|
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ REGARD
NOIR (ΜΑΥΡΟ ΒΛΕΜΜΑ) THΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΓΑΛΛΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ
13ης ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΟΚ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΟ
Μετά το σοκ και το φόβο, είναι δύσκολο να βρει κανείς λέξεις που να μην
ηχούν κενές νοήματος ύστερα από το βράδυ της 13ης Νοέμβρη. Αν και γνωρίζουμε
ότι κι άλλες σφαγές συμβαίνουν συχνά στον κόσμο, αν και είμαστε διεθνιστές
και συνεπώς αλληλέγγυοι στα θύματα των βομβιστικών επιθέσεων στην Άγκυρα,
στο Ναϊρόμπι, στο Suruç, στη Βηρυτό, στην Τυνησία και αλλού, δε μπορούμε να
παραστήσουμε ότι αυτές οι επιθέσεις δε μας άγγιξαν ιδιαίτερα. Είμαστε
αγωνιστές που ζούμε στο Παρίσι. Αυτές οι επιθέσεις χτύπησαν χώρους που
συχνάζουμε, δρόμους που διαβαίνουμε, άγγιξαν γνωστούς, συντρόφους και
φίλους. Θα πούμε λοιπόν τα πράγματα όπως τα νιώθουμε κι όπως τα σκεφτόμαστε.
Θέλουμε να εκφράσουμε στις οικογένειες και τους οικείους των θυμάτων τη
βαθειά θλίψη μας για όσα συνέβησαν. Έχουμε επίγνωση ότι αυτό δε θα αλλάξει
και πολλά πράγματα για εκείνους, όμως εμάς θα μας επιτρέψει ίσως να δώσουμε
νόημα σε όλα αυτά που έγιναν.
Δεν είναι απλό να διατηρήσει κανείς την ψυχραιμία του απέναντι στην
καταιγιστική προπαγάνδα των ΜΜΕ και των πολιτικών οι οποίοι, με πρόσχημα την
αλληλεγγύη, επιχειρούν να εργαλειοποιήσουν τη συγκίνησή μας. Πρόκειται για
μια προπαγάνδα που πασχίζει να συσκοτίσει ότι αυτές οι βομβιστικές επιθέσεις
είναι συνέπεια μιας κυρίαρχης πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής
κατάστασης : αυτές οι φονικές ενέργειες έχουν βαθιές ρίζες στον πόλεμο, στη
μιζέρια, τον στιγματισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό που επικρατούν στη
Γαλλία και στις χώρες όπου αυτή κάνει στρατιωτικές επεμβάσεις. Οι ιδεολόγοι
της κυριαρχίας οι οποίοι χρησιμοποιούν το θρησκευτικό στοιχείο για να
χειραγωγήσουν τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν δημιουργηθεί σε όφελος των
δικών τους πολιτικών, οικονομικών και στρατιωτικών συμφερόντων, πάνω σε αυτή
τη συσκότιση βασίζουν την ευημερία τους. Το να αντιμετωπίσει κανείς αυτές
τις φονικές επιθέσεις σημαίνει πάνω από όλα να αγωνίζεται ενάντια στις
συνθήκες που τις καθιστούν δυνατές. Εδώ και καιρό, η Γαλλία είναι σε πόλεμο
στο Μαλί, στην Κεντρική Αφρική και κυρίως στη Συρία. Οι αντιδραστικοί λόγοι
και τα μέτρα που τους συνοδεύουν στη Γαλλία ενδυναμώνουν εδώ και χρόνια τον
στιγματισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό των μουσουλμάνων και των ομοίων
τους. Οι αντικοινωνικές πολιτικές που εφαρμόζονται από τις διαδοχικές
κυβερνήσεις, ο πόλεμος ενάντια στους φτωχούς και τους εργαζόμενους που
διεξάγει η αστική τάξη ολοκληρώνουν τη συνταγή αυτού του εκρηκτικού
μείγματος για το οποίο ευθύνονται οι πολιτικοί ηγέτες, όλων των κομμάτων
συμπεριλαμβανομένων.
