ΜΑΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης, νο 66, Ιούλης 2013

Τοποθέτηση της αναρχικής συλλογικότητας "Κύκλος της Φωτιάς" στην πρώτη συνάντηση
για τη δημιουργία αναρχικής πολιτικής οργάνωσης

Με βάση τη συμμετοχή μας στην πρωτοβουλία που πραγματοποίησε το σημερινό κάλεσμα, έχουμε ήδη τοποθετηθεί μαζί με άλλες τρεις συλλογικότητες για την προοπτική της δημιουργίας αναρχικής πολιτικής οργάνωσης. Η σημερινή τοποθέτησή μας θα εστιάσει σε τρία κυρίως σημεία της ανάλυσής μας: την κοινωνική πραγματικότητα, την αναγκαιότητα της δημιουργίας μίας αναρχικής οργάνωσης και τα χαρακτηριστικά της.

Αυτό που ονομάζουμε σήμερα συνολική συστημική κρίση είναι η επιθετική αναδιάταξη της κυριαρχίας με σκοπό τη μεταβολή των όρων του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού προς το χειρότερο για τους εκμεταλλευόμενους. Οι οικονομικές, πολιτικές, αξιακές και περιβαλλοντικές διαστάσεις της κρίσης είναι το αποτέλεσμα της οξυμένης αντίφασης του υπάρχοντος συστήματος κοινωνικής οργάνωσης, της αντίφασης μεταξύ των πραγματικών κοινωνικών αναγκών και των κοινωνικών και ταξικών σχέσεων που επιβάλλουν τον ακρωτηριασμό και την αδυναμία κάλυψής τους.

Είναι εμφανής η παρακμή του κρατικού και καπιταλιστικού κόσμου σε επίπεδο πολιτικό και θεσμικό, εμφανή τα αδιέξοδά του σε οικονομικό επίπεδο, η ένδειά του σε αξίες και νοήματα, η αποσάθρωση των ιδεολογημάτων του, και εμφανείς οι καταστρεπτικές συνέπειες της επιβολής του στη φύση και τις ζωές μας. Το καθεστώς επιτίθεται επειδή βρίσκεται σε σήψη.

Στην ελληνική πραγματικότητα η ολομέτωπη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου εκφράζεται τα τελευταία χρόνια με τη διαρκή επιβολή νέων επαχθέστερων όρων εκμετάλλευσης και με τη συνεχή όξυνση της καταστολής και του ελέγχου. Η αδυναμία παραγωγής ενός συνολικού και συνεκτικού κοινωνικού οράματος, η ευρεία απονομιμοποίηση του καθεστώτος, η διογκούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια και η ανάπτυξη ενός πλήθους αντιστάσεων επιχειρείται να αντιμετωπιστούν μέσω του εκφασισμού και της προώθησης του κοινωνικού κανιβαλισμού.

Στα εργασιακά διαμορφώνονται από τα αφεντικά σκληρές συνθήκες εκμετάλλευσης των προλετάριων με τις κατακτήσεις των ταξικών αγώνων να συρρικνώνονται διαρκώς. Μεροκάματα και μισθοί της πείνας, ωράρια προσαρμοσμένα στις ανάγκες των αφεντικών, απολύσεις και διαρκής εκβιασμός της ανεργίας, στρατιές ανέργων και υποαπασχολούμενων που ζουν σε συνθήκες ανέχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Κι ενώ μεγάλα τμήματα του πληθυσμού φτωχοποιούνται, βασικά και αναγκαία κοινωνικά αγαθά εμπορευματοποιούνται και ο κοινωνικός πλούτος γίνεται βορά για το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο. Πρόκειται για μια συνολική διαδικασία αναδιανομής του πλούτου προς όφελος των πιο ισχυρών με την απομύζηση των πιο φτωχών κοινωνικών στρωμάτων. Ταυτόχρονα, οι ελεγχόμενες από την εργοδοσία και τους πολιτικούς τους πάτρωνες συνδικαλιστικές ελίτ, έχοντας απωλέσει μεγάλο μέρος της διαμεσολαβητικής τους δυνατότητας, επιχειρούν να περιορίσουν τους ταξικούς αγώνες προωθώντας την κοινωνική ειρήνη.

