Γιγαντιαία φράγματα και αυτοκινητόδρομοι, αιολικά και φωτοβολταϊκά “πάρκα”, τουριστικές αποικίες, χιονοδρομικά κέντρα και ορυχεία, είναι μορφές της καταστροφής της φύσης από το κεφάλαιο και το κράτος. Ο Αχελώος ποταμός, φυλακισμένος από τα φράγματα της ΔΕΗ (στα Κρεμαστά, το Καστράκι, το Στράτο, τη Μεσοχώρα) και παραδομένος στο πλιάτσικο (αμμοληψίες) των εργολάβων, δέχεται το έσχατο χτύπημα με την επιχειρούμενη εκτροπή του. Ένα φαραωνικό έργο για το οποίο οι πολιτικοί εκπρόσωποι της κυριαρχίας επικαλούνται τη συντήρηση του υδροβόρου βιομηχανικού μοντέλου αγροτικής εκμετάλλευσης που έχει ήδη εξαντλήσει τον Πηνειό, τη γη και τους πόρους της Θεσσαλίας, και μαζί με τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες καταστρέφουν και λεηλατούν τον ποταμό και τα βουνά αποκομίζοντας αμύθητα κέρδη.

Η ανάπτυξη επίσης ξεριζώνει και τις τοπικές κοινωνίες, καίγοντας ή κατακλύζοντας τα χωριά, δηλητηριάζοντας τη γη, τα νερά και τον αέρα. Οι κάτοικοί τους καταλήγουν όμηροι της ενεργειακής, μεταλλευτικής, τουριστικής και πράσινης βιομηχανίας ή απόκληροι στις πόλεις. Η Μεσοχώρα Τρικάλων απειλείται να κατακλυστεί με την έναρξη λειτουργίας του τεχνητού ταμιευτήρα άνω Αχελώου και τ’ απομεινάρια της να μετατραπούν σε παραλίμνιες κερδοσκοπικές επενδύσεις. Οι θεσμικοί μεσολαβητές - χειραγωγοί συστρατεύονται στο άρμα της ανάπτυξης, σπέρνοντας την ηττοπάθεια, τη μοιρολατρία, την αδράνεια. Στον αντίποδα, η ιστορία, η κοινωνική εμπειρία των τοπικών αντιστάσεων και ο αγωνιστικός αυθορμητισμός δείχνουν την αναγκαιότητα της συλλογικής πρωτοβουλίας και της σύγκρουσης.

Στον Αχελώο συναντιούνται οι αντιστάσεις των κατοίκων της Μεσοχώρας απέναντι στην εξαγορά, τους εκβιασμούς και τους σχεδιασμούς εκκένωσης του χωριού, με τις αντιστάσεις αγωνιστών απ’ όλα τα πλάτη της χώρας ενάντια στα καταστροφικά αναπτυξιακά σχέδια της εξουσίας. Η πολυμέτωπη επίθεση στη φύση και στην κοινωνία, από τους ελεύθερους χώρους στο αστικό πεδίο μέχρι τις βουνοκορφές της Πίνδου και την κοίτη του Αχελώου, είναι η εφαρμογή της ενιαίας στρατηγικής κράτους και κεφαλαίου για τον έλεγχο κάθε πιθαμής γης και την άγρια εκμετάλλευσή της. Η υπεράσπιση της φύσης και της ελευθερίας είναι η αντεπίθεσή μας σε κάθε σημείο που επελαύνει η ανάπτυξη και περνά μέσα από τη συνάντηση και την αλληλεγγύη των εγχειρημάτων αυτοοργάνωσης και αντίστασης.

*