MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 59, Μάης 2011

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΧΥΤΑ

Η αντίσταση των κατοίκων της Κερατέας στη δημιουργία ΧΥΤΑ στην περιοχή Οβριόκαστρο είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των δυναμικών τοπικών αντιστάσεων που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια -σε περιοχές όπως η Λευκίμμη Κέρκυρας, το Καρβουνάρι Θεσπρωτίας, το Ελληνικό Ιωαννίνων, το Γραμματικό κ.α.- και αντιτίθενται στην επικείμενη περιβαλλοντική και κοινωνική καταστροφή που συνεπάγεται η δημιουργία ΧΥΤΑ.

Το ζήτημα των σκουπιδιών, των αποβλήτων και της διαχείρισής τους αποτελεί θεμελιώδες κοινωνικό πρόβλημα, παράγωγο του σύγχρονου καπιταλιστικού συστήματος, ειδικότερα τα 100 τελευταία χρόνια της ανάπτυξής του. Η διαρκής παραγωγή σκουπιδιών είναι συνυφασμένη με την χωρίς όριο παραγωγή και κατανάλωση εμπορευμάτων που δεν στοχεύει στην κάλυψη πραγματικών κοινωνικών αναγκών, αλλά αντιθέτως καθορίζεται από το κυνήγι όλο και μεγαλύτερου κέρδους για τα αφεντικά που διαμορφώνουν μια αντίστοιχη καταναλωτική κουλτούρα μέσα στην κοινωνία. Η δημιουργία των σύγχρονων μητροπόλεων όπου ζουν εκατομμύρια άνθρωποι κάτω από ασφυκτικές συνθήκες συνεπάγεται και την καθημερινή παραγωγή τόνων σκουπιδιών. Με το ρυθμό μάλιστα που αναπτύσσεται πληθυσμιακά και επεκτείνεται πολεοδομικά η μητρόπολη, οποιαδήποτε «λύση» -«οικολογική» ή «βιώσιμη»- προπαγανδίζουν οι κυρίαρχοι δεν είναι παρά μια προσωρινή κατάσταση που γρήγορα θα φτάσει στα όριά της. Τα σκουπίδια της μητρόπολης είναι ένα ακόμα μέσο επέκτασής της, αφού στην πραγματικότητα απαιτείται να καταστραφούν και να παραδοθούν στη μόλυνση μεγάλες εκτάσεις στην περιφέρεια, μετατρεπόμενες σε σκουπιδότοπους. Το μοντέλο οργάνωσης, λειτουργίας, παραγωγής και κατανάλωσης που επιβάλλουν κράτος και κεφάλαιο στην κοινωνία είναι άκρως επιθετικό και καταστρεπτικό, τόσο για τη φύση όσο και για τις ανθρώπινες κοινωνίες. Η αναζήτηση λοιπόν ενδοσυστημικών λύσεων στα προβλήματα που ο καπιταλισμός γεννά δεν μπορεί παρά να είναι αυταπάτη.

