MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 59, Μάης 2011

ΑΠΟ ΤΗ ΧΙΡΟΣΙΜΑ ΣΤΗ ΦΟΥΚΟΥΣΙΜΑ
Η ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟΣΥΝΤΙΘΕΤΑΙ

Ο Πυρηνοκίνητος Τιτανικός Βυθίζεται Ακτινοβολώντας Θάνατο

Ένας πολύ ισχυρός σεισμός 9 ρίχτερ χτύπησε ένα μήνα πριν, στις 11 Μάρτη 2011, την Ιαπωνία και ακολούθησε τσουνάμι με κύματα ύψους μέχρι και 16 μέτρα που σάρωσαν την ανατολική ακτή του μεγάλου νησιού Χονσού. Πολλές χιλιάδες ήταν τα θύματα, αλλά ο πραγματικός εφιάλτης που έπληξε την Ιαπωνία και απειλεί όλη την ανθρωπότητα δεν ήταν τα αναπόδραστα φυσικά φαινόμενα, αλλά τα καταστροφικά έργα των ίδιων των ανθρώπων, η αιχμή της τεχνολογίας τους, τα πυρηνικά εργοστάσια. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο πυρηνικός εφιάλτης πλήττει την Ιαπωνία, μιας και είναι η χώρα που δέχτηκε τις ατομικές βόμβες των αμερικανών το 1945 στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Ήταν στο τέλος του β' παγκόσμιου πολέμου, από τον οποίο η Ιαπωνία έβγαινε συντετριμμένη μετά από μια μακρόχρονη προσπάθεια να κυριαρχήσει στη λεκάνη του Ειρηνικού και τις χώρες της Άπω Ανατολής με τις πλούσιες πρώτες ύλες τους που δεν υπάρχουν στα ιαπωνικά νησιά. Αναγεννημένη μέσα από τις στάχτες της, η μεταπολεμική αυτοκρατορική Ιαπωνία ως στήριγμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού έγινε ένας βιομηχανικός και τεχνολογικός κολοσσός, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στον πλανήτη. Εξαιτίας δε της προσφερόμενης αμερικάνικης τεχνολογίας και για να υποκαταστήσει τη φτώχεια της χώρας σε ορυκτές ενεργειακές πηγές, η ιαπωνική ελίτ επέλεξε, παρά την τραγωδία της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, καθώς και τη γιγαντιαία διακινδύνευση που σήμαινε μια τέτοια επιλογή, την ανάπτυξη εργοστασίων παραγωγής πυρηνικής ενέργειας για "ειρηνικούς" σκοπούς.

Το γεγονός ότι οι συνέπειες από την ανάπτυξη της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας δεν έχουν τίποτα το ειρηνικό, πράγμα που έχει επιβεβαιωθεί όχι μόνο σε πλήθος από πυρηνικά "ατυχήματα" αλλά και σε κάθε στάδιο της εξόρυξης και εμπλουτισμού ουρανίου, της χρήσης πυρηνικών υλικών και της αποθήκευσης των αποβλήτων, αγνοήθηκε. Και η απάντηση στους τρομακτικούς κινδύνους που απειλούσαν την Ιαπωνία, με δεδομένα την υψηλή σεισμικότητα, τα μεγάλα ωκεάνια παλιρροϊκά κύματα αλλά και την ηφαιστειακή δράση στην περιοχή του ιαπωνικού αρχιπελάγους, ήταν ένας πολύ διαδεδομένος μύθος περί της απόλυτης ασφάλειας που προσφέρουν η ιδιαίτερα ανεπτυγμένη τεχνολογία στη χώρα και η τεχνοκρατία, καθώς και η υψηλού επιπέδου οργάνωση του κράτους με την παροιμιώδη στρατιωτική πειθαρχία του ιαπωνικού λαού.

Έτσι έφθασε η Ιαπωνία να μετρά ένα δίκτυο από 55 πυρηνικά εργοστάσια (από τα 434 που υπάρχουν παγκόσμια) με πολλές δεκάδες αντιδραστήρες πάνω σε ηφαιστειακές ζώνες και τεκτονικά ρήγματα. Τα "ατυχήματα" και οι διαρροές ραδιενέργειας δεν έλειψαν ποτέ αλλά το μεγαλύτερο και το χειρότερο δεν είχε συμβεί ακόμα, συμπαρασύροντας το μύθο της ακαταμάχητης από τα στοιχεία της φύσης ιαπωνικής κρατικής μηχανής και της επιστημονικής τεχνοκρατίας. Ήταν αρκετός ο σεισμός της 11ης Μάρτη και το τσουνάμι για να αποδείξουν και στους πιο ανίδεους ή αδιάφορους ότι δεν υπάρχει καθαρή και ασφαλής πυρηνική ενέργεια, και ότι η πειθαρχία κι εμπιστοσύνη του λαού στο κράτος και τους επιστήμονες τεχνοκράτες επιφυλάσσει την καταστροφή κι όχι τη σωτηρία.