Δεν πρέπει να υποκύψουμε σε μια «εμφυλιοπολεμική» λογική. Όπως και με τις
επιθέσεις του περασμένου Γενάρη, ο κύριος στόχος που επιδιώκουν οι
εμπνευστές αυτών των επιθέσεων είναι η ενδυνάμωση του στιγματισμού των
μουσουλμάνων ελπίζοντας να μας ωθήσουν σε μια λογική πολέμου των πολιτισμών
και να εδραιώσουν την επιρροή τους πάνω στους περιθωριοποιημένους
πληθυσμούς. Δεν αποτελεί υποτίμηση των γεγονότων η υπενθύμιση ότι η
πλειοψηφία των θυμάτων βομβιστικών επιθέσεων είναι μουσουλμάνοι σε χώρες
όπου οι μουσουλμάνοι είναι πλειοψηφία. Οι κραυγές περί κλεισίματος των
ισλαμιστικών ή ριζοσπαστικών τζαμιών δημιουργούν μια άμεση εξίσωση
«ισλαμιστή» και «τρομοκράτη» παρουσιάζοντας το πέρασμα από τη μια κατάσταση
στην άλλη ως μια απλή διολίσθηση, ενώ η προσφυγή σε τέτοιου είδους
βομβιστικές επιθέσεις είναι απότοκο μιας διαφορετικής λογικής. Εκ των
πραγμάτων, στα πλαίσια ενός τέτοιου λόγου, οι αναφορές στην «άρνηση
αμαλγαμάτων» (στο ότι δηλαδή δεν πρέπει να θεωρούνται όλοι οι μετανάστες
συλλήβδην ως ύποπτοι) δεν είναι παρά υποκριτικές.
Να μην αφεθούμε στην απάτη της πολιτικής εκστρατείας για την υπεράσπιση της
εθνικής ενότητας. Οι συνυπεύθυνοι αυτών των επιθέσεων βρίσκονται σήμερα στην
εξουσία, στα ΜΜΕ και σε όλα τα πολιτικά κόμματα : από το Αριστερό Μέτωπο (Front
de Gauche) που υποστήριξε τις στρατιωτικές επεμβάσεις μέχρι το Εθνικό Μέτωπο
οι θέσεις του οποίου είναι γνωστές. Ενθαρρύνοντας τον στιγματισμό όσων
θεωρεί «ξένους», επιτιθέμενη στους πληθυσμούς άλλων χωρών και εν γένει
εντείνοντας τις κοινωνικές ανισότητες. η άρχουσα τάξη φέρει μεγάλο μέρος
ευθύνης. Η εθνική τους ενότητα απαγορεύει τις διαδηλώσεις μας και
στιγματίζει τους μετανάστες. Συνδικάτα αποσύρουν απεργιακά καλέσματα και οι
απειλές σε βάρος του κοινωνικού κινήματος γίνονται ολοένα και πιο πιεστικές.
Η εθνική τους ενότητα είναι το όχημα για να μας κάνουν να αποδεχθούμε ένα
καθεστώς έκτακτης ανάγκης.
Από την άλλη, θεωρούμε ότι οι επιθέσεις της 13ης Νοέμβρη μπορεί να είχαν σα
στόχο «τη Γαλλία», όμως είναι το προλεταριάτο που κυρίως χτυπήθηκε μέσα
στους χώρους ζωής και διασκέδασής του. Δεν είναι ούτε η Γερουσία ούτε η
αστική τάξη που χτυπήθηκαν. Είναι οι δικοί μας στην πολυμορφία τους που ήταν
θύματα αυτών των επιθέσεων. Το γαλλικό κράτος δεν έγινε ξαφνικά σύμμαχός
μας. Ας θυμηθούμε τα κατασταλτικά μέτρα που υιοθετήθηκαν μετά τις επιθέσεις
του Γενάρη. Το κράτος το οποίο εμφανίζεται ως σύμμαχός μας δεν μας
προστατεύει όπως ισχυρίζεται, αφού η ίδια του η ύπαρξη και η δράση βρίσκεται
στη βάση των ανισοτήτων και των αδικιών που αποτελούν προϋπόθεση παρόμοιων
σφαγών.
Πώς να δράσουμε τώρα; Πώς να μην υποκύψουμε στις σειρήνες των ΜΜΕ και των
πολιτικών; Πώς να αγωνιστούμε για να αποτρέψουμε παρόμοια γεγονότα στο
μέλλον; Πώς να αντισταθούμε στην επίθεση ξενοφοβίας που δε θα αργήσει να
ξεσπάσει; Πρέπει να έρθουμε σε ρήξη με τη λογική της «σύγκρουσης των
πολιτισμών» η οποία -ρητά ή άρρητα- προωθείται από τις άρχουσες τάξεις στη
Γαλλία και επαναλαμβάνεται από το ισλαμικό κράτος. Το στρατόπεδό μας δεν
άλλαξε, οι σύμμαχοί μας δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ στην εξουσία. Στους
αγώνες που αναγγέλλονται, η θέση μας είναι σαφώς στο πλευρό των
συνδικαλιστών που καταστέλλονται, των συλλογικοτήτων αντίστασης στον πόλεμο
ενάντια στους φτωχούς, των μεταναστών, μουσουλμάνων ή μη, που αγωνίζονται
ενάντια στο στιγματισμό, στο πλευρό όλων των ανθρώπων που υφίστανται
επιθέσεις λόγω των πεποιθήσεων ή της καταγωγής τους. Αυτό το κοινωνικό
στρατόπεδο είναι εκείνο της αλληλεγγύης των από τα κάτω, όλων εμάς που
βιώνουμε καθημερινά την εκμετάλλευση και την καταπίεση των από τα πάνω.
