MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 56, Ιούλης 2010

Κείμενο για το διήμερο αυτοοργανωμένης
έκφρασης & δημιουργίας, στην κατάληψη ΛΚ 37

Eρχόμαστε από διαφορετικές διαδρομές και εκφραζόμαστε με διαφορετικούς τρόπους. Είμαστε άτομα και συλλογικότητες που δραστηριοποιούνται στο πεδίο της αυτοοργανωμένης – ανατρεπτικής έκφρασης και δημιουργίας μέσα από το θέατρο, τη μουσική, το σχέδιο. Αυτές οι γραμμές είναι ένα συλλογικό αποτύπωμα μιας στιγμής που συναντηθήκαμε στήνοντας από κοινού ένα διήμερο εκδηλώσεων. Θελήσαμε να καταγράψουμε τον κοινό τόπο που ώθησε σε αυτή τη συνδιαμόρφωση διασαφηνίζοντας το περιεχόμενο αυτής της επιλογής...

Σε έναν κόσμο γεμάτο από διαιρέσεις ανάμεσα σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, καταπιεστές και καταπιεζόμενους, όπου η Τέχνη στην κυρίαρχη μορφή της αποτελεί έναν πυλώνα συντήρησης αυτών των διαχωρισμών, αρνούμαστε τη θαλπωρή μιας «ουδέτερης» γωνιάς για να ξεδιπλώσουμε την ανάγκη μας για έκφραση.

Αντιλαμβανόμαστε την αυτοοργανωμένη, συλλογική ή ατομική, έκφραση και δημιουργία σαν ένα ακόμη μέσο αναμέτρησης με τις «αξίες» που στηρίζουν τον κόσμο της Εξουσίας: την ιεραρχία, την εξατομίκευση, το κέρδος, την παθητικότητα. Σαν ένα μέσο απελευθέρωσης της ανάγκης για έκφραση από τα δεσμά του εμπορεύματος, της χειραγώγησης, της ενσωμάτωσης.

Απορρίπτουμε τη λογική του θεάματος που μοιράζει ρόλους οπαδών και ινδαλμάτων, διαμεσολαβητών και «κοινού» και δεν αναγνωρίζουμε καμιά αυθεντία στην μετάδοση της δημιουργικής εμπειρίας. Πιστεύουμε στην άμεση και ισότιμη επικοινωνία του/της δημιουργού με τους ανθρώπους που απευθύνεται και στηρίζουμε την οριζόντια διάδοση των μέσων έκφρασης, γιατί η δημιουργία δεν είναι προνόμιο κάποιων ειδικών αλλά δικαίωμα όλων.

Τα θέματά μας αντλούν από ένα προσωπικό – υποκειμενικό βλέμμα σε οποιαδήποτε πτυχή της ζωής, από μια εικόνα, από ένα καθημερινό βίωμα από μια στάση ζωής ή από μια θέση αγώνα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προσδιορίζονται από το «τι πουλάει» ή τι επιτρέπεται από το καθεστώς.

Σε αυτό τον δρόμο δεν είμαστε μόνοι και μόνες. Υπάρχει ένα πλήθος από συλλογικότητες και άτομα που δραστηριοποιούνται στο πεδίο της αυτοοργανωμένης έκφρασης, τόσο στην ελληνική επικράτεια όσο και στο εξωτερικό, διαδίδοντας τον ιό της απελευθέρωσης της ανάγκης για έκφραση παντού και στηρίζοντας εκδηλώσεις που προωθούν την κοινωνική αντίσταση. Ένα πλήθος από εγχειρήματα που αντιτίθενται στην πολιτιστική βιομηχανία και αναπτύσσονται στη βάση της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αυτομόρφωσης.

Η συνάντηση για το στήσιμο αυτού του διημέρου είναι ένας ακόμα θύλακας αυτής της άτυπης κοινότητας που θέλει να εξελίσσεται τόσο στις δομές όσο και στα περιεχόμενα.

Η επιλογή για την στέγαση του διημέρου σε έναν αυτοοργανωμένο χώρο αντίστασης, όπως αυτόν της κατάληψης της Λέλας Καραγιάννη 37, δεν είναι τυχαία. Οι αυτοοργανωμένοι χώροι –στέκια και καταλήψεις-, σαν τόποι συνάντησης, συλλογικοποίησης αντιστάσεων, άρνησης του κόσμου της εξουσίας, είναι οι πλέον ζωτικοί χώροι για την ανάπτυξη πολιτιστικών πρωτοβουλιών που αρνούνται την εμπορευματοποίηση, τον έλεγχο και τη διαμεσολάβηση της ανάγκης για έκφραση και δημιουργία.

Δεν είναι τα μοναδικά μέρη που μπορεί κανείς να συναντήσει τέτοιες απόπειρες αφού τόσο εμείς, όσο και άλλα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, επιδιώκουμε τη συνεύρεση μέσα από δημόσιες εκδηλώσεις σε δρόμους και σε πλατείες αποσπώντας τους ανοιχτούς χώρους από τον έλεγχο και το εμπόρευμα, επαναφέροντάς τους –έστω και στιγμιαία- στην κοινωνική τους διάσταση.

Στόχος μας δεν είναι να αθροίσουμε τις δημιουργικές μας ικανότητες, αλλά να αναδείξουμε τα μικρά μέτωπα που ανοίγει και αγγίζει το κάθε εγχείρημα μέσα από τους στίχους, τη μουσική, την θεατρική πράξη, τον λόγο, τη δομή, την αντίληψη, την κίνησή του.

Σε μια περίοδο που η λύση για τα μεγάλα αφεντικά είναι να κλιμακώνουν την επιθετικότητά τους κλέβοντας όλο και μεγαλύτερα κομμάτια από τη ζωή, για μας ο δρόμος είναι να κρατάμε ζωντανά και μαχητικά τα όνειρά μας χωρίς να τα ξεπουλάμε ή να τα εκχωρούμε, όχι μόνο στο επίπεδο της έκφρασης αλλά και σε κάθε επίπεδο της ζωής.

Αυτό το διήμερο είναι μια συμβολή στη διάδοση του μηνύματος ότι η αυτοοργανωμένη - ανατρεπτική έκφραση και δημιουργία δεν είναι μια ουτοπία, αλλά μια ζωτική δυνατότητα. Μια δυνατότητα που αξίζει να καλλιεργείται και να εξαπλώνεται μέσα από τη συνάντηση, τη φαντασία, την αλληλεπίδραση, τη συλλογικοποίηση. Ένας δρόμος που ανοίγει όσο αρνούμαστε τον θάνατο των επιθυμιών και των αναγκών μας, ένα ταξίδι που γίνεται εφικτό όσο παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας…

Συνάντηση ατόμων και συλλογικοτήτων από
τον χώρο της αυτοοργανωμένης έκφρασης και δημιουργίας
24/3/2010

*