Η επιβολή ειδεχθών όρων εκμετάλλευσης συμβαδίζει με τη δημιουργία ενός Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης, με την αναβάθμιση του ρόλου των κατασταλτικών δυνάμεων, τη διάχυση του φόβου και την επιβολή τρομοκρατίας σε όσους αντιστέκονται, τόσο για την εξουδετέρωση των υπαρκτών αντιστάσεων όσο και για τον παραδειγματισμό της κοινωνίας. Η κατασταλτική-ιδεολογική επίθεση των κυρίαρχων στοχεύει στην εγκληματοποίηση των αγώνων και την απονοηματοδότηση του προτάγματος για μία κοινωνία ισότητας αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Τις ειδικές και στρατιωτικοποιημένες αστυνομικές μονάδες, τη δολοφονική τους βία στους δρόμους και στις διαδηλώσεις, τις παρακολουθήσεις, τις συλλήψεις και τα βασανιστήρια σε βάρος αγωνιστών συμπληρώνουν οι ασφυκτικά γεμάτες φυλακές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών χωρίς χαρτιά, οι φράχτες στα σύνορα. Τα ΜΜΕ ως οι κατ' εξοχήν ιδεολογικοί/προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του κράτους διαχέουν το φόβο και επιχειρούν να επιβάλλουν το μονόλογο των κυρίαρχων στοχοποιώντας κοινωνικές ομάδες, απεργούς, αγωνιστές, την ίδια στιγμή που οι φασιστικές συμμορίες πριμοδοτούνται ανοιχτά και δρουν επικουρικά στις επίσημες κατασταλτικές δυνάμεις επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά τον παρακρατικό τους ρόλο.

Η συστράτευση κάθε επίσημου και ανεπίσημου εξουσιαστικού μηχανισμού στο πλαίσιο της επίθεσης του κράτους και των αφεντικών ενάντια στις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις με σκοπό τον αφανισμό τους διαμορφώνει τις συνθήκες επιβολής του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον αναπτύσσονται αγώνες και αντιστάσεις που στήνουν αναχώματα στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις αδυναμίες τους - με κυριότερη την αδυναμία σύνδεσής τους - αυτοί οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες δείχνουν πως ένα μεγάλο κοινωνικό κομμάτι δεν συναινεί στην υποδούλωσή του και είναι διατεθειμένο να υπερασπιστεί μαχητικά τη ζωή και την αξιοπρέπειά του. Από τα κάτω δημιουργήθηκαν και ξεπηδούν συνεχώς αντιστάσεις και αγωνιστικές δομές, όπως ταξικά σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιών, αντιφασιστικές πρωτοβουλίες, που συνθέτουν κοινότητες αντίστασης.

Ως αναρχικοί θεωρούμε ότι η συμμετοχή μας σε οριζόντια και αντιιεραρχικά κοινωνικά και ταξικά εγχειρήματα καθώς και σε πολιτικές συλλογικότητες είναι προϋπόθεση για τη συνέχιση και την ποιοτική αναβάθμιση του αγώνα ενάντια στο καθεστώς και τις εφεδρείες του. Επιχειρώντας πάντοτε το βάθεμα της κριτικής στο υπάρχον, τη ριζοσπαστικοποίηση των συνειδήσεων, το ξεπέρασμα των ορίων που θέτει το καθεστώς. Σε μια εποχή μεγάλων αντιφάσεων και ρευστότητας όπως η σημερινή, θα πρέπει να είμαστε πιο ξεκάθαροι και σαφείς από ποτέ για τι αγωνιζόμαστε, τι προτείνουμε και τι προωθούμε.

