MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 58, Γενάρης 2011
TO KAZINO ANOIΓΕΙ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΗΣ
ΠΑΡΝΗΘΑΣ
Πάρνηθα, Κυριακή 3 Οκτώβρη 2010
... Δεν είναι κακό
που θυμήθηκαν μερικοί την Πάρνηθα, έστω ευκαιριακά και προεκλογικά (ανάμεσά τους
αρκετοί υποψήφιοι περιφερειάρχες, δήμαρχοι, σύμβουλοι κ.λπ.), και τα τεράστια
προβλήματα που δημιουργεί στο βουνό η εντεινόμενη λεηλατική και καταστροφική
επίθεση του κράτους και του κεφάλαιου.
Δεν είναι επίσης κακό που έστω αργοπορημένα και ρητορικά υιοθετούν ως αιχμή του
αγώνα την απαίτηση πλήρους έξωσης του Καζίνο από το βουνό καθώς και τα άλλα
ζητήματα που ανέδειξε ο αγώνας στην Πάρνηθα, όπως η κατασκευή της Τεχνόπολης.
Γιατί ως γνωστόν στην Πάρνηθα τα τελευταία χρόνια με αυτή την αιχμή και αυτά τα
ζητήματα έχουν γίνει πάμπολλες παρεμβάσεις, συγκεντρώσεις, πορείες κι εκδηλώσεις
αντίστασης, στις οποίες οι όψιμοι θιασώτες ενός «πλουραλιστικού κινημάτος» στην
Πάρνηθα έλαμψαν δια της απουσίας τους και της αφωνίας τους, ακόμα κι όταν
γίνονταν συλλήψεις και ξυλοδαρμοί αγωνιστών έξω από το Καζίνο ή όταν βρέθηκε
βόμβα στο “Ξενία” όπου πραγματοποιήθηκε η διήμερη συγκέντρωση αντίστασης από την
Πρωτοβουλία Αγώνα από το λόφο του Στρέφη στις 3-4 Ιούλη 2010. Με την ευκαιρία
μιας ακόμα παρουσίας και παρέμβασής τους στην Πάρνηθα, την Κυριακή 3 Οκτώβρη,
μια παρέα συντρόφων από την Πρωτοβουλία του Στρέφη προχώρησαν μέσα στην καμένη
έκταση που απλώνεται δίπλα στο Μον Παρνές κι όπου το Καζίνο ξεκίνησε νέα έργα
επέκτασής του τα οποία έχουν ανασταλεί προσωρινά. Ο χώρος είναι περιφραγμένος με
συρματοπλέγματα, υπάρχουν ταμπέλες απαγόρευσης εισόδου και είχαν παραταχθεί
αποτρεπτικά αρκετοί σεκιουριτάδες και μπράβοι του Καζίνο, ενώ σε κάποια απόσταση
υπήρχαν και μπάτσοι, ένστολοι και ασφαλίτες. Οι σύντροφοι προσπέρασαν τους
μπράβους και προχώρησαν μέσα στο χώρο που είναι δημόσιος, τον οποίο με το έτσι
θέλω έχει περιφράξει και περιφρουρεί με σκυλιά το Καζίνο.
Όπως είχε επισημανθεί τον Αύγουστο: «Η προσωρινή αναστολή αυτών των
συγκεκριμένων έργων στα καμένα δεν αναστέλλει τους σχεδιασμούς και τις
επιδιώξεις της βιομηχανίας του τζόγου πάνω στην Πάρνηθα, ούτε θεραπεύει τις
πληγές που έχει ανοίξει από χρόνια στο βουνό. Για αυτό και σε κάθε περίπτωση το
Καζίνο και οι υποστηρικτές του θα μας ξαναβρούν μπροστά τους…»
To Καζίνο ανοίγει το λάκκο της Πάρνηθας…
Το Μον Παρνές υπήρξε ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο που χτίστηκε, χωρίς να εκδοθεί ποτέ οικοδομική άδεια, με προσωπική εντολή του τότε πρωθυπουργού Κων. Καραμανλή, το 1961, με σκοπό να γίνει η ναυαρχίδα της τουριστικής ανάπτυξης ολόκληρου του ορεινού όγκου. Ο χώρος που χτίστηκε, στο Μαυροβούνι της Πάρνηθας, ανήκε στην Μονή Πετράκη της Αρχιεπισκοπής Αθηνών μαζί με χιλιάδες άλλα στρέμματα τα οποία η Εκκλησία πούλησε στον ΕΟΤ. Όλη αυτή η έκταση που πέρασε στην ιδιοκτησία του ΕΟΤ δεν απαλλοτριώθηκε ποτέ από το δημόσιο, παρότι θα έπρεπε μιας και συμπεριλήφθηκε στον πυρήνα απόλυτης προστασίας του Εθνικού Δρυμού που ιδρύθηκε την ίδια χρονιά, το 1961.
