ΜΑΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 62, Γενάρης 2012

OΧΙ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ

 “Καλιά στα όρη άρχοντας, παρά στον κάμπο δούλος - θωρώ τον κόσμο από ψηλά κι είναι δικός μου ούλος”
(Μαντινάδα Αποκορώνου)

Tον Ιούλιο του 2011, ο ΟΑΣΑ ανακοίνωσε ότι για την “καλύτερη εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού” και λόγω “χαμηλής επιβατικής κίνησης” διακόπτει είκοσι λεωφορειακές γραμμές, μεταξύ των οποίων και την ιστορική γραμμή 714 Πλατεία Βάθη – Πάρνηθα. Αυτή ήταν και η μόνη γραμμή που μετέφερε επισκέπτες από την Αθήνα στο Δρυμό, γι’ αυτό και η κατάργησή της δεν αφορά βέβαια την καλύτερη εξυπηρέτησή τους. Άλλωστε, είχαν ήδη σταματήσει τα καθημερινά δρομολόγια που έφθαναν πάνω στην Πάρνηθα και είχαν απομείνει ελάχιστα -το πρωί και το μεσημέρι των Σαββατοκύριακων- τα οποία σίγουρα συγκέντρωναν ικανό αριθμό επιβατών, ιδίως τους χειμερινούς μήνες, και ούτως ή άλλως ήταν απαραίτητα γιατί δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα για να ανέβει κανείς με τη δημόσια συγκοινωνία στο βουνό.

Ακόμη κι αυτή η λεωφορειακή γραμμή πάντως είχε φτιαχτεί για την εξυπηρέτηση του Καζίνου, γι’ αυτό άλλωστε και τερμάτιζε μπροστά στην είσοδό του. Ωστόσο, έχοντας και ενδιάμεσες στάσεις, όπως στα Μέλια, το Μετόχι, το Ξενία και την Αγ. Τριάδα, αποτέλεσε το κύριο μέσο πρόσβασης των φυσιολατρών επισκεπτών του Δρυμού, και χιλιάδες είναι αυτοί που γνώρισαν το βουνό, το διέσχισαν και το αγάπησαν χάρη στη γραμμή του 714.

Μετά την απαράδεκτη απόφαση του ΟΑΣΑ να καταργήσει τη γραμμή 714, το τελευταίο δρομολόγιο του λεωφορείου έγινε το Σάββατο 23 Ιούλη 2011, και έκτοτε έπαψε να υπάρχει κάθε δυνατότητα πρόσβασης στους πεζοπόρους και τους φίλους της Πάρνηθας που δεν έχουν ΙΧ ή δεν θέλουν να το χρησιμοποιήσουν για να ανέβουν στο βουνό.

Η κατάργηση της γραμμής συνιστά πραγματικό αποκλεισμό της Πάρνηθας από τους φίλους της και απαγόρευση πρόσβασης για όλους τους πληβείους της πόλης, μιας και η δυνατότητα επίσκεψής της γίνεται προνόμιο για τους έχοντες και κατέχοντες.

Επιπλέον, μετά την κατάργηση της γραμμής 714, η συγκοινωνία με την Πάρνηθα παραδίδεται πλήρως στα επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται το Δρυμό, και ειδικότερα στο Καζίνο που έχει αναπτύξει δικό του δίκτυο με ιδιόκτητα πούλμαν και δωρεάν δρομολόγια για το βουνό από την Αθήνα και τον Πειραιά.

Και γα να είμαστε ακριβείς, για όποιον επιθυμεί να συνεχίσει να επισκέπτεται την Πάρνηθα μετά την κατάργηση του 714 και δεν έχει ή δεν θέλει να χρησιμοποιήσει ΙΧ, δεν υπάρχουν επιλογές. Θα πρέπει είτε να περπατήσει για χιλιόμετρα στη λεωφόρο Πάρνηθος από το Μεσονύχι μέχρι το Μετόχι κι από εκεί να ανέβει στο βουνό με το τελεφερίκ, περνώντας υποχρεωτικά μέσα από τις εγκαταστάσεις του Καζίνου, είτε να περιμένει σε κάποια στάση τα πούλμαν για τους πελάτες του Καζίνου και να ανέβει παριστάνοντας τον τζογαδόρο με αρβύλες και σακίδιο.

