MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 58, Γενάρης 2011

Πόσο μακριά είναι η Γαλλία;

Στην κρίση της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας τα αφεντικά βρίσκουν μια ευκαιρία μετασχηματισμού των σχέσεων εκμετάλλευσης και καταπίεσης, με σκοπό τη μεγιστοποίηση των κερδών τους. Με πρόσχημα τη λογιστική αναδιάρθρωση των οικονομικών συντελεστών της κρατικής διακυβέρνησης διεξάγεται σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον δυτικό κόσμο, αλλά και σε κάθε κοινωνία που έχει αποικηθεί από το κεφάλαιο, μια ολομέτωπη επιχείρηση επιδείνωσης των συνθηκών εκμετάλλευσης των εργαζόμενων και περιθωριοποίησης των αποκλεισμένων από την εξαρτημένη εργασία. Μια μορφή αυτής της επίθεσης είναι η μείωση των συντάξεων και η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, που πρακτικά σημαίνει τη δια βίου δέσμευση των εργαζόμενων στα γρανάζια της καπιταλιστικής μηχανής. Στην Ελλάδα η επέλαση πάνω στους όρους της μισθωτής εργασίας έχει ξεκινήσει. Βιώνουμε ήδη τα αποτελέσματά της, την εξαθλίωση και την αποσύνθεση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας.

Η κρατική προπαγάνδα εμφανίζει τον οικονομικά ισχυρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο ανήκει και η Γαλλία, ως το πρότυπο της κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης και της καταναλωτικής ευμάρειας. Ωστόσο, η απαξίωση της ανθρώπινης και κοινωνικής ζωής, η φτώχεια και η δυσκολία των κυρίαρχων στην εξασφάλιση της κοινωνικής συναίνεσης για τα επεκτατικά σχέδιά τους, είναι πλέον πραγματικότητες μη αποκρύψιμες και μέσα στα πολιτικο-οικονομικά κέντρα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Στη Γαλλία η μάχη για το συνταξιοδοτικό ξεκίνησε στις αρχές του Οκτώβρη. Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι της Γαλλίας, ντόπιοι, εγκατεστημένοι μετανάστες και νέοι πρόσφυγες αντιμετωπίζουν επίσης μια επίθεση από το κεφάλαιο· έναν άγριο πόλεμο από την παλαιότερη αστική δημοκρατία, τη Γαλλική Δημοκρατία, τη μήτρα της κεφαλαιοκρατικής δικτατορίας.

Ωστόσο, στη Γαλλία κάτι αλλάζει. Οι εκμεταλλευόμενοι αρνήθηκαν να αφομοιώσουν τα παραπλανητικά διλήμματα των απολογητών και διαχειριστών της κρατικής-καπιταλιστικής οικονομίας. Αρνήθηκαν να στρατευτούν στα σχέδια των αφεντικών, που επικαλούνται την σωτηρία του "έθνους". Αρνήθηκαν τη γενίκευση των ευθυνών για τα αποτελέσματα ενός κερδοσκοπικού οικονομικού καθεστώτος. Αρνήθηκαν να γίνουν οι παθητικοί αποδέκτες της κρίσης των κυρίαρχων. Αντιθέτως, αναγνωρίζοντας στην οικονομία του κεφάλαιου και του κράτους τον εχθρό, επέλεξαν το δρόμο του αγώνα με μια κοινή στρατηγική: "ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ".

Από τις αρχές του Οκτώβρη ξεκίνησαν απεργίες. Οι απεργοί δεν περιόρισαν την κινητοποίησή τους στη συμμετοχή τους στις γενικές απεργίες, αλλά προχώρησαν σε καταλήψεις και αποκλεισμούς παραγωγικών μονάδων και υποδομών κυκλοφορίας της οικονομίας. Εδώ και τρεις εβδομάδες τα διυλιστήρια και τα αεροδρόμια παραμένουν αποκλεισμένα και ανενεργά, λιμάνια, σιδηροδρομικοί σταθμοί και σταθμοί μετρό, δρόμοι, χωματερές, ηλεκτρικά δίκτυα, κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις γίνονται σημεία επιλεκτικού αποκλεισμού καθημερινά. Η οικονομία των αφεντικών λυγίζει. Οι απεργοί της Γαλλίας αποδεικνύουν την τρωτότητα του καπιταλισμού.

Η συλλογική αντεπίθεση των εργαζόμενων ενάντια στην εκμεταλλευτική οικονομία γίνεται εφικτή με την πρωτοβουλία και την αυτοοργάνωση της βάσης. Οι εργαζόμενοι στη Γαλλία απεξαρτούνται από την καθοδήγηση και το φρενάρισμα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και περνούν στην άμεση δράση. Οργανώνονται σε συνελεύσεις, κινητοποιούν τις εργατικές οργανώσεις βάσης σε αντιπαράθεση με τις θεσμικές μεσολαβήσεις που επιχειρούν να κάμψουν τον αγώνα, συνενώνονται μεταξύ τους, όπως και με άλλα κομμάτια της κοινωνίας που αντιστέκονται, πέρα από συντεχνιακούς ανταγωνισμούς.

