε αφορμή για τις ταραχές, θα βύθιζε τη χώρα σε οικονομική ύφεση μειώνοντας την αγοραστική δύναμη 750.000 υπαλλήλων! Οι αστυνομικοί, που πραγματοποιούσαν συλλαλητήριο διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση της κυβέρνησης της χώρας να επιβάλλει φόρο της τάξης του 12% στους μισθούς 750.000 υπαλλήλων προκειμένου να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμα από το 8% στο 5%, συγκρούστηκαν με στρατιώτες οι οποίοι είχαν κληθεί να προστατεύσουν το προεδρικό μέγαρο. Οι ταραχές ξέσπασαν όταν οι στρατιώτες δέχτηκαν επίθεση με δακρυγόνα και απάντησαν ανοίγοντας πυρ εναντίον των συγκεντρωμένων, οι οποίοι με τη σειρά τους ανταπέδωσαν τα πυρά! Μεταξύ των νεκρών υπάρχουν εννέα αστυνομικοί καθώς και πολίτες που βρέθηκαν μέσα στα διασταυρούμενα πυρά. Μέσα στη σύγχυση που επικράτησε, ομάδες νεαρών από φτωχικές συνοικίες της πρωτεύουσας πυρπόλησαν την έδρα της αντιπροεδρίας της χώρας και το κτίριο του υπουργείου Εργασίας. Προτού γίνει γνωστός ο συνολικός αριθμός των θυμάτων, ο πρόεδρος Γκονσάλο Σάντσες δε Λοσάντα ανακοίνωσε σε μήνυμα του προς το λαό ότι αποσύρει το μέτρο φορολόγησης των μισθών ''προκειμένου να ξαναρχίσει ένας νέος διάλογος, ειλικρινής και αδελφικός, μεταξύ όλων των Βολιβιανών''. Στις 13 Φεβρουαρίου 2003 πλήθη κατέβηκαν στους δρόμους της La Paz απαιτώντας την παραίτηση της κυβέρνησης. Καπνοί συνεχίζουν να βγαίνουν από διάφορα κτίρια... Και τα ΜΜΕ μιλάνε για βανδαλισμούς συμβουλεύοντας τον κόσμο να μην βγαίνει στους δρόμους. Από το πρωί στην πλατεία San Fransisco συγκεντρώθηκαν εργάτες, φοιτητές, συνταξιούχοι, αγρότες και γενικότερα όλος ο κόσμος. Υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Τρεις τραυματίστηκαν από σφαίρες. Η πόλη είναι στρατοκρατούμενη, υπάρχουν στρατεύματα και τανκς, καθώς και ελεύθεροι σκοπευτές... Όταν μία ομάδα νέων προσπάθησε να προχωρήσει προς την μεριά των στρατιωτών σε ένα σημείο που δεν υπήρχαν τάνκς, έπεσαν τα πρώτα δακρυγόνα και οι πρώτοι τραυματίες από σφαίρες. Άρχισαν να φτάνουν τα πρώτα ασθενοφόρα για να παραλάβουν τους τραυματίες και οι ελεύθεροι σκοπευτές στράφηκαν εναντίον του ενός ασθενοφόρου. Ένας γιατρός και μία νοσοκόμα έπεσαν νεκροί στην προσπάθεια τους να μεταφέρουν τους τραυματίες. Ο κόσμος σκορπίστηκε στους δρόμους του κέντρου της πόλης. Έγιναν λεηλασίες κυρίως σε τράπεζες και κρατικά κτίρια. Στην ατμόσφαιρα υπήρχε ένταση και φόβος λόγω των ελεύθερων σκοπευτών... http://argentina.indymedia.org/news/2003/02/82341.php http://bolivia.indymedia.org/
