|
Δηλώνουμε πως στο εξής δεν πρόκειται να
παρουσιαζόμαστε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής μας, όπως μας υποχρεώνουν
να κάνουμε μία φορά το μήνα και για όσο καιρό παραμένουμε υπόδικοι οι
περιοριστικοί όροι που μας έχουν τεθεί από τους ανακριτές αντί της
προφυλάκισης, εξαιτίας της παραπομπής μας για κακούργημα με βάση τον νόμο
«για την τέλεση πράξεων με καλυμμένα χαρακτηριστικά».
Με αυτή την κίνηση ανυπακοής θέλουμε να συμβάλουμε στην εξάπλωση του αγώνα
από τα κάτω για το γκρέμισμα του τερατώδους κατασταλτικού οικοδομήματος πίσω
από το οποίο οχυρώνονται τα αντικοινωνικά συμφέροντα του κράτους και των
αφεντικών. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με όσους και όσες παλεύουν ενάντια
στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, με όραμα την κοινωνική απελευθέρωση, μέσα από
συλλογικούς και αυτοοργανωμένους κοινωνικούς αγώνες, χωρίς αυταπάτες για
έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο που υπόσχεται η εναλλακτική διαχείριση
της πολιτικής εξουσίας, η οποία έρχεται να αποκαταστήσει την καταρρακωμένη
κοινωνική νομιμοποίηση των θεσμών του καθεστώτος.
Θέλουμε να ενώσουμε τη φωνή μας με τους πολιτικούς κρατούμενους που έχουν
ξεκινήσει απεργία πείνας από τις 2 Μαρτίου, διεκδικώντας την κατάργηση των
τρομονόμων (187 & 187Α), του κουκουλονόμου, των φυλακών τύπου Γ, καθώς
επίσης την οριοθέτηση της χρήσης του DNA, την απελευθέρωση του πολυτραυματία
Σάββα Ξηρού και την άρση της ποινικοποίησης συγγενικών και συντροφικών
σχέσεων των κρατουμένων.
Η ειδική κατασταλτική νομοθεσία (τρομονόμοι, κουκουλονόμος, φυλακές τύπου Γ)
αποτελεί μέρος του Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης, ιδιαίτερα μέσα στο
περιβάλλον της γενικευμένης κρίσης του συστήματος, προκειμένου να τιμωρηθούν
παραδειγματικά όσοι αγωνίζονται, να τρομοκρατηθεί και να υποταχθεί μια
κοινωνία που έχει βυθιστεί σε συνθήκες βίαιης φτωχοποίησης και αποκλεισμού.
Πρόκειται για ένα καθεστώς εξαίρεσης που εφαρμόζεται σε βάρος πολιτικών και
κοινωνικών αγωνιστών που το κράτος και τα αφεντικά ορίζουν ως «εσωτερικό
εχθρό»: από τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές ως τους κατοίκους της Χαλκιδικής
που διώκονται με τον τρομονόμο και από τους πολιτικούς κρατούμενους ως τους
απεργούς και τους διαδηλωτές.
Ειδικά ο «κουκουλονόμος» (νόμος 3772/09) ψηφίστηκε λίγους μήνες μετά την
εξέγερση που πυροδότησε τον Δεκέμβρη του 2008 η δολοφονία του Α.
Γρηγορόπουλου. Αποτελεί σε νομικό επίπεδο μία από τις εκφράσεις της
αντιεξεγερτικής στρατηγικής που χάραξε το κράτος προκειμένου να καταπνίξει
την ολοένα διογκούμενη, μέσα στα επόμενα χρόνια της άγριας καπιταλιστικής
επίθεσης, κοινωνική και ταξική οργή. Έως σήμερα, ενδεικτικά, έχει
χρησιμοποιηθεί σε βάρος συλληφθέντων σε αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές
διαδηλώσεις, όπως η πορεία διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν
Ατίφ από αστυνομικούς μετά τον ξυλοδαρμό του στα κρατητήρια του αστυνομικού
τμήματος Νίκαιας το 2009 και η αντιφασιστική μοτοπορεία του 2012, σε βάρος
διαδηλωτών που συμμετείχαν σε πορείες για την 6η Δεκέμβρη και την εξέγερση
του Πολυτεχνείου, σε αγωνιζόμενους κατοίκους της Κερατέας, και σε βάρος
πλήθος αγωνιστών από συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία, πολιτικές και
κοινωνικές συλλογικότητες που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια κοινωνικών
συγκρούσεων και απεργιακών διαδηλώσεων ενάντια στα συνεχή μέτρα οικονομικής
λεηλασίας των τελευταίων ετών.
