|
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΔΕΝ TΡΟΜΟΚΡΑΤΕΙΤΑΙ,
ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΕΙ, ΔΕΝ ΑΦΟΜΟΙΩΝΕΤΑΙ
ΚΑΤΩ
ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ
ΧΩΡΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΣΥΛΟ
Ένα χρόνο από την κοινωνική-ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που ξέσπασε μετά την κρατική δολοφονία του
Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και έκανε τα θεμέλια του κρατικο-καπιταλιστικού συστήματος να τρίζουν, χιλιάδες
αγωνιστές-στριες, σύντροφοι-ισσες,
νεολαίοι, μαθητές, εργαζόμενοι κι άνεργοι, ντόπιοι και μετανάστες κατέκλυσαν
ξανά τους δρόμους. Ένα πλήθος ανθρώπων που στέκoνται
πλάι-πλάι στήνοντας οδοφράγματα απέναντι στους ένστολους δολοφόνους του
κράτους, που εκφράζουν την οργή τους για τη βία που δέχονται καθημερινά από
το σύστημα της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης, των κοινωνικών αποκλεισμών και
της καταστολής, ένα πλήθος αντιστεκόμενων ανθρώπων
που αγωνίζονται για τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους.
Όλος αυτός ο κόσμος της αντίστασης και της εξέγερσης είναι που βρίσκεται στο
στόχαστρο της αντιεξεγερτικής εκστρατείας του
κράτους και των μηχανισμών του, η οποία και αποτελεί σήμερα την κεντρική
κρατική πολιτική με βάση την οποία το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε την πολιτική διαχείριση
της εξουσίας ώστε να αντιμετωπίσει με πυγμή και τρόμο την κοινωνική
έκρηξη που το σύστημα γεννά μέσα στην κρίση του. Στόχος αυτής της
κατασταλτικής και ιδεολογικής επιχείρησης είναι η τρομοκράτηση και ο
διαχωρισμός αυτών των κοινωνικών και πολιτικών υποκειμένων της αντίστασης, η
απομόνωση και το παραδειγματικό χτύπημα των ριζοσπαστικότερων κομματιών της,
όπως είναι οι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές,
η αφομοίωση και η χειραγώγηση άλλων μέσω των θεσμών της δημοκρατίας
όπως τα ΜΜΕ και τα κόμματα της καθεστωτικής και ρεφορμιστικής αριστεράς και τελικά η επιβολή ενός ολοκληρωτικού
Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης για όλη την κοινωνία.
Οι επιμέρους στοχεύσεις της αντιεξεγερτικής
επίθεσης του κράτους ήταν έκδηλες όλο το προηγούμενο διάστημα με την επιβολή
ασφυκτικής αστυνομοκρατίας σε όλη την πόλη και ιδιαίτερα στα Εξάρχεια, με
εκατοντάδες προληπτικές προσαγωγές πριν την διαδήλωση της 17
Νοέμβρη και μαζικές προσαγωγές μετά το τέλος της, με συλλήψεις και διώξεις
διαδηλωτών με βάση τον "κουκουλονόμο". Με
την στοχοποίηση του κοινωνικού χαρακτήρα του ασύλου
των πανεπιστημίων και την δηλωμένη πρόθεση του κράτους για την πλήρη
κατάργησή του, ώστε να πάψουν οι χώροι αυτοί να αποτελούν -όπως συμβαίνει εδώ
και δεκαετίες- σημεία αναφοράς των ευρύτερων κοινωνικών και ταξικών αγώνων.
Με την επιχείρηση εγκληματοποίησης και αποκοινωνικοποίησης του αναρχικού και αντιεξουσιαστικού
αγώνα και δράσης, και φυσικά με την στοχοποίηση και
τις συνεχείς απειλές για εισβολή της αστυνομίας στους κατειλημμένους και αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα, παράλληλα με τις επιθέσεις
παρακρατικών ομάδων κρούσης εναντίον τους.
Αυτή λοιπόν η κατασταλτική επιχείρηση κλιμακώθηκε σε όλες τις εκφάνσεις της
ενόψει και κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων για τον ένα χρόνο από την
κρατική δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου,
ώστε να τρομοκρατηθούν οι αντιστεκόμενοι και να
καμφθεί η δυναμική των δρόμων.
Την Πέμπτη 3 Δεκέμβρη επιχειρείται από την αστυνομία σε συνεννόηση με τους
πρυτάνεις ο αποκλεισμός και το σφράγισμα των σχολών στο κέντρο της Αθήνας,
κάτι που οδηγεί στην ΑΣΟΕΕ σε συμπλοκές φοιτητών με τα ΜΑΤ ενώ η Νομική
κρατιέται ανοιχτή από πολιτικές οργανώσεις. Στο Πολυτεχνείο, μετά την έγκαιρη
παρέμβαση αναρχικών και αντιεξουσιαστών συντρόφων
που παρέμειναν στο χώρο από το προηγούμενο βράδυ, ανακοινώνεται πως ο χώρος
θα κρατηθεί ανοιχτός με τη φυσική και πολιτική παρουσία τους ως σημείο
συνάντησης, ζύμωσης και αντιπληροφόρησης, ενώ η
Συνέλευση του Ανοιχτού Πολυτεχνείου καλεί όλους τους αγωνιστές να κατέβουν
στους δρόμους και ειδικότερα στη συγκέντρωση της 6ης Δεκέμβρη στα Προπύλαια.