ΓΕΝΑΡΗΣ 2003 / ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΕΣ ΚΟΚΑΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Από τις 14 Γενάρη, χιλιάδες διαδηλωτές, καλλιεργητές κόκας, με κορμούς δέντρων και βράχους απέκλεισαν τον κεντρικό αυτοκινητόδρομο της χώρας που μετατράπηκε σε πραγματικό πεδίο μάχης, όταν ξέσπασαν βίαιες συγκρούσεις με το στρατό και την αστυνομία, με επίκεντρο την περιοχή του Chapare. Δεκαέξι διαδηλωτές έχουν χάσει τη ζωή τους, εκατοντάδες είναι οι τραυματίες και περισσότερα από 1.000 άτομα έχουν συλληφθεί από το στρατό. Νεκροί είναι και δύο στρατιώτες που συμμετείχαν στις κατασταλτικές επιχειρήσεις. Οι διαδηλωτές δηλώνουν ότι δεν θα υποχωρήσουν αν η κυβέρνηση δεν αποδεχτεί ένα σύνολο αιτημάτων που θέτουν για να εξαλειφτεί η φτώχια που μαστίζει τον πληθυσμό. Τα αιτήματα περιλαμβάνουν την άμεση αποχώρηση των στρατιωτών και την
Την Κυριακή 26/1 η κυβέρνηση της Βολιβίας αποφάσισε να αρχίσει συνομιλίες με τους καλλιεργητές κόκας. Ο πρόεδρος Gonzalo Sanchez de Lozada δεν αναφέρθηκε πάντως σε κατάπαυση του πυρός, ούτε μίλησε για πιθανή αποχώρηση των χιλιάδων στρατιωτών που περιπολούν στον αυτοκινητόδρομο και απομακρύνουν τα οδοφράγματα. Η κυβέρνηση εκτιμά ότι ο αποκλεισμός μέχρι στιγμής έχει προκαλέσει ζημία 80 εκατ. δολαρίων.
(από το Associated Press)
Φωτογραφίες από το
indymedia Αργεντινής: 1 / 2 / 3 / 4
ΒΟΛΙΒΙΑ - Ένα βήμα πριν από την εξέγερση
Juventudes Libertarias, 6 Φλεβάρη 2002
Ένας θάνατος την εβδομάδα, ένας τραυματίας την ημέρα, δεκάδες μαρτυρίες για βασανιστήρια, δεκάδες διωκόμενοι συνδικαλιστές, εκατό πολιτικοί κρατούμενοι, κλείσιμο των ραδιοφωνικών σταθμών που έχουν σχέση με κοινωνικά και συνδικαλιστικά κινήματα. Μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες, αυτή είναι η ισορροπία του καθεστώτος, πιο στυγνό απ' ότι υπήρξε κάθε άλλη φορά μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας πριν από 20 χρόνια.
Η απόχρωση αυτών των ημερών συμπληρώνεται από τις επιθέσεις των ΜΜΕ που εγκληματοποιούν κάθε κοινωνική διαμαρτυρία, ενορχηστρώνοντας το οικονομικό και πολιτικό κοινωνικό σύστημα που επιβάλλει το κράτος. Τα πάντα βρίσκονται κάτω από την εξουσία του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού, αυτού που διεξάγει μια αρπακτική επιδρομή για την γεωπολιτική κυριαρχία, και συγκρούεται με την κινητοποιημένη οργή του Βολιβιανού προλεταριάτου.
Η εργατική τάξη, η οποία βρίσκεται σε ανάκαμψη από το 2000, προοδευτικά ενισχύει την ενότητά της και ξεκαθαρίζει τους στόχους της. Αν και η ανεκδιήγητη γραφειοκρατία δεν παρέκκλινε ούτε στιγμή από τις σοβινιστικές και συνδιαλλακτικές θέσεις της, η αποφασιστικότητα των εργατικών μαζών ανάγκασε τους συνδικαλιστές ηγέτες να συμμετάσχουν σ' αυτούς τους αγώνες, τους πιο ριζοσπαστικούς από ποτέ, όπου η εργατική τάξη απελευθερώνει η ίδια τον εαυτό της στη Βολιβία.
