MAΥΡΗ ΣΗΜΑΙΑ, Αναρχικό Δελτίο Αντιπληροφόρησης και Δράσης νο 56, Ιούλης 2010

“ΕΦΥΓΕ” Ο ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗΣ

Απεβίωσε στις 15 Ιούνη 2010, από ανακοπή καρδιάς, ο Κώστας Σειρηνίδης, ένας εξαίρετος άνθρωπος και αγωνιστής που κόσμησε με την παρουσία του τη ζωή και τον αγώνα μας.

Ο Κώστας, πόντιος στην καταγωγή από τις Σέρρες, γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία Βόλου το 1938. Έχασε τον πατέρα του στο αλβανικό μέτωπο στον πόλεμο του 1940 και μεγάλωσε ορφανός με τη μητέρα του. Μετά το Γυμνάσιο, το 1957, εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων απ’ όπου αποφοίτησε το 1960. Είχε ευρύτατη μόρφωση, ήταν γαλλομαθής και ως στρατιωτικός σπούδασε παράλληλα κι αποφοίτησε από τη Νομική σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967 τον βρήκε νεαρό υπολοχαγό αλλά ο Κώστας, δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδεχτεί τη φασιστική χούντα. Το 1968, κι ενώ υπηρετούσε στην Κύπρο, έγινε μέλος του ΚΚΕ και εντάχθηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα. Μαζί του και η σύντροφός του, κόρη κομμουνιστή, πολιτικού εξόριστου στη Μακρόνησο, με την οποία παντρεύτηκαν κρυφά από την υπηρεσία του.

Το Νοέμβριο του ’73, ως διοικητής τάγματος στην Τρίπολη, προχώρησε στην κατάληψη του λόφου «Μάη-Θανασάκος» με αίτημα την καταδίκη των υπαίτιων για το μακελειό στο Πολυτεχνείο. Συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Μπογιάτι όπου κρατήθηκε μέχρι την πτώση της δικτατορίας.

Με την πτώση της δικτατορίας επανήλθε στο στράτευμα, αλλά μετά την αποκάλυψη ότι ήταν ενεργό στέλεχος του ΚΚΕ, το 1978 οδηγήθηκε στο στρατοδικείο Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της οργάνωσης στρατιωτικού κινήματος για την ανατροπή του καθεστώτος. Η δίκη του γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα και του αποδόθηκαν οι χαρακτηρισμοί του «κόκκινου ταγματάρχη» και του «έλληνα Καρβάλιο». Αποτάχθηκε από το στρατό με το βαθμό του ταγματάρχη.

Σε όλη τη δεκαετία του 1980 δραστηριοποιήθηκε στο τμήμα Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας του κόμματος στο οποίο ήταν επικεφαλής και εξέδωσε το πρώτο βιβλίο του «Η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ στην Ελλάδα» από τις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής». Το 1981 ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στο νομό Σερρών.

Το 1989 διαγράφηκε από το ΚΚΕ κι ακολουθώντας πιο ριζοσπαστικά μονοπάτια ήρθε σε επαφή με το αναρχικό κοινωνικό κίνημα κι εντάχθηκε ολόψυχα σε αυτό.

Δημιούργησε το Ινστιτούτο Κοινωνικών Μελετών και εξέδωσε διάφορα βιβλία με θέμα την αναρχική θεωρία και πράξη: “Από την παρορμητική βία των αλλοτριωμένων στην απελευθερωτική βία των εξεγερμένων”, ”Η ανατολή της ουτοπίας - Λειτουργία και κρίση της κυριαρχίας: Το επαναστατικό όραμα και η πάντοτε παρούσα ουτοπία”, “Από την παγκοσμιοποίηση των εξουσιαστών, στη γενικευμένη αντεπίθεση των εξεγερμένων”. Ακυκλοφόρητες έμειναν οι πραγματείες του «Θάνατος της τραγωδίας» και «Κοινωνικά κινήματα με θρησκευτικό μανδύα».

Πέρα όμως από την ευρυμάθεια και τις αναζητήσεις του με τις οποίες εμπλούτισε τον αναρχικό αγώνα, η όλη παρουσία του Κώστα ήταν σημαντική, με την πίστη και την αφοσίωσή του στην υπόθεση της ελευθερίας, την κριτική αλλά και την ενθάρρυνσή του στους συντρόφους. Πεισματάρης κι ακατάβλητος, πάντοτε στο πλευρό των καταπιεσμένων και των διωκόμενων, των πολιτικών κρατούμενων και των αγωνιζόμενων ανθρώπων.

Αλλά ο Κώστας δεν ήταν μόνος στη ζωή και τον αγώνα. Με την σύντροφο και τα παιδιά τους αποτέλεσαν μια θαυμάσια οικογένεια αγωνιστών, πολύ ξεχωριστή κι αγαπητή ανάμεσά μας και βρισκόμενη γι’ αυτό πάντα στο μάτι των λακέδων του κράτους, ειδικά ο γιος του Κώστα, ο Άρης, που ήταν μόνιμα στο στόχαστρο της καταστολής τα τελευταία χρόνια. Και όταν από τις 3 Μάη κι έπειτα ο Άρης βρέθηκε στη δίνη μιας καφκικής κατασταλτικής σκευωρίας με σκοπό τη φυλάκισή του, ολόκληρη η οικογένεια Σειρηνίδη τέθηκε σε ένα καθεστώς ομηρίας. Μέσα σε συνθήκες αφόρητης πίεσης, που αποδείχτηκαν εξοντωτικές για τον πατέρα και σύντροφο Κώστα, που αγωνιζόμενος με νύχια και δόντια απέναντι στις μεθοδεύσεις σε βάρος του παιδιού του τελικά δεν άντεξε και υπέκυψε σε καρδιακό επεισόδιο. Γι’ αυτό και ο θάνατος του Κώστα στον τελευταίο και πιο κρίσιμο αγώνα του, να ξαναδεί και να αγκαλιάσει ελεύθερο το γιο του, ήταν μια έμμεση κρατική δολοφονία. Δεν θα το ξεχάσουμε αυτό και δεν θα αφήσουμε στη μέση τον αγώνα του για την απελευθέρωση του Άρη.

Η πολιτική κηδεία του Κώστα Σειρηνίδη έγινε στις 18 Ιούνη στο νεκροταφείο Καισαριανής. Ο Κώστας “έφυγε” συνοδευόμενος από τους οικείους του και από εκατοντάδες φίλους και συντρόφους που τον αποχαιρέτησαν με θερμά λόγια αγάπης, τιμής και σεβασμού, με αγωνιστικά τραγούδια και συνθήματα για το δίκιο και την αξιοπρέπεια του αγώνα που συνεχίζεται, μέχρι τη νίκη...

Αθάνατος σύντροφε!

*