Το FIES (Fichero de Internos de Especial Seguimiento - Αρχείο Κρατουμένων σε Ειδική Παρακολούθηση) που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια από το Ισπανικό κράτος αποτελεί μια από τις πιο σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χωρίς να πρόκειται για ένα θεσπισμένο νομοθετικά καθεστώς, είναι η “άδεια” που έχουν οι δεσμοφύλακες να καταστέλλουν συγκεκριμένους κρατούμενους που οργανώνονται ενάντια στους θεσμούς των φυλακών.

Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το 1991, μετά την αναδιοργάνωση του A.P.R.E. (Asociacion de Presos en Regimen Especial - Σύλλογος Φυλακισμένων σε Ειδικό Καθεστώς), μιας ομάδας συνειδητοποιημένων φυλακισμένων, δραστήριων σε ό,τι αφορά τα προβλήματα της φυλακής. Ήταν επίσης μετά από μια σειρά εξεγέρσεων με ομηρίες δεσμοφυλάκων και προϊσταμένων της φυλακής και της δικαιοσύνης, που πραγματοποιήθηκαν με σκοπό να φτάσουν στην κοινωνία τα αιτήματα των κρατουμένων για βελτίωση των συνθηκών μέσα στις ισπανικές φυλακές.

Το F.I.E.S., που δημιουργήθηκε από τον υπουργό εσωτερικών Antoni Asuncion, σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε με σκοπό να καταστρέψει το σύλλογο A.P.R.E. και να διαχωρίσει τον υπόλοιπο πληθυσμό της φυλακής από εκείνους που θεωρούνταν πιο επικίνδυνοι για εξεγέρσεις ή αποδράσεις, φτιάχνοντας έτσι μια φυλακή μέσα στην ίδια τη φυλακή.

Επιλέγουν τους κρατούμενους, τους χωρίζουν σε μικρές ομάδες και τους μεταφέρουν έναν-έναν στα κελιά (medulos) F.I.E.S., τα ειδικά τμήματα όπου κάθε μορφή επαφής με τους άλλους κρατούμενους είναι πια αδύνατη, πράγμα που διευκολύνει την εφαρμογή της καταστολής πάνω τους.

Τους παίρνουν τα ρούχα και τους δίνουν ειδικές στολές και παντόφλες, τους παίρνουν τα στρώματα την ημέρα και τους τα δίνουν πίσω τη νύχτα. Από την αλληλογραφία, όση φτάνει στα χέρια τους έχει λογοκριθεί. Στον προαυλισμό είναι απομονωμένοι χωρίς να είναι απαραίτητα τιμωρημένοι. Για τις μεταφορές μέσα στον περίβολο της φυλακής τούς γδύνουν και τους φορούν χειροπέδες ενώ συνοδεύονται από δεσμοφύλακες οπλισμένους με ρόπαλα και σιδερένια μπαστούνια. Οι δίκες γίνονται μέσα στις φυλακές, κατά τη μεταφορά τους δεν βλέπουν κανένα. Τους ξυλοκοπούν, τους βρίζουν, τους φορούν χειροπέδες (κάποιες φορές για ολόκληρες μέρες)...

Αυτό είναι το F.I.E.S. και αυτό ισχύει στις φυλακές του ισπανικού κράτους από το 1991 μέχρι σήμερα.

Το ξεκίνημα του ομαδικού αγώνα: Στην υπόθεση του F.I.E.S. οι κινητοποιήσεις δεν είναι κάτι νέο, πάντα γίνονταν πράξεις αντίστασης από άτομα ή μικρές ομάδες φυλακισμένων (απεργίες πείνας, αποχή από τον προαυλισμό, απεργίες εργασίας...). Αυτό που άλλαξε πρόσφατα είναι ότι κάποιοι φυλακισμένοι στο F.I.E.S. συνειδητοποίησαν πως εάν ο αγώνας δεν γίνεται συντονισμένα, είναι ατελέσφορος και έχει μικρό αντίκτυπο έξω από τις φυλακές.

Η ανάγκη συντονισμού και η πρωτοβουλία να συναντηθούν αυτές οι διαμαρτυρίες προέρχεται κυρίως από άτομα που έχουν περάσει από τα πιο σκληρά τμήματα των F.I.E.S. και έχουν βιώσει ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, κ.λπ.

Ξεκίνησαν με “chapeos” (στην αργκό των φυλακισμένων, η άρνηση να βγούνε στην αυλή), αλλά γνώριζαν πως αν αυτός ο αγώνας δεν γινόταν οικειοποιήσιμος από άλλους φυλακισμένους ή αν δεν έβρισκε μια εξωτερική υποστήριξη αρκετά δυνατή, τα αποτελέσματά του θα ήταν πολύ λίγα, πέρα από την καταστολή που θα δεχόταν.

Οι πρώτες τους ενέργειες λοιπόν ήτανε τα “chapeos” που πραγματοποίησαν μικρές ομάδες φυλακισμένων. Σιγά-σιγά ο αγώνας επεκτάθηκε και σε άλλες φυλακές, μέσω γραμμάτων και ανακοινώσεων από τους ίδιους τους κρατούμενους προς κρατούμενους άλλων φυλακών και προς ομάδες εξωτερικής υποστήριξης, αφενός για τη διάδοση του αγώνα στους κρατούμενους, αλλά και για την ανάπτυξη της αλληλεγγύης και έξω από τη φυλακή.

Μετά από μήνες οι σύντροφοι συγκέντρωσαν τις διεκδικήσεις τους σε τρεις βασικές:

1. Κατάργηση του καθεστώτος F.I.E.S. και της απομόνωσης.

2. Άμεση αποφυλάκιση των αρρώστων.

3. Σταμάτημα της διασποράς των φυλακισμένων.

Συνέχισαν τις αποχές προαυλισμού και έκαναν συντονισμένα μια απεργία πείνας τεσσάρων ημερών (16-19 Μαρτίου), στην οποία συμμετείχαν πάνω από 400 κρατούμενοι σε 21 φυλακές.

Οι διεκδικήσεις τους είναι αδιαπραγμάτευτες. Ο αγώνας τους δε θα σταματήσει. Κινητοποιήσεις γίνονται διαρκώς σε κάθε τμήμα F.I.E.S. αλλά και στους δρόμους.

Οι διεκδικήσεις τους είναι και δικές μας. Ο αγώνας τους είναι και δικός μας. Δε θα τους αφήσουμε μόνους στα κελιά τους. Θα πολεμήσουμε μέχρι να φτάσουμε στο στόχο μας. Μέχρι να ανατινάξουμε τα τείχη των φυλακών, των στρατώνων, των σχολείων, των μπάτσικων τμημάτων, των κρατικών κτιρίων, των εργοστασίων...

Αλληλεγγύη στον αγώνα των φυλακισμένων!

Κάτω το κράτος!