Στην ελληνική πραγματικότητα η διαχείριση των σκουπιδιών αντιμετωπιζόταν για χρόνια με τη δημιουργία εκατοντάδων χωματερών. Ο υπερκορεσμός τους όμως, καθώς και οι οδηγίες και τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης επέβαλαν τον «εκσυγχρονισμό» των παραπάνω δομών στο πνεύμα της «πράσινης» ανάπτυξης με τη δημιουργία των Χώρων Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων, που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά νέες χωματερές όπου τα σκουπίδια, αντί να πετιούνται απλώς, θάβονται κάτω από χώμα. Αυτή η διαδικασία που προβλέπει τη δημιουργία ΧΥΤΑ σε όλη την επικράτεια αποτελεί έναν νέο κερδοφόρο τομέα για τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες που αναλαμβάνουν τα έργα και για το ελληνικό κράτος που θέλει να απορροφήσει τα ευρωπαϊκά χρήματα. Στη σημερινή μάλιστα συγκυρία, όπου εξαπολύεται μια ολομέτωπη επίθεση κράτους και αφεντικών στην κοινωνία με σκοπό την επιβολή ακόμη σκληρότερων όρων εκμετάλλευσης και καταπίεσης, το νέο μοντέλο διαχείρισης απορριμμάτων επιχειρείται να επιβληθεί με τη βία και την τρομοκρατία των δυνάμεων καταστολής. Επίσης, επειδή τα χρονικά όρια για την υλοποίηση του σχεδίου στενεύουν για το κράτος, η επιλογή των χώρων για τους ΧΥΤΑ γίνεται αντίθετα και με τα όποια κριτήρια και τους όρους που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να πληρούν οι εγκαταστάσεις. Βέβαια, τα κριτήρια είναι και εδώ ταξικά, αφού σκουπιδότοπος της Αττικής μπορεί να γίνει η Κερατέα ή το Γραμματικό αλλά όχι οι περιοχές που ζει η ελίτ, όπως μπορούσε να γίνει η μη τουριστική Λευκίμμη στην Κέρκυρα. Ταυτόχρονα, προωθείται γρήγορα η ιδιωτικοποίηση ολόκληρου του δικτύου αποκομιδής των σκουπιδιών στην πόλη, με την ανάθεση όλης της διαδικασίας σε εταιρείες, στο πλαίσιο της παράδοσης μιας ακόμα «κοινωνικής υπηρεσίας» στο κεφάλαιο.

Ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας και της ευρύτερης περιοχής της Λαυρεωτικής, καθώς και αλληλέγγυων, που αρνούνται να παραδώσουν σε κράτος και εργολάβους τον τόπο που ζουν και να βιώσουν τις συνέπειες της περιβαλλοντικής καταστροφής, αντιμετώπισε από τις 11 Δεκέμβρη όλο το φάσμα της κρατικής βίας: διμοιρίες των ΜΑΤ να συνοδεύουν τα μηχανήματα του μεγαλοκαρχαρία Μπόμπολα, να περικυκλώνουν την περιοχή και να επιτίθενται στους αντιστεκόμενους με χημικά, αύρα νερού, συλλήψεις και δίκες. Ενώ ταυτόχρονα τα ΜΜΕ επιχειρούσαν να συκοφαντήσουν τον αγώνα, αποδίδοντας την αιτία των γεγονότων σε «τοπικές ιδιοτροπίες». Δεν είναι όμως μόνο η κατασταλτική βία με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι όσοι αγωνίζονται, αλλά και οι αντιλήψεις της διαμεσολάβησης. Οι τοπικοί παράγοντες επιχειρούν τη μεταφορά του αγώνα σε ένα στενά νομικό και θεσμικό επίπεδο, ακόμα κι όταν αναγκάζονται να συρθούν και φαινομενικά να συνταχθούν με έναν αγώνα εξαιτίας της δυναμικής που αναπτύσσεται από τη βάση, με σκοπό να τον εκτονώσουν και να τον χειραγωγήσουν. Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, οι επικεφαλής των νέων «καλλικρατικών» δήμων θα αποτελέσουν τους εκφραστές σε τοπικό επίπεδο των κεντρικών αναπτυξιακών-καταστροφικών σχεδίων για τη μεγαλύτερη λεηλασία και εκμετάλλευση της φύσης και των πόρων της.

Το μαχητικό πνεύμα των αγωνιζόμενων κρατά μέχρι και σήμερα ανοιχτό το δρόμο του αγώνα, θέτει φραγμούς στα καταστροφικά σχέδια κράτους και κεφαλαίου, όπως και οι τοπικοί αγώνες που προηγήθηκαν σε άλλα μέρη. Εμείς από τη μεριά μας είμαστε αλληλέγγυοι με όσους ανθρώπους στέκονται με αξιοπρέπεια απέναντι στα αφεντικά, και προτάσσουμε την αυτοοργάνωση των αγώνων ενάντια σε αυτούς που καταδυναστεύουν τις ζωές μας, λεηλατούν τη φύση, την κοινωνία και ιδιοποιούνται τον πλούτο της.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Συνέλευση Αναρχικών, 30/12/2010

*