[Σχόλια και Άλλα]
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Το μακρύ διάστημα που μεσολάβησε από την προηγούμενη έκδοση του δελτίου μας αποχαιρετήσαμε δυστυχώς αρκετούς ανθρώπους που εκτιμήσαμε. Τον νεαρό αγωνιστή Βασίλη Καμακάρη που χάθηκε άδικα δολοφονημένος στα Εξάρχεια στις 26 Μάη, δεχόμενος μετά θάνατον τις συκοφαντίες μερίδας άθλιων δημοσιογράφων που επιχείρησαν να τον σπιλώσουν, τον σύντροφο Γιώργο Χιλίαρχο "Cool", που έφυγε από κοντά μας θέτοντας τέλος στη ζωή του στις 21 Νοέμβρη 2008, τον αγωνιστή δικηγόρο Γιώργο Γκουντούνα, τον Λεωνίδα Χρηστάκη, αιρετικό συγγραφέα και εκδότη μεταξύ πολλών άλλων του θρυλικού "Ιδεοδρόμιου", ο οποίος έφυγε στα 81 του χρόνια στις 29 Απρίλη 2009, τον διωκόμενο αγωνιστή Κώστα Αγαπίου, τον ισπανό αναρχικό επαναστάτη Αμπέλ Παζ.
Abel Paz
Πέθανε στη Βαρκελώνη στις 13 Απρίλη 2009 σε ηλικία 87 χρόνων ο αναρχικός αγωνιστής και ιστορικός συγγραφέας Abel Paz. Το πραγματικό όνομά του ήταν Diego Camacho, και γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου του 1921 στην Almeria. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Βαρκελώνη το 1929 κι
άρχισε να εργάζεται από το 1935 στην υφαντουργία οπότε κι έγινε μέλος της αναρχοσυνδικαλιστικής CNT. Τον Ιούλη του 1936, με την έναρξη της Επανάστασης και του Εμφυλίου Πολέμου, κατατάχθηκε στη Φάλαγγα "Ντουρρούτι" και πολέμησε στο μέτωπο της Αραγωνίας, ενώ ήταν παρών και στα γεγονότα της Βαρκελώνης το Μάη του 1937 ως μέλος της αναρχικής ομάδας "Κιχώτες του Ιδανικού".Με την πτώση της Καταλωνίας, τον Γενάρη του 1939, κατέφυγε εξόριστος στη Γαλλία όπου κρατήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Έλαβε μέρος στη γαλλική αντίσταση στους ναζί καθώς και στην αναρχική αντίσταση στο καθεστώς Φράνκο.
Παρέμεινε αμετανόητα αναρχικός μέχρι τα βαθειά του γεράματα, γράφοντας, δίνοντας διαλέξεις, ενώ το σπίτι του στη Βαρκελώνη ήταν πάντοτε ανοιχτό στους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Στην Ελλάδα πολλοί είχαν την ευκαιρία να τον συναντήσουν κατά την επίσκεψή του το 1996. Και όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά θα τον θυμούνται πάντα για το ανατρεπτικό και "προβοκατόρικο" πνεύμα του, το καυστικό χιούμορ του, τον επαναστατικό
ρομαντισμό και την ακλόνητη, αισιόδοξη πίστη του στην αναρχική ουτοπία:“Πιστεύω πως αυτή η κοινωνία είναι πολύ άσχημα οργανωμένη, τόσο κοινωνικά όσο και πολιτικά και οικονομικά. Πρέπει να την αλλάξουμε εντελώς. Η αναρχία επικαλείται μια ζωή εντελώς διαφορετική. Με την αναρχία, προσπαθούμε να ζούμε αυτή την ουτοπία λίγο λίγο κάθε μέρα”.