Το Σάββατο 5 Δεκέμβρη δυνάμεις των ΜΑΤ εισβάλλουν στο αναρχικό κοινωνικό
στέκι "Ρεσάλτο" στο Κερατσίνι συλλαμβάνοντας 22
συντρόφους-ισσες που πραγματοποιούσαν συνέλευση και
τους μεταφέρουν στη ΓΑΔΑ, όπου τους αποδίδονται
κατασκευασμένες κατηγορίες, ενώ την ίδια στιγμή αστυνομία και ΜΜΕ
παρουσιάζουν το στέκι ως "γιάφκα". Οι σύντροφοι μετά από την
διήμερη κράτησή τους αφέθηκαν ελεύθεροι με
βαρύτατες χρηματικές εγγυήσεις.
Λίγες ώρες μετά την εισβολή της αστυνομίας στο "Ρεσάλτο" σύντροφοι/ισσες σε ένδειξη αλληλεγγύης στους συλληφθέντες
καταλαμβάνουν το Δημαρχείο Κερατσινίου. Αμέσως το Δημαρχείο περικυκλώνεται
από πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις οι οποίες εισβάλλουν και συλλαμβάνουν 42 συντρόφους. Το ίδιο βράδυ, το κέντρο της Αθήνας, και
ειδικότερα η περιοχή των Εξαρχείων, τελεί υπό αστυνομική κατοχή. Μετά από
συγκέντρωση στον τόπο της δολοφονίας του Αλ. Γρηγορόπουλου γίνεται αστυνομική επίθεση και 12 συλλήψεις. Στο ανοιχτό Πολυτεχνείο
συγκεντρώνονται πολλές δεκάδες σύντροφοι/ισσες που
ανακοινώνουν την κατάληψη του χώρου, ο οποίος και περικυκλώνεται από τα ΜΑΤ.
Την Κυριακή 6 Δεκέμβρη η επιχείρηση τρομοκρατίας του κράτους συνεχίζεται με
την ασφυκτική αστυνομοκρατία του κέντρου της πόλης, εκατοντάδες ελέγχους και
προληπτικές προσαγωγές ανθρώπων που κατευθύνονται στη συγκέντρωση των
Προπυλαίων, ώστε να αποτραπεί η μαζική κάθοδος διαδηλωτών στους δρόμους. Αυτή
όμως η κατασταλτική επιχείρηση ουσιαστικά αποτυγχάνει καθώς πολλές χιλιάδες
αγωνιστές, σύντροφοι, νεολαίοι, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι και άνεργοι
κατεβαίνουν στους δρόμους, μετατρέποντας τα Προπύλαια σε ένα τεράστιο
οδόφραγμα οργής ενάντια στην κρατική βία και βαρβαρότητα ενώ η Πρυτανεία του
Πανεπιστημίου καταλαμβάνεται αυθόρμητα από πλήθος νεολαίων. Η διαδήλωση που
ξεκινάει κινείται σαν ένα ποτάμι ανθρώπων μέσα από το οποίο εκδηλώνονται
επιθέσεις εναντίον κρατικών και καπιταλιστικών στόχων και ξεσπούν συγκρούσεις
σε κάθε σημείο που οι διαδηλωτές έρχονται αντιμέτωποι με τις κατασταλτικές
δυνάμεις. Η απάντηση του κράτους έρχεται με δακρυγόνα και χημικά, με
συλλήψεις και προσαγωγές, με επιθέσεις μηχανοκίνητων ομάδων μπάτσων μέσα στο σώμα της διαδήλωσης, που είχαν ως
αποτέλεσμα το σοβαρότατο τραυματισμό της διαδηλώτριας Α. Κουτσουμπού και
άλλων διαδηλωτών. Μετά το τέλος της πορείας, κι ενώ γίνονται συγκρούσεις έξω
από την Πρυτανεία, τη Νομική και το Πολυτεχνείο, τη σκυτάλη της καταστολής
αναλαμβάνουν οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους που συκοφαντούν τους
αγωνιζόμενους και επιχειρούν να αποκοινωνικοποιήσουν
τη δράση τους, στοχοποιούν τους κατειλημμένους
πανεπιστημιακούς χώρους, ειδικά την Πρυτανεία, επαπειλώντας την άμεση άρση
του ασύλου και την εισβολή της αστυνομίας, ενώ είχε προηγηθεί τα ξημερώματα
εισβολή της αστυνομίας στους προαύλιους χώρους του
Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Αφού οι κατασταλτικοί σχεδιασμοί
δεν έχουν πετύχει να ανακόψουν τη μαζική και οργισμένη παρουσία των
διαδηλωτών στους δρόμους, τη Δευτέρα 7 Δεκέμβρη, ημέρα πανεκπαιδευτικού
συλλαλητηρίου στο κέντρο της Αθήνας, κι ενώ η διαδήλωση ξεκινάει όπως και οι
συγκρούσεις με την αστυνομία, το κράτος με τη συναίνεση των πρυτανικών
αρχών σπάει επί της ουσίας το άσυλο, αποκλείοντας με εκατοντάδες μπάτσους το χώρο των προπυλαίων του Πανεπιστημίου,
απαγορεύοντας στη διαδήλωση να καταλήξει στο χώρο του ασύλου. Η διαδήλωση
τελικά καταλήγει στο Πολυτεχνείο και οι δρόμοι γύρω από αυτό μετατρέπονται
από εκατοντάδες νεολαίους και αγωνιστές σε πεδίο σύγκρουσης με τα ΜΑΤ. Την
επόμενη μέρα, σε κάλεσμα για συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία ενάντια
στην κρατική τρομοκρατία, επαναλαμβάνεται ο αποκλεισμός και η περικύκλωση του
χώρου του ασύλου από τα ΜΑΤ.