Το γεγονός είναι ότι ο σεισμός και το τσουνάμι που ακολούθησε, ξεπερνώντας όλες τις προβλέψεις και τους σχεδιασμούς επί χάρτου της τεχνοκρατίας, εκτός όλων των άλλων που επέφεραν, διέλυσαν και τις αυταπάτες για τα συστήματα ασφαλείας των πυρηνικών εργοστασίων και των αντιδραστήρων τους. Και λαμβάνοντας υπόψη τις επίσημες ανακοινώσεις των πρώτων ημερών, παρουσιάστηκαν προβλήματα στη λειτουργία τουλάχιστον τριών πυρηνικών εργοστασίων, στη Φουκουσίμα, την Οναγκάουα και το Ιμπαράκι, πολύ κοντά στο Τόκυο. Τα περιστατικά στην Οναγκάουα και το Ιμπαράκι αποσιωπήθηκαν γρήγορα, χωρίς να μάθουμε ποτέ τι ακριβώς συνέβη εκεί, αλλά η πλήρης κατάρρευση των συστημάτων ασφαλείας στο εργοστάσιο της Φουκουσίμα, με έξι πυρηνικούς αντιδραστήρες, ήταν από μόνη της αρκετή για να οδηγηθεί η Ιαπωνία σε έναν νέο πυρηνικό εφιάλτη, μετά από εκείνον του 1945, και να απειλείται από τη διαρκή εξάπλωση της ραδιενέργειας το Τόκυο κι ολόκληρη η χώρα, η Άπω Ανατολή και ευρύτερα ο πλανήτης.

Η ουσία βρίσκεται στην απόδειξη ότι οι λεγόμενες τεχνολογίες αιχμής όπως είναι η πυρηνική δεν εξυπηρετούν κοινωνικές ανάγκες, με ασφάλεια και σεβασμό στον άνθρωπο και τη φύση, αλλά τις επιδιώξεις της κυριαρχίας και τα συμφέροντα πολιτικών και οικονομικών ελίτ, επιφέροντας ανυπολόγιστες καταστροφές και τραγωδίες στις ανθρώπινες κοινωνίες και τον φυσικό κόσμο.

Πολλά ήταν τα προσχήματα, οι αποσιωπήσεις και οι διαστρεβλώσεις προκειμένου να κρυφτούν οι αιτίες, οι συνέπειες και η έκταση της καταστροφής. Εκείνα που πρέπει όμως να υπογραμμιστούν είναι:

- Ότι επιστρατεύτηκαν για μια ακόμη φορά προφάσεις, πως για την καταστροφή ευθύνονται τα φυσικά φαινόμενα που είναι απρόβλεπτα κι ανεξέλεγκτα, κι όχι η αλαζονεία και η απληστία των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών και των επιστημόνων που νομίζουν ότι μπορούν να τιθασεύσουν και να υποτάξουν ατιμώρητα τη φύση και τις δυνάμεις της.

 - Ότι ποτέ δεν ειπώθηκε η αλήθεια για τα συμβαίνοντα στη Φουκουσίμα και σε άλλα πυρηνικά εργοστάσια μετά το σεισμό, ούτε για το τι διακυβεύεται πραγματικά, καθώς είναι παντελώς ανεξέλεγκτη, πέραν οποιουδήποτε κοινωνικού ελέγχου, η εξουσία μιας κάστας ειδικών επιστημόνων που ως μαθητευόμενοι μάγοι αποφασίζουν για την τύχη δισεκατομμυρίων ανθρώπων και του φυσικού κόσμου σε βάθος αιώνων.

 - Ότι το παγκόσμιο λόμπι που ελέγχει την πυρηνική βιομηχανία και η συντριπτική πλειοψηφία των ειδικών κατά τόπους πυρηνικών επιστημόνων ψεύδονται και παραπληροφορούν συστηματικά στα ΜΜΕ, καθησυχάζοντας τους πληθυσμούς και κατευνάζοντας τις ανησυχίες τους, κρύβοντας τα πραγματικά μεγέθη των κινδύνων από το ατύχημα και τις τρομακτικές συνέπειές του.

- Ότι, σε τελική ανάλυση, όχι μόνο η Ιαπωνία, αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα είναι απροστάτευτη κι εκτεθειμένη στις απειλές και τις συνέπειες των πυρηνικών όπλων και της πυρηνικής βιομηχανίας.

