Όπως έδειξε και η αμερικανονατοϊκή επίθεση ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, μετά την πρόσφατη ιστορική περίοδο της αδιαμφισβήτητης “εθνικής κυριαρχίας” του κράτους στον κατοχυρωμένο “εθνικό” του χώρο, ανατέλλει μια νέα ιστορική περίοδος, αυτή της παγκόσμιας κυριαρχίας σ’ έναν πλανητικό κοσμο-χώρο χωρίς απαραβίαστα εθνικά σύνορα, στο όνομα της “ελεύθερης αγοράς”, των “ανθρώπινων δικαιωμάτων” κ.λπ. Όπου τα “εθνικά κράτη” του χθες (και οι πιθανές μητροπόλεις-κράτη του αύριο) θα βρουν τη θέση τους ως αλληλοσυνδεδεμένοι κι αλληλεξαρτώμενοι σχηματισμοί περιφερειακής κυριαρχίας των τοπικών ελίτ, ενσωματωμένοι σ’ ένα παγκόσμιο σύστημα ενιαίας κι ολοκληρωτικής κυριαρχίας.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, κι απέναντι στη Μοναδική Σκέψη για την παγκοσμιοποίηση μέσω της κυριαρχίας, θεωρούμε -όπως επισημάναμε και στις συναντήσεις μας κατά τη διάρκεια της ιμπεριαλιστικής επίθεσης στα Βαλκάνια-, ότι η παγκοσμιοποίηση με την έννοια ενός κόσμου που να χωράει άπειρους κόσμους χωρίς σύνορα αφορά, πάνω απ’ όλα, το επαναστατικό όραμα μιας ανθρωπότητας που είναι μία και αδιαίρετη σ’ έναν πλανήτη μοναδικό κι αδιαίρετο.

Και αυτή η παγκοσμιοποίηση, είναι μια υπόθεση άμεσα συνδεδεμένη με τους καθημερινούς αγώνες των εξεγερμένων ανθρώπων που όπου γης επιχειρούν να επαναοικειοποιηθούν και να απαλλοτριώσουν το χρόνο και το χώρο της ζωής που κατακερματίζεται, αλλοτριώνεται και διαλύεται από την Εξουσία, την Ιδιοκτησία και την Οικονομία...

Κατά συνέπεια το ζήτημα είναι αν η παγκοσμιοποίηση θα γίνει από τα πάνω, κάθετα, εξουσιαστικά και ιεραρχημένα, με την επιβολή της ιμπεριαλιστικής (αυτοκρατορικής) κυριαρχίας που ασκούν oι υπερεθνικές ή πολυεθνικές πολιτικοστρατιωτικές και οικονομικές δομές [όπως το G7, το ΝΑΤΟ, η NAFTA, η Ε.Ε., το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΠΟΕ κ.λπ.] ή θα προκύψει οριζόντια κι από τα κάτω, μέσα από τα ανταγωνιστικά κι ανατρεπτικά κινήματα που ξεσπούν με πανανθρώπινα και οικουμενικά προτάγματα ενάντια ακριβώς στην παγκοσμιοποίηση της κυριαρχίας.

Κι από αυτή τη σκοπιά νομίζουμε ότι πρέπει να ειδωθεί το Σηάτλ. Πέρα από τις όποιες καθυστερήσεις κι αναχρονισμούς που ακόμα υπάρχουν ανάμεσα στους αντιστεκόμενους, ό,τι καλύτερο συνέβη στο Σηάτλ δεν αφορά μια μάχη οπισθοφυλακής που διεξάγουν ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση οι νοσταλγοί της εθνικής κυριαρχίας έναντι της ανατέλλουσας αυτοκρατορικής, αλλά το σύγχρονο και επίκαιρο πόλεμο που διεξάγεται ανάμεσα στις πολιτικοοικονομικές δυνάμεις που προωθούν την παγκοσμιοποίηση όπως τη γνωρίζουμε σήμερα (από τα πάνω) και στις κοινωνικές δυνάμεις που προωθούν την παγκοσμιοποίηση -έστω και στοιχειακά- όπως πραγματικά την θέλουμε (από τα κάτω).

Απόδειξη ότι οι συναντήσεις αγώνα όπως εκείνη του Σηάτλ, παλιότερα του Άμστερνταμ και του Λονδίνου, κι αύριο σε πλήθος πόλεις της γης πραγματοποιούνται όλο και περισσότερο από κοινωνικές δυνάμεις πολυποίκιλης εθνικής και εθνοτικής καταγωγής στο όνομα ενός κόσμου από όλους και για όλους... Μιά νέα, άτυπη Διεθνής, χωρίς καμιά ιεραρχική δομή και αναγνωρισμένους ηγέτες, αλλά με πρωτοβουλίες και κινητικότητα από τα κάτω και μια αποτελεσματική οριζόντια επικοινωνία κυρίως μέσω του Διαδίκτυου (πρακτική που ξεκίνησαν οι εξεγερμένοι ινδιάνοι από τα βουνά του μεξικάνικου νότου!).

Και αυτή η παγκοσμιοποίηση της αντίστασης είναι ένα ακόμη σημαντικό μήνυμα του Σηάτλ, πλάι σε εκείνο της εξεγερτικής και πολύτροπα βίαιης μεθοδολογίας που όλο και πιο καθαρά αναδύεται σε βάρος του πασιφισμού και της παθητικότητας.

“Μια τρομερή παγκόσμια επανάσταση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη... και οι επιπτώσεις της δεν θα έχουν κανένα ιστορικό προηγούμενο’’ έγραψε τις μέρες του Σηάτλ ο Τ. Γκίτλιν (ένας καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης) υποδηλώνοντας ακριβώς ότι το Σηάτλ δεν σηματοδοτεί ένα ρόγχο του παρελθόντος αλλά ένα σκίρτημα του μέλλοντος.

Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός είναι πως αυτές οι μαζικές και μαχητικές εκδηλώσεις αντίστασης, πάνω από τα σύνορα κι απέναντι στο συγκεκριμένο σχεδιασμό της παγκόσμιας κυριαρχίας, εμπεριέχουν μια δυνητική προοπτική και πρόκληση για τους αντιστεκόμενους σε όλον τον κόσμο κι εναπόκειται στη βούληση και την κριτική τους ικανότητα να αντλήσουν γόνιμα και διεξοδικά συμπεράσματα από το Σηάτλ, το νέο Σικάγο στο τέλος του 20ου αιώνα. (...)