Είναι γελοίο και τραγικό συνάμα ότι στο βουνό που είναι προστατευόμενος φυσικός Δρυμός και συλλογική κληρονομιά όλων μας ανεβοκατεβαίνουν κι αλωνίζουν χιλιάδες οχήματα κάθε είδους, από πούλμαν και τζιπ 4Χ4 μέχρι μηχανές εντούρο που οργώνουν τα μονοπάτια του, κι εκείνο που τελικά περισσεύει κι απαγορεύεται είναι τα δρομολόγια του δημόσιου λεωφορείου που εξυπηρετεί τους φτωχότερους από τους επισκέπτες τής Πάρνηθας και τους πραγματικούς φίλους της.

Αντί να αποθαρρυνθεί η μαζική εισβολή των ιδιωτικών οχημάτων που κατακλύζουν το Δρυμό και να ενισχυθεί η δημόσια συγκοινωνία, αυτή καταργείται, απαγορεύοντας έτσι την πρόσβαση στους φυσιολάτρες επισκέπτες του Δρυμού, τους πεζοπόρους και τους ορειβάτες που ανέβαιναν στο βουνό με το 714, αλλά και όλους τους εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους και νεολαίους που δεν διαθέτουν δικά τους μέσα και το λεωφορείο είναι ο μόνος τρόπος για να μετακινηθούν και να επισκεφθούν κάποια στιγμή το βουνό.

Η γραμμή που συνδέει την πόλη με το Δρυμό δεν είναι “άγονη”, αλλά ακόμη κι αν ήταν δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να εγκαταλειφθεί. Ποιος, αντίστοιχα, θα δεχόταν να σταματήσουν λόγω μικρής επιβατικής κίνησης τα καράβια που πηγαίνουν στα νησιά της “άγονης γραμμής”, με αποτέλεσμα οι μόνοι που θα μπορούσαν να ταξιδέψουν, στον Αη-Στράτη για παράδειγμα, να είναι όσοι διαθέτουν φουσκωτά και κότερα;

Μετά την ανυπολόγιστη καταστροφή που υπέστη η Πάρνηθα από την πυρκαγιά του 2007, η δημόσια συγκοινωνία με το βουνό είναι ζωτικής σημασίας. Γιατί τώρα η Πάρνηθα χρειάζεται ακόμη περισσότερο την επίσκεψη των φυσιολατρών, εφόσον αυτοί είναι και η μόνη πραγματική κοινωνική βάση για την προστασία της από την επιβουλή των επιχειρηματικών και κατασκευαστικών συμφερόντων.

Δεν έχουμε αυταπάτες για το ποιο είναι το δέον και τελικό ζητούμενο του αγώνα για την προάσπιση της Πάρνηθας. Είναι η ανατροπή όλου του πλέγματος των κρατικών και καπιταλιστικών συμφερόντων που έχουν εγκατασταθεί στην Πάρνηθα και τη λυμαίνονται στο όνομα της προστασίας και της αξιοποίησής της, οδηγώντας την στην ίδια καταστροφή την οποία επέφεραν τις τελευταίες δεκαετίες στο λεκανοπέδιο της Αττικής και στα βουνά ολόγυρά του, τον Υμηττό, την Πεντέλη, το Ποικίλον Όρος.