Στους αποκλεισμούς συμμετέχουν πλήθη ανθρώπων αλληλέγγυων στους απεργούς. Διαφορετικοί εργασιακοί κλάδοι και από τον ιδιωτικό τομέα μπαίνουν στον αγώνα. Οι μαθητές αποκλείουν τα σχολεία και αντιμετωπίζουν τις επιθέσεις της αστυνομίας. Οι μετανάστες διαδηλώνουν μαζί. Όλοι, εκατοντάδες χιλιάδες σε διαφορετικές πόλεις και εκατομμύρια στο Παρίσι, συναντιούνται στις μαζικές πορείες και στις άγριες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Επικοινωνούν και συναποφασίζουν τη συνέχεια της αντίστασης σε διαεπαγγελματικές και ανοιχτές γενικές τοπικές συνελεύσεις. Η αλληλεγγύη των εκμεταλλευόμενων συγκροτεί μια πολύμορφη συλλογικότητα, η οποία με επίκεντρο τον απεργιακό αγώνα επεκτείνεται και γίνεται κοινωνική εξέγερση. Η εξέγερση είναι η έκφραση ενός κοινού αξιακού υπόβαθρου ενάντια στον κόσμο του κέρδους και της εξατομίκευσης. Οι ποικίλες μορφές αυτοοργάνωσης που αναπτύσσουν οι εξεγερμένοι είναι το πρόπλασμα μιας νέας κοινωνίας χωρίς αφεντικά και δούλους. Ο γενικός αγώνας που διεξάγεται τώρα στη Γαλλία ξεκίνησε με την εναντίωση στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού προς όφελος των αφεντικών. Καθώς όμως άγγιξε το σύνολο των καταπιεσμένων, εργαζόμενων ή μη, και διευρύνθηκε στο γεωγραφικό και κοινωνικό χώρο κατέστησε ορατή την προοπτική της ανατροπής της κρατικής-καπιταλιστικής κυριαρχίας. Οι αγωνιζόμενοι, ανακαλύπτοντας την κοινή δύναμή τους, μπορούν και στρέφονται ενάντια στο πολιτικό, οικονομικό, ιδεολογικό και στρατιωτικό καθεστώς που παράγει την εκμετάλλευση και την υποβάθμιση της ατομικής και κοινωνικής ζωής. Από κατακερματισμένα παθητικά υποκείμενα της επίθεσης του κεφάλαιου γίνονται ένα συλλογικό δραστικό υποκείμενο της ιστορίας. "ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΚΡΙΣΗ", προτάσσουν οι εξεγερμένοι της Γαλλίας, την ίδια ώρα που κάποια σωματεία καλούν σε Κοινωνικό Πόλεμο.

Η αντίσταση στις δομές της κυριαρχίας έχει πολλές εκφράσεις, επιπλέον των αποκλεισμών και των μαζικών διαδηλώσεων: Εκκενώσεις κρατικών κτηρίων (εφορίες, δημαρχεία, γραφεία διαχείρισης της εργασίας και της ανεργίας), εμπρησμοί εμπορικών κέντρων και πολυτελών αυτοκινήτων, εισβολή των γκετοποιημένων στα προάστια των κεφαλαιούχων, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, συγκεντρώσεις έξω από δικαστήρια και φυλακές, σαμποτάζ σε κεραίες τηλεοπτικών καναλιών, δημιουργία ταμείων αλληλεγγύης για τους συμμετέχοντες στον αγώνα, δωρεάν λειτουργία των μέσων μαζικής μεταφοράς, άνοιγμα διοδίων, συμβολικές επιθέσεις σε γραφεία κομμάτων και εγκλεισμός των αφεντικών μέσα στους κατειλημμένους χώρους εργασίας. Οι εξεγερμένοι απεγκλωβίζονται από το υποκριτικό και παραπλανητικό πλαίσιο της καθεστωτικής νομιμότητας, το οποίο θεσμίζει την κρατική τρομοκρατία και τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Αντιστρέφοντας τη διαρκή και σωρευμένη βία του οικονομικού συστήματος, της αλλοτρίωσης της κοινωνικής ζωής, της καταστολής και των υπερασπιστών της βαρβαρότητας, οι εκμεταλλευόμενοι στη Γαλλία παίρνουν την πρωτοβουλία και επιτίθενται, με έμπνευση και συλλογικό πνεύμα.

Απέναντι στο εξεγερσιακό κύμα, που δημιουργεί μια πραγματική κρίση εξουσίας, το γαλλικό κράτος εξαπέλυσε την τρομοκρατία του: Μαζική χρήση χημικών όπλων, σοβαροί τραυματισμοί διαδηλωτών με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και ευθείες βολές πλαστικών βλημάτων και δακρυγόνων, άγρια βασανιστήρια με τη συμμετοχή των ειδικών "αντι"-τρομοκρατικών μονάδων, χιλιάδες συλλήψεις, μαζικές κατηγορίες σε απεργούς και πολιτικούς αγωνιστές αλλά και απειλητικές επεμβάσεις στα σπίτια τους. Όποτε αμφισβητείται η ολοκληρωτική κυριαρχία της, όποτε κινδυνεύει η σταθερότητα της αδικίας, της ανισότητας και της ανελευθερίας, η φιλελεύθερη δημοκρατία αδυνατεί να κρύψει την εγγενή βαρβαρότητά της.