Ως συλλογικότητα θεωρούμε απαραίτητη τη διακριτή συμμετοχή μας ως αναρχικοί στα κοινωνικά και ταξικά μέτωπα του αγώνα. Από τις μεγάλες διαδηλώσεις ενάντια στα νέα μέτρα και τις απεργίες των εργαζομένων, από τους αγώνες ενάντια στην καταστροφή της φύσης μέχρι τα αντιφασιστικά μέτωπα θεωρούμε πως η παρουσία των αναρχικών μπορεί και πρέπει να είναι καταλυτική καθώς μέσα σε συνθήκες όξυνσης του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού το πεδίο της παρέμβασής μας απλώνεται ραγδαία.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι δυνατότητες των επιμέρους αναρχικών ομάδων/ συλλογικοτήτων στο πλαίσιο του αφορμαλισμού δεν επαρκούν για τη συγκρότηση μιας κοινωνικής πρότασης, τη διάχυση και την οικειοποίησή της από τους καταπιεσμένους.

Η κριτική του αφορμαλισμού έχει φυσικά και το χαρακτήρα της αυτοκριτικής μας ως αναρχικών ακτιβιστών, καθώς δεν είμαστε απλά θεωρητικοί του αγώνα ή της οργάνωσης. Είναι μια κριτική ''από τα μέσα'', που θέλουμε να λαμβάνει υπόψη τα θετικά και τα αρνητικά της πορείας μας έως τώρα.

Ο αυθορμητισμός και ο βολονταρισμός, η πρόταση για αυτοοργάνωση και συλλογικοποίηση και οι δομές που παρήχθησαν από αυτές, η μαχητικότητα και η αποφασιστικότητα καθώς και η αυταπάρνηση χαρακτηρίζουν τη δράση του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα. Με βάση αυτά συμβάλλαμε στο να οικοδομηθεί ένας ζωντανός και ποικιλόμορφος πολιτικός-κοινωνικός χώρος που παρήγαγε μεγάλα γεγονότα, έδωσε δυναμικές απαντήσεις στην κρατική και καπιταλιστική δικτατορία και δημιούργησε πλήθος κοινοτήτων και συλλογικοποιήσεων αγώνα. Ταυτόχρονα αναγνωρίζουμε τα όριά τους και δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με βάση την ευκαιριακότητα, τη μερικότητα και τους αυτοσχεδιασμούς. Το αφορμαλιστικό αντιοργανωτικό μοντέλο διακρίνεται από την ασυνέχεια, την περιστασιακότητα στις συνεργασίες και πολλές φορές την ασυνέπεια και την αυτοαναφορικότητητα, τον καθορισμό από την αντανακλαστικότητα και τη συγκυρία. Κυριαρχείται από την έλλειψη δέσμευσης χωρίς να μπορεί να επεξεργαστεί συλλογικά θέσεις και προτάσεις στη βάση της κινηματικής εμπειρίας. Εμπεριέχει την κουλτούρα της συνειδητής ή μη αποχής από τις συλλογικές διαδικασίες που έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή και αναπαραγωγή -άτυπων μεν αλλά πραγματικών- διαδικασιών ανάθεσης και ιεραρχιών. Επιπρόσθετα, η έλλειψη ενός σταθερού τόπου πολιτικής ζύμωσης, συντροφικής κριτικής και αυτοκριτικής οδηγεί στην υποκατάστασή του από κοινωνικές λειτουργίες και ένα χώρο που λειτουργεί σε κρίσιμα σημεία ως άθροισμα παρεών και όχι στη βάση πολιτικών κριτηρίων.

