Αυτό το γιγαντιαίο καταστροφικό έργο, παρά το ότι το συνοδεύει μια γιγαντιαία επίσης επένδυση προπαγανδιστικών ψεμάτων για την υποτιθέμενη κοινωνική χρησιμότητά του και τον δήθεν οικολογικό του χαρακτήρα καθώς επίσης και την ιδεολογική καταστολή σε βάρος όσων αντιδρούν, δεν προχωρά απρόσκοπτα. Και στις μέρες μας η αντίσταση που ξεκίνησε πριν από μια εικοσαετία και πλέον στο χωριό Μεσοχώρα, το οποίο προορίζεται να εκκενωθεί και να κατακλυσθεί από τα νερά ενός ακόμη τεχνητού ταμιευτήρα στον Αχελώο, τείνει να πάρει ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις συναντώντας όλες εκείνες τις αντιστάσεις που ορθώνονται ενάντια στην κλιμακούμενη επίθεση καταστροφής και λεηλασίας του κράτους και κεφάλαιου σε βάρος της φύσης, των πόρων της και των ελεύθερων χώρων στην πόλη και την ύπαιθρο.

Η αρχή για την επέκταση της αντίστασης στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, πέρα από τα στενά όρια του αγώνα που εστιάζεται εδώ και χρόνια στη Μεσοχώρα, έγινε το Σεπτέμβρη του 2006 με πρωτοβουλία της Θεσσαλικής Κίνησης για τη Γη και την Ελευθερία μετά την ανακίνηση του ζητήματος από τον Σουφλιά, υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, που πέρασε σχετικό νόμο στη Βουλή. Ήταν μια σημαντική πρωτοβουλία της Κίνησης με εκδηλώσεις στη Θεσσαλία όπου και επικεντρώνει η κρατική προπαγάνδα για την δήθεν αναγκαιότητα της εκτροπής του Αχελώου. Μια πρωτοβουλία που άνοιξε το δρόμο για την ευρύτερη γνωριμία με το ζήτημα, η οποία όμως αφενός αρνήθηκε να επεκταθεί πέραν του θεσσαλικού χώρου -παρά το εκφρασμένο ενδιαφέρον αγωνιστών από την Αθήνα- και αφετέρου κάποια στιγμή σταμάτησε.

Η επέκταση του αγώνα έγινε τελικά με επίκεντρο αυτή τη φορά το Αγρίνιο -στην Αιτωλοακαρνανία που θίγεται πολλαπλά από τα νέα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου-, και τη συγκρότηση της Πανελλαδικής Κίνησης Ενάντια στην Εκτροπή, η οποία κάλεσε τριήμερο κάμπινγκ στη Μεσοχώρα και πορεία στο φράγμα στα τέλη Αυγούστου του 2007. Η πρωτοβουλία είχε αρκετή ανταπόκριση με συμμετοχή από αγωνιστές προερχόμενους τόσο από τη Αθήνα -όπου είχαν πραγματοποιηθεί ήδη σημαντικές κινήσεις με αφορμή την πυρκαγιά της Πάρνηθας- όσο και από διάφορες άλλες γωνιές της χώρας -όπως τη Χαλκιδική όπου είχε πραγματοποιηθεί, στο χωριό της Μεγάλης Παναγιάς, ένα τριήμερο ενάντια στην ανάπτυξη. Η πρωτοβουλία όμως στον Αχελώο σημαδεύτηκε από απαράδεκτες καταστάσεις που προκάλεσαν ορισμένοι από τους διοργανωτές του κάμπινγκ εναντίον αγωνιστών με αυτόνομη παρουσία, με αποτέλεσμα την συρρίκνωση και την αποδυνάμωση της όλης κινητοποίησης.

Το Νοέμβρη του 2007 ακολούθησε κινητοποίηση στην Αθήνα με διαδήλωση στους δρόμους της πόλης και έξω από το Συμβούλιο Επικρατείας όπου εκδικαζόταν προσφυγή εναντίον του νόμου Σουφλιά για την εκτροπή του Αχελώου. Στη διαδήλωση συμμετείχαν με καλέσματα, εκτός του Συνδέσμου Κατακλυζομένων Μεσοχώρας, η Πανελλαδική Κίνηση Ενάντια στην Εκτροπή και η Ανοιχτή Συνέλευση από το Λόφο του Στρέφη.

Στις 7, 8, 9, 10 Αυγούστου 2008 πραγματοποιήθηκε και πάλι στη Μεσοχώρα κάμπινγκ της Πανελλαδικής Κίνησης, ταυτόχρονα με τις Γιορτές Αχελώου που οργάνωσε η τοπική ΜΚΟ "Αχελώου Ρους". Τις ίδιες ημερομηνίες επίσης πραγματοποίησαν τη συνάντησή τους στον Αχελώο η Ανοιχτή Συνέλευση από το Λόφο του Στρέφη και η Συνέλευση για τον Αμβρακικό συντρόφων/ισσών από την Άρτα, το Αγρίνιο και την Αμφιλοχία.

