Η γενικευμένη κοινωνική βαρβαρότητα που γεννά η εξουσία του “ανθρώπου” πάνω στον άνθρωπο προκαλεί με τη σειρά της καθημερινά φαινόμενα δυσαρέσκειας, αμφισβήτησης και οργής σε ομάδες του πληθυσμού και ιδιαίτερα της νεολαίας. Και υπάρχουν χώροι όπως είναι οι συναυλίες και οι αθλητικοί αγώνες οι οποίοι αν και αποτελούν σύγχρονα εργοστάσια κατανάλωσης, εκμετάλλευσης και ελέγχου γίνονται συχνά σημεία έκρηξης της συσσωρευμένης ασφυξίας και της οργής των νέων. Γιατί η συνάθροιση πολλών ανθρώπων, ακόμα και με μοναδικό σημείο συνοχής την ασφυξία και την οργή, λειτουργεί συχνά ως προϋπόθεση για την εκδήλωση αντεπιθέσεων ενάντια στα αποκρουστικά σύμβολα της κυριαρχίας και τους πραιτωριανούς της, έστω κι αν συχνά είναι ξεσπάσματα τόσο πρωτόλεια και στιγμιαία, ακόμα και άστοχα καμιά φορά, όσο ευκαιριακά κι αυθόρμητα γεννήθηκαν.

Καθόλου τυχαία η συναυλία των “Rage Against the Machine” έγινε στα νταμάρια, στο θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη, μακριά από το κέντρο της μητρόπολης ή άλλα σημεία της με προκλητικούς στόχους για την εξεγερμένη νεολαία. 14 Ιούνη 2000 και κατά τη διάρκεια της συναυλίας ξεσπούν μικρής έκτασης επεισόδια ανάμεσα σε μικρές ομάδες νέων και ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας που έχουν κυκλώσει ασφυκτικά την περιοχή. Τα επεισόδια σύντομα σταματούν όπως και η συναυλία, ενώ οι μπάτσοι κατακλύζουν το χώρο με βροχή ασφυξιογόνων χωρίς όμως να καταφέρουν να συλλάβουν κανέναν. Στη συνέχεια οκτώ χιλιάδες περίπου νέοι και νέες που παρακολούθησαν τη συναυλία αποχωρούν, περνώντας αναγκαστικά ανάμεσα από τις παρατεταγμένες ομάδες των ΜΑΤ και της ασφάλειας. Οι μπάτσοι αρχίζουν τότε τις συλλήψεις επιλέγοντας κατά βούληση ποιοί από τους αποχωρούντες νέους θα προσαχθούν σαν ύποπτοι για τα επεισόδια που προηγήθηκαν. Η ανυπαρξία οποιουδήποτε ενοχοποιητικού στοιχείου για οποιονδήποτε ήταν μια λεπτομέρεια που ξεπεράστηκε με “αναγνωρίσεις” από τους ίδιους τους μπάτσους. Τέτοιες προσαγωγές, με βάση “αναγνωρίσεις” και υποψίες των μπάτσων, έγιναν σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων από το χώρο της συναυλίας ακόμη και ώρες μετά το τέλος της.

Δεκάδες είναι οι νέοι και οι νέες που κατέληξαν έτσι σαν ύποπτοι στην Γενική Ασφάλεια όπου αρκετοί κακοποιήθηκαν και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για τα επεισόδια. Περίπου 20 από αυτούς οδηγήθηκαν στον ανακριτή κατηγορούμενοι για κακουργήματα και αφέθηκαν προσωρινά ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους και χρηματικές εγγυήσεις. Δύο από αυτούς, ο φοιτητής Βασίλης Πανούσης και ο εργάτης Κώστας Νικολαϊδης, και χωρίς να υπάρχει κανένα ιδιαίτερο στοιχείο σε βάρος τους πέρα από τις γνωστές “αναγνωρίσεις”, κρίθηκαν ως “ιδιαίτερα επικίνδυνοι” και προφυλακίστηκαν, ο πρώτος -ο οποίος αποφυλακίστηκε ενάμιση μήνα αργότερα- στις φυλακές ανηλίκων και ο δεύτερος στον Κορυδαλλό. Κάποιοι προφανώς έπρεπε να προφυλακιστούν και επιλέχθηκαν αυτοί με κριτήρια που αφορούν τη στάση τους απέναντι στις αρχές ή το φάκελό τους στην ασφάλεια και όχι την υποτιθέμενη σχέση τους με τα επεισόδια. Ας σημειωθεί ότι ο Κώστας Νικολαϊδης τη στιγμή της σύλληψής του έφερε πάνω του φυλλάδια αναρχικού περιεχομένου, πράγμα που στα μάτια των μπάτσων προφανώς τον καθιστά ένοχο για οτιδήποτε.

Όμως το πογκρόμ που έστησαν οι μπάτσοι σε βάρος της νεολαίας κατόπιν των μάλλον ασήμαντων και περιορισμένων επεισοδίων στη συναυλία των “Rage” τούς άνοιξε φαίνεται την όρεξη κι αποφάσισαν να συνεχίσουν με το ανθρωποκυνήγι των αναρχικών... Την επομένη της συναυλίας, ανακοίνωσαν ότι καταζητούνται έξι ακόμα νέοι, κατηγορούμενοι για κακουργήματα με βάση πάλι “αναγνωρίσεις” και μαρτυρίες δύο μπάτσων ότι τα άτομα αυτά εθεάθησαν στο χώρο των επεισοδίων. Κατά διαβολική σύμπτωση όλοι τους είναι φακελωμένοι στην ασφάλεια ως αντιεξουσιαστές και αναρχικοί, με συμμετοχή σε πολιτικές πρωτοβουλίες, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και κοινωνικές αντιστάσεις. Ενδιαφέρον είναι το ότι ανάμεσα στους έξι είναι και άτομα που ενώ δεν είχαν καν την “τύχη” να βρίσκονται στην συναυλία της Πετρούπολης, είχαν όμως την ατυχία να κατηγορούνται για τα επεισόδια που έγιναν σε αυτή. Και αυτοί οι έξι, που είτε συνελήφθησαν είτε παρουσιάστηκαν στο μεταξύ, αφέθηκαν προσωρινά ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους και χρηματικές εγγυήσεις.

Μια ζωή που ασφυκτιά μέσα στα προσχήματα ελευθερίας, αναζητώντας ένα άλλο νόημα από αυτό της εθελόδουλης επιβίωσης κάτω από την καθαγιασμένη ισχύ του χρήματος και της εξουσίας του κράτους. Μια ζωή που δεν θα πάψει να εξεγείρεται γιατί διψά παθιασμένα για την ελευθερία...