Ο αφορμαλισμός είναι τελικά ένα μοντέλο που πιστεύουμε ότι αδυνατεί να αποτελέσει τη βάση για να τεθεί κοινωνικά το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης, δηλαδή το ζήτημα της συλλογικής και κοινωνικής κατάργησης της εξουσίας του κράτους και των αφεντικών από τις οργανωμένες από τα κάτω δομές των καταπιεσμένων. Επίσης δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά στην ενίσχυση και την πυροδότηση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Λειτουργεί στο σημερινό κοινωνικό πλαίσιο ως μια μαχητική μορφή αντίστασης που δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όρια της καταγγελίας και διαμαρτυρίας απέναντι στο υπάρχον. Καθώς δεν μπορεί να παράγει θέσεις αγώνα με συνέπεια και σε βάθος χρόνου, μας δίνει περιορισμένες/αποσπασματικές ευκαιρίες κεντρικής πολιτικής παρέμβασης, δεν δίνει τη δυνατότητα χάραξης μακροπρόθεσμων στρατηγικών, δυνατότητα δόμησης και οργάνωσης του αγώνα. Την ίδια στιγμή που οι αντίπαλοί μας χαράσσουν τις κατευθύνσεις που θα ακολουθήσουν για τις επόμενες δεκαετίες, ως αναρχικοί εξακολουθούμε συχνά να τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα, εξακολουθούμε να απαντάμε αντανακλαστικά στις επιθέσεις του κράτους, των αφεντικών και των παρακρατικών ακολουθητών τους, ακόμα και όταν αυτές έχουν ως διακηρυγμένο διακριτό στόχο εμάς τους ίδιους και τις υποδομές μας. Η εμπειρία μας από τους αγώνες των τελευταίων δεκαετιών και η ζύμωση σχετικά με τη συμμετοχή μας σε αυτούς, μας οδήγησε στο συμπέρασμα πως απαιτείται μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο που συνολικά ως αναρχικοί παρεμβαίνουμε σε αυτούς. Μας οδήγησε στο συμπέρασμα πως το αφορμαλιστικό μοντέλο πλέον περιορίζει τις δυνατότητές μας και δεν αποτελεί τη βάση για να εξελιχθούμε σε ένα μαζικό επαναστατικό κίνημα.

Η ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΩΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Η δημιουργία αναρχικής πολιτικής οργάνωσης είναι για εμάς το απαραίτητο βήμα για την απάντηση στα ζητήματα που θέτει η εποχή μας. Για τη συγκρότηση ενός συνολικού πολιτικού λόγου και τη συνεπή παρουσία και δράση στα μέτωπα του κοινωνικού-ταξικού πολέμου. Για το συντονισμό και την αύξηση των δυνάμεων και των δυνατοτήτων μας, καθώς και για την ακόμα ευρύτερη δυνατή διάχυση του αναρχικού επαναστατικού προτάγματος. Χρειαζόμαστε τη συνέπεια και την επιμονή προκειμένου να χτίσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας με όσους αγωνίζονται. Για να αλληλεπιδράσουμε πραγματικά μαζί τους, συνδιαμορφώνοντας και θέτοντας στόχους μέσα στους αγώνες, συνθέτοντας και συνολικοποιώντας τα διακυβεύματά τους, με μαχητικότητα και αποφασιστικότητα και όχι ως εξωτερικοί παρατηρητές/αναλυτές ή απλώς ως "ομάδες κρούσης".

Η διοχέτευση των αναρχικών θέσεων και προταγμάτων μέσα από μια συγκροτημένη πολιτική οργάνωση και όχι μέσα από διάσπαρτες φωνές, συμβάλλει στην αποτελεσματικότερη διάχυσή τους. Για να δείχνουμε στην πράξη πως η συλλογικοποίηση με ισότιμους και μαζικούς όρους είναι εφικτή.

Μία αναρχική οργάνωση θα πρέπει για εμάς να μπορεί να δημιουργεί τους όρους για τη χάραξη μακροπρόθεσμης στρατηγικής και να συμβάλλει, λειτουργώντας ως κινηματικό πεδίο διαλόγου, στην παραγωγή συνολικών και ταυτόχρονα κοινωνικά γειωμένων προταγμάτων. Να δίνει τη δυνατότητα της συμμετοχής σε ένα ευρύτερο, δυνατότερο, διακριτό, με πολιτικά χαρακτηριστικά ρεύμα.