Το προλεταριάτο, αντιμέτωπο με τη βία του Κράτους και του Κεφάλαιου, υπερασπίζεται τον εαυτό του. Τον τελευταίο μήνα τρεις στρατιώτες και ένας αστυνομικός σκοτώθηκαν στο Chapare, ενώ στο Sucre οφειλέτες που αντιστέκονται στις κατασχέσεις έριξαν βενζίνη σε μια διμοιρία αστυνομικών και τους έβαλαν φωτιά. Στην περιοχή του Pocitos, χιλιάδες συνοριακοί εργάτες έτρεψαν σε φυγή μια ομάδα επίλεκτων αστυνομικών και έκαψαν το φυλάκιο στα σύνορα με την Αργεντινή. Τέλος, στις 2 Φλεβάρη, μια πορεία χιλιάδων εργατών, καλλιεργητών κόκας, φοιτητών, οφειλετών, δασκάλων, εργαζομένων στην υγεία και την ύδρευση, και εργατών χωρίς σύνταξη κατέληξε στο αστυνομικό τμήμα
της πόλης Cochabamba, ρίχνοντας πέτρες, βεγγαλικά και μπογιά. Η πορεία ήταν μια διαμαρτυρία για την σκληρή καταστολή που ασκούν οι επίλεκτες δυνάμεις -οι 'dalamatas'- , οι οποίες κατηγορούνται για βασανιστήρια σε πολιτικούς κρατούμενους με ηλεκτροσόκ στα ούλα. Τελικά μια ομάδα νέων με μαύρα ρούχα πέταξε μία αυτοσχέδια βόμβα τραυματίζοντας πέντε αστυνομικούς, ανάμεσά τους και έναν ανώτατο αξιωματικό.Τις τελευταίες δύο εβδομάδες η Cochabamba έχει γίνει το επίκεντρο των διαδηλώσεων, με χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους να στήνουν οδοφράγματα, να ανάβουν φωτιές, να πυρπολούν αυτοκίνητα και σε ορισμένες περιπτώσεις να επιτίθενται σε πολυτελή καταστήματα. Επίθεση έγινε και ενάντια στο κτήριο των δικαστηρίων, όπου οι διαδηλωτές τοποθέτησαν συρματοπλέγματα και έριξαν γυαλιά για να εμποδίσουν τη δίοδο στην αστυνομία, η οποία όταν τελικά έφτασε συνέλαβε ακόμα και παιδιά 11 χρονών κάνοντας χρήση όπλων. Το τελευταίο αυτό γεγονός έγινε κυνικά αποδεκτό από τον υπουργό της κυβέρνησης, που το δικαιολόγησε λέγοντας πως είχαν
τελειώσει οι προμήθειες δακρυγόνων.Το κοινωνικό κίνημα στην Cochabamba, που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από καλλιεργητές κόκας, ζητά την κατάργηση του κοινοβουλίου και το σχηματισμό λαϊκής συνέλευσης. Οι ταραχές ξέσπασαν μετά την αποπομπή από το κοινοβούλιο του αγρότη Evo Morales, του συνδικαλιστή ηγέτη των παραγωγών κόκας. Οι ονομαζόμενοι cocaleros είναι διάσπαρτοι σε όλη την περιοχή του Chapere και ασχολούνται με την καλλιέργεια φύλλων κόκας. Πρόσφατα, η κυβέρνηση κήρυξε παράνομη την αγορά και την πώλησή τους, καταδικάζοντας 35.000 οικογένειες στην πείνα. Κι όλα αυτά με τις οδηγίες της Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο του ψευτο-πολέμου κατά των ναρκωτικών.
Η κόκα, παραδοσιακά, χρησιμοποιείται για περισσότερο από χίλια χρόνια, ενώ και σήμερα μεγάλα τμήματα των ιθαγενών και των mestizo κάνουν χρήση της κόκας μόνιμα, ως μέρος της κουλτούρας τους. Γι' αυτό το λόγο το κίνημα των καλλιεργητών κόκας λέει πως αυτή η εκστρατεία στοχεύει στην απόσπαση και την εμπορευματοποίηση της κόκας, σε μια πολιτισμική γενοκτονία, και όχι μόνο από ανθρωπιστικής πλευράς. Έτσι οι δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας δολοφόνησαν, μόνο σ' αυτή την περιοχή, περισσότερους από ογδόντα καλλιεργητές κόκας, πυροβόλησαν και βασάνισαν εκατοντάδες άλλους, λεηλάτησαν και έκαψαν ολόκληρες πόλεις.
Η πραγματική πρόθεση του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού που χρηματοδοτεί αυτή την εκστρατεία είναι ο έλεγχος των περιοχών της Αμαζονίας και των Άνδεων, ως μέρος της ευρύτερης στρατηγικής για την εξουδετέρωση κάθε κοινωνικής αντίστασης στην περιοχή.