Με βάση τις διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου, ποινικοποιείται
κακουργηματικά η κάλυψη των προσώπων διαδηλωτών που διώκονται για ενέργειες
κοινωνικής αντιβίας πλημμεληματικού χαρακτήρα. Ένα από τα συνηθέστερα
παραδείγματα είναι η μετατροπή σε κακούργημα της κατηγορίας για «διατάραξη
κοινής ειρήνης», η οποία μπορεί ουσιαστικά να αποδοθεί σε οποιονδήποτε
διαδηλωτή βρεθεί στα χέρια της αστυνομίας. Ας σημειωθεί ότι στην κάλυψη των
χαρακτηριστικών εμπίπτουν μαντήλια, κασκόλ, αντιασφυξιογόνες ή απλές
χειρουργικές μάσκες, δηλαδή και τα στοιχειώδη μέσα αυτοπροστασίας από τα
δακρυγόνα, ενώ για να ασκηθεί η δίωξη αρκεί η κατάθεση των αστυνομικών που
έχουν πραγματοποιήσει τη σύλληψη. Ακολουθεί η παραπομπή σε ανακριτή και
εισαγγελέα οι οποίοι αποφασίζουν αν ο κατηγορούμενος θα προφυλακιστεί ή,
όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα, επιβάλλονται περιοριστικοί όροι, κυρίως
τεράστιες χρηματικές εγγυήσεις, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και τακτική
εμφάνιση σε αστυνομικό τμήμα, δηλαδή ένα καθεστώς οικονομικής, δικαστικής
και πολιτικής ομηρίας που διαρκεί για όσα χρόνια εκκρεμεί η εκδίκαση, ενώ,
εφόσον υπάρξει καταδίκη, επιφυλάσσονται πολυετείς ποινές φυλάκισης.
Όσον αφορά την ιστορική διάσταση του θέματος -αλλά και την ιδεολογική
προπαγάνδα περί κουκουλοφόρων που κατά καιρούς αναπαράγει και η καθεστωτική
Αριστερά- οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο κουκουλονόμος δεν συνιστά
πρωτοτυπία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ανάλογη πρόβλεψη υπήρξε για πρώτη
φορά στην Ελλάδα στον νόμο «περί συστάσεως εκτάκτων Στρατοδικείων Ασφαλείας»
που ψηφίστηκε το 1943 επί Ι. Ράλλη από την κυβέρνηση των συνεργατών των
ναζί. Συγκεκριμένα, όριζε ότι «ιδιαιτέρα επιβαρυντική περίπτωσις θεωρείται
αν οι ένοχοι», μεταξύ άλλων, «έφερον προσωπίδας», στις περιπτώσεις που
«πολλοί ηνωμένοι επιδιώκοντες αναρχικούς ή κομμουνιστικούς σκοπούς ή την
επιβολήν αναρχικών ή κομμουνιστικών συστημάτων, εισβάλουσι παρανόμως εις
δημόσια κτίρια ή εις ξένας οικίας, κατοικίας ή άλλα ακίνητα διαρπάζοντες,
πυρπολούντες ή άλλως καταστρέφοντες ξένην κινητήν ή ακίνητον περιουσίαν […]
ή επιτιθέμενοι ή ανθιστάμενοι κατά των φρουρούντων δημοσίων οργάνων ή
υπηρετών».
Σήμερα ο αγώνας ενάντια στο ειδικό κατασταλτικό οπλοστάσιο του κράτους είναι
αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου αγώνα για την ανατροπή του συστήματος
εκμετάλλευσης και καταπίεσης, για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση,
για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Και σε αυτό τον
αγώνα θα δίνουμε πάντα το παρών, με όλες μας τις δυνάμεις!
29 Μαρτίου 2015
Παναγιώτης Βαρθάλης
Γιώργος Δαφνής
Λήδα Σοφιανού
Κατερίνα Σοφιανού
Μυρτώ Μπ.
|
