MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 59, Μάης 2011

Η ΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ – ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ
 Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ!

 Οι κυρίαρχοι πολιτικοί σχεδιασμοί για τη ριζική αναδιάρθρωση όλων των καίριων οικονομικών και κοινωνικών πεδίων σήμερα δεν θα μπορούσαν να αφήσουν ανέπαφο τον τομέα της υγείας. Όπως στην εργασία, την ασφάλιση, την παιδεία, τις συγκοινωνίες, το περιβάλλον, έτσι και στην υγεία, η γνωστή συμμορία των εγχώριων κυβερνώντων και των υπερεθνικών οργανισμών (Ευρωπαϊκή Ένωση, ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), επιχειρεί την ισοπέδωση όσων μέχρι τώρα η κοινωνία αντιλαμβανόταν ως κατακτημένα και αδιαπραγμάτευτα.

Το καινούργιο νομοσχέδιο έρχεται να νομιμοποιήσει θεσμικά, πιο επιθετικά και απροκάλυπτα πια, τη μετατροπή του θεμελιώδους δικαιώματος στην υγεία και τη ζωή σε στυγνό οικονομικό μέγεθος. Να ολοκληρώσει τον ταξικό διαχωρισμό και τον αποκλεισμό όλο και μεγαλύτερων κομματιών – άνεργοι, μετανάστες, φτωχοί, ανασφάλιστοι – από το σύστημα περίθαλψης.

Εξαγγελίες και δηλώσεις εμφανίζουν τις ανθρώπινες ανάγκες και την ασθένεια ως ζημιογόνες καταστάσεις, που σε εποχή κρίσης πρέπει να αγοραιοποιηθούν κι άλλο, να αποφέρουν κέρδος και ανταποδοτικότητα. Ενώ τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά επιδίδονται σε πλιάτσικο σε βάρος της κοινωνίας, ο ανεκδιήγητος υπουργός υγείας Λοβέρδος έχει το θράσος να δηλώνει ότι «τα ελλείμματα των νοσοκομείων οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στα 160 εκατ. ευρώ που δαπανώνται ετησίως για την περίθαλψη των μεταναστών». Οι πιο αδύναμοι ενοχοποιούνται πάλι και συγχρόνως στέλνεται σε όλους το μήνυμα ότι όποιος δεν έχει να πληρώσει θα πετιέται έξω.

Δημοσιογράφοι και «έγκριτοι» επιστήμονες, με αποστολή τους την προπαγάνδιση και κοινωνική αποδοχή του κυρίαρχου λόγου, υποστηρίζουν την ολοκληρωτική παράδοση των υπηρεσιών υγείας στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Προσπαθούν να πείσουν ότι η δημόσια παροχή υγείας δεν είναι βιώσιμη κι ότι το μέλλον ανήκει στον ιδιωτικό τομέα, που «υπόσχεται καλύτερες υπηρεσίες και ενίσχυση της εθνικής οικονομίας». Όμως, στον καπιταλισμό των ανισοτήτων και του αμείλικτου ανταγωνισμού η μόνη οικονομία που αναπτύσσεται είναι αυτή των φαρμακευτικών πολυεθνικών, των εταιρειών υλικών και εξοπλισμών, της ελίτ των μεγαλογιατρών, των ιδιωτικών ιατρικών κέντρων και ομίλων και όλων των διαπλεκόμενων με αυτά κυκλωμάτων.

Μια τεράστια βιομηχανία της υγείας, που όλο και πιο εντατικά στο εξής θα απλώνει τα πλοκάμια της για να συρρικνώνει τη δημόσια πλευρά και να συσσωρεύει κέρδη από υπηρεσίες επί αμοιβή. Παράλληλα, θα επιβάλλει στους εργαζόμενους κι αυτού του χώρου, όπως συμβαίνει παντού, νέους ληστρικούς όρους εργασίας για να μειώνει το κόστος της.

 Τρεις δεκαετίες από τη δημιουργία του ΕΣΥ, δεν είχαμε ποτέ την ψευδαίσθηση ότι αυτό ήταν καθολικά προσβάσιμο και ουσιαστικά δημόσιο. Όμως, γεννημένο μέσα σε μια συγκεκριμένη κοινωνική συνθήκη και απαίτηση, κάλυψε ένα μέρος των αναγκών, κυρίως, χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων και μη προνομιούχων. Η σημερινή οικονομική και πολιτική κυριαρχία έχει ως κεντρική επιλογή, όχι φυσικά να λύσει τα προβλήματα, αλλά να βάλει τέλος σε όποια υπολείμματα ανοιχτής υγειονομικής περίθαλψης σε ευρύ πληθυσμό έχουν απομείνει.

Τα δημόσια νοσοκομεία βουλιάζουν υπερχρεωμένα, όχι μόνο από την κακοδιαχείριση των εκάστοτε υπουργών και διευθυντών, αλλά γιατί η επίσημη παράδοσή τους στον φαύλο κύκλο της μίζας και των συμφερόντων των λίγων είναι δομικό στοιχείο της φύσης και λειτουργίας του υπάρχοντος συστήματος.

