Oνομάζομαι Γιάννης Χαλκιάς Χατζηγιαννάκης και έχω κατηγορηθεί για εμπρησμό των γραφείων της φασιστικής Χρυσής Αυγής και του υποκαταστήματος της εθνικής τράπεζας στην Σόλωνος το 2006.

Η δίκη μου ήταν να γίνει σήμερα (σ. 15/4/08) στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Η δίκη μου πήρε αναβολή για τις 12 Φλεβάρη του 2009.

Αναφέρω μερικά στοιχεία για την υπόθεσή μου καθώς και το ιδιαίτερο καθεστώς εξορίας που μου έχει υποβάλει το ελληνικό κράτος.

Το κατηγορητήριο για εμπρησμούς των γραφείων της φασιστικής Χρυσής Αυγής και της εθνικής τράπεζας στη Σόλωνος στηρίζεται σε κατασκευασμένες μαρτυρίες που οι μπάτσοι συνέταξαν και παρουσίασαν, καθώς οι βασικοί μάρτυρες κατηγορίας που έφεραν στο δικαστήριο είναι όλοι μετανάστες, μερικοί από αυτούς τοξικομανείς και πόρνες, οι οποίοι/ες, όπως οι ίδιοι/ες ομολόγησαν στου δικηγόρους μου, εκβιάστηκαν με απέλαση εάν δεν στήριζαν τις κατηγορίες – καταθέσεις που οι μπάτσοι συνέταξαν και τους έβαλαν να υπογράψουν.

Οι ίδιοι είπαν στους δικηγόρους μου ότι εφόσον δεν έχουν κίνδυνο να απελαθούν αποσύρουν τις κατηγορίες που υπέγραψαν, και βασικός μάρτυρας κατηγορίας παραμένει ένας αστυνομικός που έμενε απέναντι από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής, ονόματι Μαυροκουκούλας.

Η δίκη πήρε αναβολή, όπως είπα, για του χρόνου, στις 12 Φλεβάρη, αλλά η ιδιότυπη εξορία μου παραμένει.

Όταν είχα συλληφθεί, ο εισαγγελέας αποφάσισε να μην προφυλακιστώ λόγω μη επαρκών στοιχείων λόγω του ακλόνητου άλλοθι που είχα (βρισκόμουν στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Κρήτη, την περίοδο που έγιναν οι εμπρησμοί), αλλά λόγω της πολιτικής μου δράσης σαν κομμουνιστή μού επέβαλε μια εξοντωτική για μένα μεταχείριση, που όμοιά της δεν έχει επιβληθεί ποτέ σε κατηγορούμενο για πολιτική δράση από την πτώση της χούντας το 1974.

Συγκεκριμένα, η απόφαση τότε έλεγε:

Να φύγω από την Αθήνα, μόνιμο τόπο διαμονής μου τα τελευταία χρόνια, και αναγκαστικά να μείνω στην Κρήτη, ταυτόχρονα με απαγόρευση έστω και ολιγόλεπτης επίσκεψης στο νομό Αττικής και την πόλη της Αθήνας.

Να μην φύγω από το νησί της Κρήτης όσο οι όροι μού επέβαλαν και να παρουσιάζομαι τέσσερις (4) φορές το μήνα στην ασφάλεια Ηρακλείου, πόλης που δήλωσα ως κατοικία μου για όσο κρατούσε η φασιστική εξορία.

Απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.

Επίσης μου επέβαλε 5.000 ευρώ σαν εγγύηση.

Αν κάποια από τις αποφάσεις αυτές δεν τηρούσα, αυτόματα θα κρινόμουν προφυλακιστέος.

Αυτά είχαν γίνει τότε.

Σήμερα ο εισαγγελέας μαζί με την αναβολή της δίκης αποφάσισε:

Να συνεχιστεί η εξορία μου στην Κρήτη και η απαγόρευση διαμονής μου στην πόλη της Αθήνας.

Οι παρουσίες μου στην ασφάλεια Ηρακλείου από τέσσερις τον μήνα έπεσαν στην μία (1) παρουσία τον μήνα.

Η εγγύηση επίσης έπεσε από τις 5.000 ευρώ στις 3.000 ευρώ, ενώ εξακολουθεί να ισχύει η απαγόρευση εξόδου μου από τη χώρα.

Μετά και από αυτή τη νέα φασιστική απόφαση εξορίας μου δηλώνω ότι:

Δεν πρόκειται να φύγω από την Αθήνα και σπάω με δική μου απόφαση την απόφαση του δικαστηρίου για την εξορία που μου έχει επιβάλει εδώ και σχεδόν τρία χρόνια.

Δεν αποδέχομαι καμία κατηγορία για ό,τι κατηγορούμαι.

Δηλώνω ότι δέχομαι στήριξη αλληλεγγύης και συμπαράστασης στο πρόσωπό μου και επιθυμώ να γίνει η υπόθεσή μου ευρύτερα γνωστή από όσους/ες νιώθουν αλληλέγγυοι/ες στο πρόσωπό μου.

Η φασιστικού τύπου εξορία που μου έχει επιβάλει το ελληνικό κράτος και η “δικαιοσύνη” του θυμίζουν πρακτικές όχι μόνο φασιστικών καθεστώτων και δικτατοριών, αλλά και πρακτικές που μόνο στις αμερικάνικες ταινίες σχετικές με την “άγρια δύση” έχουμε δει, όπου νόμος είναι ο κατά τόπους σερίφης.

Σαν κομμουνιστής λοιπόν και πολιτικός κατηγορούμενος, δεν υποτάσσομαι σε αυτή τη νέα φασιστική απόφαση του δικαστηρίου και προκαλώ το νόμο τους:

Ελάτε να με πιάσετε!

ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ !

με συντροφικούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Γιάννης Χαλκιάς Χατζηγιαννάκης