Το κατασταλτικό πογκρόμ που εξαπέλυσε το κράτος
εναντίον όσων βρέθηκαν ξανά στους δρόμους της εξέγερσης και της αντίστασης, υποδηλώνει
τη βούλησή του ότι θα επιχειρήσει με κάθε μέσο να χτυπήσει και να διαλύσει το
ασυγκράτητο ρεύμα άρνησης και τις διογκούμενες κοινωνικές αντιστάσεις. Αυτό
τον στόχο είναι που υπηρετούν οι περισσότερες από 800
προληπτικές προσαγωγές σε όλη τη χώρα, οι ξυλοδαρμοί διαδηλωτών, οι μαζικές
συλλήψεις και διώξεις, και οι τρεις προφυλακίσεις διαδηλωτών στη Θεσσαλονίκη
για το χτύπημα όλων όσοι κατεβαίνουν και αγωνίζονται στους δρόμους. Αυτό τον
στόχο υπηρετούν οι κρατικές ρητορείες που χαρακτηρίζουν ως "τυφλή
βία" την κοινωνική αντιβία που ορθώνεται
απέναντι στην αντικοινωνική κρατική βία. Αυτό τον στόχο υπηρετεί η κρατική
προπαγάνδα που επιχειρεί να εγκληματοποιήσει τη
δράση των αναρχικών και αντιεξουσιαστών, όπως και
τους αυτοοργανωμένους χώρους και τις δομές αγώνα
τους. Αυτό τον στόχο επίσης υπηρετεί το χτύπημα και η κατάργηση του ανοιχτού
κοινωνικού χαρακτήρα του ασύλου για τα πανεπιστήμια που διαχρονικά αποτελούν
σημεία αναφοράς πολιτικοκοινωνικών αγώνων και κινητοποιήσεων. Κομβικοί χώροι
συνεύρεσης, ζύμωσης και συσπείρωσης των αγωνιζόμενων, ορμητήρια ελευθερίας
και καταφύγιο όσων αντιστέκονται στην καταστολή του αστυνομικού στρατού,
χώροι πολύτιμοι για τα πολιτικά και κοινωνικά κομμάτια που τους χρησιμοποιούν
-όπως ανέδειξε και η πολύ πρόσφατη ιστορία των κοινωνικών αγώνων, με κορυφαίο
το παράδειγμα της εξέγερσης το Δεκέμβρη του 2008-
μέσα από τους οποίους μπορούν να δώσουν διάρκεια, ζωντάνια, πολιτικά και
συλλογικά οργανωτικά χαρακτηριστικά στους αγώνες σε στιγμές μεγαλύτερης ή
μικρότερης κοινωνικής έντασης και αναταραχής.
Η μανία της αντιεξεγερτικής
εκστρατείας του κράτους υποδηλώνει τέλος το φόβο των πολιτικών και
οικονομικών αφεντικών για τις θύελλες της κοινωνικής οργής που έρχονται και
την εν γένει αδυναμία του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος να αντιμετωπίσει
τη βαθιά κρίση και ουσιαστική χρεοκοπία του.
Έχουμε κάθε λόγο να αγωνιζόμαστε για
να ζωντανέψουμε τους εφιάλτες τους. Έχουμε κάθε λόγο
να αγωνιζόμαστε με όπλο μας την αλληλεγγύη για τη ζωή, την αξιοπρέπεια, την
ελευθερία, την εξέγερση, την κοινωνική επανάσταση.
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ - ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
συντροφοι/ισσες από την αναρχική συλλογικότητα
“κύκλος της φωτιάς”
10/12/2009
|