Χρειαζόμαστε συλλογικά επεξεργασμένες θέσεις για να μπορέσουμε να συνδέσουμε το σήμερα των κοινωνικών και ταξικών αναχωμάτων στην επίθεση του κράτους και των αφεντικών με το αύριο των επαναστατικών θέσεων μάχης. Για να συνδέσουμε τους μερικούς αγώνες με το συνολικό πρόταγμα για την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου, για να κάνουμε κοινωνικά κατανοητή την ανάγκη για την εξάλειψη κάθε εξουσιαστικής επιβολής. Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε εξαιρετικά σημαντική τη δημιουργία ενός προγράμματος θέσεων, αρχών και στόχων που να ξεκαθαρίζουν τις θέσεις μας στα ζητήματα του κοινωνικού και ταξικού πολέμου, που να δείχνουν ποια είναι η πρότασή μας για το δρόμο του αγώνα, που να θέτουν με σαφήνεια το ζήτημα της κοινωνικής επανάστασης ως της μόνης υπαρκτής διεξόδου της ανθρωπότητας από το ζυγό της εκμετάλλευσης και της υποταγής. Μια αναρχική οργάνωση πρέπει να έχει ως σκοπό, μέσω της σύνδεσής της με τους αγώνες που αναπτύσσονται στη βάση, το χτίσιμο ενός μαζικού και χειραφετημένου επαναστατικού κινήματος. Θέλουμε να λειτουργεί ως φραγμός στους επίδοξους χειραγωγούς και διαμεσολαβητές των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και στην προσπάθεια ενσωμάτωσής τους από τον ρεφορμισμό.

Αναγκαία συνθήκη για την οικοδόμηση αυτής της διαδικασίας είναι το συλλογικό όραμα για μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης. Ανάμεσα στους στόχους μιας αναρχικής οργάνωσης είναι και η συμβολή στη διάχυση αυτού του οράματος, είναι η δημιουργία ενός συνδετικού κρίκου ανάμεσα στο σημερινό καθημερινό αγώνα και το συνολικό όραμα της αναρχίας και του κομμουνισμού.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΠΡOΤΑΣΗΣ

Η συγκρότηση ενός επαρκούς κοινού πολιτικού πλαισίου, ο ορισμός βασικών κατευθύνσεων του αγώνα για την εξυπηρέτηση των στόχων που κάθε φορά θέτουμε αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία καλούμαστε να δώσουμε τις οργανωτικές απαντήσεις μας.

Το ζήτημα της οργανωτικής φόρμας που καλούμαστε να οικοδομήσουμε δεν μπορεί παρά να είναι απότοκο του περιεχομένου, της ίδιας της ουσίας από την οποία εκκινούμε - δηλαδή της ανάλυσής μας για την πραγματικότητα, των επιλογών και των εμπειριών, της κριτικής και αυτοκριτικής μας σε αυτές - και των στόχων και κατευθύνσεων που θέτουμε στον αγώνα μας ως αναρχικοί.

Η διαδικασία για να παράξουμε τις οργανωτικές μας δομές δεν θα είναι εύκολη, καθώς επιλέγουμε να κάνουμε ένα άλμα από τον αφορμαλισμό στη δόμηση ειδικής πολιτικής οργάνωσης, αλλά, έχοντας κοινές βασικές συμφωνίες αρχών, θέσεων και στόχων, τα όποια οργανωτικά μοντέλα επιλέξουμε δεν μπορεί παρά να κρίνονται συνεχώς για την αποτελεσματικότητα τους και τις αδυναμίες τους ώστε να εξελίσσονται, να κριτικάρονται αυστηρά, να αλλάζουν.