Το ξενοδοχείο Μον Παρνές, που στοίχισε τεράστια ποσά στο δημόσιο, τελικά χρεωκόπησε και η Πάρνηθα γλίτωσε τότε τα χειρότερα. Το 1971, το Μον Παρνές παραχωρήθηκε από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο σε έναν Κύπριο επιχειρηματία του τζόγου, τον Δημητρίου, για να το μετατρέψει σε καζίνο, κι έπαψε ουσιαστικά να λειτουργεί ως ξενοδοχείο. Του παραχωρήθηκε επίσης και μια δασική έκταση στο Μετόχι, στους πρόποδες της Πάρνηθας, όπου κατασκευάστηκε τελεφερίκ για την εξυπηρέτηση του Καζίνου.
Κατά τη μεταπολίτευση τη διεύθυνση του κερδοφόρου καζίνου την ανέλαβε άμεσα ο ΕΟΤ. Οι σεισμοί του 1981 και του 1999 προκάλεσαν σημαντικές ζημιές στο συγκρότημα του Μον Παρνές κι ένα κτήριο που λειτουργούσε σαν νυχτερινό κέντρο πάνω στην Πάρνηθα κατέρρευσε εντελώς. Από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άρχισε τις διαδικασίες της ιδιωτικοποίησης του Καζίνου και τελικά το 2003 παραχώρησε τη διεύθυνση και το 49% των μετοχών του σε ιδιωτική κοινοπραξία. Στην κοινοπραξία συμμετέχουν μια πολυεθνική επιχειρηματιών του τζόγου καθώς και ντόπιοι επενδυτές, κυρίως ο Μπόμπολας.
Με το νόμο 3139 που ψηφίστηκε στη Βουλή το 2003, εκτός του Καζίνου παραχωρήθηκε επίσης στους ιδιώτες όλη η περιουσία του πρώην ΕΟΤ που μετονομάστηκε σε Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα, μεταξύ των οποίων το παλιό ξενοδοχείο “Ξενία” και 3.100 στρέμματα ελατοδάσους. Με αυτόν τον νόμο μάλιστα καθορίστηκε η αλλαγή χρήσης γης 116 στρεμμάτων, έτσι ώστε να επεκταθούν οι εγκαταστάσεις του Καζίνου Μον Παρνές μέσα στο δάσος! Έτσι δημιουργήθηκε το παράδοξο για Εθνικό Δρυμό, απολύτου υποτίθεται προστασίας της φύσης, να υπάρχουν στην καρδιά του ιδιωτικές εκτάσεις προς εκμετάλλευση από τη βιομηχανία του τζόγου.
Τον Ιούνη του 2007
ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά που κατέκαψε την Πάρνηθα. Το βουνό εγκαταλείφθηκε στις
φλόγες και όλες οι πυροσβεστικές προσπάθειες επικεντρώθηκαν στη σωτηρία του
Καζίνου. Συνολικά 56.000 στρέμματα δάσους και τα 2/3 του πυρήνα του Δρυμού
έγιναν στάχτη, αλλά το Καζίνο σώθηκε!
Τις ίδιες ακριβώς μέρες, τέλη Ιούλη 2007, όταν διαδηλωτές με πορεία από την πόλη
στο βουνό αποκλείουν το Καζίνο και 27 αγωνιστές συλλαμβάνονται για επίθεση στην
είσοδο του Μον Παρνες με κόκκινες μπογιές, δημοσιοποιείται η απόφαση του
Περιφερειάρχη ότι εξαιρούνται από την αναδάσωση οι καμένες εκτάσεις που
προβλεπόταν η αλλαγή χρήσης τους από το 2003. Ο διευθύνων σύμβουλος του Καζίνου
Θεοδωρίδης, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ανακοινώνει ότι προσφέρει
1.000.000 ευρώ για την αναδάσωση των καμένων περιοχών της Πάρνηθας και ότι δήθεν
δεν ενδιαφέρεται για την εξαίρεση κάποιας περιοχής προς όφελος του καζίνου. Μετά
την πυρκαγιά, με ΠΔ του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Σουφλιά, τη διοίκηση κι «αξιοποίηση» του
Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας αναλαμβάνει ο Φορέας Διαχείρισης με κυριότερο
χρηματοδότη του το Καζίνο Μον Παρνές! Στο μεταξύ το Καζίνο πραγματοποιεί
εκτεταμένα έργα ανακατασκευής του Μον Παρνές και του Τελεφερίκ, στο χώρο του
οποίου δημιουργείται ένα τεράστιο υπόγειο και υπέργειο πάρκινγκ, ενώ περιμένει
τη σειρά του για ανακατασκευή και εκμετάλλευση το παλιό ξενοδοχείο “Ξενία”.