Η σθεναρή αντίσταση του κινήματος των cocaleros εξηγείται κατά ένα μέρος από την πρακτική της ευέλικτης οργάνωσής του, η οποία βασίζεται στις οριζόντιες κοινοτικές παραδόσεις των ayllu και ayni, που διαθέτουν την παράδοση της αυτοδιαχείρισης.
Παρόμοια μορφή οργάνωσης έχει αναπτυχθεί και από τους ιθαγενείς των υψίπεδων που προστέθηκαν αυτή την εβδομάδα στις κινητοποιήσεις, αποκλείοντας δρόμους μαζί με αγρότες από άλλες περιοχές και απαιτώντας, ανάμεσα σε άλλα, και την εκδίωξη από τη χώρα της εταιρίας ENRON.
Σε διαφορετικό βαθμό η καθεμία, σχεδόν όλες οι οδικές αρτηρίες που χρησιμοποιούνται για μεταφορές στη Βολιβία φαίνεται να είναι αποκλεισμένες. Ωστόσο στρατιώτες ανοίγουν το μεγαλύτερο μέρος τους ως το μεσημέρι, αλλά μόνο για λίγο αφού σύντομα ξανα-αποκλείονται. Η σημασία της διακοπής της κυκλοφορίας δεν έγκειται στη μονιμότητα των οδοφραγμάτων αλλά στη δυσπιστία που επιφέρει στο να ταξιδεύει κανείς οδικώς.
Πολλές αγροτικές οργανώσεις και οι οργανώσεις των ιθαγενών προειδοποιούν πως η μάχη για τη γη θα είναι πολύ σοβαρότερη απ' αυτήν της κόκας, καθώς οι νέες μεταρρυθμίσεις του Συντάγματος του Κράτους θα ευνοήσουν τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης στα ανατολικά.
Το κοινωνικό κίνημα που συμμετέχει στον αγώνα περιλαμβάνει πολλούς τομείς -πριν από τέσσερις ημέρες ακόμα και οι αστυνομικοί της Santa Cruz ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας δελτία τροφίμων- και παρόλο που δεν δρα με προμελετημένο και συντονισμένο τρόπο, η αλληλεγγύη ανάμεσα στους διαφορετικούς τομείς είναι σταθερή και περιθωριοποιεί την κυβέρνηση και την πίστη στην αστική δημοκρατία.
Η κυβέρνηση του προέδρου Quiroga είναι ένα πτώμα που συνεχίζει να κυβερνά χάρη στη στήριξη της Αμερικάνικης πρεσβείας. Η ίδια η ύπαρξή της είναι ένα παράδοξο, σε μια χώρα συγκλονισμένη και με τόσο μεγάλη παράδοση πραξικοπημάτων. Είναι ένα σημείο των καιρών που ζει η Λατινική Αμερική κάτω από τον καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό ζυγό.
(...*)
Πρέπει να υπερνικηθούν οι γραφειοκρατίες, αλλιώς θα γίνουμε θύματα της καπιταλιστικής κρίσης που φαίνεται στον ορίζοντα, και της οποίας τις συνέπειες έχουμε ήδη νοιώσει. Μόνο η κοινωνική επανάσταση και η οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας μπορεί να προσφέρει ένα μέλλον στους εργάτες που αγωνίζονται, όχι μόνο για την επίλυση των άμεσων προβλημάτων τους αλλά και για τη δημιουργία ενός αυτοδιευθυνόμενου, οριζόντιου, ελευθεριακού κομμουνιστικού μέλλοντος.
Ο κοινωνικός αγώνας που αναπτύσσεται στη Βολιβία είναι μέρος του ίδιου ταξικού πολέμου που, ιστορικά, το προλεταριάτο στρέφει απέναντι στο κεφάλαιο και το κράτος. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να αναγνωριστεί στους αγώνες που θα απελευθερώσουν τους Βολιβιανούς εργάτες, και αυτοί οι αγώνες να ενισχυθούν με διεθνιστικές κινήσεις ανάλογες των περιστάσεων.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΣ, ΑΥΤΟΔΙΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ, ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΣ Ή ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ.
6 Φλεβάρη 2002
Juventudes Libertarias, Βολιβία
jjll_bolivia@nodo50.org www.nodo50.0rg/jjll.bolivia/jjll/jjll.index
*Εδώ απουσιάζει μια παράγραφος γιατί δεν βγάζαμε νόημα στη μετάφραση