Και δεν πρέπει να αυταπατόμαστε ότι όλα αυτά δεν μας αφορούν επειδή δεν υπάρχουν πυρηνικά εργοστάσια στον ελλαδικό χώρο και όλα αυτά μοιάζουν να συμβαίνουν πολύ μακριά από την καθημερινότητά μας. Ας αναλογιστούμε ποια ήταν η καθημερινότητα των Ιαπώνων μια μέρα πριν τις 11 Μάρτη και ποια είναι σήμερα που η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στη σύγχυση, τον πανικό και την απελπισία του πυρηνικού εφιάλτη. Ας θυμηθούμε επίσης τον πυρηνικό όλεθρο από την έκρηξη ενός αντιδραστήρα τον Απρίλη του 1986 στον πυρηνικό σταθμό του Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας που σκόρπισε ραδιενέργεια (δηλ. το θάνατο, καρκίνους, τερατογενέσεις και μεταλλάξεις) σε όλη την Ευρώπη, και ότι στον βαλκανικό και ευρωπαϊκό περίγυρο υπάρχουν πλήθος από πυρηνικά εργοστάσια, ενώ σχεδιάζονται κι άλλα. Είναι γεγονός άλλωστε ότι στην ερώτηση αν θα μπορούσε να έρθει στην Ελλάδα ένα ραδιενεργό νέφος από την Ιαπωνία που απέχει 25.000 χλμ, η ειλικρινής απάντηση ενός επιστήμονα ήταν ότι όχι μόνο μπορεί να έρθει αλλά και να κάνει το γύρο του κόσμου δύο και τρεις φορές αν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, δηλαδή η κατάλληλη φορά των ανέμων. Και υπήρξε δημόσια παραδοχή ότι εντέλει έφθασε πράγματι και στην Ελλάδα από την Ιαπωνία ραδιενεργό νέφος χαμηλής πυκνότητας σωματιδίων, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, στις 24 Μάρτη 2011.

Αλλά ας μην έχουμε και γενικότερα αυταπάτες για το τι συνέβη στην Ιαπωνία. Δεν είναι υπεύθυνη και χρεοκοπημένη, μιας και οι συνέπειες είναι τρομακτικές και ανυπολόγιστες, μόνο η συγκεκριμένη εταιρεία Τepco (Ηλεκτρική Εταιρεία του Τόκυο), ιδιοκτήτρια του πυρηνικού εργοστασίου της Φουκουσίμα που οι αντιδραστήρες του εκρήγνυνται και λιώνουν ο ένας μετά τον άλλον, μολύνοντας την ατμόσφαιρα και τον ωκεανό, το έδαφος και τον υδροφόρο ορίζοντα, τους ανθρώπους κι όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Εκείνο που χρεοκόπησε στη Φουκουσίμα είναι η πυρηνική βιομηχανία στο σύνολό της και η επιστημονική τεχνοκρατία σε όλες της τις γραμμές, ενώ, ακόμα βαθύτερα, χρεοκόπησε το ίδιο το σύστημα, το κράτος και ο καπιταλισμός, σε μια από τις πιο οργανωμένες, ανεπτυγμένες κι υποδειγματικές εκδοχές τους, την ιαπωνική.

Δεν πρόκειται για ένα περιορισμένης εμβέλειας και σημασίας γεγονός, μια τοπική περιβαλλοντική και ανθρωπιστική κρίση που δείχνει ότι το συγκεκριμένο πυρηνικό εργοστάσιο στη Φουκουσίμα δεν είναι βιώσιμο και ακίνδυνο για το φυσικό περιβάλλον και τους ανθρώπους.

Πρόκειται για μια παγκόσμια δραματική προειδοποίηση και μια απόδειξη της γενικευμένης κρίσης στην οποία βυθίζεται όλο και περισσότερο το πολιτικοοικονομικό σύστημα του κράτους και του καπιταλισμού, επειδή ακριβώς είναι μη βιώσιμο κι επικίνδυνο, συμπαρασύροντας στην αυτοκαταστροφή του και τον όλεθρο τη φύση και την κοινωνία.

Δεν είναι άλλωστε μόνο η πυρηνική τεχνολογία που οι εφαρμογές της απειλούν με τρομακτικές συνέπειες την ανθρωπότητα και τη φύση, αλλά και όλες οι εφαρμογές των καπιταλιστικών τεχνολογιών αιχμής, όπως η βιοτεχνολογία. Και καμία συμφορά από οποιοδήποτε "ατύχημα" στο παρόν ή στο μέλλον δεν πρόκειται να σταματήσει αυτή την καταστροφική μηχανή που αποτελούν το κράτος και ο καπιταλισμός, παρά μόνο η ίδια η καταστροφή τους από τις δυνάμεις μιας κοινωνικής επανάστασης βγαλμένης μέσα από τις πραγματικές χειραφετημένες ανάγκες και επιθυμίες των ανθρώπων για την αναδημιουργία μια νέας κοινωνίας αυτοδιεύθυνσης, κοινοκτημοσύνης κι αρμονικής συνύπαρξης με τη φύση.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
 Αθήνα, 12/4/2011

*