Οι πολιτικές και αξιακές στρεβλώσεις όπως ο συγκεντρωτισμός, η γραφειοκρατία, οι ιεραρχίες κ.λπ. δεν είναι εγγενείς της δομικής οργανωτικής συγκρότησης. Έχουμε δει ότι τέτοιες συμπεριφορές, αντιλήψεις και λογικές άτυπα ανθίζουν και στα αφορμαλιστικά μοντέλα, όπως είναι ο ''χώρος''. Το ζήτημα είναι αν αυτές τις στρεβλώσεις που πρέπει ως αναρχικοί να τις ανταγωνιζόμαστε και να τις πολεμάμε, έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε και μάλιστα καλύτερα μέσω της οργανωτικής μας αναβάθμισης. Επιδιώκουμε τη δημιουργία μιας οργάνωσης που θα βασίζεται στην προϋπόθεση της ισότιμης συμμετοχής και ενός κοινά συμφωνημένου πολιτικού πλαισίου. Δομώντας κοινά αποδεκτούς πολιτικούς όρους, συμφωνίες και συγκροτημένες διαδικασίες ζύμωσης και συζήτησης, είναι ευκολότερο να εντοπίζουμε, να κριτικάρουμε και να αντιμετωπίζουμε πολιτικά τις παθογένειες του συγκεντρωτισμού της γραφειοκρατίας και των ιεραρχιών.

Βασικό σημείο για το ξεπέρασμα της κουλτούρας του αφορμαλισμού, με τον οποίο είμαστε μπολιασμένοι ως αγωνιστές και σχήματα, είναι η ανάπτυξη της κουλτούρας της οργάνωσης της πολιτικής μας κοινότητας. Δηλαδή της ανάπτυξης μιας αντίληψης για τον αγώνα που θα συγκροτείται με βάση κοινές αρχές, θέσεις και στόχους και θα διέπεται από τα χαρακτηριστικά της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και της πολιτικής κρίσης. Η αναρχική οργάνωση είναι για εμάς ένα βήμα, ένα διαρκές ανοιχτό στοίχημα συλλογικής διαπαιδαγώγησης. Δεν είναι απλώς ένα εργαλείο αγώνα, αλλά ένας χώρος για την καλλιέργεια μιας νέας πολιτικής κουλτούρας που εμπεριέχει σπερματικά το όραμα της οργάνωσης των ανθρώπων σε μια αντιεξουσιαστική κοινωνία.

Πρόκειται για μια διαδικασία μετάβασης από την υπεροχή των στοιχείων της αυτάρκειας και της αυτοτέλειας των ομάδων προς τη σύνθεση σκεπτικών και περιεχομένων και την κοινή διαδρομή. Μιλάμε για οργανωμένες διαδικασίες οι οποίες θα στηρίζονται σε κοινές αξίες, σχέδια και σκοπούς που θα αποτελούν τον κοινό παρονομαστή για την ενίσχυση των στοιχείων της συντροφικής εμπιστοσύνης και κριτικής μέσα σε μια πολιτική κοινότητα. Για να επιζητούμε αυτά τα στοιχεία σε διασυλλογικό επίπεδο και σε επίπεδο κοινών οργάνων μέσα σε μια αναρχική ειδική πολιτική οργάνωση, θα πρέπει να τα αναπτύσσουμε διαρκώς και μέσα στις ομάδες μας.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ

Το πρωταρχικό και το ελάχιστο επίπεδο πολιτικής οργάνωσης των αναρχικών είναι η αναρχική συλλογικότητα/ομάδα συγγένειας. Αυτή είναι και η δομή που θα πρέπει να αποτελεί τη βάση μιας αναρχικής οργάνωσης. Οι αναρχικές συλλογικότητες που θα συναποτελούν την οργάνωση θα πρέπει να συνδέονται και να συντονίζονται μεταξύ τους μέσω συλλογικών οργάνων και διαδικασιών. Ο τρόπος λειτουργίας που προτείνουμε στοχεύει στην κατοχύρωση της ισοτιμίας των μελών της και θέλουμε να αποτελεί μέσο αποφυγής δημιουργίας άτυπων ιεραρχιών.