Η εκδήλωση στην Αθήνα έγινε στο λόφο του Στρέφη με αρκετό κόσμο (περίπου 80-100 άτομα). Προβλήθηκε ταινία για τον Αχελώο ενώ είχαν προηγηθεί ενημερώσεις σχετικά με την ανάπτυξη των έργων στη Μεσοχώρα, την κατάσταση στον Αμβρακικό και την Πάρνηθα. Ανάλογη εκδήλωση έγινε και στο Αγρίνιο, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι, όπου έγινε συζήτηση που εστίασε στα πολιτικά χαρακτηριστικά που έχουν αυτές οι επεμβάσεις του κεφαλαίου πάνω στο φυσικό χώρο και στον πολιτικό χαρακτήρα που πρέπει να έχουν οι κοινωνικές αντιστάσεις. Έτσι ώστε κάθε ένα από αυτά τα ζητήματα να αποτελεί κοινό τόπο όλων μας και οι επιμέρους αγώνες, όπως ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου, για την προστασία της Πάρνηθας και του Αμβρακικού και άλλοι, να είναι οι αφορμές οι οποίες θα μας στρέψουν ενάντια στην καταστροφική χρήση της φύσης ως πεδίο ανάπτυξης του σύγχρονου κεφαλαίου.

Η αυτόνομη παρέμβαση στον Αχελώο ξεκίνησε τη νύχτα της Τρίτης 5 Αυγούστου, όταν ομάδα συντρόφων/ισσών από την Αθήνα έφθασε στο φράγμα της Μεσοχώρας και κρέμασε από τη στέψη του, σε ύψος 150μ., ένα γιγαντιαίο πανό 250 τ.μ. που έγραφε: ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΦΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ Ο ΑΧΕΛΩΟΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ! ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ!

Την επόμενη νύχτα, μια πολυπληθής ομάδα συντρόφων/ισσών από διάφορες πόλεις πήγε και πάλι στο φράγμα και αφού προσπέρασε την αστυνομική φρουρά έσβησε φασιστικά συνθήματα και έγραψε άλλα όπως “Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία αγώνας για τη Γη και την Ελευθερία” κ.ά.

Την επομένη το πρωί, 7 Αυγούστου, πολλοί σύντροφοι και συντρόφισσες ανέβηκαν στη βάση του φαραωνικού φράγματος και έγραψαν με γιγαντιαία γράμματα ΚΑΤΩ ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ, χωρίς να τολμήσει να αντιδράσει η αστυνομική φρουρά που είχε ενισχυθεί πάνω στη στέψη του.

Να σημειωθεί ότι η υπογραφή του συνθήματος με ένα άλφα σε κύκλο προκάλεσε τη μήνι τοπικού παράγοντα που κατά τη διάρκεια των Γιορτών του Αχελώου στη Μεσοχώρα πλησίασε οργίλος στο σημείο παρέμβασης των συντρόφων χαρακτηρίζοντάς τους "ανεπιθύμητους" και απαιτώντας την αποχώρησή τους, πράγμα που φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει κι αντιθέτως προκάλεσε την προσέλευση πολλών ακόμα συντρόφων που συμμετείχαν με τους ντόπιους στην τοπική γιορτή.

Την προηγουμένη μάλιστα από την προγραμματισμένη συγκέντρωση στο φράγμα έγινε και μια αποτυχημένη απόπειρα να σβηστεί το αλφάδι που υπέγραφε το μεγάλο σύνθημα πάνω στο φράγμα. Και ειδικότερα μάλιστα για αυτούς που προσπάθησαν μάταια να σβήσουν την υπογραφή του συνθήματος πάνω στο φράγμα, κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων φωναζόταν από συντρόφους το σύνθημα: Τα αλφάδια μας δεν σβήνουν με μπογιά, χτίζονται με αγώνες για τη λευτεριά!

Και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι ο Αχελώος, η Πίνδος, τα βουνά, τα νερά και τα δάση της, δεν είναι τσιφλίκι καμιάς εταιρείας, κανενός δήμου και κανενός τοπικού παράγοντα. Είναι μέρος του συνολικού φυσικού πλούτου που ανήκει σε όλους όσοι αγαπούν τη γη, τη ζωή και την ελευθερία και αγωνίζονται για την προάσπισή τους με αξιοπρέπεια κι ανιδιοτέλεια.

“Δεν είναι κανενός ο ποταμός αυτός - Γι' αυτό και δεν ζητήσαμε την άδεια κανενός”, ”Καμιά υποταγή, καμιά συνδιαλλαγή - Στο διάολο οι παράγοντες, το κράτος και η ΔΕΗ”, “Καμία συμφωνία με την εξουσία - Αγώνας για τη Γη και την Ελευθερία”, “Οι εξεγέρσεις οι κοινωνικές δεν έχουνε παράγοντες και μεσολαβητές”.