Η μείωση των λειτουργικών δαπανών των νοσοκομείων, που επιβάλλει το μνημόνιο, σημαίνει τραγικές ελλείψεις ακόμα και των πιο βασικών υλικών, ασυντήρητα και απαρχαιωμένα μηχανήματα και εργαστήρια, μείωση αποδοχών του προσωπικού, περικοπή εφημερευόντων γιατρών, χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις, που με το πάγωμα των προσλήψεων και τα σχέδια για συγχωνεύσεις νοσοκομείων, όχι μόνο θα παραμείνουν κενές, αλλά θα χαθούν κι άλλες.

Ήδη, έπαψε η κάλυψη από ασφαλιστικά ταμεία για πολλές ιατρικές πράξεις και εξετάσεις. Οι δυσβάστακτες επιβαρύνσεις για τους περιθαλπόμενους θα αυξάνονται συνεχώς.

Το εισιτήριο, που απαιτούνταν έως τώρα για τα πρωινά εξωτερικά ιατρεία, επεκτείνεται στα κέντρα υγείας και στα τμήματα επειγόντων περιστατικών και θα αυξάνεται. Έτσι, οι ασφαλισμένοι αναγκάζονται να πληρώνουν όλο και περισσότερα, ενώ στο στόχαστρο μπαίνουν οι ανασφάλιστοι, που το υπέρογκο κόστος θα είναι απαγορευτικό γι’ αυτούς. Με δεδομένες τις διαστάσεις της ανεργίας και της μαύρης εργασίας, καταλαβαίνει κανείς πόσο μεγάλα κοινωνικά κομμάτια θα βρίσκονται αποκλεισμένα από εξετάσεις, φάρμακα, επεμβάσεις, κ.λπ.

Παράλληλα, το όργιο των υπερτιμολογήσεων και της παραοικονομίας συνεχίζεται απρόσκοπτα, όπως και οι διασυνδέσεις με τις εταιρείες για την προώθηση συγκεκριμένων προϊόντων.

Κι ενώ η ζωή των ανθρώπων μπαίνει σε κίνδυνο στις ατέλειωτες ουρές και λίστες αναμονής, από καιρό έκαναν την εμφάνισή τους τα απογευματινά προσωπικά ιατρεία ορισμένων γιατρών, με τιμή 60-80 ευρώ ανά επίσκεψη, χωρίς καμία ασφαλιστική κάλυψη. Τα νέα μέτρα προβλέπουν τη γενίκευση αυτής της καθαρά ιδιωτικής συναλλαγής, σε όλα τα νοσοκομεία, σε όλο το φάσμα λειτουργίας τους. Το κράτος θεσμοθετεί τον «τιμοκατάλογο» των ιατρικών υπηρεσιών και επανασχεδιάζει τις υγειονομικές μονάδες με την εμπορευματική λογική των εσόδων-εξόδων.

Γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι ο σύγχρονος κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός επιτίθεται χωρίς όρια στο αγαθό της ζωής και της υγείας. Μόνο η ίδια η κοινωνία μπορεί να ανακόψει αυτή την επίθεση, αποφασίζοντας ότι αυτό δεν είναι άλλο ανεκτό. Απορρίπτοντας ένα πολιτικό σύστημα που στηρίζεται σε νοσηρές εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές σχέσεις, που αναπαράγει την αρρώστια και τη διαχειρίζεται μέσα από αυτές, εις βάρος των κοινωνικών αναγκών.

Ο αγώνας για την προάσπιση του κοινωνικού αγαθού της υγείας δεν είναι απομονωμένος από όλα τα άλλα ζητήματα που μας απασχολούν. Από τις ιδιωτικοποιήσεις ως την πληρωμένη περίθαλψη, από την κακοποίηση της γης και της φύσης ως την κακοποίηση του ανθρώπινου σώματος, από το χτύπημα μισθών και συντάξεων ως τους άνεργους των ιατρικών και παραϊατρικών κλάδων, μια κοινή συνισταμένη αναδύεται ως αναγκαία απάντηση: ολομέτωπος διαρκής αγώνας, ταξικός, συλλογικός, αυτοοργανωμένος.

Απέναντι στην παθητική δυσαρέσκεια και την υπακοή, να περάσουμε στη συλλογική κοινωνική δράση και την αντεπίθεση. Χωρίς τεχνητούς διαχωρισμούς μεταξύ μας, μαζί με τους εργαζόμενους στην υγεία, με αλληλεγγύη με τον κάθε αγωνιζόμενο, να μην αφήσουμε τη ζωή και την υγεία μας βορά στα νύχια των κυρίαρχων.

Για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, με δημόσια περίθαλψη για όλους.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ για την αναδιάρθρωση στον τομέα της υγείας, με τη Συνέλευση για την Υγεία (Κατάληψη ΠΙΚΠΑ - Πετράλωνα): Παρασκευή 4 Μάρτη, 8μμ, στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης.

Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων

Το κείμενο αυτό μοιράστηκε σε παρεμβάσεις σε νοσοκομεία, ΙΚΑ, ΟΑΕΔ κι άλλους χώρους, και αποτέλεσε τη βάση της εισήγησης της Συνέλευσης Κυψέλης/Πατησίων στην εκδήλωση που έγινε στις 4 Μάρτη στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, μαζί με τη Συνέλευση για την Υγεία. Μοιράστηκε επίσης σε συγκέντρωση-πορεία που έγινε στις 19/3 στην πλατεία Φιξ ενάντια στο κλείσιμο του 7ου Θεραπευτηρίου ΙΚΑ Πατησίων.

*