MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 58, Γενάρης 2011

Η ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΑ ΣΥΛΛΗΨΗ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ,
TOY ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ

Το έργο που παρακολουθούμε σήμερα βασίζεται σε σύγχρονα και πραγματικά περιστατικά.

Στη διάρκεια αστυνομικού ελέγχου σε πολυσύχναστη γειτονιά του κέντρου συλλαμβάνεται ένας αναρχικός ως ύποπτος για ληστεία που είχε γίνει σε διαφορετική, όχι διπλανή περιοχή («Βρε τον κερατά!»). Πρόκειται για έναν γνωστό και δραστήριο αναρχικό με πολύχρονη συμμετοχή σε κοινωνικούς αγώνες με ταξικά χαρακτηριστικά, σε αντιστάσεις κατοίκων σε γειτονιές της τσιμεντούπολης, σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους κι εν γένει σε διωκόμενους αντίπαλους του συστήματος, σε μικρές ή μεγάλες εξεγέρσεις των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου («Βρε τον κερατά!»). Επιπλέον τυχαίνει να προέρχεται από οικογένεια επίσης γνωστών αναρχικών με σημαντική θεωρητική συνεισφορά στην σύγχρονη ελευθεριακή σκέψη και ανάλογη κοινωνική δραστηριότητα («Βρε τον κερατά!»). Κι ενώ φαίνονται να πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις επιβράβευσης των διωκτικών αρχών για μια ακόμα επιτυχία τους κατά του «οργανωμένου εγκλήματος» και τα παπαγαλάκια τους των μμε ξεχύνονται να πανηγυρίσουν το γεγονός, μια απρόβλεπτη λεπτομέρεια έρχεται να κλονίσει το σενάριο: παρά τις εντατικές έρευνες των λαγωνικών και την προσέλευση μαρτύρων για αναγνώριση του δράστη, ουδένα στοιχείο προκύπτει σε βάρος του αναρχικού που να τον συνδέει μ' οποιοδήποτε τρόπο με την εν λόγω ληστεία («Βρε τον μπαγάσα!»).

Εδώ τα τζιμάνια της ασφάλειας συλλαμβάνονται εξαπίνης, μην εννοώντας όμως να λεκιάσουν το σοβαροφανές προφίλ τους και ν' αφήσουν ελεύθερο έναν δεδομένο εχθρό της εξουσίας, οι δαιμόνιοι εγκέφαλοί τους συλλαμβάνουν το ασύλληπτο: παρατείνοντας όσο χρειάζεται την ανάκριση, ανασύρουν απ' τα αζήτητα μια ξεχασμένη υπόθεση ενός πυροβολισμού σε κλούβα των ΜΑΤ από κάποιον άγνωστο με σομπρέρο και σαγιονάρες (!) και λίγο πριν αφεθεί ελεύθερος ο αναρχικός παρουσιάζουν στον ανακριτή το νέο τους σενάριο.

Προφανώς θα σκέφτηκαν ότι δεν ακούγεται και τόσο παράλογο, αν ένας αναρχικός δεν ταιριάζει με ληστεία θα ταιριάζει οπωσδήποτε με «τρομοκρατία», αυτό λέει άλλωστε κι ο υπουργός τους. Και για να μην προκύψει πάλι καμιά απρόβλεπτη λεπτομέρεια, δένουν το σενάριο με ένα «αδιάσειστο επιστημονικό εύρημα».

Ομολογουμένως το νέο μαγικό της ασφάλειας ξάφνιασε ακόμα και τον ανακριτή που, όπως παραδέχτηκε, άλλα περίμενε να βρει κι άλλα βρήκε. Ωστόσο, όπως και να ‘χει - «κι εκείνος τη δουλειά του κάνει» - έπρεπε να ερευνήσει. Νέος κύκλος ανάκρισης λοιπόν, νέες καταθέσεις μαρτύρων, νέες αντιφάσεις στη δικογραφία. Ο σωματότυπος του αναρχικού δεν ταιριάζει καθόλου με του δράστη, επίσης την ώρα του πυροβολισμού εκείνος βρισκόταν μαζί με άλλους σε δημόσιο χώρο, κι όσο για τη χειρουργική μάσκα στην οποία εμφανίζεται το «επιστημονικό εύρημα», το DNA του αναρχικού - μαζί με άλλα ακόμα - δεν φαίνεται από πουθενά ότι τη φορούσε ο δράστης και την πέταξε στα σκουπίδια φεύγοντας, αντιθέτως για έναν αναπτήρα που κατά μαρτυρία αυτόπτη έπεσε απ' τα χέρια του δράστη καθώς έφευγε, αγνοείται παντελώς η εξέτασή του απ' τα εργαστήρια της ασφάλειας.

