¨... Οι ανθρώπινες κοινότητες, τόσο ποικιλόμορφες στους τρόπους τους όσο και τα φτερά των πουλιών, καταπατήθηκαν, απογυμνώθηκαν και στο τέλος εξοντώθηκαν πέρα από κάθε φαντασία. Τα ενδύματα και τα έργα των εξαφανισμένων κοινοτήτων συγκεντρώθηκαν σαν λάφυρα και εκτέθηκαν στα μουσεία σαν επιπρόσθετα στοιχεία της πορείας προς την πρόοδο. Τα εξαφανισμένα ήθη και έθιμα έγιναν αντικείμενα περιέργειας σε μια ακόμη από τις πολλές επιστήμες των εισβολέων. Τα απαλλοτριωμένα εδάφη, δάση και ζώα συσσωρεύτηκαν σαν πραγματικά χρυσωρυχεία, σαν πρωτογενές κεφάλαιο, σαν τις απαραίτητες συνθήκες για τη διαδικασία παραγωγής που θα μετέτρεπε τα ζώα σε καπέλα, τα ορυκτά σε πυρομαχικά και τους επιζώντες ανθρώπους σε φθηνή εργατική δύναμη. Η γενοκτονία ήταν και παραμένει η αναγκαία προϋπόθεση, το κλειδί μεταξέλιξης, ο σκελετός των στρατιωτικο-βιομηχανικών συμπλεγμάτων, του τυποποιημένου περιβάλλοντος του κόσμου των γραφείων και των πάρκιγκ".