Σήμερα, όπως και στο παρελθόν και με ορίζοντα το μέλλον, πρέπει να
συναντηθούμε, να συνδεθούμε και να οργανωθούμε για να πολεμήσουμε τα δεινά
που μαστίζουν αυτή την κοινωνία, προωθώντας ή συμμετέχοντας σε κινήσεις
αλληλεγγύης, τοπικά δίκτυα αλληλοβοήθειας και υποστήριξης των πιο
καταπιεσμένων. Να στρατευτούμε, να αγωνιστούμε, να μετατρέψουμε την
ελευθερία και την ισότητα σε συγκεκριμένες αξίες μέσα από την καθημερινή μας
δράση.
Δεν πρέπει να αποδεχθούμε τις παροτρύνσεις να μένουμε κλεισμένοι στα σπίτια
μας, να μη δρούμε πλέον, να αφήνουμε την «αστυνομία να κάνει τη δουλειά
της». Αντιθέτως πρέπει να συγκεντρωνόμαστε για να καταδείξουμε ότι οι
προσπάθειες διαίρεσης της τάξης μας δεν βρίσκουν έρεισμα, είτε αυτές
προέρχονται από τους νόμιμους δολοφόνους που είναι στην εξουσία είτε από
τους παράνομους δολοφόνους. Οι βομβαρδισμοί αντιποίνων ενάντια στο Daech
δείχνουν ότι αυτοί που μας κυβερνούν δε σκοπεύουν να αλλάξουν τρόπο δράσης.
Η γραμμή του μετώπου τους δεν είναι δική μας. Εάν πρέπει να υπάρξει γραμμή
μετώπου, αυτή πρέπει να είναι ενάντια στο κράτος, ισλαμικό ή μη.
Πρέπει να διατηρούμε την ελπίδα. Οι αυθόρμητες αντιδράσεις αλληλεγγύης, οι
δωρεές αίματος, οι εκκλήσεις για ειρήνη, αυτά τα πλήθη που συγκεντρώθηκαν
για να τιμήσουν τους νεκρούς κυνηγώντας τους φασίστες στο Μετς ή στη Λιλ,
αποτελούν θετικά σημάδια. Ας ενδυναμώσουμε αυτές τις σπίθες αλληλεγγύης
ενάντια στο φόβο και την τάξη που προωθούν οι εχθροί μας. Οι αναρχικοί
πρέπει να εξεγείρονται ενάντια στην αδικία όπου κι αν χτυπάει κι από όπου κι
αν προέρχεται. Αν η πολιτική κατάσταση οδηγήσει σε επιθέσεις, κρατικές ή μη,
ενάντια σε μετανάστες και πιστούς ή ενάντια σε αγωνιστές, οι εχθροί μας θα
μας βρουν στο δρόμο τους.
Κουράγιο, οι άσχημες μέρες θα περάσουν.
Ομάδα Regard Noir της Αναρχικής Ομοσπονδίας
Παρίσι, 17 Νοέμβρη 2015
(Μετάφραση: Αναρχική συλλογικότητα Κύκλος της φωτιάς)
Σ.τ.Μ. Το περασμένο Σάββατο 21 Νοέμβρη έγινε στο Παρίσι διαδήλωση
αλληλεγγύης στους μετανάστες η οποία έσπασε την απαγόρευση διαδηλώσεων που
έχει επιβληθεί στο Παρίσι και τα προάστια. Η αστυνομία επιχείρησε να την
αποτρέψει, αλλά τελικά χίλια περίπου άτομα τα οποία είχαν συγκεντρωθεί στη
Βαστίλλη έκαναν πορεία προς τη Ρεπουμπλίκ όπου είχε οργανωθεί συγκέντρωση
στη μνήμη των θυμάτων των επιθέσεων.
|