Έγραψε τα βιβλία: Durruti in the Spanish Revolution. AK Press, 2006. Durruti: the people armed. Black Rose, 1976. The Iron Column. Kate Sharpley Library, 2006. The Spanish civil war. Hazan, 1997. La Barcelona Rebelde: Guia De Una Ciudad Silenciada. Octaedro, 2003. Στην ελληνική γλώσσα: Ντουρρούτι, Η Κοινωνική Επανάσταση στην Ισπανία, Ελεύθερος Τύπος και Ταξίδι στο Παρελθόν, Άλφα 1996. Κείμενά του υπάρχουν και στο βιβλίο: Ο
Ντουρρούτι και η Ισπανική Επανάσταση, Εναλλακτικές Εκδ. Νότος, 1996.
Γιώργος Γκουντούνας
Έφυγε στις 26 Γενάρη, σε ηλικία 52 ετών ο αγωνιστής δικηγόρος Γιώργος Γκουντούνας, από πνευμονική ίνωση. Αγωνιστής από τα εφηβικά του χρόνια πρωτοστάτησε ως φοιτητής στους αγώνες για την ανατροπή του νόμου 815 στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ ως "αριστεριστής" και έκτοτε παρέμεινε ως το τέλος της ζωής τους ανένταχτος της Άκρας Αριστεράς. Από τη δεκαετία του ‘90 συνεισέφερε ως μαχόμενος δικηγόρος στο πλευρό εργαζόμενων και μεταναστών, καθώς επίσης αντιεξουσιαστών αγωνιστών, και από το καλοκαίρι του 2002 υπήρξε ένας από εκείνους που ύψωσαν τη φωνή τους κόντρα στην κρατική τρομοκρατία στεκόμενος στο πλευρό των διωκόμενων για την υπόθεση της 17Ν. Αν και βαριά άρρωστος πλησιάζοντας στο τέλος της ζωής του, έτρεξε και στάθηκε όσο μπορούσε στο πλευρό των συλληφθέντων της εξέγερσης του Δεκέμβρη...
Κώστας Αγαπίου
Στις 18 Ιούνη 2009 άφησε την τελευταία του πνοή, δίνοντας μάχη με τον καρκίνο, ο αγωνιστής Κώστας Αγαπίου, κατηγορούμενος για συμμετοχή στον ΕΛΑ. Οι πολλοί τον γνωρίσαμε μετά τη σύλληψή του ως κατηγορούμενου για συμμετοχή στον ΕΛΑ, το 2003. Ο Αγαπίου όμως είχε μια πλούσια αντιστασιακή δράση την περίοδο της χούντας, άγνωστη γιατί ήταν από εκείνους τους σεμνούς και αξιοπρεπείς ανθρώπους που αγωνίστηκαν πραγματικά χωρίς να εξαργυρώσουν την αντιστασιακή δράση τους στη μεταπολιτευτική περίοδο. Και σύρθηκε ως κατηγορούμενος στην υπόθεση ΕΛΑ με μοναδικό ουσιαστικό στοιχείο ένα έγγραφο της Γενικής Ασφάλειας που ανέφερε ότι: “Ο Κωνσταντίνος Αγαπίου γεννηθείς το 1947 εκ κομμουνιστού πατρός διετέλεσε μέλος της ΕΔΑ, του ΡΗΓΑ και είχε ενεργό πολιτική δράση κατά την περίοδο της χούντας”.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του, ο Αγαπίου αρνήθηκε τη συμμετοχή του στον ΕΛΑ, όμως το δημοκρατικό καθεστώς του επιφύλαξε μια προαποφασισμένη καταδίκη 25 χρόνων και τον φυλάκισε για 5 χρόνια σε συνθήκες απομόνωσης που κλόνισαν την υγεία του. Στο τέλος και εξαιτίας της ασθένειάς του δεν είχε πια τη δυνατότητα να παρίσταται στην τρίτη κατά σειρά δίκη του και δεν μπορούσε πλέον να υπερασπιστεί τον εαυτό του, ενώ και οι συνήγοροί του αναγκάστηκαν να παραιτηθούν.
Ο Αγαπίου στη διάρκεια της χούντας ήταν μέλος του "Άρη", αντιστασιακής οργάνωσης του “Ρήγα Φεραίου” από τον οποίο αποσχίστηκε και ανέλαβε ένοπλη δράση με επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και άλλες ενέργειες που δεν είδαν ποτέ το φως της δημοσιότητας...
*