Ίσως βέβαια σκεφτεί κανείς ότι δεν ζούμε στην Ιταλία των αρχών του '70, όπου ένας δραστήριος αναρχικός, σαν το Giuseppe Pinelli, βρισκόταν νεκρός εκπαραθυρωμένος απ' τον 6ο όροφο της γενικής ασφάλειας του Μιλάνου. Εδώ το πολύ πολύ να βρεθεί «αυτοκτονημένος» μέσα στην καμπίνα ενός πλοίου της γραμμής περικυκλωμένος από τα ΕΚΑΜ, όπως ο αναρχικός Χρ. Μαρίνος το 1996, ή σε εφηβική ηλικία να πέσει επάνω σε καμιά «εξοστρακισμένη» σφαίρα μπάτσου, όπως ο Μιχάλης Καλτεζάς το 1985 κι ο Αλέξης Γρηγορόπουλος το 2008.

Από τούτη τη σκοπιά δε φαντάζει περίεργο που η σύγχρονη καλλιτεχνική «διανόηση» αδυνατεί ως επί το πλείστον να αγγίξει αυτού του είδους τα σενάρια, πόσο δε μάλλον να τα σαρκάσει και να σατιρίσει μέσα απ' αυτά τον κυρίαρχο λόγο. Απομένει λοιπόν στην κοινωνία, στα ζωντανά και ελεύθερα σκεπτόμενα υποκείμενα που αντικρίζουν τη φονική κατασταλτική μανία της κρατικής εξουσίας, μέσα και από την ανατρεπτική σάτιρα μιας άλλης εποχής να αναφωνήσουν και σήμερα ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και να αποτελέσουν τη μαγιά ώστε να μπορέσει και πάλι η κοινωνία να αντικρούσει με λόγο και με πράξη τη σύγχρονη κρατική βαρβαρότητα.

- ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ
- ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

* Το κείμενο αυτό μοιράστηκε κατά τη διάρκεια παρέμβασης με την ευκαιρία μιας παράστασης του θεατρικού έργου του Ντάριο Φο “Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού”, εμπνευσμένου από την πραγματική ιστορία της σύλληψης και της δολοφονίας από τους μπάτσους του αναρχικού αγωνιστή Τζουζέπε Πινέλλι στην Ιταλία τη δεκαετία του 1970.

“Σε εκείνους που με τη φυλάκισή μου προσβλέπουν στον παραδειγματισμό μου, έχω να αντιτείνω το εξής: η φυλακή είναι για μένα ένα νέο πεδίο πάλης, μια πρόκληση αγώνα ενάντια στην «απόλυτη εξουσία της τάξης», ένα στοίχημα μετατροπής του πιο βάρβαρου θεσμού της κυριαρχίας σε εργαστήριο πολιτικής και ιδεολογικής μου ωρίμανσης. Όσο για το νέο κατασταλτικό δόγμα, μέσα στην εκδικητική μανία που το διακρίνει, δεν μπορεί παρόλα αυτά να κρύψει τον πανικό του χρεοκοπημένου ελληνικού κράτους μπροστά στο ενδεχόμενο μετατροπής της γενικευμένης κοινωνικής οργής σε κοινωνική εξέγερση.
Από την Α' πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού υψώνω τη γροθιά μου στους συντρόφους και τις συντρόφισσές μου, σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, με τη βεβαιότητα ότι θα τους ξαναβρώ στο πεδίο του ταξικού και κοινωνικού πολέμου, πιο αποφασισμένος, πιο μαχητικός και πιο δυνατός”.

Άρης Σειρηνίδης,
Κορυδαλλός 9/6/2010

*