Παρέμβαση αντιπληροφόρησης πραγματοποίησαν αναρχικοί και αντιεξουσιαστές στην Κόρινθο, την πόλη όπου στις 3 Απρίλη σκοτώθηκαν έξι εργάτες και άλλοι τρεις τραυματίστηκαν από ισχυρή έκρηξη φιαλών ασετιλίνης και οξυγόνου την ώρα της δουλειάς στο τμήμα συγκολλήσεων του εργοαστάσιου ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΑ ΚΟΡΙΝΘΟΥ Α.Ε.

Περίπου 40 σύντροφοι/ισσες από την Αθήνα, την Πάτρα και την Κόρινθο συγκεντρώθηκαν στις 12μ.μ στην πλ. Περιβολάκι στο κέντρο της πόλης (όπου παράλληλα διεξαγόταν συγκέντρωση από μέλη του ΠΑΜΕ) και ακολουθούμενοι από μερικούς μπάτσους πέρασαν από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης που λόγω της ώρας και της ημέρας ήταν γεμάτοι από κόσμο, μοιράζοντας προκηρύξεις, κολλώντας αφίσσες, πετώντας τρικάκια,. γράφοντας συνθήματα με σπρέυ.

Πέρα από τους ένστολους που φρουρούσαν το εργοστάσιο συνεχής ήταν και η παρουσία ασφαλιτών που ακολούθησαν τους συντρόφους σε κάθε τους κίνηση στην πόλη, "συνοδεύοντάς" τους τελευταίους που έφυγαν για πολλά χιλιόμετρα έξω από την Κόρινθο.

Κόρινθος, 3 Απρίλη 2003. Στο εργοστάσιο της επιχείρησης ΣΩΛΗΝΟΥΡΓΕΙΑ Α.Ε. εκρήγνυνται φιάλες ασετιλίνης και οξυγόνου με συνέπεια τον θάνατο έξι εργατών και τον τραυματισμό άλλων τριών. Έξι εργάτες δεν γύρισαν στα σπίτια τους μετά τη δουλειά. Έξι εργάτες έχασαν τη ζωή τους γιατί ο καπιταλισμός τούς καταδίκασε σε θάνατο. Έξι εργάτες ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΑΝ.

Οι ανακοινώσεις των αφεντικών του εργοστασίου μίλησαν για ένα "τραγικό εργατικό ατύχημα". Πόσο, αλήθεια, είναι ακριβής ο όρος "εργατικό ατύχημα"; Αυτοί που μιλάνε για "ατυχήματα" σε χώρους εργασίας είναι οι ίδιοι που έχουν επιβάλει εκείνους τους κοινωνικούς όρους ώστε να είναι αναπόφευκτα. Το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς που επιβάλλεται από την εξουσία είναι η προϋπόθεση και ο καταναγκαστικός όρος για την επιβίωση ενός ανθρώπου, και είναι αυτό που φέρει την αποκλειστική ευθύνη για το θάνατο αυτών των έξι εργατών, αλλά και χιλιάδων άλλων σ' ολόκληρη τη γη. Η ίδια η φύση της εργασίας είναι δολοφονική. Αυτό το γνωρίζουν οι ντόπιοι και κυρίως οι μετανάστες προλετάριοι, που χρησιμοποιούνται ως "φθηνό εργατικό δυναμικό" και δουλεύουν κάτω από το καθεστώς της "μαύρης εργασίας" εξαιτίας του οποίου δεν μπορούν ούτε καν να καταγγείλουν οτιδήποτε τους συμβαίνει κατά τη διάρκεια της εργασίας τους. Το "θαύμα της αναπτυγμένης ελλάδας" που προετοιμάζεται για την Ολυμπιάδα του 2004 έχει τη βάση του πάνω στην άγρια εκμετάλλευση των μεταναστών.

Η εργασία εμπεριέχει εκείνα τα θανατηφόρα ρίσκα τα οποία ο εργάτης, κάτω από το εκβιαστικό δίλημμα της διακινδύνευσης της σωματικής του ακεραιότητας ή της απόλυσης, με συνέπεια την εξαθλίωσή του, πρέπει να πάρει. Ο όρος "εργατικό ατύχημα" είναι η απόλυτη συγκάλυψη, από μεριάς των αφεντικών, μιας δολοφονίας που οι ίδιοι έχουν διαπράξει.

Πέρα λοιπόν από κάθε είδους διαμεσολαβητές ανάμεσα στ' αφεντικά και τους προλετάριους, το μόνο "εργασιακό δικαίωμα" για εμάς είναι αυτό του αυτοοργανωμένου αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την καταστροφή του κράτους και των θεσμών του που επιβάλουν και προωθούν την εργασία ως "κοινωνικό αγαθό". Για εμάς τους προλετάριους, η απάντηση στη δολοφονία των έξι αδελφών μας, αλλά και των χιλιάδων άλλων στην επικράτεια του ελληνικού κράτους, είναι μια: η όξυνση του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, η αντεπίθεση στ' αφεντικά μέσα στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους....