ΜΑΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 63, Ιούνης 2012

Για την ιστορία του κοινωνικού αγώνα, την «ιστορία» της καρέκλας
και το νερό στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων

Το Πάρκο της Κύπρου και Πατησίων, εκτός από τη γνωστή ιστορία του που εξελίσσεται στον ίδιο το χώρο του με φορείς τους ίδιους τους ανθρώπους που νοιάζονται, φροντίζουν και αγωνίζονται πραγματικά για αυτό, έχει και μια άλλη «ιστορία».
Εκείνη την «ιστορία» που διαδραματίζεται μέσα στις συνεδριάσεις των αρμόδιων θεσμικών φορέων, με αποφάσεις πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων καθώς και ευκαιριακές εμφανίσεις διαφόρων παραγοντίσκων και παρατρεχάμενων που ποτέ δεν λείπουν από τους προθαλάμους της εξουσίας, αγωνιζόμενοι και αυτοί για την απόκτηση μιας από τις πολυπόθητες καρέκλες των περιφερειακών, δημοτικών και διαμερισματικών συμβουλίων.

Στα πλαίσια αυτής της επικής «ιστορίας», της οποίας τα επεισόδια πληροφορούμαστε κατά καιρούς από «φιλικά» ΜΜΕ, κομματικά έντυπα και ανακοινώσεις των ίδιων των παρατρεχάμενων στα δημοτικά και διαμερισματικά συμβούλια, μάθαμε ότι, με απόφασή του, ο Γενικός Γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής – του οποίου το όνομα δυστυχώς αγνοούμε για τον τιμήσουμε και να τον μνημονεύουμε όπως θα έπρεπε – κήρυξε «αναδασωτέα» την έκταση του πάρκου Κύπρου και Πατησίων. Πληροφορηθήκαμε επίσης, από τους παρατρεχάμενους που περιμένουν στους προθαλάμους του Δήμου μπας και σηκωθεί κανείς κι αδειάσει καμιά καρέκλα, ότι στην Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Αθηναίων που συνεδρίασε στις 7/3/2012 με θέμα την επικύρωση αυτής της απόφασης – του αγνώστου σ’ εμάς ευεργέτη του Πάρκου – επτά σύμβουλοι την υπερψήφισαν και τρεις την καταψήφισαν.
Επιπλέον, με την ανακοίνωση που εξέδωσαν οι παρατρεχάμενοι πληροφορηθήκαμε ποιοι ακριβώς ήταν αυτοί οι τρεις απαίσιοι κάτοχοι της πολυπόθητης δημοτικής καρέκλας που καταψήφισαν την «αναδάσωση» του πάρκου. Προφανώς για να ξέρουμε πού να ρίξουμε την επόμενη φορά την ψήφο μας, έτσι ώστε να μην ξαναπάει σε αυτούς τους απαίσιους που δεν την τίμησαν αλλά στους «άλλους» που την αξίζουν και θα την τιμήσουν πραγματικά, δηλαδή τους αγωνιζόμενους παρατρεχάμενους που καταγγέλλουν κάθε κακό εξουσιαστή – για να πάρουν τη θέση του – ενώ εκθειάζουν τον καλό – για να έχουν την εύνοιά του.
Και όπως θριαμβολογούν, πάλι αυτοί οι ίδιοι φερέλπιδες υποψήφιοι για την αυτοδιοικητική εξουσία, επιτέλους, με την απόφαση του κυρίου Γενικού Γραμματέα και τις ψήφους της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου «Το πάρκο πλέον αποτελεί αναδασωτέα έκταση και προστατεύεται από τη σχετική νομοθεσία»!

Εννοείται βεβαίως πως κατασυγκινηθήκαμε από το χαρμόσυνο άγγελμα και μας πλημμύρισαν αισθήματα δικαίωσης αλλά και ευγνωμοσύνης για όλους αυτούς τους καλούς ανθρώπους που τον λυσσαλέο αγώνα τους για να κρατήσουν ή να πάρουν μια καρέκλα της εξουσίας δεν τον κάνουν για τον εαυτό τους, αλλά για όλους εμάς και τους αγώνες μας.
Εκείνο όμως που δεν ακούσαμε και δεν διαβάσαμε πουθενά, γιατί ξεχάστηκε τελείως τόσο στις βαρύγδουπες αποφάσεις των καλών ανθρώπων που κατέχουν σήμερα τις καρέκλες στην Περιφέρεια και το Δήμο όσο και στις θριαμβολογίες των παρατρεχάμενων διεκδικητών τους -που πιστεύουν πως είναι ακόμη καλύτεροι και δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε στις επόμενες εκλογές-, είναι ότι στο «αναδασωτέο» και «προστατευόμενο» Πάρκο της Κύπρου και Πατησίων δεν υπάρχει καν νερό!
Και θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, ακόμα και περαστικός από την Κύπρου, ποιον κοροϊδεύουν όλοι αυτοί οι πολιτικοί απατεώνες που αποφασίζουν ή θριαμβολογούν περί της κήρυξης ως «αναδασωτέου» και «προστατευόμενου» ενός πάρκου όπου δεν τρέχει ούτε μια σταγόνα νερό.