Τον Αύγουστο του 2010, το Καζίνο, επιδεικνύοντας μια οικοδομική άδεια (ν732) που εκδόθηκε με βάση το νόμο του 2003, το ΠΔ του Σουφλιά που χαρακτηρίζει την περιοχή «ζώνη τουρισμού», την απόφαση εξαίρεσής της από την αναδάσωση του Περιφερειάρχη το 2007 και μια ειδική κοινή υπουργική απόφαση του 2009, ξεκίνησε έργα μέσα στα καμένα και οι μπουλντόζες του ξεχύθηκαν εκεί που πριν τη μεγάλη πυρκαγιά του 2007 υπήρχαν έλατα. Στην θέση τους ανοίχθηκε ένας τεράστιος λάκκος για τον βιολογικό καθαρισμό του Καζίνου και προβλέπεται να ακολουθήσουν κι άλλα έργα.
Οι εκσκαφείς
σταμάτησαν προσωρινά μετά από προσφυγή στα δικαστήρια του ΕΔΑΣΑ (εθελοντές
δασοπυροπροστασίας), αλλά το Καζίνο, έχοντας μαζί του νόμους της Βουλής και
υπουργικές αποφάσεις, «δικαιώθηκε». Όπως διαπίστωσε σύντροφος που ανέβηκε στις
30 Νοέμβρη στο βουνό, τα έργα συνεχίζονταν μέσα στη σιωπή όλων και οι εκσκαφείς
είχαν πιάσει και πάλι δουλειά μέσα στα καμένα…
Το Καζίνο λεηλατεί και καταστρέφει την Πάρνηθα κανονικά και με το νόμο!
Όχι πολύ μακρύτερα, οι εθελοντές του ΣΚΑΪ και του Φορέα Διαχείρισης του
Εθνικού Δρυμού κάνουν αναδασώσεις με τα μάτια κλειστά και την πλάτη γυρισμένη
στο Καζίνο που ανενόχλητο ανοίγει το λάκκο της Πάρνηθας!
Δεν σιωπούν όμως όλοι, οι αγωνιστές της φύσης είναι πάντα στο βουνό ενάντια στα
έργα που πληγώνουν την Πάρνηθα. Ο αγώνας συνεχίζεται…
Στρέφης
* Να υπενθυμίσουμε ότι από την πρώτη στιγμή, τον Ιούλη του 2007, όταν άλλοι επιδίδονταν σε βουβές διαμαρτυρίες ή συναυλίες στο Σύνταγμα, η Ανοιχτή Συνέλευση από το λόφο του Στρέφη στοχοποίησε ευθέως το Καζίνο ως την αιχμή του δόρατος της καταστροφής στην Πάρνηθα, πριν και μετά τη μεγάλη πυρκαγιά, και έθεσε το ερώτημα στο οποίο θα έπρεπε να απαντήσουν όλοι όσοι μιλούσαν για την Πάρνηθα: Ή Καζίνο ή Δρυμός, διότι και τα δύο μαζί είναι ασύμβατα. Για χρόνια η Ανοιχτή Συνέλευση και στη συνέχεια η Πρωτοβουλία Αγώνα αγωνίστηκε ουσιαστικά μόνη της, με πολλούς τρόπους (όπως πορείες, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, παρεμβάσεις, εκδόσεις κ.λπ.) στην πόλη και στο βουνό. Σήμερα όμως κανείς πια δεν μπορεί να μιλήσει για αγώνα στην Πάρνηθα χωρίς να μιλήσει για αγώνα ενάντια στο Καζίνο (όχι απλώς ενάντια στην ιδιωτικοποίησή του όπως θα ήθελαν μερικοί, αλλά ενάντια στην ύπαρξή του πάνω στο βουνό). Και, έστω και με κάποια καθυστέρηση, όλοι όσοι μιλούν επιτέλους για την Πάρνηθα δεν μπορούν πια να το κάνουν «ξεχνώντας» το Καζίνο…
*