Ταυτόχρονα, τα media στη Γαλλία, αλλά και στην Ελλάδα και πλανητικά, αποσιωπούν τη μαινόμενη σύγκρουση, για να απομονώσουν τους εξεγερμένους, για να περιορίσουν τη διάχυση της εξέγερσης, για να συντηρήσουν την ψευδή εντύπωση του απόλυτου ελέγχου. Ενώ η οικονομία στη Γαλλία έχει ακινητοποιηθεί από την επανάκαμψη της κοινωνικής ανατροπής, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του κράτους και του κεφάλαιου κατασκευάζουν μια εικόνα απρόσκοπτης λειτουργίας των δομών τους. Έτσι κι αλλιώς, η καπιταλιστική οικονομία είναι μια επίφαση τάξης και ευμάρειας, πίσω από την οποία κρύβεται ο σκληρός πόλεμος των αφεντικών ενάντια στην κοινωνία και την ελευθερία.

Οι αγωνιζόμενοι στη Γαλλία μάς υπενθυμίζουν ότι δεν είμαστε μόνοι μέσα σε εθνικά σύνορα, μόνοι μέσα στους εκβιασμούς που υφίσταται ο καθένας από την ιεραρχία του οικονομικού καθεστώτος, μόνοι μέσα σε μια ζούγκλα εξατομίκευσης και ανταγωνισμού. Η Γαλλία φαίνεται σαν να είναι μακριά, αλλά η εξέγερση είναι εδώ και δείχνει δρόμους.

 Σήμερα, Σάββατο 6/11, έχει κηρυχθεί γενική απεργία στη Γαλλία. Ο αγώνας συνεχίζεται μαζικά και σθεναρά, παρά την ψήφιση του νόμου για τη συνταξιοδότηση και τις συντάξεις. Εμείς επιλέξαμε να παρέμβουμε σε ένα μεγάλο κατάστημα της πολυεθνικής αλυσίδας super market Carrefour, η οποία ελέγχεται κυρίως από γαλλικά συμφέροντα και έχει γίνει στόχος των απεργών και των αλληλέγγυων με αποκλεισμούς, συλλογικές απαλλοτριώσεις και επιθέσεις. Οι αγωνιζόμενοι στη Γαλλία δεν είναι μόνοι. Να απλώσουμε την εξέγερση παντού.

Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους της Γαλλίας. Άγριες απεργίες, καταλήψεις, σαμποτάζ, αποκλεισμοί παντού.

Αναρχικοί/ες

* Το κείμενο αυτό μοιράστηκε στις 6 Νοεμβρίου 2010 κατά τη διάρκεια συμβολικού αποκλεισμού του πολυκαταστήματος Car- refour στους Αμπελόκηπους. Η κίνηση αποτελούσε μια χειρονομία αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Γαλλίας που αντιστέκονται στα σχέδια του γαλλικού κράτους, το οποίο, όπως και το ελληνικό, προχωράει σε μια γενικευμένη επίθεση, προωθώντας μια σειρά μέτρων που οδηγούν στην εξαθλίωση σχεδόν το σύνολο της κοινωνίας και αυξάνουν τη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια όλο και μικρότερου αριθμού ατόμων.

** Το πρωί της 9ης Οκτώβρη 2010 πραγματοποιήθηκε από 30 αναρχικούς/ές κατάληψη στο προξενείο της Γαλλίας στην Πάτρα, σε μια ένδειξη διεθνιστικής αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους εργάτες και εργάτριες στη Γαλλία, που διαδήλωναν και συγκρούονταν με την αστυνομία στους δρόμους, καταλάμβαναν εργοστάσια, σαμποτάριζαν την παραγωγή και τις μεταφορές μαχόμενοι ενάντια στη νέα αναδιάρθρωση του καπιταλισμού στον τομέα της εργασίας και της ασφάλισης. Το γαλλικό και το ελληνικό κράτος, ως αναπόσπαστα τμήματα της παγκόσμιας κυριαρχίας, διεξάγουν μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος εκατομμυρίων προλετάριων, επιδιώκοντας τη συνολική καθυπόταξη της κοινωνίας και την εγκαθίδρυση ενός νέου ολοκληρωτισμού. Κατά τη διάρκεια της κατάληψης του προξενείου στάλθηκαν με φαξ κείμενα στα ελληνικά και τα γαλλικά σε διάφορες κρατικές υπηρεσίες σε Ελλάδα και Γαλλία (πρεσβείες, υπουργεία κ.λπ.), απλώθηκε πανό στο μπαλκόνι, γράφτηκαν συνθήματα, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΑΛΛΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΣ - ΚΑΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ!

*