Μετά το κρέμασμα του πανό και την αποχώρηση των περισσότερων διαδηλωτών, αρκετοί σύντροφοι καθώς και άλλοι αγωνιστές παρέμειναν μπροστά στις αστυνομικές δυνάμεις φωνάζοντας συνθήματα κατά των μπάτσων, της ΔΕΗ, των φραγμάτων και της εκτροπής, όπως:

Μετά το τέλος της συγκέντρωσης στο φράγμα, ακολούθησε αυτοσχέδια πορεία μέσα στους δρόμους της Μεσοχώρας η οποία είχε ευνοϊκή υποδοχή από αρκετούς κατοίκους. Στην πορεία αυτή συμμετείχαν περίπου 50 σύντροφοι/ισσες από την Αθήνα, την Άρτα, το Αγρίνιο, την Αμφιλοχία, το Βόλο και αλλού, με συνθήματα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και την επίθεσή τους στη φύση και την κοινωνία, ενάντια στα φράγματα, την εκτροπή και τις αμμοληψίες στον Αχελώο, καθώς επίσης ενάντια στον παραγοντισμό και τη διαμεσολάβηση των κοινωνικών αγώνων.

Η πολυήμερη αυτόνομη παρουσία των συντρόφων από την Ανοιχτή Συνέλευση του Στρέφη στον Αχελώο συνδυάστηκε επίσης με περιηγήσεις κατά μήκος του ποταμού και αναβάσεις στα γειτονικά βουνά της Πίνδου, όπως στην υπέροχη κορφή του Χατζή που υψώνεται στα 2.038 μ. πάνω από το χωριό της Μεσοχώρας. Να σημειωθεί ότι ολόκληρη η κοίτη στην κάθοδο του ποταμού από την περιοχή “Καζάνια του Ντάβανου”, όπου είχαν κατασκηνώσει οι διαδηλωτές, μέχρι τη λίθινη τοξωτή γέφυρα της Μεσοχώρας ή “γέφυρα Κόκκου Χατζηπέτρου”, κοντά στο φράγμα, έχει ήδη καταστραφεί από τη συστηματική αμμοληψία και το νερό κυλάει ανάμεσα σε ένα νεκρό τοπίο με σωρούς από κροκάλες που απέμειναν μετά την αφαίρεση της ποταμίσιας άμμου. Αντιθέτως, μεγάλο μέρος της κοίτης του ποταμού προς την κατεύθυνση που οδηγεί βόρεια, στις πηγές του, μέχρι και τη “γέφυρα Αλεξίου” έχει διασωθεί ακόμα, δίνοντας μια εικόνα της απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς που απειλείται άμεσα με τη λεηλασία από την αμμοληψία και την καταστροφή της μέσα στη λάσπη του τεχνητού ταμιευτήρα.

Πέρα από τις γνωστές υπερβολές και τις ασκήσεις θριαμβικού ύφους ορισμένων όσον αφορά τη συμμετοχή κόσμου, θα πρέπει να σημειωθεί ότι, μολονότι υπήρξε αρκετά μεγάλη συμμετοχή κόσμου στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που έγιναν στην πλατεία του χωριού, η συμμετοχή στο κάμπινγκ στην κοίτη του Αχελώου υπολειπόταν κατά πολύ της περσινής και σε αυτό πιθανότατα να συνετέλεσαν, εκτός από τη διαφορετική εποχή -αρχές αντί στα τέλη Αυγούστου-, οι αρνητικές καταστάσεις που στιγμάτισαν το περσινό κάμπινγκ και απέτρεψαν φέτος τη συμμετοχή αρκετού κόσμου, καθώς επίσης το αυτοπεριορισμένο και γι’ αυτό αποθαρρυντικό πλαίσιο κινήσεων της διοργάνωσης που ήταν όλες προσυνεννοημένες με τις τοπικές αρχές...

Με το τέλος των εκδηλώσεων, των δράσεων και των συνελεύσεων άρχισε και η αποχώρηση των συντρόφων από το χωριό και το ποτάμι, ενώ διατρανώθηκε η απόφαση των ντόπιων να αντισταθούν στον αφανισμό της Μεσοχώρας και άλλων μικρότερων χωριών της περιοχής, καθώς και η απόφαση των αλληλέγγυων να επανέλθουν αγωνιστικά στον Αχελώο όταν το απαιτήσουν οι καταστάσεις.

Ο αγώνας συνεχίζεται... εμπλουτίζοντας τις κοινωνικές - ταξικές αντιστάσεις στο κράτος και το κεφάλαιο με τη δημιουργία, την ανάδειξη και την υποστήριξη μετώπων αγώνα για την προάσπιση της φύσης και των ελεύθερων χώρων.

*