Συγκεκριμένα, η σκέψη μας για την οργανωτική μορφή είναι:

1. Ανώτερο όργανο λήψης αποφάσεων θα πρέπει να είναι η γενική συνέλευση των ολομελειών των ομάδων-μελών της οργάνωσης / συνέδριο. Η διεξαγωγή του, ενδεικτικά, θα μπορούσε να είναι μία φορά το χρόνο. Σε κάθε συνέδριο θα πρέπει να ορίζονται οι κοινές θέσεις αγώνα, οι γενικές κατευθύνσεις και οι βασικοί στόχοι μας, όπως επίσης τα εργαλεία και τα όργανα που είναι απαραίτητα για την υλοποίηση των αποφάσεων μας.

2. Συντονιστική ομάδα / επιτροπή, στην οποία θα συμμετέχουν ένα ή δύο μέλη ορισμένα από την κάθε συλλογικότητα και θα έχει το ρόλο να συντονίζει την κίνηση της οργάνωσης με βάση τις θέσεις και τους στόχους που έχει θέσει το συνέδριο. Το έργο αυτού του συντονιστικού οργάνου θα πρέπει να κρίνεται τόσο συνολικά όσο και για επιμέρους αποφάσεις του στο επόμενο συνέδριο.

3. Ειδικές θεματικές ομάδες (π.χ. για την εργασία, την παιδεία, το περιβάλλον, το γυναικείο, την καταστολή, τον αντιφασισμό, τον αντιμιλιταρισμό, την τέχνη κ.λπ.), με τη συμμετοχή μελών από τις συλλογικότητες και σκοπό την επεξεργασία θέσεων, την παραγωγή λόγου και την εισήγηση προτάσεων δράσης στο συνέδριο ή τη συντονιστική ομάδα.

4. Άλλες θεματικές ομάδες εργασίας (π.χ. συντακτική ομάδα προπαγανδιστικών εντύπων), δομημένες με τον ίδιο τρόπο, που θα έχουν ορισμένα καθήκοντα από το συνέδριο και θα αναφέρονται στη συντονιστική ομάδα.

Όπως γράφουμε και στο κοινό κείμενο της πρωτοβουλίας των 4 αναρχικών συλλογικοτήτων, η πρόταση δεν στοχεύει στην αυτοδιάλυση των ομάδων μέσα σε μια μαζικού τύπου οργάνωση. Θεωρούμε πως η κινητήριος δύναμη της οργάνωσης οφείλει να είναι η κοινή δράση των συλλογικοτήτων, πάντα μέσα στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτικής συμφωνίας και όχι στενά οι κεντρικές της διαδικασίες. Μέσω της οργάνωσης στοχεύουμε στη συμπόρευσή μας σε μια σταθερή και συνολική (κι όχι ευκαιριακή) βάση. Παραδοσιακή αντίληψη των αναρχικών είναι πως "οργανώνεσαι στο σήμερα με βάση το ιδεατό σου". Στην ίδια λογική πρέπει να κινείται και η δομή μιας πολιτικής αναρχικής οργάνωσης. Να ισορροπεί ανάμεσα στη συνοχή του σχηματισμού και την αυτονομία των συλλογικοτήτων, να λειτουργεί με βάση τις κατευθύνσεις που ορίζουν τα επιμέρους μέλη για να καταλήξει κεντρικά, και όχι το αντίστροφο.

Η επιτυχής έκβαση αυτής της προσπάθειας θα είναι αποτέλεσμα της δημιουργικής συμβολής κάθε μέλους-συλλογικότητας σε αυτή, της τήρησης των δεσμευτικών συμφωνιών, της συνεπούς προσφοράς και της ισότιμης συμμετοχής όλων στον σχηματισμό, της διαρκούς πολιτικής ζύμωσης και σύνθεσης, της κοινής μας βούλησης για την συγκρότηση και την ενδυνάμωση ενός αναρχικού επαναστατικού κινήματος που δεν θα αναγνωρίζει άλλο όριο από την καταστροφή του κόσμου του κράτους και του κεφαλαίου. Ενός κινήματος που θα προχωράει στην κατεύθυνση της δημιουργίας της κοινωνίας της αναρχίας και του κομμουνισμού.

Κύκλος της Φωτιάς