Ωστόσο, το σημαντικό τώρα είναι να σταματήσει ο αποκλεισμός της Πάρνηθας για τους τωρινούς και τους αυριανούς φίλους της, και να μην καταντήσει το βουνό μια απόμακρη κι απρόσιτη σκιά στον ορίζοντα της πόλης, προσιτό μόνο για τους τζογαδόρους του Καζίνου, τους εργολάβους, τους κρατικοδίαιτους οικολόγους των παρακυβερνητικών ΜΚΟ και τους πελάτες των κάθε είδους «φυσιολατρικών» επιχειρήσεων που εκμεταλλεύονται το Δρυμό.

Είναι επιτακτικό λοιπόν να αρθεί ο αποκλεισμός της Πάρνηθας για τους φυσιολάτρες επισκέπτες της, να επαναλειτουργήσει άμεσα η γραμμή 714 -με τέρμα όχι πλέον στο Καζίνο αλλά στην Αγ. Τριάδα- και να μην παραδοθεί το βουνό ως τσιφλίκι στη βιομηχανία του τζόγου.

Το συντομότερο, να μη γεράσουμε περιμένοντας στη στάση…

Να κρατήσουμε το δρόμο για το βουνό ανοιχτό σε όλους
Να μη γίνει ο Δρυμός της Πάρνηθας τσιφλίκι του Καζίνου
Να επαναλειτουργήσει άμεσα η Γραμμή 714

 Πρωτοβουλία αγώνα για τη γη και την ελευθερία,
Νοέμβρης 2011

* Την Κυριακή 27 Νοέμβρη έγινε παρέμβαση φίλων του βουνού στην Πάρνηθα ενάντια στον αποκλεισμό του Δρυμού από τη δημόσια συγκοινωνία. Είναι αποκαλυπτικό για το τι συμβαίνει στην Πάρνηθα και το τι δρομολογείται ταυτόχρονα με την κατάργηση της δημόσιας συγκοινωνίας που αποκλείει τους πεζοπόρους φίλους του βουνού ότι οι δρόμοι του Δρυμού κατακλύζονταν από κάθε είδους οχήματα, πούλμαν, τζιπ κ.λπ., κι επικρατούσε στην κυριολεξία κυκλοφοριακή συμφόρηση, τόσο προς την κατεύθυνση του Καζίνου στο Μαυροβούνι όσο και προς τα κατ’ ευφημισμό ορειβατικά καταφύγια του ΕΟΣ Αθηνών στο Μπάφι και του ΕΟΣ Αχαρνών στο Φλαμπούρι τα οποία λειτουργούν απροσχημάτιστα σαν τουριστικές επιχειρήσεις. Το βουνό λεηλατείται από τις μπίζνες και κατακλύζεται από αυτοκινητοπομπές, και αυτό που καταργήθηκε ήταν η δημόσια συγκοινωνία! Είναι κάτι περισσότερο από φανερό ότι η άθλια κατάσταση που επικρατεί στην Πάρνηθα όχι μόνο δεν έχει καμιά σχέση με προστατευόμενο Δρυμό αλλά με το αντίθετο: την πλέον απροκάλυπτη παράδοση του βουνού στην εκμετάλλευση και λεηλασία του από ιδιωτικά κερδοσκοπικά συμφέροντα. Πολλοί τα βλέπουν, αλλά σιωπούν μπροστά στο ασφυκτικό κι αξεδιάλυτο πλέγμα των συμφερόντων κράτους, δήμων, ΜΚΟ, ΜΜΕ, ορειβατικών συλλόγων, Kαζίνου και ιδιωτικών εταιρειών που έχει εγκατασταθεί πάνω στο βουνό.

** Τριάντα φίλοι της Πάρνηθας συγκεντρώθηκαν το πρωί της Τρίτης 29 Νοέμβρη στο Μουσείο, ύστερα από κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία. Μετά από μοίρασμα κειμένων ενάντια στον αποκλεισμό του βουνού που επιβλήθηκε με την κατάργηση της δημόσιας συγκοινωνίας, ακολούθησε παρέμβαση στα γραφεία του ΟΑΣΑ για την άμεση επαναλειτουργία της Γραμμής 714.

*