Για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, το νερό έχει κοπεί από τις 17 Αυγούστου 2011, μέσα στο κατακαλόκαιρο, από το Δήμο Αθηναίων που έστειλε συνεργεία του, συνοδευόμενα από μπάτσους, για να ξηλώσουν ακόμα και τις βρύσες και τους σωλήνες που είχαν εγκαταστήσει με δικό τους κόστος και εργασία αγωνιζόμενοι κάτοικοι της περιοχής και αλληλέγγυοι μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του πάρκου από το Δήμο στις 26 Γενάρη 2009. Είναι μάλιστα ο ίδιος ο δήμαρχος Καμίνης που έδωσε την εντολή για το κόψιμο του νερού στο Πάρκο. Αυτός ο ανεκδιήγητος λακές της κεντρικής εξουσίας που στήριξαν μεταξύ άλλων προεκλογικά και οι παραγοντίσκοι παρατρεχάμενοι ως «αντίπαλο δέος» στον άλλο γελοίο και προκάτοχό του, τον Ν. Κακλαμάνη. Και μερικοί από αυτούς τους βλάκες έφθασαν σε τέτοιο σημείο ώστε προεκλογικά τον έφεραν – κρυφά βέβαια – μέσα στο Πάρκο για να το επιθεωρήσει!

Αποσιωπάται λοιπόν το κόψιμο του νερού από όλον αυτό το θίασο που γράφει το έπος της καρέκλας – από τους πρωταγωνιστές μέχρι και τους κομπάρσους του - γιατί αυτό στο οποίο αποβλέπουν όλοι τους είναι να χτυπηθεί με κάθε τρόπο ο ακηδεμόνευτος κοινωνικός αγώνας που διεξάγεται στη γειτονιά με σημείο αναφοράς το Πάρκο και να σταματήσει η ιστορία αγώνα που γράφουν μαζί άνθρωποι που αντιστέκονται αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα κι αντιιεραρχικά, χωρίς κομματικές πλάτες και σχέσεις με το πολιτικό σύστημα, χωρίς εκλογικές σκοπιμότητες και αλισβερίσια με τα ΜΜΕ, αλληλέγγυοι με ένα πλήθος άλλων αγωνιζόμενων στις γειτονιές, εργαζόμενων, άνεργων και νεολαίων που στο τέλος θα τους πάρουν όλους, καρεκλοκένταυρους και καρεκλοθήρες, με τις καρέκλες.

Εμείς να θυμίσουμε πως το ότι απέτυχαν παταγωδώς τα σχέδια των εργολάβων και του Δήμου για μετατροπή του Πάρκου σε πάρκινγκ, ότι απέτυχαν οι προσπάθειες κομματικής χειραγώγησης, διαμεσολάβησης και εκμετάλλευσης του αγώνα που αναπτύχθηκε εδώ, ότι απέτυχαν οι βρώμικες πολιτικές και δημοσιογραφικές εκστρατείες κατασυκοφάντησής του, ότι απέτυχαν οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις με τις εισβολές ναρκοεμπόρων και μπάτσων στο χώρο, το ότι το πάρκο αναδιαμορφώθηκε κι έχει αναδασωθεί ήδη με το φύτεμα 150 νέων δέντρων και θάμνων, ότι έχει μια νέα παιδική χαρά για τα μικρά της γειτονιάς και παγκάκια για τους θαμώνες του, κι ότι αποτελεί πάνω από όλα μια σημαντική εστία κοινωνικής αντίστασης κι αλληλεγγύης στην περιοχή, με κινήσεις και δραστηριότητες ενάντια στην εξατομίκευση, το φόβο, την καταστολή, τη φτώχεια, την ανέχεια, το φασισμό και το ρατσισμό, είναι γιατί υπάρχουν πάντα αγωνιζόμενοι άνθρωποι από τα κάτω που συνεχίζουν να παλεύουν συλλογικά, με ανιδιοτέλεια, συνέπεια κι επιμονή, ανεξαρτήτως κόστους και κάτω από όλες τις συνθήκες.
Με αυτούς τους αγωνιζόμενους από τα κάτω είμαστε εμείς, αυτοί γράφουν τη μόνη ιστορία που μας ενδιαφέρει και αυτοί τελικά θα νικήσουν.

PatissionStreet, 22/3/2012

ΥΓ. Το πάρκο δεν χρειάζεται την «προστασία» και την «αναδάσωση» εκείνων που το κατέστρεψαν, όπως καταστρέφουν και λεηλατούν καθημερινά τις ζωές μας, την κοινωνία και τη φύση. Το πάρκο έχει αναδασωθεί ήδη από αγωνιζόμενους κατοίκους και αλληλέγγυους και δεν χρειάζεται ούτε έχει πραγματικά άλλη προστασία από τη δική τους. Αυτό που χρειάζεται επιτακτικά, για τους ανθρώπους, τα πουλιά και τα δέντρα του πάρκου, είναι ΝΕΡΟ!

*